• Retour

Soigner la vie intérieure - Heure solennelle de repos

Quiconque veut toujours jouir de la Grâce divine ira les mains vides et ainsi aujourd'hui un être spirituel communiquera avec toi avec la pleine Volonté du Seigneur. Il te sera donné un message qui se réfère à la vie intérieure et à sa juste organisation. Il ne peut pas te rester caché combien peu d’hommes s'occupent maintenant avec des questions spirituelles. Ils craignent tous une certaine connaissance et donc ils l'évitent. Mais vraiment ce qui doit être évité est le mal, car il cause le plus grand dommage à l'homme. Les tentatives constantes des Forces spirituelles échouent les unes après les autres; elles ne réussissent pas à rendre affamé le cœur humain et à le préparer à recevoir le Don divin, et un tel revers sert encore moins à la formation intérieure de l'âme. Il est compréhensible qu’une personne sans foi ne puisse pas avoir une vie intérieure manifeste, mais que plutôt toute sa pensée se concentre sur des choses purement terrestres qui le contentent suffisamment, de sorte qu’il n'a jamais le temps pour une heure solennelle de repos intérieur. Or chaque homme devrait s’accorder une telle heure de repos, une heure qu’il passerait dans une intime liaison avec le divin Sauveur et qui serait utilisée en conséquence. L'homme doit sacrifier au moins une heure par jour à son Sauveur, et cette heure sera bénie des milliers de fois, parce qu'une telle heure solennelle peut procurer des pensées extrêmement pieuses, la connaissance de son «je» peut faire reconnaître au fils terrestre sa nullité, et cela peut stimuler l'homme de bonne volonté à la collaboration dans le Royaume de Dieu et avoir un effet outre mesure bénéfique. Cela lui procure une heure de réflexion sur des problèmes spirituels et même l'homme sans religion envoie parfois dans le Cosmos des questions qui, en premier lieu, agitent son intérêt seulement d’une façon purement scientifique, mais avec le temps cet homme peut se modifier intérieurement et s’interroger sur la question de son origine ce qui, maintenant, peut être d'une valeur inestimable pour un esprit croyant, tandis que l'esprit qui somnole encore non réveillé dans l'homme, commence à remuer pour devenir actif. Tout ce qui se déroule hors de l'homme retient parfois l'âme sur des tâches qui peuvent lui être bénéfiques, donc l'homme doit se plonger dans des observations régulières, durant ces heures il doit laisser de coté tout ce qui est terrestre et seulement réfléchir sur des questions telles que celles qui concernent la Vie éternelle; au fond de son cœur il doit penser au Créateur, se considérer comme Sa créature et désirer l'éclaircissement sur sa vraie destination. Et s'il réussit à faire cela, il doit chercher par lui-même, éloigner de son cœur toute pensée impure et rendre habitable son cœur pour l'Être le plus sublime et le meilleur, il doit tendre à la perfection, il doit unir à chaque activité terrestre des questions profondes qui concernent le salut de l'âme, il doit se considérer lui-même comme une créature étrangère, pour qu'il puisse reconnaitre entièrement ses erreurs et ses faiblesses et chercher à les vaincre inexorablement, en outre il ne doit laisser rien d’inachevé qui ne puisse contribuer à réveiller chez le prochain la même tendance et désir, il doit chercher le plus souvent possible l'échange spirituel et pourvoir ainsi continuellement à la formation de son âme, pour que le cœur soit offert comme vase d'accueil pour la Vérité divine du Seigneur qui le prendra dorénavant sous Sa Garde et le protègera de tout danger provenant de l'extérieur. Parce que comme l'homme soigne sa vie intérieure, ainsi il sera béni, et son activité spirituelle lui apportera le succès, il ne regardera plus le monde afin que lui soit concédé un regard dans les sphères spirituelles, parce qu'il a porté son attention en priorité sur sa vie intérieure.

Amen

Verzorgen van het innerlijke leven – Beschouwend vrij uurtje

Wie zich steeds wil verheugen in de goddelijke genade, zal nooit met lege handen vertrekken, en zo zal een geestelijk wezen met de volste wil van de Heer jou vandaag voorlichten. Er wordt jou een beschrijving gegeven, die betrekking heeft op het innerlijke leven en zijn juiste ontwikkeling.

Het kan niet verborgen voor je blijven, hoe weinig de mensen zich tegenwoordig bezighouden met geestelijke vragen. Zij vrezen allemaal een zeker inzicht en gaan haar daarom uit de weg. En juist dit ontwijken is het kwaad, dat de mensen de grootste schade toebrengt. Van de voortdurende pogingen van geestelijke krachten mislukt de één na de ander. Het lukt hen niet om het menselijke hart hongerig te maken en op de ontvangst van goddelijke gaven voor te bereiden. En nog veel minder is zo’n ontwijken nuttig voor de innerlijke ontwikkeling van de ziel.

Een mens zonder geloof kan ook op verklaarbare wijze geen uitgesproken innerlijk leven hebben. Of veel eerder nog, al zijn denken concentreert zich op zuiver aardse zaken, die hem weer voldoende in beslag nemen, zodat hij voor een innerlijk beschouwend vrij uurtje nooit de tijd opbrengt. En zo’n vrij uurtje zou elk mens zich moeten gunnen. Een moment, die in innige verbinding met de goddelijke Heiland doorgebracht en overeenkomstig benut wordt.

De mens moet op zijn minst een uurtje per dag aan zijn Heiland offeren. En dit moment zal voor hem duizendvoudig gezegend worden, want zo’n beschouwend moment kan een buitengewoon vroom denken teweeg brengen. De herkenning van het eigen ‘ik’ kan het mensenkind zijn nietigheid laten beseffen, en dit kan de bereidwillige mens aanzetten tot medewerking in Gods rijk en dit kan een buitengewoon zegenrijke uitwerking hebben.

En zoiets brengt een moment van nadenken over geestelijke vraagstukken tot stand. En zelfs de niet vrome mens stuurt soms vragen het heelal in, die in de eerste plaats puur wetenschappelijk zijn interesse opwekken. Maar het zal in de loop van de tijd de mensen innerlijk veranderen en zal bij hen ook de vraag over hun begin dichterbij brengen, die nu van onschatbaar waarde kan zijn voor een gelovig gemoed, doordat de geest, die nu nog niet opgewekt is, maar sluimert, actief begint te worden en alleen wacht op de bereidwillige overgave van het mensenkind om werkzaam te worden.

Alles, wat buiten de mens gebeurt, houdt de ziel soms af van haar zegen brengende opdracht. Daarom moet de mens zich verzinken in regelmatige beschouwingen. Hij moet in deze tijd al het wereldse ter zijde leggen en alleen over de vragen, die het eeuwige leven betreffen, nadenken. Hij moet diep in het hart aan de Schepper denken en zich als Diens schepsel beschouwen en opheldering verlangen over zijn eigenlijke bestemming.

En als hij dit gedaan heeft, moet hij zichzelf onderzoeken, al het onzuivere denken uit het hart verwijderen en deze gerieflijk maken voor het hoogste en beste Wezen. Hij moet streven naar volmaaktheid. Hij moet al het aardse doen verbinden met diepe, het heil van de ziel betreffende vragen. Hij moet zichzelf beschouwen als een vreemd schepsel, opdat hij de fouten en zwakten volkomen herkent en ze onverbiddelijk probeert te overwinnen. Hij moet verder alles in het werk stellen, wat er toe zou kunnen bijdragen om in de naasten hetzelfde streven en verlangen op te wekken. Hij moet zoveel mogelijk geestelijke uitwisseling zoeken en zo voortdurend zorg dragen voor de vorming van de ziel, opdat het hart als opnamevat voor de goddelijke waarheid op zo’n manier aan de Heer kan worden aangeboden, dat Hij het voortaan onder Zijn hoede neemt en het voor elk gevaar van buiten beschermt.

Want zoals de mens zijn innerlijke leven verzorgt, zo zal hem eens zegen te wachten staan. Zijn geestelijke bedrijvigheid zal hem succes brengen en hij zal geen acht meer slaan op de wereld, zodat hij een blik mag werpen in geestelijke sferen, omdat hij in de eerste plaats aan zijn innerlijke leven aandacht schonk._>Amen