• Back

Spiritual coercion.... Human commandments.... Fighting the teaching of Christ....

All spiritual coercion has to be condemned because the human being’s action resulting from it cannot be valued by God.

Only complete freedom of will determines the value of people’s actions. Therefore they should be informed of Christ’s teaching, but they should not be duty bound to lead a specific lifestyle as a result of rules and regulations, which they will then dutifully and habitually observe. People should certainly be educated to think and behave correctly, but they should only ever be shown the rights or wrongs of their actions. They have to be advised to practise love but they should never be urged into actions by rules which do not match their inner will. Only the commandment of love should be observed and therefore also taught.... because anyone who fulfils the commandment of love shapes his heart such that it will want to carry out of its own accord those things which correspond to God’s will. However, commandments which oblige a person to conduct his life in a certain way, even though a failure to comply with them does not demonstrate heartlessness towards other people, are not given by God, i.e. they are outside of Christ’s teaching, because this teaching only preaches love which, however, does not aim to achieve the fulfilment of divine commandments by means of external force.

The human being has to be able to shape himself in utmost freedom of will if this transformation of thought is to be of value for eternity. Freedom of will, however, is restricted as soon as a dutiful transformation is demanded. Every good deed which does not arise from the heart, i.e. which is not accomplished by the inner urge to carry out an action of love, will only be valued for what it is in reality.... an implementation of duty without warmth of heart. And there is great danger that the human being will give too little account to himself about his thoughts and actions because he believes to have done what he was meant to do on earth, and this belief has its foundation in the commandments which people had added to the teaching of Christ. Only the divine teaching of love is to be understood as the teaching of Christ, but never humanly decreed commandments which aim to achieve something else than just true actions of love....

Where love is taught love also has to be practised, and actions of love should be understood to be everything that is beneficial to other people. Thus the human being is merely expected to do good to his fellow human being, and therefore the divine teaching of love will only expect people to fulfil those requirements which protect their fellow human beings from damage or are of benefit to him. When the human being considers the wellbeing of his fellow human being he is living within love, because it is urging him to help other people. This is the true activity of love which is required from people by God and which was constantly practised by Jesus Christ on earth. However, if people are demanded to do something, even though failing to comply by no means damages or injures other people, then this is due to humanly decreed laws which should not be confused with the teaching of Christ.

Nevertheless, there is great danger that the commandments of love will be ignored in favour of these humanly added commandments and that the significance of Christ’s teaching of love will not be recognised, which is evidenced by the fact that humanity, ignorant of its true value, wants to replace Christ’s teaching of love completely. Because it pays more attention to commandments which more or less enslave the human being because they represent spiritual coercion to him.

The world takes offence to this and is now attempting to fight against and replace everything, including the pure teaching of Christ, which is only preaching love. Everything added by people to the divine teaching of love was only done to infiltrate the pure teaching of Christ with error, because it is deviating from what Jesus Christ has left to people as His Work. However, only what is of God will remain.... but human work will pass away....

Amen

Geestelijke dwang - Menselijke geboden - Het bestrijden van de leer van Christus

Elke geestelijke dwang is te veroordelen, want wat de mens van hieruit doet, kan voor God geen waarde hebben. Alleen volledige wilsvrijheid bepaalt de waarde van het handelen van de mens en daarom moet hun alleen de leer van Christus worden verkondigd, maar niet door geboden en voorschriften hun een bepaalde leefwijze tot taak worden gesteld, die ze dan plichtmatig en uit gewoonte nakomen. De mensen moeten wel tot een juist denken en handelen worden opgevoed, maar er mag hun steeds alleen maar het juiste of verkeerde van hun handelen worden voorgehouden. Ze moeten worden aangespoord liefde te beoefenen, maar nooit mogen ze door geboden tot handelingen worden gedwongen, die niet overeenstemmen met hun innerlijk willen. Alleen het gebod van de liefde moet worden nagekomen en daarom ook worden geleerd, want wie het gebod van de liefde vervult, vormt zijn hart zo, dat het nu vanzelf alles wil doen, wat beantwoordt aan Gods Wil. Maar geboden, die de mensen aanleiding geven tot een bepaalde leefwijze, maar waarvan het niet vervullen geen liefdeloosheid tegenover de mensen betekent, zijn niet door God gegeven, dat wil zeggen ze staan buiten de leer van Christus, want deze is alleen een leer, die liefde predikt, maar die niet door uiterlijke dwang een vervulling van de goddelijke geboden van de liefde probeert te bereiken.

De mens moet zich in volledige wilsvrijheid kunnen vormen, wil deze omvorming van het denken van waarde zijn voor de eeuwigheid. Maar de wilsvrijheid wordt beperkt, zodra deze omvorming plichtmatig wordt verlangd. Elke goede daad, die niet in het hart is geboren, dat wil zeggen die de innerlijke drang niet liet volbrengen werkzaam te zijn in Liefde, wordt slechts als datgene gewaardeerd, wat ze in werkelijkheid is: als een plichtsvervulling zonder de warmte van het hart. En het grote gevaar bestaat, dat de mens zich te weinig rekenschap geeft van zijn denken en handelen, omdat hij gelooft datgene gedaan te hebben wat hij op aarde doen moet en dit geloof gebaseerd is op de geboden, die van menselijke zijde aan de leer van Christus werden toegevoegd. Alleen de goddelijke leer der liefde is onder de leer van Christus te verstaan, maar nooit door mensen afgekondigde geboden, die iets anders beogen dan alleen maar werkzaam te zijn in ware liefde.

Waar liefde wordt geleerd, moet ook liefde worden beoefend en onder het “werkzaam zijn in liefde” is alles te verstaan, wat voor de medemens zijn bestwil is. Dus wordt van de mens alleen verlangd zijn medemensen het goede ten deel te laten vallen en daarom zal de goddelijke leer van de liefde alleen zulke eisen aan de mensen stellen, die de medemens behoeden voor schade of hem voordeel opleveren. Is de mens bedacht op het welzijn van de medemens, dan heeft hij de liefde, want deze zet hem ertoe aan zich dienstbaar voor de medemens in te zetten en dit is het ware werkzaam zijn in liefde, dat God van de mensen verlangt en dat Jezus Christus op aarde voortdurend heeft beoefend. Wordt er echter van de mensen iets verlangd, waarvan het niet vervullen ervan de medemens op geen enkele manier schaadt of krenkt, dan zijn dit door mensen uitgevaardigde voorschriften, die niet verward moeten worden met de leer van de liefde van Christus.

Maar het grote gevaar bestaat, dat er aan de geboden van de liefde geen aandacht wordt geschonken, wegens deze geboden, die er door mensen aan toegevoegd zijn en dat de betekenis van de leer van de liefde van Christus niet wordt ingezien, wat daaruit blijkt, dat de mensheid de leer van de liefde van Christus helemaal wil verdringen vanuit haar onbekendheid met de ware waarde ervan. Want ze richt haar aandacht meer op de geboden, die de mens in zekere zin onvrij maken, daar ze een geestelijke dwang voor hem betekenen: de wereld neemt daar aanstoot aan en probeert nu alles te bestrijden en te verdringen; ook de zuivere leer van Christus, die alleen maar liefde predikt. Alles wat door mensen aan de goddelijke leer van de liefde werd toegevoegd, is er alleen maar voor geschikt de zuivere leer van Christus te vermengen met dwaling, want het wijkt af van datgene, wat Jezus Christus als Zijn werk de mensen heeft nagelaten. Echter bestaan blijft alleen maar datgene wat van God is, maar mensenwerk zal vergaan.

Amen