• Back

Climbing the mountains.... striving for spiritual height....

Behold, if you aspire to climb the mountains, you must not lack strength of purpose, for everything that is high up must, as it were, be climbed. A sluggish man cannot easily reach his aim, for he must apply double strength in order to look down with double satisfaction and bless the path he has travelled which has led him to the heights. Spiritual striving must also be regarded in this way. It is likewise a perpetual desire to climb to the summit, which is spiritual perfection. The tireless wanderer ascends the heights with certainty, if he does not allow himself to be distracted by the toils and efforts which the path brings him. His gaze is directed upwards, he spares no effort and strives only towards the aim. If the walk on earth takes place in the same way, if the human being with his gaze turned upwards also takes every effort and strain upon himself, if he does not let himself be distracted by the momentary pleasures of the world but sends his soul ahead into the upper regions and uses all his will to reach the spiritual height, he will one day be able to look back with satisfaction on his earthly path, and he will never regret what he has sacrificed to reach this aim, to stand in the light and be relieved of all suffering. Anyone who stands on top of the mountain and feels free from all earthly burdens, who believes to be closer to his lord and creator, as it were, who can now let his gaze wander over endless vast regions and behold everything in its splendour and beauty, will be able to roughly imagine the spiritual freedom in which the soul can behold everything that exists around it after having completed its ascent, how it feels free from all earthly heaviness and, standing in the light of the divine sun of grace, may enjoy unspeakable delights. And even if the ascent is arduous, the reward is so incomparably glorious that it outweighs a thousandfold all the sufferings and renunciations that preceded it....

Amen

Beklimmen van de bergen – Streven naar de geestelijke hoogte

Kijk, als u de bergen probeert te beklimmen, mag het u niet aan besluitvaardigheid ontbreken, want alles wat hoog boven is, moet in zekere zin beklommen worden. Een lui mens kan niet gemakkelijk zijn doel bereiken, want hij moet verdubbelde kracht aanwenden, om dan echter met dubbele voldoening neer te kijken en de afgelegde weg te zegenen, die hem naar de hoogte geleid heeft.

Zo moet het geestelijke streven ook beschouwd worden. Het is eveneens het voortdurend willen beklimmen van de top, wat de geestelijke volmaaktheid is. De steeds onvermoeibare wandelaar bestijgt de hoogte met zekerheid, als hij zich niet van de wijs laat brengen door de moeite en inspanningen, die de weg hem brengt. Zijn blik is naar boven gericht, hij schuwt geen moeite en streeft altijd alleen maar naar het doel.

Als het rondtrekken op aarde zich op dezelfde manier voltrekt, wanneer de mens met naar boven gerichte blik eveneens elke moeite en zware inspanning op zich neemt, als hij zich niet van de wijs laat brengen door de momenten van vreugde van de wereld, maar zijn ziel vooruitstuurt naar de hogere regionen en de hele wil aanwendt, om de geestelijke hoogte te bereiken, dan zal hij ook eens tevreden terug kunnen blikken op de gang over de aarde en nooit zal hij berouw hebben over wat hij opgegeven heeft om dit doel te bereiken, om in het licht te staan en van alle leed bevrijd te zijn.

Degene, die bovenop de bergtop staat en zich vrij voelt van alle aardse last, die als het ware gelooft daar dichter bij zijn Heer en Schepper te zijn, die nu zijn blik kan laten zwerven over eindeloos verre streken en alles in zijn pracht en schoonheid aanschouwt, zal zich ongeveer voor kunnen stellen in welke geestelijke vrijheid de ziel na de volbrachte klim al het rondom haar bestaande kan zien, hoe ze zich vrij voelt van elke aardse zwaarte en, zich in het licht van de goddelijke genadezon bevindend, van onnoemelijke gelukzaligheden genieten mag. En al is de klim ook moeilijk, dan is toch het loon zo onvergelijkelijk heerlijker, dat het duizendvoudig opweegt tegen al het lijden en alle zelfverloocheningen, die eraan vooraf gegaan zijn.

Amen