• Back

Concept of eternity....

The concept of eternity would be abstract if it were to be applied to any earthly works of creation. There is nothing in the world that is visible to the human eye to which the term ‚eternal‘ could be applied. Although some works of creation can have an infinitely long duration of existence, they will ultimately pass away, i.e. become invisible to the human eye. One can then use the expression ‚eternal times‘, but never the word ‚eternity‘. Because eternal means never ending.... always existing.... i.e. being imperishable. But everything visible is transient and also has to be, because it is only visible when the spiritual has taken up residence in it, but a certain time is set for the spiritual to mature, so it must finally leave the work of creation once, after which it is no longer visible. The duration of all visible creations is limited and must therefore have an end, consequently the concept of eternity only extends to the non-visible, i.e. spiritual realm. This is without beginning and without end.... It will never cease to be, even if endless times pass over it, for the spiritual is imperishable. Consequently, everything visible must cease to exist in eternity, i.e. the material visible will no longer be found in eternity, in the spiritual kingdom. Even the imperfect beings will soon realize that what they believe to see is no longer pure reality, and it will not take too long for them to recognize their wrong views, that everything material is presented to them as illusion. And these immediately vanish like vapour before the eyes of the one who just desired them. Only then does the concept of eternity become comprehensible to such souls.... Only then will the being realize that it depends on its spiritual state of maturity whether the certainty that spiritual life will last forever is blissful for the being or whether the thought of a never-ending stay in the spiritual kingdom will become torture for it. For the being will only be happy when it is only able to see with the spiritual eye, thus when it has also transcended time and space....

Amen

Het begrip “eeuwigheid”

Het begrip “eeuwigheid” zou abstract te noemen zijn als men het toe zou willen passen op om het even welk aards scheppingswerk dan ook. Er is niets in de wereld, wat met het menselijke oog zichtbaar is, waarop het begrip “eeuwig” van toepassing zou kunnen zijn. Weliswaar kan menig scheppingswerk een eindeloos lange tijd bestaan, maar uiteindelijk zal het toch vergaan. Dat wil zeggen dat het voor het menselijke oog onzichtbaar wordt. Men kan dan wel de uitdrukking “eeuwige tijden” gebruiken, maar nooit het woord “eeuwigheid”. Want onder eeuwig moet begrepen worden nooit eindigend, altijd bestaand blijvend, dus onvergankelijk zijnde.

Maar al het zichtbare is vergankelijk en moet dat ook zijn, omdat het pas zichtbaar is als het geestelijke daarin intrek genomen heeft. Maar het geestelijke heeft een bepaalde tijd gekregen, dus uiteindelijk zal het eens het scheppingswerk moeten verlaten, waarna deze dan ook niet meer zichtbaar is.

De tijdsduur van alle zichtbare scheppingen is begrensd. Het moet daarom dus een einde hebben. Bijgevolg bestrijkt het begrip van de eeuwigheid enkel het niet zichtbare, dus het geestelijke rijk. Dit rijk is zonder begin en zonder einde. Het zal nooit ophouden te bestaan, ook wanneer er eindeloze tijden voorbijgaan, want het geestelijke is onvergankelijk.

Dientengevolge moet dus al het zichtbare wegvallen. Dat wil zeggen dat het materieel zichtbare in de eeuwigheid, in het geestelijke rijk, niet meer aan te treffen is. Zelfs de meest onvolmaakte wezens zullen heel spoedig inzien dat dat, wat ze geloven te zien, geen zuivere werkelijkheid meer is en er zal een niet al te lange tijd voorbijgaan, dat ze hun verkeerde zienswijze, dat ze al het materiële als hersenschimmen voorgekauwd gekregen hebben, zullen beseffen. En deze verdwijnen als nevel voor de ogen van degene, die er zojuist nog naar verlangde.

Pas dan zal ook voor zulke zielen het idee van de eeuwigheid begrijpelijk worden. Pas dan wordt het voor het wezen duidelijk, dat het van zijn geestelijke toestand van rijpheid afhangt of voor het wezen de zekerheid dat het geestelijke leven eeuwig duurt gelukkig makend voor hem is of dat daarentegen de gedachte aan een nooit eindigend verblijf in het geestelijke rijk een kwelling voor hem is. Want het wezen zal pas dan gelukkig zijn, wanneer het in staat is met het geestelijke oog te schouwen, het dus ook de tijd en ruimte overwonnen heeft.

Amen