• Back

Immeasurable love of God.... work of redemption....

Nothing can make God's love more vivid for you than Jesus Christ's act of salvation, His death on the cross under immense torment, which was suffered for the sake of sinful humanity by a human being Who was sinless and pure.... God sheltered Himself in this human being because He wanted to make a sacrifice out of love for His wretched creations in order to atone for the immeasurable guilt which caused those creations to become wretched and kept them separated from Him.... The love for all spiritual beings, which live on earth embodied as human beings, is immeasurable, and it will not tolerate that these spiritual beings remain eternally separated from Him. And therefore it found a way which abolished this separation, which made it possible for the spiritual being to unite with its God and creator again. He sacrificed Himself as atonement for the great guilt of the spirits' former apostasy from God.... But this sacrifice also had to correspond to that guilt, and therefore He chose the most painful death on the cross, which was preceded by a degree of suffering and abuse which was almost impossible for human beings to endure.... And because God Himself could not suffer but He wanted to make this sacrifice, He chose a human form.... He embodied Himself in the man Jesus and now walked the path of suffering on earth until death on the cross.... His infinite love accomplished this work. It filled the man Jesus so that it was His free will to take all suffering upon Himself in order to bring salvation to His fellow human beings. The man Jesus suffered and died and yet it was God Himself Who made the sacrifice on the cross for people. For the soul as well as the body of the man Jesus was once God's emanated strength of love which now united with the eternal love again, which therefore only contained divinity within itself, or also: The eternal deity Itself chose that form as Its abode which, through a pure and sinless life, could also serve as Its cover, which would have been impossible in a sinful cover. It was a work of love and an act of grace of the most serious significance: that God Himself descended to earth in order to bring salvation to human beings from sin and death.... that He walked the earthly path in the man Jesus and took upon Himself all the bitterness of earthly life, all the battles against satan, that He truly fought against the powers of hell, (15.3.1957) was a proof of His infinite love for this fallen being, whom He wanted to help up again to the height.... which He did not want to leave in the depths, in the realm of His adversary, because it was not blissful there but was in a state of lightlessness and powerlessness, thus in an agonizing state.... His infinite love for this fallen one had not diminished, although it turned away from God in free will, and therefore His love went after the fallen one.... It descended into the realm of His adversary Itself, It came to earth in the man Jesus and accomplished a work of deepest mercy.... God Himself offered the sacrifice of atonement for the great guilt of sin. Thus all people can now also acquire light and strength again in freedom, they can attain their original state again, they can return to their creator and father of eternity, for the separating guilt has been paid for by divine love itself.... They only have to do one thing themselves: they must have the will to turn back to God. He has come towards them in His immeasurable love, but they themselves must now also take steps, they must walk the path of their own free will which He Himself has paved for them in Jesus. They must want to be redeemed from their guilt of sin and freely confess this by calling upon Jesus Christ for forgiveness, otherwise they will remain burdened with their guilt and thus also stay in the abyss for as long as they are still prisoners of God's adversary. They must therefore consciously request God's love.... For despite greatest love on God's part no redemption can come to the being which does not strive for it itself, thus does not acknowledge Jesus Christ and His act of salvation and therefore cannot be accepted by Him into His kingdom either. Nevertheless, it is not eternally lost but constantly remains the creature to whom God's undiminished love applies. And one day this divine love will also reach its aim.... One day every being will want to escape the abyss and take its path to Golgotha, to the cross, to Jesus Christ, the visible deity, Whose love knows no bounds and will woo His creations until He has finally won them back in order to never lose them again....

Amen

Onmetelijke Liefde Gods .... Verlossingswerk ....

Niets vermag jullie de Liefde Gods zo aanschouwelijk te maken als het verlossingswerk van Jezus Christus, de met onmetelijke kwellingen gepaard gaande dood aan het kruis, die geleden werd omwille van de zondige mensheid door een Mens, die zonder zonden en rein was.

In deze Mens verbleef God Zelf, omdat Hij uit liefde voor Zijn ongelukkige schepselen een offer wilde brengen, om de onmetelijke schuld te delgen, die deze schepselen ongelukkig liet worden en hen van Hem gescheiden hield.

De liefde tot al het geestelijke, dat als mens belichaamd over de aarde gaat, is onmetelijk, en ze verdraagt het niet, dat dit geestelijke eeuwig van Hem gescheiden blijft. En daarom vond ze een manier om deze scheiding op te heffen, die het het geestelijke weer mogelijk maakte, zich weer met zijn God en Schepper te verenigen.

Hij offerde Zich Zelf ter verzoening van de grote schuld van de eens van God afgevallen geesten. Maar dit offer moest ook met deze schuld overeenstemmen, en daarom koos Hij de meest pijnlijke dood aan het kruis, voorafgegaan door een mate van lijden en smaad, die voor een mens bijna onmogelijk was te verdragen.

En omdat God Zelf niet lijden kon, maar Hij toch dit offer wilde brengen, koos Hij voor Zich een menselijke vorm. Hij belichaamde Zich Zelf in de Mens Jezus en ging nu de lijdensweg op aarde tot aan de dood aan het kruis. Zijn oneindige Liefde volbracht dit werk. Ze vervulde de Mens Jezus, zodat het Diens vrije wil was, alle leed op Zich te nemen, om Zijn medemensen redding te brengen.

De Mens Jezus leed en stierf, en toch was het God Zelf, Die het offer aan het kruis heeft gebracht voor de mensen. Want zowel de Ziel als ook het Lichaam van de Mens Jezus was de ooit door God uitgestraalde Kracht van Zijn Liefde, die zich nu weer met de Eeuwige Liefde samenvoegde, die dus alleen het goddelijke in zich sloot, ofwel: de Eeuwige Godheid Zelf koos voor Zich die vorm om in te verblijven, die Haar ook door een rein en zondenloos leven als stoffelijk omhulsel kon dienen wat in een zondig stoffelijk omhulsel onmogelijk was geweest.

Het was een werk van liefde en een daad van genade van de meest zwaarwegende betekenis: dat God Zelf op aarde nederdaalde, om de mensen verlossing te brengen van zonde en dood, dat Hij in de Mens Jezus de weg op aarde aflegde en alle bitterheid van het leven op aarde, alle strijd tegen de satan op Zich nam, dat Hij waarlijk tegen de machten van de hel vocht, dat was een bewijs van Zijn oneindige Liefde voor dit gevallene, dat Hij weer wilde helpen zich op te richten naar omhoog - dat Hij niet in de diepte wilde achterlaten, in het gebied van Zijn tegenstander, omdat het daar niet zalig was, maar zonder licht en krachteloos, dus zich in een toestand vol kwellingen bevond.

Zijn oneindige liefde voor dit gevallene was niet verminderd ofschoon het zich in vrije wil afwendde van God, en daarom ging Zijn Liefde het gevallene achterna. Ze daalde Zelf neer in het gebied van Zijn tegenstander, Ze kwam in de Mens Jezus op aarde, en Ze volbracht een werk van diepste ontferming.

God Zelf bracht het Zoenoffer voor de grote zondenschuld. Bijgevolg kunnen nu ook alle mensen in vrijheid opnieuw het licht en de kracht verwerven, ze kunnen opnieuw hun oertoestand bereiken, ze kunnen weer terugkeren naar hun Schepper en Vader van eeuwigheid, want de hen scheidende schuld is afbetaald door de goddelijke Liefde Zelf.

Slechts één ding moeten ze zelf doen: ze moeten de wil hebben om terug te keren tot God. Hij is in Zijn onmetelijke liefde hen tegemoet gekomen, maar ook zij zelf moeten nu stappen zetten, zij moeten uit vrije wil de weg gaan, die Hij Zelf voor hen in Jezus geëffend heeft. Zij moeten verlost willen worden van hun zondenschuld en dit vrijelijk bekennen, door Jezus Christus aan te roepen om vergeving, omdat zij anders met hun schuld belast blijven en dus ook zolang in de diepte blijven, omdat zij dan ook nog gevangenen zijn door Gods tegenstander.

Zij moeten dus bewust om de Liefde Gods vragen. Want ondanks de overgrote liefde van Gods zijde kan men geen verlossing vinden, wanneer men daar niet zelf naar streeft, dus wanneer men Jezus Christus en Zijn verlossingswerk niet erkent en daarom ook niet door Hem in Zijn Rijk opgenomen kan worden.

Nochtans is men niet eeuwig verloren, maar blijft men voortdurend de schepping, die Gods onverminderde Liefde geldt. En eenmaal bereikt deze goddelijke Liefde ook haar doel. Eenmaal zal ieder wezen de afgrond willen ontvluchten en zijn weg gaan naar Golgotha, naar het kruis, naar Jezus Christus, de aanschouwelijk geworden Godheid, Wier Liefde geen grenzen kent en Zijn schepselen zal trachten te winnen, totdat Hij haar eindelijk teruggewonnen heeft, om haar nu eeuwig niet meer te verliezen.

Amen