• Back

Arbitrary return to earth not appropriate....

Being conceived in the flesh is a favour that is only granted to the being when it has reached the necessary maturity. A certain state of maturity is therefore a condition for embodiment as a human being on earth. This state of maturity can now have increased after the end of the time on earth, it can have remained the same, but there can also be a regression.... Accordingly, life after death in eternity is now.... light.... twilight or darkness. The being always receives the reward of its earthly life in the hereafter, but in a different way than the human imagination. The recognition of a failed earthly life is already a certain spiritual progress in the beyond, thus already a hopeful state which the being also experiences as joyful, for as soon as it recognizes the ascent begins, for it then strives to ascend. However, such a being will never want to go through the path on earth again, for it has the same opportunity in the beyond to develop itself upwards by serving with love. Only the state is hopeless where the beings still lack realization. For there is darkness. These beings certainly long to return to earth, however, not in order to live their failed earthly life once again in a way that is pleasing to God, but they only desire material possessions and therefore predominantly stay close to earth. It would be completely wrong to allow these souls to embody themselves on earth again, for they will only strive for higher spiritual development once they have realized that they are still a long way from doing so. They will certainly have to go through a time of purification so that they will come to realization. But the earth is truly not suitable for the being which did not utilize the time of grace, for it would also fail a second time. A re-embodiment is therefore definitely not in God's will, for life on earth is God's grace which the human being can now either utilize as strength or which can also be completely disregarded and thus remain without success for the soul. This is entirely up to the human being's will. But if this will fails then the being has to bear the consequences and try to make up for the missed time on earth under more difficult conditions, but always in the realm which lies outside of earth.... It now also has to acquire the strength which was fully at its disposal in earthly life. God first has infinite patience with the beings, and He also constantly gives them His love, yet He does not arbitrarily let the souls return to earth, instead He assigns them a new field of activity independent of earth but corresponding to their previous earthly life. Anyone who has not passed the test of earthly life will have to struggle in eternity to ascend to the height.... unless he is granted an extraordinary favour by God in connection with the redemption of erring souls....

Amen

Een willekeurige terugkeer naar de aarde is niet zinvol

In het vlees verwerkt te worden is een voorrecht, dat het wezen pas dan ten deel valt, wanneer het de daarvoor vereiste rijpheid bereikt heeft. Een bepaalde staat van rijpheid is dus een voorwaarde voor de belichaming als mens op aarde. Deze staat van rijpheid kan nu na afloop van de tijd op aarde toegenomen zijn, het kan hetzelfde gebleven zijn, maar er kan ook een achteruitgang op te tekenen zijn. Dienovereenkomstig is het leven na de dood in de eeuwigheid nu licht, schemering of duisternis. Steeds neemt het wezen in het hiernamaals het loon van zijn gang over de aarde in ontvangst, maar op een andere manier dan de mens het zich voorstelt.

Het besef van een misgelopen aards leven is al een bepaalde geestelijke vooruitgang in het hiernamaals, dus al een hoopvolle toestand, die het wezen ook als gelukkig makend ervaart, want zodra het beseft, begint de weg omhoog, want het streeft dan opwaarts. Maar nooit zal zo’n wezen de gang over de aarde nog een keer door willen maken, want het heeft in het hiernamaals dezelfde mogelijkheid om zich door te dienen in liefde opwaarts te ontwikkelen.

Maar de toestand is hopeloos, waar het deze wezens aan het besef ontbreekt. Want daar heerst de duisternis. Deze wezens verlangen ernaar om naar de aarde terug te keren, maar niet om het misgelopen aardse leven nu op een God welgevallige manier nog eenmaal door te brengen, maar ze verlangen alleen maar naar materiële goederen en houden zich daarom overwegend in de nabijheid van de aarde op.

Deze zielen een tweede belichaming op aarde toe te staan, zou volledig verkeerd zijn, want ze zullen pas dan een geestelijke opwaartse ontwikkeling nastreven, als ze het beseft hebben en daar zijn ze nog ver van verwijderd. Ze moeten wel een tijd van loutering doormaken, opdat ze tot het besef komen. Maar de aarde is waarlijk niet geschikt voor het wezen, dat de tijd van genade niet gebruikte, want het zou ook de tweede keer mislukken. Een nieuwe belichaming is zodoende beslist niet naar de wens van God, want het aardse leven is een genade van God, die de mens nu of als kracht benutten kan, maar waar ook in het geheel geen aandacht aan geschonken kan worden en dus zonder succes voor de ziel kan blijven. Dit ligt geheel aan de wil van de mens.

Maar als deze wil faalt, dan moet het wezen de gevolgen dragen en onder moeilijkere voorwaarden de verzuimde tijd op aarde proberen in te halen, maar altijd in het rijk, dat buiten de aarde ligt. Het moet nu ook de kracht verwerven, die hem in het aardse leven volop ter beschikking stond.

God heeft eerst een eindeloos geduld met de wezens en Hij schenkt hun ook voortdurend Zijn liefde, maar Hij laat de zielen niet willekeurig naar de aarde terugkeren. Hij wijst hun een nieuw werkterrein toe onafhankelijk van de aarde, maar overeenkomstig hun aardse leven van voorheen.

Degene, die de aardse levensproef niet doorstaan heeft, moet in de eeuwigheid strijden om op te klimmen, wanneer hem niet van God uit een buitengewoon voorrecht ten deel valt, dat in verband staat met de verlossing van dwalende zielen.

Amen