• Volver

La actividad en el amor es una ley en la Tierra y en el más allá....

Para cada ser humano en la Tierra y cada ser en el reino espiritual se aplica la misma ley: actuar con amor. En la Tierra la actividad amorosa ayuda a la perfección y, por lo tanto, también debe ser practicada por los seres aún imperfectos en el más allá, para que avancen por el camino hacia las alturas. Y una vez alcanzadas las alturas, el ser habrá llegado a tal grado de perfección, que ahora ha llegado a ser sensible a la luz, y entonces la actividad amorosa incesante volverá a colmar de felicidad a estos seres, porque esta actividad significa ahora “transmitir la luz”, que el ser mismo recibe.... porque la actividad amorosa es obra divina, es decir, el cumplimiento de la ley desde la eternidad.

Porque el amor lo es todo.... Garantiza la unificación con Dios y la dicha eterna, la redención de lo espiritual aún imperfecto, la preservación de todo lo que existe y también el surgimiento constante de nuevas creaciones, que tienen su fundamento en el orden divino y Su amor infinito. El amor es la fuerza que actúa constantemente en todo el Universo, tanto en el plano terrenal como en el espiritual. Ella Misma es la ley divina, y una violación constituye un acto de destrucción irrevocable que afecta no solo a las creaciones terrenales, sino que también se manifiesta en los estados espirituales para aquel para quien esta ley es sagrada.

Por lo tanto, tampoco permanece oculto en el reino espiritual cuando los seres han violado la ley del amor, pues ellos mismos, que inicialmente eran seres de perfecta belleza, se han convertido en seres deformes y repugnantes y, como tales, son reconocibles por los seres de luz, quienes, sin embargo, no los rechazan con aversión, sino que, con amor misericordioso, quieren ayudarlos a recuperar a su forma original, que corresponde a la ley del orden divino.

Sin amor no hay orden, ni armonía, ni paz; sin amor no hay dicha.... y todas las condiciones que un ser percibe como deficientes o tormentosas son pruebas de que le falta amor, que se ha apartado del orden divino. Y todas esas condiciones no cambiarán hasta que el ser mismo se haya transformado en amor. Pero esto no se refiere a la apariencia externa de un ser humano en la Tierra, que carece de belleza perfecta y a menudos presenta deformidades que suscitan preguntas y dudas....

Pues en esa forma externa puede ocultarse un alma bien formada, una que ha asumido voluntariamente dicha forma para alcanzar su perfección.... Y del mismo modo, en seres humanos exteriormente perfectos pueden morar almas deformadas, pues se trata únicamente del ser espiritual, que tiene que someterse a la ley del orden divino para ser bienaventurado. Porque una vida de amor crea solo valores espirituales, ya que lo terrenal es transitorio, pero las obras de amor acompañan a los seres humanos a la eternidad. Si los seres humanos en la Tierra pudieran percibir espiritualmente, el efecto de la actividad amorosa en las almas les sería evidente, y siempre contemplarían con asombro las bellezas perfectas que los rodean.

Pero tal prueba no puede ser concedida a los seres humanos, que en toda libertad tienen que someterse a la ley del orden divino. Y del mismo modo, a las almas imperfectas en el más allá solo pueden acercarse sus amigos y ayudantes espirituales de forma velada, y con toda libertad de voluntad tienen que seguir sus consejos, que siempre conducen a una actividad en amor. Pero no pueden quedar exentas de esta ley, de su cumplimiento.... El amor también tiene que penetrar en ellas, pues de otro modo jamás alcanzarán la bienaventuranza. Porque solo el amor vence la separación de Dios, solo el amor logra la unificación con Él.... Y solo el amor devuelve al ser el estado de perfección, en el que se encontraba cuando emanó de la mano de Dios....

amén

LJUBAVNA AKTIVNOST ZAKON NA ZEMLJI I U ONOSTRANOM...

Za svakog čovjeka na Zemlji i svako biće u duhovnom području važi isti zakon: biti aktivan u Ljubavi. Na Zemlji Ljubav-na aktivnost pomaže usavršavanju te stoga i u onostranom od duhovnih bića mora biti prakticirana kako bi napredovali na putu uspona. A kad se uspelo, stvorenje je toliko dospjelo do savršenstva da je onda prijemčivo za svjetlo, onda će opet neprestana Ljubav-na aktivnost to biće činiti sretnim, budući da ona znači “provođenje svjetla”, koje biće i samo prima.... budući da je neprestana aktivnost u Ljubavi Božansko djelovanje, znači ispunjenje zakona od vječnosti.

Jer Ljubav je sve.... Ona jamči spoj s Bogom i vječnu blaženost, spasenje još nesavršenog duhovnog, održavanje svega što postoji a isto tako i neprestani nastanak novih stvaranja, koja su utemeljena u Božanskom redu i Njegovoj ogromnoj Ljubavi. Ljubav je snaga koja neprestano djeluje u cijelom svemiru, u zemaljskom i u duhovnom području. Ona je sama Božanski zakon, i prijestup protiv nje neopoziv je čin razaranja, koji ne pogađa samo zemaljska stvaranja, nego je prepoznatljiv i u duhovnim stanjima onome kome je taj zakon svetinja.

Stoga dakle ni u duhovnom kraljevstvu ne može ostati skriveno, kad se stvorenja ogriješe o zakon Ljubavi, jer i oni sami, koji su početno bili stvorenja u najsavršenijoj ljepoti, postali su deformirana, odvratna stvorenja i kao takva prepoznatljiva i bićima svjetla, koja se međutim ne okreću od njih s gađenjem, nego im u samilosnoj Ljubavi žele pomoći da dođu do njihovog negdašnjeg ustrojstva, koje je u skladu sa Božanskim redom.

Bez Ljubavi nema reda, nema sklada, nema mira, bez Ljubavi nema blaženosti.... i sva stanja, koja jedno stvorenje doživljava kao nedostatna (od Njem. ‘Mangel’: mana, pomanjkanje, neispravnost, pogreška, oskudica, slabost) ili mučna, su dokaz za to da stvorenju nedostaje Ljubav, da je izašlo iz Božanskog reda. I sva ta stanja neće se promijeniti prije negoli se biće samo promijenilo u Ljubav. Ali pri tome se ne misli na vanjski izgled čovjeka na Zemlji, kojem nedostaje savršena ljepota, koji čak često pokazuje deformacije koje mogu potaći na pitanja i dvojbe....

Jer u takvoj jednoj vanjskoj formi može se skrivati lijepo oblikovana duša, koja se dobrovoljno uselila u takvu jednu vanjsku formu svog sigurnog usavršavanja radi.... Isto tako mogu u vanjski savršenim ljudima živjeti deformirane duše, jer radi se jedino o duhovnom biću, koje se mora podložiti zakonu Božanskog reda da bi bilo blaženo. Jer život Ljubavi stvara samo duhovne vrijednosti, budući da zemaljsko prolazi, a djela Ljubavi čovjeka slijede u vječnost. Kad bi ljudi već na Zemlji mogli duhovno gledati, bio bi im vidljiv učinak Ljubav-ne aktivnosti na duše, i uvijek bi zaprepašteno promatrali savršene ljepote koje se kreću među njima.

No takav jedan dokaz ne može biti dan ljudima, koji se u svoj slobodi moraju uklopiti u zakon od vječnosti.... Isto tako se nesavršenim dušama u onostranom njihovi duhovni prijatelji i pomagači mogu približiti jedino prikriveno, i u svoj slobodi volje oni moraju slijediti njihove savjete, koji se uvijek svode samo na aktivnost u Ljubavi. Ali oni od tog zakona, od njegovog ispunjenja ne mogu biti odriješeni.... Ljubav se i u njima mora probiti, inače vječno ne mogu dospjeti do blaženosti. Jer tek Ljubav ukida udaljenost od Boga, tek Ljubav postiže spoj s Njim.... I samo Ljubav stvorenju vraća stanje savršenstva, u kojem je nekoć iz Božje ruke proizišlo....

AMEN