• Zurück

Bedeutung eines Liebelebens....

Die Mahnungen Gottes werden immer nur hinauslaufen auf einen Lebenswandel in Liebe.... Gerade die Bedeutung eines Liebelebens ist euch Menschen wenig bekannt, und doch ist ein Liebeleben der alleinige Faktor, der euch die Seligkeit, ein ewiges Leben, sichert. Und daran denken die Menschen nicht, und sie beachten alles andere mehr als ihre eigene Einstellung zum Wichtigsten im Erdenleben, zur Liebe.... Sie gehen tagaus, tagein ihren irdischen Pflichten nach, aber sie tun alles mehr mit ihrem Verstand als mit dem Herzen.... Sie erwägen alles Für und Wider, sie suchen vorteilhaft zu wirken und zu schaffen und pflichtgemäß irdische Arbeit zu leisten, aber sie geben sich keine Rechenschaft darüber, wieweit das Herz dabei beteiligt ist, wieweit Liebe bestimmend ist bei ihrem Tun. Und doch ist jedes Werk nutzlos, das ohne Liebe getan wird.... Und selbst die täglichen Arbeiten müssen einen Grad von Liebe erkennen lassen zu den Menschen, für die sie getan werden. Doch dessen sind sich nur wenige Menschen bewußt, und es kann daher für viele das ganze Leben ein Leerlauf sein, wenn nicht eine langsame Wandlung des menschlichen Wesens vonstatten gegangen ist.... eine Wandlung aus der Eigenliebe zur Nächstenliebe, oder auch: eine Rückgestaltung zum einstigen Wesen, das Liebe war. Zumeist wird jede Tat nur um eines gewissen Vorteils willen vollbracht, jedoch selbstloses Liebewirken ist selten, und nur letzteres ist für die Seele des Menschen von Wert. Und es sollten sich die Menschen einmal Rechenschaft ablegen darüber, was sie am Tage in völliger selbstloser Liebe getan haben.... Es wird überaus wenig sein, denn die Ichliebe ist noch zu stark vorherrschend, ansonsten auf Erden nicht ein solcher Zustand sein könnte, wie er jedoch unleugbar besteht. Es sollten sich auch die Menschen Rechenschaft ablegen, wieweit sie selbst noch liebefähig sind, d.h., wie sie von dem Lose des Mitmenschen berührt werden und willig sind, ihm zu helfen. Ein jeder Mensch denkt nur an sein eigenes Los und sucht dieses nach Möglichkeit zu verbessern, doch keiner gedenket seines in Not lebenden Mitmenschen. Und so darf auch kein Mensch selbstzufrieden sein, wenn er nur seine Pflicht erfüllt. Sein Geisteszustand bleibt auf immer gleicher Ebene, denn nur eine Liebetat wird ihn verbessern, nur Liebewirken trägt seiner Seele geistige Reife ein. Was nützet es euch Menschen also, wenn ihr euch auch alle Annehmlichkeiten des Lebens verschafft, wenn ihr pflichtgemäß alles tut, um euch ein solches Wohlleben zu erringen, was nützen euch alle Mühen und Anstrengungen im Erdenleben, wenn sie ohne Liebe getätigt wurden und ihr am Ende eures Lebens keinen Schritt weitergekommen seid in eurer Entwicklung, wenn ihr nur für euer diesirdisches Wohl gesorgt habt.... Die Seele konnte nur durch Liebewerke gesunden und ausreifen, und die Seele ist es, die allein bestehenbleibt, wenn ihr euren Erdenlauf vollendet habt. Die Seele kann nur durch Liebewirken zu ihrer ursprünglichen Gestalt kommen, und gerade das Liebewirken vernachlässigt ihr in gröblichster Weise, ihr füget eher noch lieblose Werke hinzu und belastet daher die Seele außerordentlich.... Und ihr machet dadurch euren Erdengang völlig nutzlos, ihr lebet nicht zweckentsprechend und werdet einmal bittere Reue empfinden, daß ihr eine Gnadengabe ungenützt ließet und euch dadurch ein herrliches Los in der Ewigkeit verscherztet. Aber ihr Menschen seid auch den Belehrungen unzugänglich über die Bedeutung eines Liebelebens.... Ihr seid schon so tief gesunken durch eure Ichliebe, daß euer Geist verfinstert ist und ihr das Licht nicht mehr erkennet, das euch entgegenleuchtet, wenn euch die göttliche Liebelehre nahegebracht wird. Es ist die Liebe erkaltet unter den Menschen, und das bedeutet auch Nutzlosigkeit des Erdenlebens für die Seelen, ein Verkennen des Erdenlebenszweckes und Verfinsterung des Geisteszustandes der Menschen.... Und nur, der selbst sich eines Liebelebens befleißigt, der erkennt auch das Unheil, das der Menschheit droht, die bar jeder Liebe lebt.... Nur er weiß, daß dann auch der Fürst der Finsternis Macht hat über eine lieblose Menschheit, daß diese ihm hörig ist und sich in seiner Gewalt befindet, aus der sie sich nur befreien kann, wenn sie die Waffe der Liebe gegen ihn anwendet, denn wer die Liebe in sich entzündet, der wird von dem Gegner gemieden, weil in dessen Nähe Gott Selbst ist, Der die Ewige Liebe ist und Den der flieht, der bar jeder Liebe ist....

Amen

Het belang van een leven in liefde

De aanmaningen van God zullen steeds alleen neerkomen op een levenswandel in liefde. Juist het belang van een leven in liefde is u mensen minder bekend. En toch is een leven in liefde de enige factor die u de gelukzaligheid, een eeuwig leven, verzekert. En daar denken de mensen niet aan. En ze houden met al het andere meer rekening dan met hun eigen houding tegenover het voornaamste in het leven op aarde, tegenover de liefde. Ze dragen dag in dag uit zorg voor hun aardse plichten, maar ze doen alles meer met hun verstand dan met het hart. Ze overwegen al het voor en tegen, ze trachten voordelig te werken en tot stand te brengen en plichtmatig hun aardse arbeid te verrichten, maar ze geven zich er geen rekenschap van in hoeverre het hart daarbij betrokken is, in hoeverre liefde bepalend is bij hun doen. En toch is elk werk dat zonder liefde wordt uitgevoerd, nutteloos. En zelfs de dagelijkse bezigheden moeten een graad van liefde laten zien aan de mensen voor wie ze worden gedaan.

Maar hiervan zijn zich maar weinig mensen bewust. En daarom kan voor velen het hele leven een nutteloze bezigheid zijn, wanneer er niet een langzame verandering van het menselijk wezen is begonnen. Een verandering vanuit de eigenliefde naar de liefde voor de naaste, of ook: een ommekeer naar het vroegere wezen dat liefde was. Meestal wordt elke daad alleen volbracht ter wille van een zeker voordeel. Onbaatzuchtig werkzaam zijn is echter zeldzaam en alleen dit laatste heeft waarde voor de ziel van de mens.

En de mensen zouden zich eens rekenschap moeten geven van datgene, wat ze des daags in volledige onbaatzuchtige liefde hebben gedaan. Het zal buitengewoon weinig zijn, want de eigenliefde is nog te sterk overheersend, daar het anders op aarde niet zo’n toestand zou kunnen zijn - zoals die echter ontegenzeglijk bestaat. De mensen zouden zich ook rekenschap moeten geven in hoeverre ze zelf nog in staat zijn liefde te geven, dat wil zeggen: hoe ze door het lot van de medemens worden geraakt en bereidwillig zijn hem te helpen. Ieder mens denkt alleen maar aan zijn eigen lot en probeert dit naar mogelijkheid te verbeteren, maar niemand denkt aan zijn in nood levende medemens. En zo mag ook geen mens zelfvoldaan zijn, wanneer hij alleen maar zijn plicht vervult. Zijn geestelijke toestand blijft steeds op hetzelfde niveau, want alleen een daad uit liefde zal hem verbeteren. Alleen werkzaam zijn in liefde levert zijn ziel geestelijke rijpheid op.

Wat baat het u mensen dus wanneer u zich ook alle genoegens van het leven verschaft, wanneer u plichtmatig alles doet om zulk welzijn te verwerven? Wat baten u alle moeiten en inspanningen in het leven op aarde wanneer ze zonder liefde worden verricht en u op het einde van uw leven geen stap verder bent gekomen in uw ontwikkeling, wanneer u alleen voor uw welzijn op deze aarde hebt gezorgd? De ziel kon alleen door werken van liefde gezond en rijp worden. En het is alleen de ziel die blijft bestaan wanneer u uw aardse bestaan hebt voltooid. De ziel kan alleen haar oorspronkelijke vorm terugkrijgen door werken van liefde. En u verwaarloost juist het werkzaam zijn in liefde op de meest schromelijke manier. U voegt er eerder nog liefdeloze werken aan toe en belast daarom de ziel uitermate. En u maakt daardoor uw aardse bestaan geheel nutteloos. U leeft niet doelmatig en zult eens bitter berouw voelen dat u een genadegave onbenut liet en u daardoor een heerlijk lot in de eeuwigheid verspeelde.

Maar u mensen bent ook niet toegankelijk voor de onderrichtingen over het belang van een leven in liefde. U bent al zo diep gezonken door uw eigenliefde, dat uw geest verduisterd is en u het licht niet meer ziet dat u tegemoet straalt wanneer de goddelijke liefdesleer u wordt bijgebracht. De liefde onder de mensen is bekoeld en dat betekent ook nutteloosheid van het aardse bestaan voor de ziel, een miskennen van het doel van het leven op aarde en verduistering van de geestelijke toestand van de mensen. En alleen degene die zelf zijn best doet om een leven in liefde te leiden, ziet ook het onheil in dat de mensheid bedreigt die zonder liefde leeft. Alleen hij weet, dat dan ook de vorst der duisternis macht heeft over een liefdeloze mensheid, dat deze hem horig is en zich in zijn macht bevindt, waaruit ze zich alleen kan bevrijden wanneer ze de wapens van de liefde tegen hem gebruikt. Want wie de liefde in zich ontsteekt, wordt door de tegenstander gemeden omdat in diens nabijheid God zelf is Die de eeuwige Liefde is en Die diegene ontvlucht die zonder enige liefde is.

Amen