• Back

BOŽANSKA LJUBAV.... ANODA.... KONTAKT....

More Božanske Ljubavi, neprestano se prelijeva nad svim stvorenjima. I tko vjeruje da je usamljen (sam, izoliran), taj ne poštuje ovu Ljubav, koja mu tisućostruko nadomješta što on žrtvuje ili čega se odriče. Jer u Ljubavi Božjoj je obuhvaćeno sve, zaštita i skrb i stalna pratnja na svim putevima. Oni koji se raduju Božanskoj Ljubavi, nikada se ne mogu osjećati usamljenima, jer u vezi sa Gospodarom, koju svatko sâm može uspostaviti, zemaljsko dijete je već oslobođeno usamljenosti, te sada pronalaženje stalne zaštite i skloništa nadmašuje svu zemaljsku sreću, jer Božanska Ljubav sa njezinom vječnom vatrom nadsijava sav zemaljski sjaj tisućostruko, jer iz ove Ljubavi proizlazi svjetlo, neusporedivo usrećujući onoga, koji stoji u ovom svijetlu.

Živi doticaj sa Božanskim Gospodarom je poput neprekinutog vodiča do anode, i čovjek ostaje u korištenju (uživanju) Božanske Ljubavi toliko dugo, koliko on sâm drži kontakt uspostavljenim. I zbog toga nijedan čovjek na Zemlji nije toliko jadan (vrijedan žaljenja) unatoč svakojakim nevoljama, jer on uvijek ima povlasticu, da sebi samome može priskrbiti pomoć, sreću i radost kroz vezu sa Božanskim Spasiteljem, Koji u Svojoj beskrajnoj Ljubavi opskrbljuje svako biće, zasluženo i nezasluženo, ali uvijek dajući Ljubav u takvoj punini, da bi obilje Ljubavi zemaljskom djetetu moglo dati neograničeno blaženstvo već na Zemlji, kada bi ono bilo svjesno prihvaćeno. No, čovjek ne sluti snagu Božanske Ljubavi.... njemu nedostaje svako razumijevanje za sveobuhvatnu Ljubav Božanskog Stvoritelja, on samo poznaje pojam „ljubav“ u vremenskom smislu, koja je međutim pretežno tražeća ljubav, a tek rijetko dajuća Ljubav. I tako je u čovjeku i osjećaj sreće daleko više razvijen u ljubavi za posjedovanjem, nego u odricanju i davanju. No, tko istinsku Ljubav želi upoznati u njezinom najdubljem blaženstvu, on se prvo mora odreći sve ljubavi prema posjedovanju, tek onda on može Božansku Ljubav osjetiti kao nešto najdragocjenije što njegovo srce može primiti. Samoga sebe vježbati u Ljubavi je prva i posljednja Zapovijed.... a čovjek se izbavlja kroz Ljubav, on postaje slobodan, i sada osjeća zanos Ljubavi, koju mu Sâm Spasitelj poklanja.... koja je dragocjena i neograničena, koja u sebi nosi sva blaženstva Neba.... koja je čišća od zlata, i svako biće premješta u najblistavije ushićenje.... koja nigdje i ničim ne može biti nadomještena, koja je najuzvišenije, vječno blaženstvo (blažena sreća).... a ipak iznova stoji na raspolaganju svakome, tko samo čezne za Ljubavlju Spasitelja.

AMEN

Goddelijke liefde – Anode – Contact

De zee van goddelijke liefde stroomt voortdurend over alle schepselen. En degene, die dan gelooft vereenzaamd te zijn, slaat geen acht op deze liefde, die hem duizendvoudig vergoedt, wat hij opgeeft of ontbeert. Want in de liefde van God is alles inbegrepen. Bescherming en steun en voortdurende begeleiding op alle wegen.

Degenen, die zich in de goddelijke liefde verblijden, kunnen zich nooit vereenzaamd voelen, want in de verbinding met de Heer, welke iedereen in staat is tot stand te brengen, is het mensenkind al van de eenzaamheid bevrijd. En nu een voortdurende bescherming en toevluchtsoord te vinden, weegt tegen al het aardse geluk op, want de goddelijke liefde met haar eeuwige vuur doet alle aardse glans duizendvoudig verbleken. Er gaat immers van deze liefde een licht uit, die degenen, die in dit licht staan, onvergelijkelijk gelukkig maakt. Het levende contact met de goddelijk Heer is zoals een ononderbroken leiding, dienend als anode, en de goddelijke liefde blijft voortdurend tot nut van de mens, zolang hij zelf het contact in stand houdt.

Ondanks allerlei nood is er daarom geen mens op aarde beklagenswaardig, want hij heeft steeds dat ene voorrecht zichzelf troost en hulp, geluk en vreugde te kunnen verschaffen door de verbinding met de goddelijke Heiland, Die in Zijn eindeloze liefde aan elk wezen denkt, verdiend en onverdiend, maar steeds in zo’n overvloed liefde gevend, dat de rijkdom aan liefde reeds op aarde al grenzeloze zaligheid aan het mensenkind zou kunnen geven, als hij bewust zou willen ontvangen.

Maar de mens heeft geen vermoeden van de kracht van de goddelijke liefde. Hem ontbreekt elk begrip voor de alles omvattende liefde van de goddelijke Schepper. Hij kent alleen maar het begrip ‘liefde’ in de tijdelijke betekenis, die echter overwegend een verlangende, en zelden een alleen gevende liefde is. En zo is ook het geluksgevoel van de mensen veel meer ontwikkeld in de liefde voor bezit, dan in afstand doen en geven. Maar degene, die de ware liefde wil leren kennen op haar diepste gelukkig makende manier, moet eerst van alle liefde voor bezit afzien. Pas dan kan hij de goddelijke liefde gewaarworden als het kostelijkste wat zijn hart ontvangen kan.

Zichzelf in de liefde te oefenen, is het eerste en laatste gebod. En de mens verlost zichzelf door de liefde. Hij wordt vrij en ervaart nu de gelukzaligheid van de liefde, die de Heiland Zelf hem schenkt. Die kostelijk en onbeperkt is, die alle gelukzaligheden van de hemel in zich bergt. Die zuiver is als goud en elk schepsel de hoogste verrukking brengt. Die nergens en door niets vervangen kan worden. Die het hoogste is, de eeuwige gelukzaligheid. En die immers iedereen, die alleen naar de liefde van de Heiland verlangt, weer ter beschikking staat._>Amen