• Back

Immortality of the soul....

The construction of a human being always requires the same components: body, soul and spirit. The body.... the external form.... performs the functions which are determined by the soul. Consequently the body is just the agent through which the soul's will is accomplished. At the moment of death the soul no longer needs an agent for service as it did on earth.... i.e. in the visible work of creation.... because it changes its environment and moves into regions where nothing externally visible needs to be done. The body, which was just the instrument for the earthly path during which the soul should have formed itself into the carrier of the divine spirit, becomes unnecessary.

The spirit, the third component of the living being, lies in fact dormant in every human being and only becomes active when the will of the soul pays more attention to the spirit than to the body, that is, when the soul considers the earthly demands less important than the demands of the spirit, which always amounts to earthly needs becoming secondary. Although body, soul and spirit belong together they nevertheless can have separate goals. The soul can direct its will more towards the demands of the body, but it can also disregard those and make its will available to the spirit within itself. And it is precisely this direction of will that decides its life in the beyond, i.e. the state the soul finds itself in after the earthly life, which can be blissful or distressing. The earthly life, the function of the body, is therefore just a temporary condition for the soul. The soul impels the body to all actions on earth but it has by no means ceased to exist when the body cannot perform its function any longer. The soul has indeed left the body because it moves into regions where it no longer requires an exterior form.

But to consider the soul dead as well would be a completely wrong concept of its essence.... because the soul is something that cannot pass away. Indeed, when the human body is dead the soul can no longer determine it's functions; it can, due to a lack of maturity because it had not given enough consideration to the spirit within itself, also fall into a state of inactivity; but it can never 'cease to exist'. Because the soul is something spiritual that is everlasting, while the body consists of earthly substance, of matter, and is therefore subject to constant change and finally disintegrates into its components as soon as the soul has left the body....

Amen

De onsterfelijkheid van de ziel (2)

De opbouw van een menselijk wezen vraagt steeds dezelfde bestanddelen: lichaam, ziel en geest. Het lichaam, het omhulsel, verricht de functies, welke de ziel bepaalt. Dus is het lichaam alleen het orgaan waardoor de wil van de ziel ten uitvoer wordt gebracht. Op het moment van de dood heeft de ziel geen orgaan meer nodig dat haar net als op aarde - dus in het zichtbare scheppingswerk - van dienst is, omdat ze haar verblijfplaats verwisselt en overgaat naar regionen, waar naar buiten toe niets zichtbaars gedaan hoeft te worden. Het lichaam, dat alleen het middel was voor de aardse loopbaan, waarin de ziel zich moest vormen tot draagster van de goddelijke geest, is weggevallen.

De geest, het derde bestanddeel van het levende wezen, sluimert wel in ieder mens, maar komt pas in actie, wanneer de wil van de ziel hem meer aandacht schenkt dan het lichaam, wanneer dus de ziel de aardse verzoeken niet zo belangrijk vindt als de verzoeken die de geest haar stelt, die altijd een achterstellen van aardse verlangens betekenen. Want lichaam, ziel en geest horen wel bij elkaar, maar kunnen gescheiden doelen nastreven. De ziel kan haar wil meer op de eisen van het lichaam richten, maar ze kan er ook geen acht op slaan en haar wil alleen aan de geest in zich ten nutte maken en juist deze richting van de wil bepaalt haar leven in het hiernamaals, dat wil zeggen: de staat, waarin de ziel na het leven op aarde verblijft, die haar geluk of leed kan opleveren. Dus is het aardse leven, de functie van het lichaam, slechts een voorbijgaand stadium, waarin de ziel zich bevindt. De ziel zet het aan tot al het handelen op aarde, maar ze is geenszins als opgehouden te bestaan te denken, als het lichaam zijn functie niet meer kan uitoefenen. De ziel heeft het lichaam wel verlaten, omdat ze nu verblijft in regionen, waar ze een uiterlijk omhulsel niet meer nodig heeft.

Maar de ziel als eveneens opgehouden te bestaan te beschouwen, zou een volledig verkeerde opvatting van haar wezen zijn. Want de ziel is iets, wat niet kan vergaan. Ze kan wel door de lichamelijke dood van de mens het lichaam er niet meer toe brengen zijn functies uit te oefenen. Ze kan ook door gebrekkige rijpheid - dat wil zeggen wanneer ze de geest in zich te weinig aandacht heeft geschonken - in een passieve toestand vervallen, maar nooit kan ze "er niet meer zijn". Want ze is iets geestelijks dat onvergankelijk is, terwijl het lichaam uit aardse stof, uit materie bestaat en daarom aan een voortdurende verandering is onderworpen, maar zich tenslotte oplost in zijn oerbestanddelen, zodra de ziel het lichaam heeft verlaten.

Amen