• Zurück

Vollendung des Geistigen.... Reifezustand.... Protektion....

Alles Geistige muß sich vollenden.... Es muß sozusagen zur höchsten Entfaltung gebracht werden und sich bis zu einem Reifegrad heranbilden, in dem es würdig ist, sich mit der ewigen Gottheit zu vereinigen. Um das zu verstehen, muß der Mensch schon eine bestimmte geistige Stufe erreicht haben.... er muß in geistige Wahrheiten eingedrungen sein und muß den Werdegang des Menschen, seine Aufgabe und sein Ziel schon so weit begreifen gelernt haben, daß er nun zu ahnen beginnt, wozu Gott Seine Geschöpfe von Ewigkeit her bestimmt hat. Er wird nun mit vollem Eifer und aus eigenem Antrieb dem Geistigen in sich die Reife geben wollen; er wird unausgesetzt an sich arbeiten, um seinen Geist in jenen Vollkommenheitszustand zu versetzen.... Aber er wird nun auch mit verstärkten Widerständen zu kämpfen haben, weil gerade das Bestehen eines solchen Kampfes der Seele außerordentlich förderlich ist. Der Sieg über Anfechtungen aller Art, das Sich-Behaupten in allen Versuchungen und nicht zuletzt das Sich-Ergeben in alle Prüfungen ist ein Steigen von Stufe zu Stufe, um zur Vollkommenheit zu gelangen. Und es hat die Seele diesen Kampf ganz allein auszufechten, es kann niemals ein anderes geistiges Wesen dieser die Aufgabe abnehmen oder für sie erfüllen, sondern nur immer mit Beistand behilflich sein, so dieser Beistand bewußt erbeten wird. Also kann keine Seele durch Protektion einen Reifegrad erreichen, der ihr nicht zukommt; sie muß vielmehr vollauf tätig sein und die ihr gestellte Aufgabe restlos erfüllen, soll ihr dann auch der Lohn werden, der solchem Streben gesetzt ist.... die ewige Seligkeit in der Vereinigung mit dem göttlichen Vater. So ist die geistige Wesenheit im Menschen, die Seele, wohl mit der größten Verantwortung belastet worden, sie hat aber auch den größten Lohn zu gewärtigen.... sie muß ganze Arbeit leisten, um dafür unaussprechlich Herrliches zu empfangen, und sie ist ohne Zweifel im Erdenleben großen Gefahren ausgesetzt, doch die Gnadenzuwendungen helfen diese Gefahren verringern und überwinden, so daß die Seele die ihr gestellte Aufgabe sehr wohl erfüllen kann, so es ihr ernster Wille ist und sie sich die unvergleichliche Seligkeit vorzustellen vermag.... doch anders ist ihr keine Möglichkeit geboten, in das ewige Reich des Friedens einzugehen, und es ist von Ewigkeit her des Vaters Beschluß, daß Er Seine Geschöpfe zu Gott-ähnlichen Wesen bilden will, die mit Ihm und in Seinem Willen dereinst das Weltall regieren sollen und fort und fort die höchste Seligkeit genießen....

Amen

Voltooiing van de geest – Toestand van rijpheid – Bescherming

Al het geestelijke moet zich voltooien. Het moet, om zo te zeggen, tot de hoogste ontplooiing gebracht worden en zich tot een graad van rijpheid ontwikkelen, waarin het waardig is om zich met de eeuwige Godheid te verenigen. Om dat te begrijpen, moet de mens al een bepaalde geestelijke graad bereikt hebben. Hij moet in geestelijke waarheden binnengedrongen zijn en moet de ontwikkeling van de mens, zijn opdracht en zijn doel al zo ver geleerd hebben te begrijpen, dat hij nu begint te vermoeden, waartoe God Zijn schepselen van eeuwigheid af bestemd heeft.

Hij zal nu met volle ijver en uit eigen beweging het geestelijke in zich de rijpheid willen geven. Hij zal onafgebroken aan zichzelf werken om zijn geest in deze toestand van volmaaktheid te brengen. Maar hij zal nu ook met versterkte tegenstand te strijden hebben, omdat juist het bestaan van zo’n strijd buitengewoon bevorderlijk is voor de ziel. Het overwinnen van verzoekingen van allerlei soort, het zich staande houden in alle verzoekingen en niet in de laatste plaats het berusten in alle beproevingen, is een klimmen van trede naar trede om tot volmaaktheid te komen.

En de ziel moet deze strijd helemaal alleen uitvechten. Nooit kan een ander geestelijk wezen haar die opdracht uit handen nemen of voor haar vervullen, maar steeds alleen met bijstand behulpzaam zijn als deze hulp bewust gevraagd wordt. Dus geen ziel kan door bescherming een graad van rijpheid, die hem niet toekomt, bereiken. Ze moet integendeel volop werkzaam zijn en de haar gegeven opdracht volledig vervullen, als haar dan ook het loon, de eeuwige zaligheid en de vereniging met de goddelijke Vader, die voor zo’n streven vastgesteld is, gegeven moet worden.

Dus is het geestelijke wezen in de mens, de ziel, wel met de grootste verantwoordelijkheid belast geworden. Maar ze heeft ook het grootste loon te verwachten. Ze moet alle arbeid verrichten om daarvoor iets onuitsprekelijk heerlijks te ontvangen. En ze is zonder twijfel in het leven op aarde aan grote gevaren blootgesteld, maar de genadeschenkingen helpen om deze gevaren te verminderen en te overwinnen, zodat de ziel de haar gestelde opdracht heel goed kan vervullen, als het haar ernstige wil is en ze in staat is zich de onvergelijkbare zaligheid voor te stellen. Haar is immers geen andere mogelijkheid geboden om in het eeuwige rijk van de vrede binnen te gaan. Van eeuwigheid af is het het besluit van de Vader, dat Hij Zijn schepselen tot aan God gelijke wezens wil vormen, die met Hem, binnen Zijn wil, eens het heelal moeten besturen en voortdurend de hoogste zaligheid genieten.

Amen