• Zurück

Tätigkeit der Wesen.... Rückerinnerung.... Liebe....

Das Verharren in immer gleicher Umgebung würde die zahllosen Wesen untätig werden lassen, darum ist ihnen immer wieder ein anderer Aufenthaltsort bestimmt, in dem wieder neue Aufgaben ihrer warten und sie sich in anderer Richtung höher entwickeln können. Es bleiben also diese Wesen nicht immer in der gleichen Tätigkeit, sondern nur so lange, bis eine gewisse geistige Stufe erreicht ist, die dann ein Übergehen in eine andere Sphäre gestattet. Somit hat auch das kleinste Lebewesen außer der Aufgabe, das Schöpfungswerk Gottes zu beleben, die weit größere Aufgabe zu erfüllen, sich zu vervollkommnen. Es wird gezwungenermaßen seiner Aufgabe nachkommen, es kann nicht wider Gottes Willen ankämpfen und muß den Weg der Höherentwicklung gehen. Es wird der Seele auch jede Rückerinnerung genommen, wenn sie als letzte Verkörperung Aufenthalt im Fleischleib des Menschen nimmt. Denn das Bewußtsein ihres vorherigen langen Wandelns würde sie gewissermaßen in einen Zwangszustand versetzen, in dem der Mensch dann aus Angst und Furcht, diesen Weg noch einmal gehen zu müssen, den Willen Gottes erfüllen würde und so als unfreies Wesen nimmermehr den Grad der Gotteskindschaft erreichen könnte.... und also auch nicht Gott ähnlich werden, was jedoch erstes und letztes Streben eines jeden Menschen sein soll. So begreifet ihr nun auch, wie wohlweislich die Anordnungen des göttlichen Schöpfers sind, daß euch jegliches Wissen um das Vorher und Nachher verschleiert ist.... Ein restloses Wissen darum scheidet eine freie, unbeeinflußte Handlungsweise des Menschen aus. Immer wird der Mensch trachten, aus allem, was er tut, den größten Nutzen zu ziehen. Doch sein Wandeln auf Erden soll geleitet sein von der Liebe, die keinen irdischen Vorteil sucht.... Was um eines Lohnes Willen getan wird, ist nicht wertvoll vor Gott, doch was der Mensch aus Liebe vollbringt, ist gesegnet und wird auch seinen Lohn nach sich ziehen. Die einfachste Begebenheit im menschlichen Leben kann, weil Liebe-durchflutet, jahrelange Arbeit irdischen Wertes aufwiegen, und ebenso kann kein Mensch sich der Arbeit an seiner Seele entziehen.... Er muß, will er das Ziel erreichen, fortgesetzt tätig sein.... (Unterbrechung)

Werkzaamheid van de wezens – Herinnering – Liefde

Het verblijf in steeds dezelfde omgeving zou de talloze wezens passief laten worden. Daarom is er voor hen weer een andere verblijfplaats bestemd, waarin hen weer nieuwe taken opwachten en ze zich in een andere richting opwaarts kunnen ontwikkelen. Deze wezens blijven dus niet steeds dezelfde werkzaamheid verrichten, maar slechts zo lang, tot een bepaalde geestelijke trede bereikt is, die dan een overgaan naar een andere sfeer mogelijk maakt.

Zodoende heeft ook het kleinste levende wezen, naast de opdracht om het scheppingswerk van God leven in te blazen, de veel groter opdracht te vervullen om zich te vervolmaken. Het zal noodgedwongen zijn taak vervullen. Het kan niet tegen Gods wil strijden en moet de weg van de opwaartse ontwikkeling gaan.

De ziel wordt ook elke herinnering ontnomen, wanneer ze als laatste belichaming verblijf neemt in het vleselijke lichaam van de mens. Want het bewustzijn van haar voorafgaande lange weg zou haar in zekere zin in een gedwongen toestand plaatsen, waarin de mens dan uit angst en vrees om deze weg nogmaals te moeten gaan, de wil van God zou vervullen en zo als onvrij wezen nooit de graad van het kindschap van God zou kunnen bereiken. En dus ook niet gelijk aan God zou kunnen worden, hetgeen echter het eerste en het laatste streven van een mens moet zijn.

Zo begrijpt u nu ook, hoe wijs de ordening van de goddelijke Schepper is, dat voor u elke kennis van hetgeen voorafging en nog komt, versluierd is. Een volkomen weten sluit een vrije handelswijze, zonder beïnvloed te zijn, van de mens uit.

Steeds zal de mens proberen om uit alles wat hij doet, het grootste voordeel te halen. Maar zijn gang over de aarde moet door de liefde, die geen aards voordeel zoekt, geleid worden. Wat ter wille van loon gedaan wordt, is niet waardevol voor God, maar wat de mens uit liefde volbrengt, wordt gezegend en zal ook zijn loon opleveren.

De eenvoudigste gebeurtenis in het menselijk leven kan, als ze met liefde doorstroomd wordt, opwegen tegen jarenlange arbeid die aards gezien waardevol is. En evenzo kan geen mens zich onttrekken aan het werk aan zijn ziel. Hij moet, als hij het doel wil bereiken, voortdurend werkzaam zijn. (Onderbreking)