• Zurück

Wissen um Zweck des Erdenlebens....

Nur ein wahrheitsgemäßes geistiges Wissen wird euch den Sinn und Zweck eures Erdenlebens erkennen lassen, und dieses wahrheitsgemäße Wissen euch zuzuführen wird immer Meine Sorge sein, auf daß ihr nicht ergebnislos das Erdenleben zurückleget, weil ihr euch in vollster Unkenntnis befindet, wenn ihr euer Dasein als Mensch beginnt. Und darum sage Ich immer wieder, es muß ein kleines Licht in euch entzündet werden, das euch Aufschluß gibt über euch selbst und euer Verhältnis zu Mir.... Und dieses kleine Licht kann euer freier Wille jederzeit verstärken, so daß es in euch hell wird und euch keinerlei geistiges Dunkel mehr belastet, sondern die Erkenntnisse stets sich vermehren und ihr auch sicher euer Ziel erreichet auf Erden: völlige Umwandlung eures Wesens zur Liebe, zu eurem Urzustand, in dem ihr selig waret.... Daß Ich euch dieses Licht schenke, ist eine unverdiente Gnade, weil ihr es einstens bewußt zurückwieset und darum Mir Selbst abtrünnig wurdet.... Es war Überheblichkeit, die euch zu diesem Abfall von Mir bewegte.... ihr fühltet euch gleich Meinem erst-geschaffenen Geist Luzifer, in vollster Kraft stehend, und glaubtet, Mich übertrumpfen zu können, ihr glaubtet, Mich Selbst außer Kraft setzen zu können, und darum löstet ihr euch freiwillig von Mir, immer unter dem Einfluß jenes erstgeschaffenen Geistes stehend, der sich so stark wähnte, daß er Mich entthronen zu können glaubt. Er aber stand im hellsten Licht, er wußte, daß er als Wesen aus Mir hervorgegangen war.... er wußte, daß er von Mir die Kraft empfing, daß also Ich Selbst der Quell war, und er löste sich doch von Mir trotz besserer Erkenntnis, denn die ihm unbegrenzt von Mir aus zuströmende Kraft hat ihn überheblich werden lassen, sie hat sein Denken verwirrt, weil er sie Mir mißgönnte, also ein sündhafter, verkehrter Wille, der Anlaß seines Falles war, ihm schon geistige Finsternis eintrug, so daß er glaubte, sich lösen zu können von Mir und dennoch im Besitz der Kraftfülle zu verbleiben.... Doch das Lösen von Mir bedeutete auch stets verringerte Liebekraft, denn Meine Liebekraft verlor ihre Wirksamkeit durch dessen Widerstand.... Und die Finsternis um ihn verdichtete sich mehr und mehr.... Und in den gleichen Zustand gerieten auch die Wesen, die sein Wille unter Nützung Meiner Kraft geschaffen hatte.... Sie wurden nicht von ihm gezwungen, ihm zu folgen, und sie waren auch fähig, sich selbst zu erkennen als Geschöpfe, die aus Meiner Kraft hervorgegangen waren.... Und darum war ihre Schuld riesengroß und konnte nicht von den Wesen selbst abgebüßt werden. Sie blieben trotz des ewig langen Rückführungsprozesses durch die Schöpfungen der Erde, durch die materielle Welt, belastet mit dieser Schuld und hätten nimmermehr in das Reich des Lichtes Eingang finden können, wenn nicht Ich Selbst sie erlöst hätte von Sünde und Tod, indem Ich in dem Menschen Jesus Mein Leben hingab am Kreuz, um diese schwere Schuld zu sühnen.... doch nur ein Mensch ein solches Opfer darbringen konnte, der leidensfähig und leidenswillig war, der ein solches Maß von Liebe aufbrachte für seine gefallenen Brüder, daß er alles nur erdenkliche Leid auf sich nahm und also die Schuld tilgte durch seinen Kreuzestod.... In diesem Menschen Jesus stieg Ich Selbst zur Erde und machte den Menschen wieder den Weg frei zu Mir.... Ich führte sie aus der Finsternis empor zum Licht.... Meine übergroße Liebe, die allem Wesenhaften gilt und gelten wird bis in alle Ewigkeit, hat ein Erbarmungswerk vollbracht, sie hat der sündigen Menschheit wieder ein Gnadengeschenk angeboten, das sie nur anzunehmen und auszuwerten braucht.... Denn es muß das Erlösungswerk Jesu Christi im freien Willen anerkannt und angenommen werden, es muß der Mensch selbst im Erdenleben den Weg nehmen zum Kreuz und Ihm die Sündenlast hintragen; er muß Jesus bitten, daß Er auch für ihn Sein Blut vergossen haben möge, und also in Ihm Mich Selbst wieder anerkennen. Wie er Mich einst freiwillig ablehnte und abfiel von Mir.... so muß er wieder freiwillig zu Mir zurückkehren, ansonsten er ewiglich in Finsternis und Unseligkeit verharrt, bis sich sein verkehrter Wille recht gewandelt hat. Und dieses Wissen muß euch in aller Wahrheit vermittelt werden, und dann werdet ihr auch sicher den Rückweg antreten zu Mir, ihr werdet den rechten Willensentscheid treffen im Erdenleben als Mensch und aufgenommen werden können in das Reich des Lichtes und der Seligkeit, weil dann eure einstige Sündenschuld für euch getilgt worden ist durch Jesus Christus, in Dem Ich Selbst Mich verkörpert habe, um die Menschheit zu erlösen....

Amen

Het op de hoogte zijn van het doel van het aardse leven

Alleen een geestelijk weten volgens de waarheid zal u de zin en het doel van uw leven op aarde laten inzien. En u dit weten overeenkomstig de waarheid toe te zenden, zal steeds Mijn zorg zijn, opdat u niet zonder resultaat het aardse leven aflegt, omdat u zich in volledige onwetendheid bevindt, wanneer u uw bestaan als mens begint. En daarom zeg Ik steeds weer, er moet een klein lichtje in u worden ontstoken, dat u uitsluitsel geeft over uzelf en uw verhouding tot Mij. En dit kleine licht kan uw vrije wil telkens versterken, zodat het in u helder wordt en er geen enkele geestelijke duisternis meer op u drukt, daarentegen de inzichten steeds toenemen en u ook zeker uw doel bereikt op aarde: algehele omvorming van uw wezen tot liefde, naar uw oertoestand, waarin u gelukzalig was.

Dat Ik u dit licht schenk, is een onverdiende genade, omdat u het eens bewust afwees en daarom Mij Zelf ontrouw werd. Het was verwaandheid, die u aanzette tot deze afval van Mij. U voelde zich net als Mijn eerst geschapen geest Lucifer, zijnde volkomen krachtig en geloofde Mij te kunnen overtroeven. U geloofde Mij Zelf aan de kant te kunnen zetten en daarom maakte u zich vrijwillig los van Mij, steeds staande onder de invloed van die eerst geschapen geest, die meende zo sterk te zijn, dat hij geloofde Mij te kunnen onttronen. Maar hij bevond zich in het helderste licht. Hij wist dat hij als wezen uit Mij was voortgekomen. Hij wist dat hij van Mij de kracht ontving, dat Ik dus Zelf de Bron was en toch maakte hij zich los van Mij, ondanks beter inzicht, want de hem van Mij uit onbeperkt toestromende kracht heeft hem verwaand doen worden. Ze heeft zijn denken verward, omdat hij ze Mij misgunde, dus een zondige verkeerde wil, die de beweegreden van zijn val was, leverde hem al geestelijke duisternis op, zodat hij geloofde zich van Mij los te kunnen maken en toch in het bezit van volheid van kracht te blijven. Maar het losmaken van Mij betekende ook steeds verminderde kracht van liefde, want de kracht van Mijn Liefde verloor haar werkzaamheid door diens weerstand. En de duisternis om hem verdichtte zich meer en meer. En in dezelfde toestand geraakten ook de wezens, die zijn wil, met gebruikmaking van Mijn kracht, had geschapen.

Ze werden niet door hem gedwongen hem te volgen en ze waren ook in staat zichzelf te zien als schepselen, die uit Mijn kracht waren voortgekomen. En daarom was hun schuld enorm groot en kon deze niet door de wezens zelf worden goedgemaakt. Ze bleven, ondanks het eeuwig lange terugvoeringsproces door de scheppingen van de aarde, door de materiële wereld, belast met deze schuld en zouden nooit meer het rijk van het licht kunnen binnengaan, wanneer Ik Zelf hen niet zou hebben verlost van zonde en dood, doordat Ik in de Mens Jezus Mijn leven gaf aan het kruis, om voor deze zware schuld te boeten. Doch slechts één Mens kon zo’n offer aanbieden, Die in staat en gewillig was te lijden, Die zo’n grote mate van Liefde opbracht voor Zijn gevallen broeders, dat Hij al het maar denkbare leed op Zich nam en bijgevolg de schuld teniet deed door Zijn kruisdood. In deze Mens Jezus daalde Ik Zelf af naar de aarde en maakte voor de mensen weer de weg vrij naar Mij. Ik leidde ze uit de duisternis omhoog, naar het licht. Mijn overgrote Liefde, Die naar al het wezenlijke uitgaat en gelden zal tot in alle eeuwigheid, heeft een werk van erbarmen volbracht. Ze heeft de zondige mensheid weer een geschenk van genade aangeboden, dat ze alleen maar hoeft aan te nemen en er gebruik van hoeft te maken. Want het verlossingswerk van Jezus Christus moet in vrije wil worden erkend en aangenomen. De mens moet zelf in het aardse leven de weg nemen naar het kruis en de zondenlast naar Hem dragen, hij moet Jezus vragen, dat Hij ook voor hem Zijn Bloed mocht hebben vergoten en dus in Hem Mij Zelf weer erkennen.

Zoals hij Mij eens vrijwillig afwees en van Mij afviel, zo moet hij weer vrijwillig naar Mij terugkeren, daar hij anders eeuwig in duisternis en een onzalige toestand blijft, tot hij zijn verkeerde wil ten goede heeft veranderd. En dit weten moet u in alle waarheid worden overgebracht en dan zult u ook zeker de terugweg naar Mij aanvaarden. U zult de juiste wilsbeslissing nemen in het aardse leven als mens en opgenomen kunnen worden in het rijk van het licht en gelukzaligheid, omdat dan uw vroegere zondenschuld voor u teniet is gedaan door Jezus Christus, in Wie Ik Mij Zelf heb belichaamd, om de mensheid te verlossen.

Amen