• Back

Other translations:

Development of the soul.... Original spirit....

Spiritual substance matures during every developmental period, and one period can in fact suffice for the spiritual substance to progress through the creations to the point that it is able to embody itself as a human being and successfully pass its last test of will.... But several such periods may be needed for this spiritualization of hardened soul-substances if resistance is so strong that its higher development is too slow and the existence as a human being carries an added risk of the soul descending into the abyss again. For free will, which is tested during the stage as a human being, is decisive.

But prior to this, free will is constrained.... Although the hardened spiritual substance is no longer subject to God's adversary's will due to this process of development through the creations of earth.... the individual substances are nevertheless unable to use free will, instead they are controlled by God's will, that is, their process of development takes place in a state of compulsion, they are subject to God's will, Who assigns a task to all spiritual substances within the works of creation. By accomplishing this task within the law of compulsion they gradually progress, i.e. their resistance lessens; they carry out a helpful function and are able to slowly reach the state when their free will can be returned to them. And this process of development requires constant changes of the external shape.... it is a slow ascent, it is an integration with the laws of nature and therefore a submission to God's will, if only due to a certain amount of coercion which, however, only helps to relieve the being and one day is meant to provide it with the freedom to think, want and act using its own will again.

And this process through the works of creation cannot be avoided if the spiritual being is to return to God again, from Whom it had distanced itself to such an infinite extent as a result of its apostasy that it would never be able to overcome this distance of its own strength, and would never be released by God's adversary to return either if God did not remove the spiritual substance from him for the very purpose of banishing it into matter, into the creations on this earth. God's adversary is entitled to the fallen spirits because they had voluntarily followed him into the abyss.... But God has the same right because the beings emerged from His strength. Hence God is justified in removing them from the adversary's control, but in return the latter was given the right to influence the soul again when it lives on earth in the stage as a human being. And to this end the spiritual substance must have attained a degree of maturity again when it is able to use its will in order to freely decide which lord to choose.

But God cannot place the spiritual substance into this state instantly, it has to cover the process of ascent in the same progressive stages as it had descended, it has to relinquish its resistance slowly, as it cannot forcibly be broken. And this requires innumerable changes of form, through the world of rocks, plants and animals to the human being.... Every change of external shape also lessens its resistance, for the being has been of service in a state of compulsion by which it gains increasingly lighter forms.... But the sin of apostasy from God is so vast that the distance from Him is therefore vast as well, which means that untold changes of shapes are needed to reduce this distance in order to come closer to God again, when only the last free decision of will is required for the last form to fall off.... for the being to return to the Father again from Whom it had originated....

And this whole process of development within the creations of earth is a continuous battle.... The spiritual substance tries to burst the external shape because it experiences it as a constraint, but each time it also experiences the rupture of the form as a relief irrespective of its level of maturity.... And this is why the struggle, which you humans are able to observe in the animal kingdom, only seems cruel in your eyes, whereas time and again every animal experiences the change of its external shape as a relief. For this reason God permits or even wants the weaker to succumb to the stronger, the stronger to terminate the life of the weaker and, in a manner of speaking, is thereby even able to serve the spiritual substance to continue its development. Therefore, as long as the being is subject to the law of compulsion everything is determined by God, its end as well as its new formation.... However, as soon as the being has reached the stage of a human being and has received its free will again, God withdraws His will.... And then the human being is given laws which he has to observe if his earthly life is to be successful.... On the one hand he is tied to the laws of nature, and on the other hand he is informed of God's will, to which he has to submit if his development is to progress and reach a conclusion, for the goal is to become free of every external shape and to enter the kingdom of light as a free spirit.... to return to the Father's house, to God, from whence the being once originated....

Amen

Translator

De ontwikkeling van de ziel - Oergeest

In elke ontwikkelingsperiode wordt iets geestelijks rijp en ook kan een periode voldoende zijn dat het geestelijke door de scheppingen gaande, zover opstijgt dat het zich als mens kan belichamen en de laatste wilsproef met succes kan afleggen. Maar er kunnen ook meer van zulke perioden nodig zijn voor deze vergeestelijking van de verharde zielensubstanties, wanneer de weerstand hiervan zo groot is dat de positieve ontwikkeling slechts langzaam plaatsvindt en ook het bestaan als mens een gevaar is dat het geestelijke weer terugzinkt naar de diepte. Want de vrije wil die in het stadium als mens moet worden beproefd is doorslaggevend.

Deze vrije wil is echter tevoren gebonden. Het verharde geestelijke is weliswaar aan de wil van de tegenstander van God ontrukt gedurende deze ontwikkelingsgang door de scheppingen van de aarde, maar de afzonderlijke substanties kunnen zich nu niet in vrije wil bewegen, ze zijn integendeel door de wil Gods overheerst, dat wil zeggen: ze leggen hun ontwikkelingsgang af in een toestand van onvrijheid, ze staan onder de wil van God, die al het wezenlijke in de scheppingswerken hun taak toewijst. Door het vervullen van deze taak onder de wet van de gebonden wil klimmen ze langzaam omhoog, dat wil zeggen: hun weerstand neemt af. Ze verrichten een dienende taak overeenkomstig hun bestemming en kunnen langzaam de toestand bereiken waar hun de vrije wil kan worden teruggegeven. En deze ontwikkelingsgang vereist een voortdurende wisseling van de uiterlijke vorm, het is een langzaam opwaarts gaan. Het is een zich aanpassen aan de wetten van de natuur en bijgevolg een onderwerpen aan de wil van God, al is het ook onder een zekere dwang, die het wezen echter alleen maar verlichting bezorgt en het eens weer de vrijheid moet verschaffen waarin het weer kan denken, willen en handelen vanuit eigen wil.

En deze gang door de scheppingswerken is niet uit te schakelen als het geestelijke wezen weer terug moet keren naar God, van wie het zich eindeloos ver verwijderd had door zijn afval van Hem, zodat het uit eigen kracht nooit deze verwijdering kon overwinnen. En het zou ook nooit door de tegenstander van God vrijgelaten worden ten behoeve van deze terugkeer, wanneer God deze het wezen niet zou ontwringen, juist met het doel van de kluistering in de materie, in de scheppingen op deze aarde. De tegenstander van God heeft recht op het gevallen geestelijke omdat het hem vrijwillig gevolgd is in de diepte. Maar God heeft hetzelfde recht omdat de wezens uit Zijn kracht zijn voortgekomen. Daarom is het ontrukken van dezen aan de macht van de tegenstander van de kant van God gerechtvaardigd, maar daarvoor is de tegenstander het recht gegeven dat hij weer kan inwerken op het geestelijke wanneer het in het stadium als mens over de aarde gaat. En te dien einde moet het geestelijke weer een graad van rijpheid hebben verkregen waarin het in staat is zijn wil te gebruiken om vrij te kiezen voor zijn heer.

Maar het wezenlijke kan niet van God uit plotseling in zo'n toestand worden verplaatst. Het moet de gang omhoog net zo trapsgewijs afleggen zoals het deze in de diepte heeft gedaan, het moet de weerstand langzaam opgeven en die kan bij het wezen niet met geweld worden gebroken. En hiervoor zijn ontelbare omvormingen nodig, door het rijk van de gesteenten, het planten- en dierenrijk, tot aan de mens. Bij elke wisseling van de uiterlijke vorm vermindert ook de weerstand, want het wezen heeft in de toestand van gebonden wil een dienst verricht, die hem steeds makkelijkere omvormingen oplevert. Maar de zonde van de afval van God is zo onmetelijk groot dat de afstand tot Hem daarom ook onmetelijk groot is, wat zoveel betekent als dat er ontelbare omvormingen nodig zijn om deze afstand te verkleinen om weer in de nabijheid van God te komen, waarvoor nu alleen nog de laatste vrije wilsbeslissing nodig is, dat ook de laatste omvorming van het geestelijk wezen afvalt - dat het wezen weer terugkeert naar de Vader, van wie het is uitgegaan.

En deze hele ontwikkelingsgang in de scheppingen van de aarde is een ononderbroken strijd. Het wezenlijke tracht de uiterlijke vorm open te breken omdat het deze als kluister bespeurt, maar het voelt ook elke keer het verbreken van de vorm als een weldaad, het doet er niet toe op welke trap van rijpheid het is aangekomen. En daarom is ook de strijd die u mensen in het dierenrijk kunt waarnemen, alleen maar wreed schijnend voor uw ogen, terwijl elk dier de wisseling van zijn uiterlijke vorm steeds weer als een verlichting ervaart. Daarom is het ook van God uit toegelaten of ook zo gewild, dat het zwakke ten prooi valt aan het sterke, dat het sterke het leven van het zwakke kan beëindigen en als het ware daardoor ook nog het wezenlijke dient ten behoeve van een voortgaande ontwikkeling.

Dus zolang het wezen valt onder de wet van de gebonden wil is alles door de wil van God bepaald, ook zijn einde en zijn nieuwe omvorming. Maar zodra het wezen het stadium als mens heeft bereikt en zijn vrije wil heeft teruggekregen, treedt de wil van God terug. En dan zijn de mens wetten gegeven, waarnaar hij zich heeft te richten wanneer zijn leven op aarde succes wil hebben. Hij is nu eenmaal gebonden aan de wetten van de natuur en aan de andere kant wordt hem de wil Gods voorgehouden, waaraan hij zich moet onderwerpen, wil de ontwikkeling doorgaan en tot voltooiing worden gebracht, want het doel is vrij te worden van elke uiterlijke vorm en als vrije geest binnen te gaan in het rijk van het licht - terug te keren in het vaderhuis, bij God, van wie het wezen eens is weggegaan.

Amen

Translator