• Back

Free decision....

It is divine will that the human being should freely decide which path to take.... that he is free to go either way, upwards or downwards, and that he himself now decides without any compulsion. For only this has value before God, what he thinks and does freely out of himself, to which he gives his consent completely uninfluenced. For this reflects his whole being. He is neither forced to do one thing nor the other, but what his heart drives him to do is decisive for eternity. And thus neither external living conditions nor divine destiny determine the human soul's higher development but only his free will decides this, and thus every human being is given the same opportunity to reach the state of maturity on earth if he utilizes his free will correctly, i.e. if he uses it to draw closer to God. For if the will is directed towards God he will also always subordinate himself to God in his thoughts and actions and do everything that brings him closer to the eternal deity, and then his higher development is also guaranteed. Man is indeed taught what he should do; his thinking is guided in the right direction, but the free decision is up to him. He will also always be free to do and think differently than is divine will.... because complying with this in a state of compulsion will not bring him any spiritual progress and therefore only that which a person does out of his innermost drive is to be valued. If he only fulfils the task prescribed to him purely dutifully, then it also only has the value of a fulfilment of duty which, however, cannot earn the person a higher degree of maturity, whereas the slightest act of neighbourly love in free will, i.e. without incentive or reference to a reward, will place the soul in a higher degree of maturity because the gift of free decision was used in a God-pleasing way. A person can apparently carry out great works of neighbourly love but if he does so under a certain amount of compulsion or under the influence of other people, he will nevertheless not reap a great reward, for only the degree of love in which the deed was accomplished is decisive, i.e. to what extent a person's love determines his will to act. A person capable of love also allows his will to become active, for he who is in love also desires God out of his innermost drive, thus love, free will and approaching God always go hand in hand. Where there is one, there is also the other, but the state of compulsion, no matter from which side it is exercised, is always an obstacle to the maturity of the soul. Thus, divine will may be taught, but it may never be forced to be obeyed by coercive measures, for this would not be any kind of spiritual progress....

Amen

Vrije beslissing

Het is de goddelijke wil, dat de mens vrij beslist welke weg hij neemt. Dat het hem vrijstaat om beide wegen te gaan, naar boven of naar beneden en dat hij nu zelf beslist. Zonder enige dwang. Want pas dit, wat hij vrij uit zichzelf denkt en doet, waarvoor hij geheel zonder beïnvloed te worden toestemming geeft, heeft waarde voor God. Want daarin weerspiegelt zijn gehele wezen zich. Hij wordt noch tot het ene, noch tot het andere gedwongen, maar waar zijn hart hem toe drijft, is beslissend voor de eeuwigheid.

En zodoende zijn noch de uiterlijke levensomstandigheden, noch de goddelijke lotsbeschikking bepalend voor de opwaartse ontwikkeling van de menselijke ziel, maar enkel en alleen zijn vrije wil beslist dit en bijgevolg is elk mens dezelfde mogelijkheid gegeven om de rijpheidstoestand op aarde te bereiken, als hij zijn vrije wil goed gebruikt, dat wil zeggen gebruikt om God te naderen. Dan is de wil op God gericht. Dan zal hij ook zijn denken en handelen ondergeschikt maken aan God en alles doen, wat hem dichter bij God brengt en dan is zijn opwaartse ontwikkeling ook verzekerd.

De mens wordt wel onderwezen over wat hij moet doen. Zijn denken wordt de juiste weg gewezen, maar hij moet zelf vrij beslissen. Het zal hem ook altijd vrijstaan om anders te doen en te denken, dan het de goddelijke wil is. Want dit in een gedwongen toestand nakomen, levert hem geen enkele geestelijke vooruitgang op en daarom wordt alleen maar dat gewaardeerd, wat de mens vanuit de meest innerlijke aandrang doet.

Als hij de hem opgelegde taak slechts puur plichtmatig vervult, dan hebben ze ook alleen maar de waarde van een plichtsvervulling, die de mens echter geen hogere rijpheidsgraad op kan leveren. Daarentegen zal de geringste daad van naastenliefde in vrije wil, dat wil zeggen zonder aansporing of verwijzing naar een beloning, de ziel een hogere rijpheidsgraad opleveren, omdat het geschenk van de vrije beslissing op een God welgevallige manier gebruikt werd.

Een mens kan schijnbaar grote werken van naastenliefde verrichten, maar als hij dit onder een bepaalde dwang of onder invloed van andere mensen doet, dan zal hij toch geen groot loon oogsten, want alleen de mate van liefde, waarin de daad verricht werd, is doorslaggevend. Dus in hoeverre de wil door de liefde van een mens aangezet werd tot zijn handelen. Een mens die tot liefhebben in staat is, laat ook zijn wil werkzaam worden, want wie in de liefde staat, verlangt ook uit de meest innerlijke aandrang naar God, dus liefde, vrije wil en toenadering tot God gaan altijd hand in hand. Waar het ene is, is ook het andere, maar steeds is de gedwongen toestand, geheel om het even van welke kant het uitgeoefend wordt, belemmerend voor de rijpheid van de ziel. Dus de goddelijke wil mag onderwezen worden, maar er mag nooit door dwangmaatregelen tot opvolging aangezet worden, want dit zou tot geen enkele geestelijke vooruitgang leiden.

Amen