• Retour

Bénédiction de la maladie et de la souffrance –Mûrissement

Un avertissement salvateur est souvent la décadence du corps pour cet homme qui est encore trop tourné vers le monde et à cause de cela il endommage son âme. Il doit apprendre à reconnaître que de la part de la nature il peut être imposé une Halte, et à partir de cette connaissance il peut se rendre compte de ce qui vient après, lorsque le corps est devenu totalement inutilisable pour cette Terre. L’homme doit être souvent averti et mis en garde tant qu’il ne pense pas à son âme par sa propre poussée. Des souffrances physiques, des maladies et la perte de facultés corporelles doivent donc être considérées comme un moyen pour le mûrissement de l'âme, vu qu’elles peuvent modifier considérablement les pensées d'un homme, et donc elles sont employées souvent comme médecine pour l'âme, si celle-ci est en danger de tomber dans la mort spirituelle. Mais elles n’atteignent pas toujours leur but, alors surgit un état de blocage, un total éloignement du divin-spirituel, et alors l'homme cherche à jouir de la vie malgré la maladie et le malheur qui ont frappé son corps. Rien de ce qui est destiné à un homme n’est sans signification, la maladie du corps apporte souvent la guérison de l'âme ; alors elle a été une bénédiction, parce que l'homme apprend à dédaigner le monde après qu'il ait dû y renoncer, et il a cherché et a trouvé une substitution dans le monde spirituel. Il peut accueillir des biens plus délicieux qui le récompensent pour les biens que le monde lui a refusés et que maintenant il reconnaît comme inutiles et sans valeur. Et pour cela il est nécessaire qu'il plie humblement sous le destin qui lui a été imposé pour son âme, qu’il le porte avec résignation, chose qui lui semble bien difficile, cependant elle peut être dépassée. Si l'homme a une foi insuffisante, il sent la Main de Dieu sur lui et il se soumet résigné à la Volonté de Dieu ; et alors il peut seulement vaincre, jamais perdre, donc cela ne doit pas être regretté, parce qu'il possède davantage qu’un homme plein de santé et de vigueur qui n'a pas quelque liaison avec le Royaume qui sera aussi un jour son lieu de séjour après la mort physique. Seulement le degré de maturité que l'âme a lorsqu’elle laisse la Terre est déterminant. Tout ce qui peut contribuer à l'accroissement de la maturité Dieu l'emploie, même si l'homme ne le perçoit pas comme un bien tant qu’il est sans connaissance. Un jour il comprendra la bénédiction de la souffrance et de la maladie, et il remerciera Dieu pour l'emploi de moyens qui ont conduits au succès, sans cependant limiter la libre volonté de l'homme. Un corps malade n'est pas aussi à plaindre qu’une âme tombée malade, et si celle-ci doit guérir, le corps doit supporter la maladie, jusqu'à ce que l'âme soit devenue tolérante, jusqu'à ce qu’elle tourne un regard vers le Ciel et apprenne à considérer le monde seulement comme une école d'épreuves temporaires. Un jour elle pourra s'élever sans poids et sans empêchement dans les hautes Régions de l'Esprit et remercier son Créateur pour les Grâces qu’Il lui a montrées en laissant souffrir le corps pour guérir l'âme.

Amen

De zegen van ziekte en leed - Voltooiing

De aftakeling van het lichaam is vaak een heilzame waarschuwing voor de mens die nog te zeer op de wereld gericht is, en daardoor de ziel in gevaar brengt. Hij moet eens leren inzien dat er vanuit de natuur paal en perk kan worden gesteld, en vanuit dit besef zich bewust worden van wat hierna komt als het lichaam helemaal ongeschikt is geworden voor deze aarde. De mens moet vaak gewaarschuwd en vermaand worden, zolang hij niet uit eigen beweging aan zijn ziel denkt.

Lichamelijk lijden, ziektes en het inboeten van lichamelijke bekwaamheden moeten daarom ook als een middel voor de ontwikkeling van de ziel worden aangezien, daar ze het denken van de mensen aanzienlijk kunnen veranderen en daarom ook vaak als heilmiddel voor de ziel worden aangewend - als deze in gevaar is aan de geestelijke dood ten prooi te vallen.

Maar niet altijd beantwoorden ze aan hun doel, dan treedt een toestand van onverbeterlijkheid in, een zich geheel afwenden van het goddelijk-geestelijke. En dan probeert de mens nog alles uit het leven te halen, ondanks ziekte en ongeluk die zijn lichaam hebben getroffen.

Niets wat een mens beschoren is, is zonder bedoeling. Lichamelijke ziekte brengt vaak het herstel van de ziel tot stand en dan is ze tot zegen geweest, want de mens leert de wereld versmaden aangezien hij haar moest missen en zich in de geestelijke wereld vervanging zocht en vond. Kostelijke goederen mag hij in ontvangst nemen als compensatie voor de goederen die de wereld hem onthoudt, en die hij nu als waardeloos inziet. Maar daartoe is nodig dat hij zich ootmoedig buigt onder het lot dat hem terwille van zijn ziel werd opgelegd, zodat hij nu met overgave draagt wat hem wel moeilijk schijnt maar toch ook kan worden overwonnen.

Zodra de mens een gering geloof heeft, bespeurt hij de Hand van GOD boven zich en voegt zich dienstwillig naar de Wil van GOD. En dan kan hij alleen winnen doch nimmer verliezen, dus is er ook niets te betreuren omdat hij aanzienlijk meer bezit dan ’n mens met goede gezondheid en lichamelijke kracht die niet in verbinding staat met het rijk dat ook eens zijn verblijf zal zijn nà de lichamelijke dood.

Maatgevend is alleen de graad van voltooiing die de ziel heeft bij het heengaan van deze aarde. Alles wat kan bijdragen tot verhoging van deze graad wendt GOD aan, ook al ervaart de mens het niet als een weldaad zolang hij zonder inzicht is. Eenmaal zal hij de zegen van lijden en ziekte zien en GOD danken voor de toepassing van middelen die succesvol waren, zonder echter de vrije wil van de mensen te beperken.

Een ziek lichaam is niet zo erg als een zieke ziel, en dit zal deze gezond maken als het lichaam ziekte moet verdragen tot de ziel geduldig is geworden. Tot ze de blik hemelwaarts richt en het aardse leven als slechts een tijdelijke school heeft leren bezien, waarin de mens beproefd wordt. Eens zal zij onbezwaard en ongehinderd naar hogere regionen van de geest kunnen opstijgen en haar Schepper eeuwig danken voor de haar bewezen genade, het lichaam te laten lijden opdat de ziel gezond zou worden.

Amen