Si tu veux rendre facile le chemin pour les tiens, il suffit souvent seulement d’une allusion à l'Amour et la Providence du Seigneur et ils reconnaîtront que chaque événement n'est pas sans un sage but, parce que l’Amabilité du Père céleste donne toujours de nouveau des heures pleines de joie lorsque le cœur doit reprendre des forces et se tourne vers Lui. Mais souvent de tels événements passent inaperçus.
L'homme pense à un Être Supérieur tant qu’il est dans la misère, mais les jours sans soucis il n’y pense pas, il doit donc toujours être envoyé de nouveau de la souffrance sur les hommes, parce que la Providence du Seigneur ne vaut pas pour le temps terrestre, mais pour toute l'Éternité. Donc ne vous laissez jamais plus décourager. Si vous connaissiez la valeur de telles souffrances pour vos âmes, vous les prendriez volontiers sur vous, parce qu'elles sont peu de choses en comparaison à la Magnificence qui vous attend.
Bénie l'heure qui vous en apporte la connaissance, et bénit chaque jour où vous vous tournez vers le Père totalement dans le cœur. Cela fait infiniment longtemps que vous avez commencé à parcourir cette voie pour atteindre ce temps, mais vous vaciller alors que vous êtes si proche du but, voudriez-vous avoir lutté en vain pour être arrivé jusqu'ici, voudriez-vous parcourir encore une fois ce chemin infiniment long? Vous ne reconnaissez pas le corps que vous portez pour ce qu’il est, c'est-à-dire comme une Grâce que vous-mêmes avez demandée et qui vous a été accordée. Vous ne pourrez ainsi jamais saisir sur la Terre quel inégalable temps de Grâce vous a été concédé, dans lequel vous pouvez ramasser trésors sur trésors pour l'au-delà, pour la Vie éternelle, si seulement vous voulez vous tourner complètement vers le Seigneur. À vous les hommes il vous arrive ainsi incroyablement Avertissements sur Avertissements de la part du Seigneur. Il s’efforce incessamment de tourner les pensées de l'homme vers l'Éternité, mais si celui-ci refuse tout, s’il se complait obstinément seulement dans le monde et trouve en lui l'accomplissement de ses désirs, comment faut-il faire pour modifier les sentiments de l'homme et bien les orienter?
Cela n'est pas possible autrement qu’au travers de la souffrance, et cela d’autant plus fortement que l'âme reste obstinément dans le refus. Oui, elle doit même en arriver au point où les hommes ont tendance à perdre totalement la foi en Dieu. Parce que l'homme peut se décider pour une ferme volonté seulement lorsqu’il est tombé dans le plus profond précipice. Lorsqu’il ne peut pas arriver plus bas, alors le désir pour monter en haut arrive doublement fort, et l'homme s'agrippe de nouveau à quelque chose qui est en dehors de sa compréhension. Il cherche à avoir un contact avec cette Force qu’il présuppose et suspecte.
Il ne sera pas laissé sans Aide, mais auparavant il aura dû parcourir cette route, vu qu’avec sa propre force, sans foi et sans Grâce, il n'a pas pu se développer vers le Haut, seul dans sa profonde misère il a dû lutter intérieurement et demander cette Force. Ainsi un tel homme expérimente une totale transformation de toute sa façon de penser, et cela lui procure la plus grande Bénédiction; tandis que par contre si l'homme s'occupe seulement superficiellement avec des pensées sur l'au-delà, alors celles-ci ne pourront jamais prendre racines au fond du cœur, et un homme dont les pensées sont tièdes et indifférentes est dans une situation bien pire, les Grâces du Seigneur passent au-dessus de lui sans laisser de trace, alors la souffrance est de nouveau nécessaire pour donner à un tel fils d'homme une orientation de pensées sérieuse.
Ainsi la souffrance restera toujours la donatrice de Bénédiction pour d’innombrables fils terrestres, parce que rien n’est plus insupportable pour l'âme qu'un état d’inactivité qui s'étend sur beaucoup d'années et ainsi le temps de Grâce de l'incarnation est considérablement abrégé, parce que le temps de vie oisif est une journée sans travail sur l'âme, pour cet homme c’est un temps totalement perdu.
Et si vous voulez échapper à la souffrance, alors votre temps sur la Terre aura été vécu en vain si vous ne vous unissez pas avec le Père céleste par un approfondissement plus intérieur au travers de la prière et si avec une intime liaison avec Lui vous ne vous revigorez pas à la Source de la Grâce et accédez ainsi à la Hauteur vers laquelle vous devez tendre. Qui a saisi cela avec tout son cœur, ne sera plus opprimé par la souffrance, parce que sa bonne volonté le porte vers le Seigneur et Sauveur, le divin Rédempteur de l'humanité.
Amen
TraducteursAls je voor de jouwen de weg wilt vergemakkelijken, is een wenk naar de liefde en zorg van de Heer vaak al voldoende en ze zullen inzien dat er niets gebeurt zonder wijze bedoeling. Want waar het hart zal uitrusten van de beslommeringen en zich naar Hem toewendt, geeft de mildheid van de hemelse Vader steeds weer blije momenten. Toch blijven dergelijke gebeurtenissen vaak onopgemerkt.
Zolang hij in nood is, denkt de mens aan een hoger wezen. Maar in zorgeloze dagen denkt hij er niet aan. En daarom moet er steeds weer lijden over de mensen toegelaten worden, want de zorg van de Heer gaat niet uit naar de tijd op aarde, maar naar de gehele eeuwigheid. Laat jullie daarom nooit ontmoedigen. Als jullie de waarde van dit lijden voor jullie ziel zouden kennen, dan zouden jullie het graag op jullie nemen, want het is maar gering in vergelijking met de heerlijkheid die jullie wacht.
Gezegend zij het moment dat jullie het inzicht brengt. En gezegend zij de dag waarop jullie van ganser harte de weg naar de Vader vinden. Eindeloos lang is de weg die jullie moesten gaan tot jullie het huidige moment bereikten. Maar willen jullie zo dicht bij het doel beginnen wankelen? Willen jullie dat jullie vergeefs tot hier hebben geworsteld? Willen jullie deze eindeloos lange weg nogmaals afleggen?
Het lichaam dat jullie dragen, herkennen jullie niet als dat wat het is: als een genade waar jullie zelf om gevraagd hebben en die jullie geschonken werd. Zo zullen jullie op aarde ook nooit kunnen vatten welke ongeëvenaarde tijd van genade jullie gegund is, waar jullie, wanneer jullie slechts willen en jullie helemaal naar de Heer toewenden, schat na schat kunnen verzamelen voor het hiernamaals, voor het eeuwige leven.
Er komen jullie mensen zo ongelooflijk veel aanmaningen en waarschuwingen toe. De Heer is er onophoudelijk mee begaan het denken van de mens op de eeuwigheid te richten. Wanneer deze mens echter alles stug afwijst, wanneer hij volhardend alleen de wereld achterna loopt en hierin de vervulling van zijn wensen vindt, hoe moet de mentaliteit van de mens dan gebroken en in de juiste richting gewezen worden?
Dit is niet anders mogelijk dan door lijden en dit steeds zwaarder, naarmate de ziel hardnekkiger in weerstand volhardt. Ja, het moet zelfs zo ver gaan dat de mensen geneigd zijn het geloof aan God volledig te verliezen. Want vaak kan de mens zich pas tot de vaste wil vermannen, wanneer hij het diepst gevallen is. Wanneer hij niet meer verder de diepte in kan, dan komt het verlangen naar de hoogte dubbel zo sterk en dan klampt de mens zich weer vast aan iets buiten dat wat begrijpelijk voor hem is. Hij probeert in contact te komen met deze kracht waar hij een vermoeden en een voorgevoel van heeft.
Hij zal niet zonder hulp gelaten worden. Maar hij moest eerst deze weg afleggen, aangezien hij zich uit eigen kracht zonder geloof en genade niet naar boven kon ontwikkelen. In diepe nood moest hij eerst met moeite innerlijk om deze kracht strijden en vragen. Zo ondervindt deze mens een totale omvorming van heel zijn denken en dit brengt hem de grootste zegen.
Waar de mens zich echter slechts oppervlakkig met de gedachten aan een hiernamaals bezighoudt, daar zullen deze gedachten ook nooit diep in het hart kunnen wortelen. En een mens van wie het denken lauw en onverschillig is, is er veel slechter aan toe. De genaden van de Heer gaan ongemerkt aan hem voorbij. Ook dan is het lijden weer nodig om dit mensenkind in een serieuze richting te laten denken.
En zo zal het lijden steeds zegen brengen aan talloze mensenkinderen, want niets is voor de ziel schadelijker dan een werkeloze toestand die zich over vele jaren uitstrekt en waardoor de genadetijd van de belichaming aanzienlijk verkort wordt. Want de tijd van het trage erop los leven zonder werk aan de ziel is voor deze mensen een volledig verloren tijd.
En jullie tijd op aarde is ook nutteloos geleefd als jullie het lijden willen ontwijken en als jullie je niet uit innerlijke beweging met de hemelse Vader verenigen en jullie je door gebed en innige verbinding met Hem aan de genadebron laven en zo de hoogte bereiken, die jullie moeten nastreven. Wie dit met heel zijn hart begrepen heeft, zal niet meer door het lijden bedrukt worden. Want hij draagt het dan gewillig voor de Heer en Heiland, de goddelijke Verlosser van de mensheid.
Amen
Traducteurs