• Back

Concept of time in the state of perfection....

To the perfect being the time of the past appears like a moment, although it can overlook every single phase and also experience it again and again as present, but everything agonizing no longer touches the being, yet God's great merciful love is always apparent to it anew when the being transports itself into the past. Yet concepts of time no longer exist for that which has become perfect, and whatever moves the being in its thoughts it will only ever praise and glorify its creator and father and never miss an opportunity to pay Him back in the form of redeeming activity. And therefore a retrospective look into the past must also be possible again and again in order to repeatedly assist the spiritual being, which still languishes in the fetters of matter, and to place it into other deformations.... a task incumbent upon the perfect, which is allowed to participate in creating and creating according to God's will. Although the past is only like a fleeting moment for every being of light, yet for the still bound spiritual it is eternities.... And because the being of light knows about the torments in these eternities, it stands by the bound one in heartfelt love in order to help it to become free. But God's creation is infinite, the number of fallen beings is incomprehensible, and therefore the number of light beings in God's service is also immeasurably great. For there is no limit with God because He is the most perfect being and because everything perfect is unlimited.... And thus there will also be eternities of creations which shelter imperfect spiritual substances, and for eternities the work of redemption will take place in these spiritual substances, because the love of the already redeemed constantly increases and his blissful gratitude is constantly expressed in redemptive activity. And it is also part of a perfect being's bliss to be able to look into the past, to experience it as present.... because its love for God constantly increases as a result, because it now also recognizes God's unsurpassable wisdom as a being of light and every single deformation it had to go through itself appears to it like a precious miracle work which again and again proves to it the father's love for His child. What once meant unspeakable agony for the being will now make the being of light happy and spur it on to create such forms itself in order to shelter unhappy beingness in it with overflowing love, so that it will likewise attain that bliss which is granted to the being of light. Because love, wisdom and power are inherent in the being of light, it is also equally creatively active, and because it knows about the purpose and success of all works of creation, it will not cease its activity, always creating and working in love for God and for the unredeemed.... For it also possesses the power towards God's adversary, it wrests the spiritual from him in order to supply it to its God and father, yet it also knows about the being's former beatitude when it will be rid of all forms. There is no suffering and no torment for the perfect being, yet it knows about the torments of the imperfect and seeks to liberate it from them. That is why it can experience its own course of development through creation as present again and again, and it will nevertheless be unspeakably happy in remembrance of its course of development.... And ever new plans will mature in it which serve redemption, ever new creations will arise from the being, in most intimate contact with its creator and father of eternity it will also receive His strength and use it again for creative activity.... because it is of the same will as God Who wants to bring back everything that once fell in order to make it eternally happy....

Amen

Het begrip tijd in de staat van volmaaktheid

Voor het volmaakte wezen lijkt de periode van het verleden als een ogenblik, ofschoon het elke afzonderlijke fase kan overzien en ook steeds weer kan beleven als in het nu. Maar al het pijnlijke maakt geen indruk meer op het wezen, want de grote erbarmende Liefde van God is voor hem steeds opnieuw zichtbaar wanneer het wezen zich verplaatst in het verleden. Maar tijdsbesef bestaat er niet meer voor wat volmaakt is geworden. En wat het wezen ook in zijn gedachten overdenkt, het zal steeds alleen zijn Schepper en Vader loven en prijzen en geen gelegenheid voorbij laten gaan Hem zijn dank te betuigen in de vorm van verlossend werkzaam zijn.

En een terugblik in het verleden moet ook steeds weer mogelijk zijn, om het geestelijke dat nog in de kluistering van de materie smacht steeds weer bij te staan en het in andere vormen over te plaatsen. Een taak die is opgedragen aan het volmaakte dat deel mag nemen aan het scheppen en voortbrengen naar de wil van God. Weliswaar is het verleden voor ieder lichtwezen slechts als een vluchtig ogenblik, maar voor het nog gekluisterde geestelijke zijn het eeuwigheden. En omdat het lichtwezen op de hoogte is van de kwellingen in deze eeuwigheden, staat het wat geketend is in innige liefde bij om het te helpen vrij te worden.

Maar Gods schepping is oneindig. Het aantal gevallen wezens is onvoorstelbaar. En daarom is ook het aantal van de in dienst van God staande lichtwezens onmetelijk groot. Want er is bij God geen beperking, omdat Hij het volmaaktste Wezen is en omdat al het volmaakte geen beperking heeft. En dus zullen er eeuwigheden lang ook scheppingen bestaan die onvolmaakt geestelijks bevatten. En eeuwigheden lang zal het verlossingswerk zich aan dat geestelijke voltrekken, omdat de liefde van het al verloste voortdurend toeneemt en zijn gelukkige dankbaarheid zich onafgebroken uit in verlossend werkzaam zijn. En het hoort ook bij de gelukzaligheid van een volmaakt wezen, dat het in het verleden kan schouwen en het verleden als nu kan beleven, omdat zijn liefde voor God daardoor voortdurend toeneemt, omdat het dan ook als lichtwezen de niet te overtreffen Wijsheid van God inziet en elke afzonderlijke omvorming - die het moest doorlopen - hem als een kostbaar wonderwerk voorkomt, dat hem steeds weer de Liefde van de Vader voor Zijn kind bewijst.

Wat eens voor het wezen onuitsprekelijke kwelling betekende, zal nu het lichtwezen gelukkig maken en ertoe aansporen zelf zulke vormen te scheppen, om in overvloeiende liefde ongelukkig wezenlijks daarin te bergen, opdat het eveneens die gelukzaligheid bereikt, die het lichtwezen is vergund. Omdat liefde, wijsheid en macht nu het lichtwezen eigen zijn, is het ook evenzo scheppend werkzaam. En omdat het op de hoogte is van het doel en resultaat van elk scheppingswerk, zal het in zijn activiteit niet verzwakken, steeds scheppend en werkend in liefde voor God en voor het onverloste. Want het bezit ook de macht tegenover de tegenstander van God. Het ontrukt hem het geestelijke om het naar zijn God en Vader toe te leiden, want het is toch ook op de hoogte van de toekomstige gelukzaligheid van het wezen, wanneer het van alle vormen bevrijd zal zijn.

Voor het volmaakte wezen is er geen leed en kwelling. Maar het is op de hoogte van de kwellingen van het onvolmaakte en tracht dit ervan te bevrijden. Daarom kan het zijn eigen wording door de schepping steeds weer als nu beleven. En het zal toch onuitsprekelijk gelukkig zijn bij de herinneringen aan zijn ontwikkelingsgang. En er zullen steeds weer nieuwe plannen in hem rijpen, die bevorderlijk zijn voor de verlossing. Het wezen zal steeds nieuwe scheppingen laten ontstaan. Het zal in meest innige verbondenheid met zijn Schepper en Vader van eeuwigheid ook diens kracht ontvangen en deze weer gebruiken om scheppend werkzaam te zijn, omdat zijn wil gelijk is aan de wil van God, die al het eens gevallene weer wil terugvoeren om het voor eeuwig gelukkig te maken.

Amen