• Zurück

Kraft der Fürbitte....

Sowie die Menschen füreinander beten, sind ihre Herzen liebefähig, und da die Liebe Kraft ist, strömt diese Kraft also über auf den Menschen, dem die Liebe gilt.... Das Gebet hat nun eine Wirkung, indem der Mensch, dem die Fürbitte gilt, merklich den Kraftstrom spürt, indem er nun entweder Erleichterung seiner irdischen Nöte empfindet oder durch die ihm zuströmende Kraft jenen nun gewachsen ist. Und also erfüllet Gott ein in Liebe für den Mitmenschen zu Ihm gerichtetes Gebet schon rein irdisch.... Weit segensreicher aber ist das Gebet, das nur der geistigen Vollendung, dem Erkennen und dem Streben nach Licht und Wahrheit gilt. Auch dann wieder wirkt sich das Gebet aus in Form von Kraft, die der Mitmensch nur willig anzunehmen braucht, um größten geistigen Erfolg buchen zu können, und dadurch verständlicherweise auch die irdische Not verringert wird, die ja nur den gleichen Zweck erfüllen soll.... ein geistiges Reifen zuwege zu bringen. Sowie aber der Mensch die ihm durch die Fürbitte zugewandte Kraft unbeachtet läßt, kann Gott auch das Leid nicht verringern um dieses Menschen willen, dessen Seele Er retten will und der ohne solches gänzlich verlorengeht. Der Mensch will seinem Mitmenschen helfen, der sich in Not befindet.... Gott aber ist die Liebe.... und diese will gleichfalls dem Menschen zu Hilfe kommen. Und Seine Liebe und Weisheit erkennt das Leid als einzigstes Mittel, um den Menschen zu gewinnen für die Ewigkeit, und diese Liebe und Weisheit muß verständlicherweise das Gebet für den leidenden Mitmenschen unerhört lassen, wenn es die Reife der Seele in Frage stellt, die Zweck und Ziel des Erdenlebens ist. Und darum soll auch stets die Erfüllung des Gebetes dem Willen Gottes anheimgestellt werden, denn Gott weiß wahrlich am besten, wodurch einer Seele der größte geistige Vorteil erwächst. Die Liebe erkennt Gott zwar an, doch so diese Liebe in menschlicher Unwissenheit ein Leid beenden möchte, das die Liebe Gottes dem Menschen auferlegt, wird Er erstere wohl anerkennen, jedoch nach Seinem Ermessen das Gebet nicht erhören, um der Seele Erlösung zu bringen, und scheinbar also den menschlichen Willen unbeachtet lassen. Doch die Kraft der Fürbitte kommt ihnen zustatten, indem ihr Denken sich leichter Gott zuwenden kann, sowie der Wille des Menschen Ihm nicht ganz widerstrebt. Und darum soll alles, Leid oder Freude, Gott überlassen bleiben und alles ergeben und dankbar aus Seiner Hand entgegengenommen werden, denn Er weiß es wahrlich am besten, was den Menschen dient, und Er lenkt alles so, daß es der Seele zum Heile gereichen und der Mensch zur seelischen Reife gelangen kann, so er dazu den Willen hat....

Amen

De kracht van de voorbede

Zodra de mensen voor elkaar bidden, zijn hun harten in staat lief te hebben. En daar de liefde kracht is, stroomt deze kracht dus over op de mensen naar wie de liefde uitgaat.

Het gebed heeft nu een zodanige uitwerking, dat de mens voor wie de voorbede bedoeld is, merkbaar de stroom van kracht voelt, doordat hij ofwel nu verlichting van zijn aardse noden ervaart of door de hem toestromende kracht hier tegen is opgewassen. En zo vervult God al zuiver aards een gebed dat in liefde voor de medemens tot Hem gericht is. Maar heel wat zegenrijker is het gebed dat alleen de geestelijke voltooiing, het inzicht en het streven naar licht en waarheid betreft. Ook dan weer heeft het gebed een uitwerking in de vorm van kracht, die de medemens alleen maar gewillig hoeft aan te nemen om een groot geestelijk succes te kunnen boeken. En daardoor wordt begrijpelijkerwijs ook de aardse nood verminderd, die immers alleen hetzelfde doel moet vervullen: het tot stand brengen van een geestelijk rijp worden. Maar wanneer de mens geen acht slaat op de hem door de voorbede toegewezen kracht, kan God ook het leed niet verminderen omwille van deze mens, wiens ziel Hij redden wil en die zonder zulk leed geheel verloren gaat. De mens wil zijn medemens helpen die in nood is.

God is echter liefde en deze wil eveneens de mens te hulp komen. En Zijn liefde en wijsheid zien in dat leed het enige middel is om de mens te winnen voor de eeuwigheid. En deze liefde en wijsheid moeten begrijpelijkerwijs het gebed voor de lijdende medemens onverhoord laten, wanneer ze de rijpheid van de ziel in twijfel trekken, die zin en doel is van het aardse leven. En daarom moet ook steeds de vervulling van het gebed aan de wil van God worden overgelaten, want God weet waarlijk het beste waardoor voor een ziel het grootste geestelijke voordeel ontstaat. Weliswaar erkent God de liefde, maar als deze liefde uit menselijke onwetendheid een einde zou willen maken aan het lijden dat de mens door de liefde Gods is opgelegd, dan zal Hij het eerste wel waarderen, echter volgens Zijn goeddunken het gebed niet verhoren, om de ziel verlossing te brengen. Hij zal dus schijnbaar op de menselijke wil geen acht slaan. Doch de kracht van de voorbede komt hun van pas, doordat hun denken zich gemakkelijker op God kan richten als de wil van de mens zich niet helemaal tegen Hem verzet. En daarom moet alles, leed of vreugde, aan God worden overgelaten en alles berustend en dankbaar uit Zijn hand worden aangenomen, want Hij weet waarlijk het beste wat bevorderlijk is voor de mens. En Hij leidt alles zo, dat het de ziel tot heil kan strekken en de mens geestelijk rijp kan worden als hij daartoe de wil heeft.

Amen