• Volver

El amor inconmensurable de Dios.... Obra de Redención....

Nada puede mostraros el amor de Dios tan claramente como la Obra redentora de Jesucristo, la muerte en la cruz bajo un tormento inconmensurable, sufrida por causa de la humanidad pecadora por un hombre sin pecado y puro.... En este hombre, Dios se ocultó a Sí Mismo, porque por amor a Sus desdichadas criaturas, quiso ofrecer un sacrificio para expiar la inconmensurable culpa que hacia infelices a esas criaturas que las mantenía separadas de Él....

El amor por todo lo espiritual que camina sobre la Tierra encarnados como seres humanos es inconmensurable, y no puede tolerar que este espiritual permanezca eternamente separado de Él. Por lo tanto, encontró una manera de abolir esta separación, que le permitió a lo espiritual reunirse de nuevo con su Dios y Creador. Él Mismo Se sacrificó por la gran culpa de la apostasía anterior de los espíritus de Dios....

Pero este sacrificio también tenía que corresponder a esa culpa, y por eso eligió la muerte más dolorosa en la cruz, precedida de un gran grado de sufrimiento y humillación casi insoportable para los humanos.... Y como Dios Mismo no podía sufrir, pero quiso hacer este sacrificio, eligió una forma humana.... Él Mismo se encarnó en el hombre Jesús y entonces emprendió el camino del sufrimiento en la Tierra hasta la muerte en la cruz.... Su amor infinito realizó esta obra. Llenó al hombre Jesús, de modo que fue su libre albedrío asumir todo el sufrimiento para traer la salvación a Sus semejantes.

El hombre Jesús sufrió y murió y, sin embargo, fue Dios Mismo Quien se sacrificó en la cruz por la humanidad. Pues tanto el alma como el cuerpo del hombre Jesús fueron una vez la fuerza del amor irradiada por Dios, que ahora se reunificó de nuevo con el Amor Eterno, que así contenía solo lo divino en sí mismo. O bien: La Deidad Eterna Misma eligió aquella forma para Su morada, que también podía servirle de envoltura gracias a una vida pura y sin pecado, algo que habría sido imposible en una envoltura pecaminosa.

Fue una obra de amor y un acto de gracia de suma importancia: que Dios Mismo descendiera a la Tierra para redimir a la humanidad del pecado y de la muerte.... que caminara sobre la Tierra en el ser humano Jesús y cargara con toda la amargura de la vida terrenal, asumió todas las luchas contra Satanás, que verdaderamente luchó contra todos los poderes del infierno, lo cual fue una prueba de su inmenso amor por este caído, a quien querría ayudar a volver a ascender a las alturas.... al que no querría dejar en las profundidades, en el reino de Su adversario, porque allí no era feliz allí, sino en falta de luz y fuerza, y por lo tanto, se encontraba en un estado agonizante....

Su amor infinito por este caído no había disminuido, aunque éste se había apartado de Dios en el libre albedrío, y por lo tanto, Su amor lo persiguió.... Descendió al reino de su adversario, vino a la Tierra en el hombre Jesús, y realizó una obra de la más profunda misericordia.... Dios Mismo ofreció el sacrificio expiatorio por la gran culpa del pecado. Así, ahora todos los seres humanos pueden recuperar la luz y la fuerza en libertad; pueden volver a lograr su estado original, pueden volver a regresar a su Creador y Padre desde la eternidad, pues la culpa de la separación ha sido pagada por el Amor divino mismo.... Sólo hay una cosa que tienen que hacer ellos mismos: tienen que tener la voluntad de volver a regresar a Dios.

Él ha venido en Su amor inconmensurable a ellos, pero ahora ellos mismos también tienen que dar pasos, tienen que recorrer por voluntad propia el camino que Él Mismo les ha allanado en Jesús. Tienen que desear ser redimidos de su pecado y confesarlo libremente invocando el perdón de Jesucristo; de lo contrario, permanecerán cargados con su culpa y, por lo tanto, hundidos en las profundidades, porque entonces también seguirán siendo prisioneros todavía del adversario de Dios.

Por lo tanto, tienen que pedir conscientemente el amor de Dios.... Pues, a pesar del gran amor de Dios, la salvación no puede llegar a un ser que no se esfuerza por ella, es decir, que no reconoce a Jesucristo y Su Obra redentora, y por lo tanto, no puede ser aceptado por Él en Su Reino. Sin embargo, no se pierde para siempre; más bien sigue siendo una criatura a quien se dirige el amor inagotable de Dios. Y una vez, este amor divino también alcanzará su objetivo.... Una vez, cada ser querrá escapar de las profundidades y emprender su camino hacia el Gólgota, hacia la cruz, hacia Jesucristo, la Deidad hecha visible, Cuyo amor no conoce límites y cortejará a Sus criaturas hasta que finalmente las haya vuelto a ganar, para no volver a perderlas jamás....

amén

Onmetelijke Liefde Gods .... Verlossingswerk ....

Niets vermag jullie de Liefde Gods zo aanschouwelijk te maken als het verlossingswerk van Jezus Christus, de met onmetelijke kwellingen gepaard gaande dood aan het kruis, die geleden werd omwille van de zondige mensheid door een Mens, die zonder zonden en rein was.

In deze Mens verbleef God Zelf, omdat Hij uit liefde voor Zijn ongelukkige schepselen een offer wilde brengen, om de onmetelijke schuld te delgen, die deze schepselen ongelukkig liet worden en hen van Hem gescheiden hield.

De liefde tot al het geestelijke, dat als mens belichaamd over de aarde gaat, is onmetelijk, en ze verdraagt het niet, dat dit geestelijke eeuwig van Hem gescheiden blijft. En daarom vond ze een manier om deze scheiding op te heffen, die het het geestelijke weer mogelijk maakte, zich weer met zijn God en Schepper te verenigen.

Hij offerde Zich Zelf ter verzoening van de grote schuld van de eens van God afgevallen geesten. Maar dit offer moest ook met deze schuld overeenstemmen, en daarom koos Hij de meest pijnlijke dood aan het kruis, voorafgegaan door een mate van lijden en smaad, die voor een mens bijna onmogelijk was te verdragen.

En omdat God Zelf niet lijden kon, maar Hij toch dit offer wilde brengen, koos Hij voor Zich een menselijke vorm. Hij belichaamde Zich Zelf in de Mens Jezus en ging nu de lijdensweg op aarde tot aan de dood aan het kruis. Zijn oneindige Liefde volbracht dit werk. Ze vervulde de Mens Jezus, zodat het Diens vrije wil was, alle leed op Zich te nemen, om Zijn medemensen redding te brengen.

De Mens Jezus leed en stierf, en toch was het God Zelf, Die het offer aan het kruis heeft gebracht voor de mensen. Want zowel de Ziel als ook het Lichaam van de Mens Jezus was de ooit door God uitgestraalde Kracht van Zijn Liefde, die zich nu weer met de Eeuwige Liefde samenvoegde, die dus alleen het goddelijke in zich sloot, ofwel: de Eeuwige Godheid Zelf koos voor Zich die vorm om in te verblijven, die Haar ook door een rein en zondenloos leven als stoffelijk omhulsel kon dienen wat in een zondig stoffelijk omhulsel onmogelijk was geweest.

Het was een werk van liefde en een daad van genade van de meest zwaarwegende betekenis: dat God Zelf op aarde nederdaalde, om de mensen verlossing te brengen van zonde en dood, dat Hij in de Mens Jezus de weg op aarde aflegde en alle bitterheid van het leven op aarde, alle strijd tegen de satan op Zich nam, dat Hij waarlijk tegen de machten van de hel vocht, dat was een bewijs van Zijn oneindige Liefde voor dit gevallene, dat Hij weer wilde helpen zich op te richten naar omhoog - dat Hij niet in de diepte wilde achterlaten, in het gebied van Zijn tegenstander, omdat het daar niet zalig was, maar zonder licht en krachteloos, dus zich in een toestand vol kwellingen bevond.

Zijn oneindige liefde voor dit gevallene was niet verminderd ofschoon het zich in vrije wil afwendde van God, en daarom ging Zijn Liefde het gevallene achterna. Ze daalde Zelf neer in het gebied van Zijn tegenstander, Ze kwam in de Mens Jezus op aarde, en Ze volbracht een werk van diepste ontferming.

God Zelf bracht het Zoenoffer voor de grote zondenschuld. Bijgevolg kunnen nu ook alle mensen in vrijheid opnieuw het licht en de kracht verwerven, ze kunnen opnieuw hun oertoestand bereiken, ze kunnen weer terugkeren naar hun Schepper en Vader van eeuwigheid, want de hen scheidende schuld is afbetaald door de goddelijke Liefde Zelf.

Slechts één ding moeten ze zelf doen: ze moeten de wil hebben om terug te keren tot God. Hij is in Zijn onmetelijke liefde hen tegemoet gekomen, maar ook zij zelf moeten nu stappen zetten, zij moeten uit vrije wil de weg gaan, die Hij Zelf voor hen in Jezus geëffend heeft. Zij moeten verlost willen worden van hun zondenschuld en dit vrijelijk bekennen, door Jezus Christus aan te roepen om vergeving, omdat zij anders met hun schuld belast blijven en dus ook zolang in de diepte blijven, omdat zij dan ook nog gevangenen zijn door Gods tegenstander.

Zij moeten dus bewust om de Liefde Gods vragen. Want ondanks de overgrote liefde van Gods zijde kan men geen verlossing vinden, wanneer men daar niet zelf naar streeft, dus wanneer men Jezus Christus en Zijn verlossingswerk niet erkent en daarom ook niet door Hem in Zijn Rijk opgenomen kan worden.

Nochtans is men niet eeuwig verloren, maar blijft men voortdurend de schepping, die Gods onverminderde Liefde geldt. En eenmaal bereikt deze goddelijke Liefde ook haar doel. Eenmaal zal ieder wezen de afgrond willen ontvluchten en zijn weg gaan naar Golgotha, naar het kruis, naar Jezus Christus, de aanschouwelijk geworden Godheid, Wier Liefde geen grenzen kent en Zijn schepselen zal trachten te winnen, totdat Hij haar eindelijk teruggewonnen heeft, om haar nu eeuwig niet meer te verliezen.

Amen