• Back

Christmas....

All the angels in Heaven were jubilant and rejoiced when I descended to Earth in order to redeem humanity. They knew that their fallen brothers would forever have been irretrievably lost had I not taken pity upon them, had I not searched for and found a way which enabled them to return to Me.... And the thought of knowing that their fallen brothers were saved again, after an infinitely long time of anguish in bondage by the hostile power, made them very happy. I took pity on the human race which was incapable of releasing itself from this power, which was in dire need of help, which needed a Saviour to make

Amends for their immense guilt, Who would accomplish the act of atonement for the human race, being powerless to do so themselves.... And I sent My Son to earth.... I Myself descended to earth in order to redeem humanity and had to achieve this in a human form in which I Myself took abode in order to accomplish this act of Salvation because as 'God' I was unable to suffer, thus I would not have been able to remove the guilt which obstructed the path to heaven for people. For this reason the boy child Jesus came into the world, in whom sheltered a soul of light which subsequently prepared for Me the human abode as a place I could dwell in to be able to accomplish the act of Redemption for the human race.

All the angels in Heaven hailed Me when I entered the shell of the small boy child Jesus, when I humbled Myself to deepest lowliness and fully permeated the boy child Jesus with My divine spirit, so that many different miracles happened at the time of His birth. All events in nature and with the infant itself indicated the extraordinary mission which had to be accomplished by this infant, and the people around Him also recognised the light which shone forth from Him; they knew that this light came from above and shone brightly. And they thanked Me on their bended knees that I had sent them the Saviour Who was to release them from utmost adversity.... For those who were devoted to Me with love also felt their spiritual distress in the midst of the heartless world, which was My adversary's realm.... And in the midst of this sinful world I embodied Myself, I encountered sin and heartlessness and had to prove Myself as the human being Jesus in the midst of this world.... I had to stem My abundance of light and adapt My soul to the sphere it lived in.... in a manner of speaking I had to let go of the 'light'.... but I did not let go of the 'love' in Me.... This flared up extremely intensely for the suffering brothers who had fallen so low. And this love gave Me the strength I needed in order to be able to accomplish the act of Salvation as a human being.... Love made Me descend to earth, and love impelled Me to spiritualise My body completely, so that body, soul and spirit became as one and thus were able to completely unite with the divine love Which sheltered within Me, Which had chosen My body as an abode in order to suffer and die as a human being on behalf of the sinful human race; in order to remove its guilt and to open the gate into the kingdom of light again, which was and remained closed for all beings due to their apostasy from Me.... until the day of My crucifixion, of My great act of mercy, which opened the gates again and cleared the path into the Father's house.... to Me and to eternal life....

Amen

Kerstmis

Alle engelen in de hemel jubelden en juichten, toen Ik naar de aarde afdaalde om de mensen te verlossen. Ze wisten dat hun gevallen broeders voor eeuwig reddeloos verloren waren, wanneer Ik Me niet over hen zou hebben ontfermd, wanneer Ik niet een weg had gezocht en gevonden waarover ze weer naar Mij terug konden keren. En ze waren gelukkig door de gedachte hun gevallen broeders weer gered te weten na eindeloos lange kwelling van de kluistering door een vijandige macht.

Ik werd bewogen door medelijden met de mensheid, die niet in staat was zichzelf te bevrijden uit die macht, die onherroepelijk hulp nodig had. Een Redder, die haar grote schuld teniet deed, die het werk van verzoening volbracht voor de mensheid die daartoe niet in staat was.

En Ik zond Mijn Zoon naar de aarde. Ik Zelf daalde af naar de aarde om de mensen te verlossen en moest dit doen in een menselijke gedaante, waarin Ik Zelf Mijn intrek heb genomen, om als “mens” dit verlossingswerk te volbrengen, omdat Ik als “God” niet kon lijden, dus ook niet de schuld zou hebben kunnen aflossen, die de mensen de weg naar de gelukzaligheid versperde.

Daarom kwam het Kindje Jezus naar de aarde, die een Ziel van het licht in Zich droeg, die voor Mij nu de menselijke woning bereidde tot een plaats, waarin Ik kon verblijven om het werk van de verlossing voor de mensheid te volbrengen.

Alle engelen in de hemel jubelden Me toe, toen Ik de omhulling van het Kindje Jezus betrok, toen Ik Me in diepste nederigheid neerboog en Mijn goddelijke Geest het Kindje Jezus geheel vervulde, zodat bij Zijn geboorte al wonderen geschiedden van de meest uiteenlopende aard. Al het gebeuren in de natuur en bij het Kindje Zelf wees op de buitengewone missie die dit Kindje te vervullen had. En die rond hem stonden onderkenden ook het licht dat uit Hem straalde. Ze wisten dat het een licht was dat van boven kwam en helder straalde.

En ze dankten Mij op hun knieën, dat Ik hun de Redder had gezonden, die hen moest bevrijden uit de grootste nood. Want die Mij in liefde waren toegedaan, werden ook hun geestelijke nood gewaar temidden van de liefdeloze wereld, die het rijk van Mijn tegenstander was. En temidden van deze zondige wereld heb Ik Me belichaamd. Ik ontmoette zonde en liefdeloosheid en Ik moest Me als mens Jezus waarmaken temidden van deze wereld. Ik moest Mijn uitstraling van Licht inperken en Mijn Ziel aanpassen aan de sfeer waarin ze verblijf had genomen. Ik moest als het ware het “licht” opofferen, maar de Liefde in Mij, die buitengewoon opvlamde voor de lijdende broeders die in de diepte waren gevallen, gaf Ik niet prijs. En deze Liefde was de kracht in Mij, die Ik nodig had om het verlossingswerk als mens te kunnen volbrengen.

De Liefde deed Mij naar de aarde afdalen. En de Liefde zette Me aan, Mijn lichaam geheel te vergeestelijken, zodat lichaam, Ziel en Geest volledig één werden en zich zo helemaal bij de goddelijke Liefde konden aansluiten. De Liefde die zich in Mij ophield, die Mijn lichaam tot verblijfplaats had gekozen om als mens te lijden en te sterven voor de zondige mensheid. Om de schuld van de mensheid af te lossen en weer de poort naar het lichtrijk te openen, die door de afval van Mij gesloten was en bleef voor al het gevallen wezenlijke, tot aan de dag van Mijn kruisdood. De dag van het grote werk van erbarmen, dat de poorten weer opende en de weg vrij maakte naar het vaderhuis, naar Mij en het eeuwige leven.

Amen