• Zurück

Pflicht eines Lehrers: Lehrgut zu prüfen....

Eine große Verantwortung ist es, den Menschen Geistesgut zu bieten, solange es zweifelhaft ist, ob dieses der Wahrheit entspricht. Und darum muß ein jeder, der sich dazu berufen glaubt, seine Mitmenschen zu belehren, (sich = d. Hg.) selbst erst die innere Überzeugung verschafft haben, daß sein Lehrgut die reine Wahrheit ist. Diese innere Überzeugung kann er aber nur gewinnen, wenn er zuvor selbst Stellung genommen hat, wenn er das, was er sich an Wissen erworben hat, einer ernsten Prüfung unterzieht.... Und diese Prüfungen wieder müssen mit Meiner Unterstützung vorgenommen werden, er muß Mich Selbst innig darum bitten, daß Ich seinen Geist erleuchte, daß Ich sein Denken recht leite, daß Ich ihn vor irrigem Denken schützen möge.... Dann erst wird er Wahrheit von Irrtum zu unterscheiden vermögen, und dann erst ist er Mir ein rechter Diener, ein rechter Verkünder Meines Wortes, der zum Segen der Menschen nun auf Erden wirken kann. Wer aber ohne Bedenken geistiges Gut weitergibt, das er ebenso unbedenklich angenommen hat, der steht nicht am rechten Platz, er ist kein Verkünder Meines Wortes, denn er steht nicht in Meinen Diensten, sondern er dienet einem anderen, und sein Wirken auf Erden kann nicht gesegnet sein, denn er selbst handelt verantwortungslos an seinen Mitmenschen, weil er sie in Irrtum führet, aber von ihnen Glauben verlangt. Nun wird ein jeder einwenden, daß er das, was er lehret oder verbreitet, für Wahrheit hält.... Aber er hat noch nicht einmal den Gedanken in sich aufkommen lassen, daß auch ihm Irrtum zugeführt worden sein könnte.... Und schon das ist eine grobe Nachlässigkeit, es ist eine Unterlassungssünde, denn er hat nicht ernstlich sein Geistesgut durchdacht.... Denn will jemand für Mich arbeiten, so ist es ihm auch nicht unbekannt, daß Ich einen Gegner habe.... Es ist ihm nicht unbekannt, daß Licht und Finsternis sich gegenüberstehen.... Er weiß es also, daß des Gegners Wirken der Verdunkelung des Lichtes gilt, er weiß, daß er Irrtum ausstreut, um die Wahrheit zu entkräften.... Also muß er selbst auch auf der Hut sein, dem Irrtum zu verfallen, und sich Meinen Schutz vor ihm, vor seinem Wirken, vor der Annahme von Irrtum erbitten.... Und tut er dies ernstlich, dann lenke Ich auch seine Gedanken hin auf irriges Geistesgut, und er kann gewiß sein, daß sich sein Denken klärt. Denn Ich lasse keinen Menschen in irrigem Denken, der Mich um die Wahrheit bittet. Wer letzteres aber unterlässet und dennoch glaubet, in der Wahrheit zu stehen, der irret.... Er selbst muß mit seinem falschen Wissen nun fertigwerden, aber unverantwortlich ist es, dieses Wissen nun weiterzugeben, und darum ladet ein solcher Mensch viel Schuld auf sich, wenngleich auch seine Zuhörer wieder das gleiche tun müssen, wenn sie belehrt werden: zuerst Mich Selbst bitten um Wahrheit und um erleuchtetes Denken, sie auch als Wahrheit zu erkennen.... Jede Ware prüfet ihr Menschen auf ihren Wert.... und so auch solltet ihr geistiges Gut prüfen, aber nicht gedanken- und bedenkenlos annehmen, denn was nicht der Wahrheit entspricht, wird für euch Menschen nur zum Schaden sein, es wird eurer Seele niemals zum Segen gereichen, weil sie nur allein durch Wahrheit zum Ziel gelangen kann. Wer seinen Mitmenschen ein Lehrer sein will, der muß sich auch zuvor orientieren, was er ihnen bieten will, und erst, wenn er sich seines Lehrgutes sicher ist, wenn er selbst von der Wahrheit dessen überzeugt ist, dann kann und soll er es weitergeben. Und diese Überzeugung kann ihm nicht schulmäßig gegeben werden, sondern er muß sie selbst sich erwerben.... Er muß die reine Wahrheit begehren und sich an die Ewige Wahrheit selbst wenden, daß sie ihm zuteil werde.... Die innige Verbindung mit Mir muß zuvor hergestellt sein, dann aber kann er ohne Scheu sich als Mein Vertreter ausgeben, denn dann wird er immer nur Wahrheit lehren, wenn er Mich auch den Mitmenschen näherbringen will, und sein Wirken wird gesegnet sein....

Amen

Iedere leraar heeft de plicht te onderzoeken wat hij onderwijst

Het is erg onverantwoordelijk de mensen geestelijke opvattingen aan te bieden zolang het nog twijfelachtig is of deze volgens de waarheid zijn. Daarom moet een ieder die zich er toe geroepen voelt zijn medemensen te onderrichten, eerst zichzelf de overtuiging verschaft hebben dat zijn leer zuivere waarheid is.

Deze innerlijke overtuiging kan hij echter alleen verkrijgen, als hij dat wat hij aan kennis heeft verworven aan een grondig onderzoek onderwerpt. En dat onderzoek moet met Mijn hulp ondernomen worden. Hij moet er MIJZelf innig om vragen dat IK zijn geest zal verlichten, zijn denken juist leid en hem voor verkeerd denken mag behoeden. Dan pas zal hij de waarheid van de dwaling kunnen onderscheiden, dan pas is hij voor MIJ een goede dienaar, een ware verkondiger van Mijn Woord - die dan tot zegen van de mensen op aarde kan werken.

Wie echter zonder aarzelen geestelijke kennis die hij evenzo zonder bezwaar heeft aangenomen, doorgeeft, die neemt niet de juiste plaats in. Hij is geen verkondiger van Mijn Woord en is niet in Mijn dienst maar dient iemand anders. Zijn arbeid op aarde kan niet gezegend zijn daar hij onverantwoordelijk handelt tegenover zijn medemensen, omdat hij hen op dwaalwegen leidt en zelfs nog van hen verlangt dat ze aan de dwaling geloof hechten.

Ieder kan hier tegenin brengen dat hij dat voor waarheid houdt wat hij aanleert en verbreidt. Maar, heeft hij ooit de gedachte in zich laten opkomen dat hem ook dwaling zou kunnen zijn voorgezet? Als hij nog niet aan die mogelijkheid heeft gedacht is dat al een grove onachtzaamheid, een zonde van nalatigheid, want hij heeft dan niet ernstig zijn geestelijke kennis doordacht.

Wanneer iemand voor MIJ werkt dan weet hij ook dat IK een tegenstander heb. Het is hem niet onbekend dat licht en duisternis tegenover elkaar staan. Hij weet dan ook dat de bedoeling van de tegenstander is het licht af te schermen. Hij weet dat satan dwaling rondstrooit om de waarheid te ontkrachten. Hij moet dus ook zelf op z'n hoede zijn niet ten prooi te vallen aan dwaling en daarom moet hij MIJ vragen hem te beschermen tegen satan, tegen zijn activiteiten en tegen het aannemen van dwaling.

En doet hij dit serieus, dan bestuur IK ook zijn gedachten zo dat hij misleidende geestelijke kennis doorziet. Hij kan er dan zeker van zijn dat zijn denken tot klaarheid komt, want IK laat niemand aan 'n verkeerd denken over die MIJ om waarheid verzoekt. Wie dit echter achterwege laat en toch gelooft in de waarheid te wandelen die vergist zich. Hij moet dan zelf met zijn verkeerde kennis in het reine komen, maar het is totaal onverantwoordelijk als hij die misleidende kennis ook nog doorgeeft.

Zo'n mens laadt een ontzaglijke schuld op zich; ofschoon ook zijn toehoorders hetzelfde zouden moeten doen als ze onderricht worden, nml. eerst MIJZelf om de waarheid bidden, om een verlicht denken, om zo ook de waarheid te kunnen inzien.

U, mensen onderzoekt alle goederen op hun waarde, en zo ook moet u geestelijke kennis onderzoeken en niet gedachtenloos en zonder enig bezwaar aannemen. Want wat niet volgens de waarheid is zal voor u, mensen tot schade zijn, het zal uw ziel nooit tot zegen strekken omdat deze alleen door de waarheid haar doel kan bereiken. Wie een leraar wil zijn voor zijn medemensen moet zichzelf ook eerst vergewissen wat hij hun wil aanbieden, en pas wanneer hij zeker is van zijn leerstof, als hij van de waarheid ervan overtuigd is, eerst dan kan en moet hij die doorgeven. Maar deze overtuiging kan hem niet op schoolse wijze worden gegeven, maar hij moet ze zichzelf verwerven. Hij moet de zuivere waarheid begeren en zich daarom tot de eeuwige WAARHEID Zelf wenden - opdat ze hem ten deel zal vallen. De innige verbinding met MIJ moet eerst tot stand zijn gebracht, maar dan kan hij zich zonder schroom als Mijn vertegenwoordiger uitgeven. Want dan zal hij steeds alleen waarheid onderrichten als hij MIJ nader wil brengen tot zijn medemensen. En dan zal zijn arbeid ook gezegend zijn.

Amen