• Back

BOŽANSKA LJUBAV.... ANODA.... KONTAKT....

More Božanske Ljubavi, neprestano se prelijeva nad svim stvorenjima. I tko vjeruje da je usamljen (sam, izoliran), taj ne poštuje ovu Ljubav, koja mu tisućostruko nadomješta što on žrtvuje ili čega se odriče. Jer u Ljubavi Božjoj je obuhvaćeno sve, zaštita i skrb i stalna pratnja na svim putevima. Oni koji se raduju Božanskoj Ljubavi, nikada se ne mogu osjećati usamljenima, jer u vezi sa Gospodarom, koju svatko sâm može uspostaviti, zemaljsko dijete je već oslobođeno usamljenosti, te sada pronalaženje stalne zaštite i skloništa nadmašuje svu zemaljsku sreću, jer Božanska Ljubav sa njezinom vječnom vatrom nadsijava sav zemaljski sjaj tisućostruko, jer iz ove Ljubavi proizlazi svjetlo, neusporedivo usrećujući onoga, koji stoji u ovom svijetlu.

Živi doticaj sa Božanskim Gospodarom je poput neprekinutog vodiča do anode, i čovjek ostaje u korištenju (uživanju) Božanske Ljubavi toliko dugo, koliko on sâm drži kontakt uspostavljenim. I zbog toga nijedan čovjek na Zemlji nije toliko jadan (vrijedan žaljenja) unatoč svakojakim nevoljama, jer on uvijek ima povlasticu, da sebi samome može priskrbiti pomoć, sreću i radost kroz vezu sa Božanskim Spasiteljem, Koji u Svojoj beskrajnoj Ljubavi opskrbljuje svako biće, zasluženo i nezasluženo, ali uvijek dajući Ljubav u takvoj punini, da bi obilje Ljubavi zemaljskom djetetu moglo dati neograničeno blaženstvo već na Zemlji, kada bi ono bilo svjesno prihvaćeno. No, čovjek ne sluti snagu Božanske Ljubavi.... njemu nedostaje svako razumijevanje za sveobuhvatnu Ljubav Božanskog Stvoritelja, on samo poznaje pojam „ljubav“ u vremenskom smislu, koja je međutim pretežno tražeća ljubav, a tek rijetko dajuća Ljubav. I tako je u čovjeku i osjećaj sreće daleko više razvijen u ljubavi za posjedovanjem, nego u odricanju i davanju. No, tko istinsku Ljubav želi upoznati u njezinom najdubljem blaženstvu, on se prvo mora odreći sve ljubavi prema posjedovanju, tek onda on može Božansku Ljubav osjetiti kao nešto najdragocjenije što njegovo srce može primiti. Samoga sebe vježbati u Ljubavi je prva i posljednja Zapovijed.... a čovjek se izbavlja kroz Ljubav, on postaje slobodan, i sada osjeća zanos Ljubavi, koju mu Sâm Spasitelj poklanja.... koja je dragocjena i neograničena, koja u sebi nosi sva blaženstva Neba.... koja je čišća od zlata, i svako biće premješta u najblistavije ushićenje.... koja nigdje i ničim ne može biti nadomještena, koja je najuzvišenije, vječno blaženstvo (blažena sreća).... a ipak iznova stoji na raspolaganju svakome, tko samo čezne za Ljubavlju Spasitelja.

AMEN

Amor Divino.... Anode.... Contato....

O mar do amor divino derrama-se sobre todas as criaturas. E quem se acredita solitário não respeita esse amor, que substitui mil vezes o que ele dá ou perde. Pois o amor de Deus inclui tudo, proteção e cuidado e acompanhamento constante em todos os caminhos. Aqueles que gozam do amor divino nunca mais podem se sentir sozinhos, pois na ligação com o Senhor, que cada um é capaz de estabelecer, a criança humana já está aliviada da solidão, e encontrar constante proteção e abrigo agora supera toda a felicidade terrena, pois o amor divino com seu fogo eterno brilha todo o esplendor terreno mil vezes, pois desse amor emana uma luz que é incomparavelmente feliz para aquele que está nessa luz. O contato vivo com o Senhor divino é como uma linha ininterrupta para o ânodo, e o ser humano permanece em constante benefício do amor divino enquanto ele mesmo se mantém em contato. Portanto, nenhum ser humano na Terra é tão miserável apesar de toda a espécie de tribulações, pois tem sempre a única vantagem de poder prover-se de conforto e ajuda, felicidade e alegria através da ligação com o Salvador divino, que em Seu infinito amor cuida de cada ser, merecida e imerecidamente, mas sempre dando amor em tal abundância que a abundância de amor já poderia dar à criança terrena felicidade ilimitada na Terra se fosse recebida conscientemente. No entanto, o ser humano não tem ideia da força do amor divino.... Falta-lhe toda a compreensão para o abrangente tudo-amor do Criador divino, ele só conhece o termo 'amor' num sentido temporal que, no entanto, é predominantemente um amor desejoso e raramente apenas um amor doador. E assim o sentimento de felicidade também se desenvolve no homem muito mais no amor à posse do que na renúncia e na doação. Mas quem quiser conhecer o verdadeiro amor em sua felicidade mais profunda deve primeiro renunciar a todo amor pelos bens, só então poderá sentir o amor divino como a coisa mais deliciosa que seu coração pode receber. Praticar o amor a si mesmo é o primeiro e último mandamento.... e o ser humano se redime por amor, ele se torna livre e agora sente as delícias do amor que o próprio Salvador lhe concede.... que é delicioso e ilimitado, que contém todas as delícias do céu dentro de si mesmo.... que é puro como o ouro e que faz cada criatura sentir o mais brilhante arrebatamento.... que não pode ser substituído em nenhum lugar ou por nada, que é o mais alto, o eterno êxtase.... e, no entanto, está novamente disponível para todos os que só anseiam pelo amor do Salvador....

Amém