• Back

Boundary stone.... spiritual possession.... spiritual wealth....

The boundary stone will always be set where property ends and another property begins, for this boundary stone is intended to prevent quarrels and disputes, it is intended to bear witness to the rights of each possessor and prevent disputes arising for the sake of property, the settlement of which would be unmistakably difficult. In a certain sense, this marking of the boundary is a protection against encroachments on the property of others, and thus man erects a visible sign for himself that his fellow human beings respect his property.... Anyone who now wants to apply this example to the spiritual life of people on earth must imagine for the first time that only a person who endeavours to increase his spiritual knowledge can lay claim to property.... But he will never ever need to set a limit to this knowledge, and even less will his possessions be able to be disputed and thus be reduced by his fellow human being, for if the latter acquires spiritual wealth this will not diminish the former's possessions, for the human being's spiritual knowledge is indivisible and yet can be shared by all people.... everyone can enrich themselves from it without needing to take anything from the other.... it can still be coveted and appropriated and yet nothing will be taken from the giver.... And so it is not necessary to anxiously place a marker to prevent the diminishing of spiritual gifts, for what once exists in spiritual goods can never ever diminish. And thus one being will never be able to harm another in the spiritual kingdom either, instead it will only be a competition amongst each other to receive spiritual possessions in order to increase spiritual wealth, and the being will be able to do so without it having a harmful or detrimental effect on other beings. Thus the boundary stone can only be used as a measure to secure property in earthly life and is therefore a device which applies to the protection of earthly values, yet in a spiritual respect all wanting to limit would be invalid and the being will only ever want to give without divesting itself of its possessions, providing it has overcome all material cravings and its desire is only for spiritual wealth....

Amen

Grenssteen – Geestelijk bezit – Geestelijke rijkdom

De grenssteen zal steeds daar geplaatst zijn, waar bezit ophoudt en een ander bezit begint, want deze grenssteen moet ruzie en strijd voorkomen. Het moet getuigen van het recht van elke bezitter en verhinderen, dat er ter wille van het bezit geschilpunten ontstaan, waarover de bemiddelingen onmiskenbaar moeilijk zouden zijn. De markering van de grens is in zekere zin een bescherming tegen inbreuken op het eigendom van anderen. En daarom richt de mens zelf een zichtbaar teken op, zodat de medemensen het eigendom respecteren.

Degene, die nu dit voorbeeld toe wil passen op het geestelijke leven van de mensen op aarde moet zich eerst voorstellen, dat alleen die mens aanspraak op bezit kan maken, die zich inspant om zijn geestelijke kennis te vergroten. Maar aan deze kennis zal nooit een grens gesteld hoeven worden en nog veel minder zal zijn bezit betwist en dus verminderd kunnen worden door de medemensen. Want als iemand zich deze geestelijke rijkdom toe-eigent, dan zal dit toch het bezit van eerstgenoemde niet verminderen, want het geestelijke goed van de mens is ondeelbaar en toch weer aan alle mensen te geven. Iedereen kan zich hiermee verrijken, zonder iets van de anderen te hoeven afnemen. Het zou in alle overvloed verlangd en toegeëigend kunnen worden en toch zal er niets van de gever afgenomen worden.

En bijgevolg is het niet nodig om angstig een markeersteen te plaatsen, die het verminderen van de geestelijke gave moet verhinderen, want wat eenmaal aan geestelijk goed bestaat, kan nooit en te nimmer minder worden. En daarom zal er in het geestelijke rijk ook nooit een wezen de ander schade kunnen berokkenen, maar er zal enkel een wedijver onder elkaar zijn om geestelijk goed in ontvangst te nemen om de geestelijke rijkdom te vergroten. En het wezen zal dit kunnen, zonder dat zoiets een schadelijk of nadelig effect zou kunnen hebben voor de andere wezens.

Zodoende is de grenssteen als veiligheidsmaatregel voor het eigendom enkel in het aardse leven bruikbaar en dus een gewoonte, die de beveiliging van aardse waardevolle voorwerpen betreft, maar in geestelijk opzicht zou het alles willen afbakenen onnodig zijn. En het wezen zou steeds alleen maar willen geven, zonder zelf van een bezit afstand te doen, voor zover het alle materiële begeerten overwonnen heeft en zijn verlangen alleen nog maar geestelijke rijkdom betreft.

Amen