• Retour

L'heure de la mort - Sans préparation - les tourments du décès

Dans le milieu de sa vie l'homme commence à réfléchir sur les questions qui concernent sa fin corporelle. Durant ce temps il est poursuivit par des pensées d'une fin soudaine, il cherche d’abord à les esquiver mais malgré cela il les écoutera toujours. Il a comme une poussée constante pour garder devant les yeux ces questions, c’est comme un avertissement ininterrompu de penser à sa fin et de prendre position. La Force spirituelle utilise chaque instant pour le rappeler à l'homme et c’est vraiment un avantage pour l'âme que de porter son attention à de telles pensées. Un instant d’inattention peut déjà préparer la fin de l'existence sur la Terre et personne n'a le pouvoir de prolonger de lui-même d'une heure la vie sur la Terre lorsqu’est venu le temps de son décès. Donc, chacun doit être préparé à tout instant d’abandonner la vie terrestre pour entrer dans le Royaume éternel. Il doit s'occuper consciemment et continuellement de sa vie après la mort, il doit prévoir sa vie terrestre de sorte qu’elle soit totalement en accord vers sa tâche terrestre et donc qu’elle soit seulement un temps de préparation pour la vraie Vie dans l'au-delà. Lorsqu’on effectue un constant contrôle de soi-même, lorsque la vie terrestre correspond aux Commandements divins, lorsque l'homme prend à cœur de servir le Créateur du Ciel et de la Terre, lorsqu’il cherche toujours la liaison avec Lui et donc se prépare consciemment et travaille sur son âme, alors la pensée de la mort ne l'effrayera pas, il la percevra plutôt agréablement et apprendra à considérer l'heure de la mort comme une libération des chaînes du corps. Les hommes qui, par contre, en refusent craintivement la pensée ou bien laissent passer totalement indifférents les Avertissements qui leurs sont adressés, auront parfois une vie terrestre facile, parce qu'ils ne se chargent avec rien de ce qui pourrait les ébranler de leur calme; ils continueront à vivre au jour le jour sans aucun sentiment de responsabilité. Ils ne s'imposeront jamais aucune restriction pour une éventuelle continuation de la vie, ils repousseront tout ce qui est tenu devant eux comme tâche de vie, mais avec l'approche de la mort ils tomberont dans une horrible inquiétude et maintenant il leur revient de goûter toutes les frayeurs de la mort si auparavant ils n'ont pas été rendus accessibles à d’autres pensées à travers un long temps de souffrance. Pour eux l'heure de la mort ne sera pas la bienvenue, ils sont encore attachés à la vie terrestre avec toutes les fibres de leur être et ils ne désirent pas l'échanger contre une autre, parce que pour celle-ci ils ne sont pas le moins du monde préparés. Mais l'heure de la séparation arrive pour tous et souvent d’une manière imprévue. Un homme mal préparé perçoit tous les tourments du décès, et sa fin n'est pas vraiment enviable. Et malgré cela chaque homme a lui-même dans la main de faire de cette heure une heure de libération s’il vit sa vie terrestre toujours de sorte qu’il n'ait pas à craindre avec une confiance enfantine que, quelque soit l’heure de sa vie où il retournera au Père dans le Ciel, de ne pas trouver Sa Miséricorde et Son Amour, parce que cette vie terrestre a été vécue en constante liaison avec Lui.

Amen

Het uur van de dood - Zonder voorbereiding - De kwellingen van het overlijden

Midden in het leven begint de mens na te denken over vragen die betrekking hebben op zijn lichamelijk einde. In deze tijd achtervolgen hem de gedachten aan een plotseling einde. Aanvankelijk tracht hij ze te ontwijken en toch zal hij ze steeds weer gehoor schenken. Het is als een voortdurende aandrang om zich deze vragen voor ogen te houden. Het is als een ononderbroken aanmanen om aan zijn einde te denken en ten aanzien daarvan zijn standpunt te bepalen. De geestelijke kracht benut elk ogenblik om de mens daaraan te herinneren. En het is waarlijk alleen gunstig voor de ziel aan zulke gedachten aandacht te schenken. Een onopvallend ogenblik kan aan het bestaan op aarde al een einde maken, en niemand heeft de macht voor zichzelf het leven op aarde met een uur te verlengen, wanneer de tijd van zijn overlijden is gekomen. En daarom moet eenieder erop voorbereid zijn het aardse leven op ieder moment op te geven om in het eeuwige rijk binnen te gaan. Hij moet zich bewust bezighouden met zijn voortbestaan na de dood. Hij moet zijn aardse leven zo inrichten, dat het geheel overeenstemt met zijn taak op aarde en dus alleen een tijd van voorbereiding is op het eigenlijke leven in het hiernamaals. Wanneer er een voortdurende controle over zichzelf wordt uitgeoefend, of het aardse leven overeenstemt met de goddelijke geboden, wanneer de mens zich eraan gelegen laat liggen de Schepper van hemel en aarde te dienen, wanneer hij steeds de verbinding met Hem zoekt en zich dus bewust voorbereidt en aan zijn ziel werkt, dan zal de gedachte aan de dood hem geen angst aanjagen. Hij zal hem eerder als aangenaam voelen en het uur van de dood leren beschouwen als het uur van de bevrijding uit de boeien van het lichaam. De mensen daarentegen die elke gedachte daaraan angstig afwijzen of die geheel onverschillig de aanmaningen aan zich laten voorbijgaan, zullen zo nu en dan een makkelijker aards bestaan hebben omdat ze zich over niets druk maken wat hen uit hun rust zou kunnen wakker schudden. Ze zullen steeds maar weer van de ene dag in de andere leven zonder enig gevoel voor verantwoordelijkheid.

Ze zullen zich ook nooit enige beperking opleggen ter wille van een eventueel voortleven. Ze zullen alles afwijzen wat hun als levenstaak wordt voorgehouden, doch met het dichterbij komen van de dood aan een ontzettende onrust ten prooi vallen en nu alle verschrikkingen ervan volledig te verduren krijgen, wanneer ze niet tevoren door een lange tijd van lijden voor andere gedachten ontvankelijk zijn gemaakt. Het uur van de dood zal hun niet welkom zijn. Ze hangen nog met alle vezels van hun bestaan aan het aardse leven en wensen het niet in te ruilen tegen een ander, omdat ze hierop niet in het minst zijn voorbereid. Maar het uur van afscheid komt voor iedereen, en vaak onvoorzien. Een onvoorbereid mens ondergaat alle kwellingen van het sterven en zijn eigen einde is waarlijk niet begerenswaardig. En toch heeft ieder mens het in de hand dit uur voor zichzelf tot een uur van verlossing te maken, als hij zijn aardse leven steeds zo leeft, dat hij de verantwoording niet hoeft te vrezen; dat hij op elk moment zijn leven aan de Vader in de hemel kan teruggeven in het kinderlijke vertrouwen, Zijn erbarmen en Zijn liefde te krijgen, omdat dit aardse bestaan in voortdurende verbinding met Hem werd geleefd.

Amen