• Back

Personal responsibility.... Dogma....

Every human being is personally responsible for his soul, and thus he has to justify himself for every bad deed as well as for every omission of a good deed. He can neither blame other people for his guilt nor can he have it compensated by others, but he has to make

Amends himself on earth or in the beyond. And likewise, he alone is able to raise his state of maturity, it cannot be given to him as a gift, but he has to make an effort to live his life in accordance with God’s will. Thus he has to accept the care for his soul’s salvation himself, because no other human being can relieve him of this. Subsequently, he also has to inform himself of God’s will and accept His Word, which reveals the divine will to him. And then he has to let God’s Word take effect on him. He therefore should not blindly believe what people want to present to him but first has to compare it with God’s Word, and only if it completely corresponds to the latter may he submit himself to its influence.

If the human being is responsible for himself he is also responsible for his own mental concepts. Consequently he is duty-bound to scrutinise whatever is offered to him, because this is precisely what he is answerable for. He cannot excuse himself with having been offered errors and thus he became unable to find the truth, but he has to make his own effort to discover the truth, which will also be offered to him if he asks for it. Since God will hold him to account one day He will first give him every opportunity to be able to recognise and live up to what is right. However, when the human being relies on what is given to him by other people he is bypassing all personal responsibility, he tries to unload it on the other person who has educated him. Yet God has given him intellect and the gift of thought, and by using this gift he can chose for himself what is right and wanted by God and act accordingly, consequently he can also be held to account....

Therefore, academically imparted spiritual knowledge, thus including teachings accepted by the person in the form of formal education, cannot suffice to gain complete knowledge of God’s will as long as it does not, by way of his own reflection, awaken and increase a sense of responsibility in the human being.... And on serious reflection the human being will realise which teachings were given by God to people and which teachings have been added to them by people. Thus, in order to be answerable in the future, the human being first has to deal with the received knowledge and in doing so, providing he has a desire for truth, he will also be able to distinguish between truth and error. Whereas a dogmatic teaching will stifle his sense of responsibility in him, indeed it will have to stifle it, because the faith in it or the fulfilment of what is demanded will become a purely mechanical matter and the person no longer feels responsible for what he believes to do conscientiously. Because whatever he does is done by him with a certain amount of obligation since it is demanded of him.... It is not an act of free will, albeit he is also able to refuse or ignore the demand, but the inner urge is missing which should be the reason for every action, for everything demanded by God from people.

The human being should be conscious of the fact that God only values what he does for love, that his thinking and actions should therefore only be governed by love and that every lack of love is a sin against God, Who is love Himself, and that the human being has to be answerable for this. Thus, whatever he is ordered to do, whatever he is duty-bound to do, negates free thought and action. And the human being effectively only gives account to the world, i.e. to those who have imposed a duty on him. For this reason the soul cannot benefit greatly if the human being does not act and think from within. Consequently, since no person can ever assume responsibility for another person’s soul but the human being has to accept this for himself, he is also obliged to scrutinise whether his thoughts and actions coincide with God’s will, and therefore he has to know God’s will, which is imparted to him through His Word. And thus God’s Word has to be the foundation and not human interpretations and additions; and in order to examine this, in order to be accountable one day, a deeply felt relationship with God is necessary, Who will then mentally reveal His will to the person who has the desire for truth....

Amen

Eigen verantwoording - Dogma

Ieder mens draagt zelf de verantwoordelijkheid voor zijn ziel en dus moet hij zich verantwoorden voor elke slechte daad, evenals ook voor elk nalaten van een goede daad. Hij kan zijn schuld noch op anderen afschuiven, noch door anderen laten vereffenen, maar hij moet ze zelf aflossen op aarde of in het hiernamaals. En evenzo kan alleen hij de toestand van zijn rijpheid verhogen; die kan hem niet worden geschonken. Integendeel, hij moet zijn best doen een leven te leiden naar de Wil van God. Dus moet hij zelf de zorg voor zijn zieleheil op zich nemen, omdat geen medemens deze van hem kan overnemen. Bijgevolg moet hij zich ook op de hoogte laten brengen van de Wil van God en dus Zijn Woord aannemen, Dat hem de goddelijke Wil bekend maakt. En hij moet nu het Woord van God op zich laten inwerken. Hij mag daarom niet blindelings geloven wat mensen hem willen voorleggen, maar hij moet dit laatste onvermijdelijk met het Woord Gods vergelijken en pas als het hiermee geheel en al overeenstemt, mag hij zich aan zijn invloed overgeven.

Als de mens voor zichzelf de verantwoordelijkheid draagt, dan draagt hij die ook voor de geestelijke leringen, die hij de zijne noemt. Dus heeft hij de plicht alles aan een onderzoek te onderwerpen, wat hem wordt aangeboden, want juist daarvoor moet hij zich verantwoorden. Hij kan er zich niet op beroepen, dat hem dwaling werd aangeboden en hij bijgevolg niet tot de waarheid kon komen. Hij moet daarentegen zelf zijn best doen achter de waarheid te komen, die hem evenzo wordt aangeboden als hij ze verlangt. Want verlangt God later rekenschap van hem, dan zal Hij hem tevoren elke mogelijkheid geven het ware in te zien en ook na te kunnen leven. Maar verlaat de mens zich op wat de medemens hem aanbiedt, dan omzeilt hij elke verantwoordelijkheid. Hij probeert de medemens ermee op te zadelen, die hem onderricht heeft. Maar God heeft hem het verstand gegeven en de gave van het denken. En met behulp van deze gave kan hij zelf beslissen wat goed is en door God gewild en daar naar handelen. Bijgevolg kan hij dan ook tot verantwoording worden geroepen.

Daarom kan een schools overgebracht geestelijk weten - dus ook leerstellingen, die de mens schools aanneemt - niet toereikend zijn voor de volledige kennis van de Wil Gods, zolang het niet, door eigen nadenken daarover, in de mens het verantwoordelijkheidsgevoel wekt en bevordert. En bij ernstig nadenken zal de mens inzien, welke leren God de mens heeft gegeven en welke leren van menselijke kant werden toegevoegd. Om zich dus eens te kunnen verantwoorden moet de mens zich vooreerst met het ontvangen weten bezighouden en hij zal daardoor, als hij verlangend is naar de waarheid, ook waarheid en dwaling uit elkaar kunnen houden. Terwijl een dogmatische leer het verantwoordelijkheidsgevoel in hem verstikt, ja verstikken moet, omdat het geloof aan wat geëist wordt of wat moet worden nagekomen een zuiver mechanische aangelegenheid wordt en de mens zich niet meer verantwoordelijk voelt voor wat hij gewetensvol meent te vervullen. Want wat hij doet, doet hij uit een zekere dwang, omdat het van hem wordt geëist. Het is geen handeling uit vrije wil, ofschoon hij het ook kan weigeren of het bevolene buiten beschouwing kan laten. De innerlijke drang ontbreekt, die aanleiding zou moeten zijn voor elke handeling, voor alles wat God van de mensen vraagt.

De mens moet zich ervan bewust zijn, dat alleen datgene door God wordt gewaardeerd, wat hij uit liefde doet; dat dus het denken en handelen alleen door de liefde moet zijn bepaald en dat elke liefdeloosheid een zonde is tegen God, Die de Liefde Zelf is, en de mens zich daarvoor moet verantwoorden. Wat hem dus bevolen wordt, wat hem tot plicht wordt gemaakt, schakelt het vrije denken en handelen uit en de mens verantwoordt zich in zekere zin alleen voor de wereld, dus tegenover diegenen, die hem een plicht hebben opgelegd. En daarom kan het de ziel weinig voordeel opleveren, wat de mens niet van binnen uit doet. Daar dus nooit de medemens de verantwoording voor de ziel kan overnemen, maar de mens ze zelf moet dragen, heeft hij ook de plicht zijn denken en handelen te onderzoeken, of het met de Wil van God overeenstemt. En daarom moet hij op de hoogte zijn van Gods Wil, Die hem door Zijn Woord wordt overgebracht. En dus moet het Woord Gods grondslag zijn, maar niet menselijke uitleggingen en toevoegingen. En om dit te onderzoeken, om zich later te kunnen verantwoorden, is een innige verbinding met God nodig, Die een mens, die naar de waarheid verlangt, nu ook door middel van gedachten Zijn Wil zal openbaren.

Amen