Primerjaj objavo s prevodom
POGOSTO VPRAŠANJE: ZAKAJ JE BOG LJUBEZNI DOVOLIL, DA ČLOVEK TOLIKO TRPI? ....
Vi ljudje si ne morete predstavljati posledic vašega izvirnega greha, če jih ne bi bilo mogoče odkupiti (odplačati, stornirati).... Jaz vam vedno znova govorim, da ste sposobni dojemati le omejene pojme, posledica izvirnega greha pa je bila neomejena, ker se Moji zakoni za večno ne morejo preklicati.... Vendar greh storjen proti Meni, ki je bil tako velik in tako resen, kot je odpadništvo od Mene, navkljub dobremu spoznanju, da je to napačno, je imel v skladu z božansko pravičnostjo za rezultat prav tako grozne posledice, kar je za ta bitja potegnilo za seboj večno neblaženost-bedo.... stanje večne muke in teme....
Torej bi se nešteta bitja morala soočiti s tem stanjem, saj Moja pravičnost ni mogla kar enostavno izbrisati krivde (greha), ki je bila ne-odkupljena. Vendar so bila ta bitja nesposobna sama ponuditi nadomestilo, ker ni šlo samo za to, da bitja pretrpijo določeno količino kazni, in na ta način bi krivda greha bila odkupljena.... temveč je bila stvar v tem, da so se bitja pregrešila zoper Ljubezen Samo in, da je sprava za krivdo lahko zopet bila le dejanje Ljubezni.... Gre torej za to, da so bitja morala vžgati Ljubezen znotraj njih samih, potem prepoznati ogromnost svoje krivde, in z iskreno-srčno Ljubeznijo poklicati Mene za odpuščanje.... Vendar padla bitja tega več niso bila sposobna narediti, ker so bila popolnoma brez Ljubezni.... In poravnati to neizmerno krivdo, so bila ona prav tako nesposobna, ker so kot popolnoma otrdela bila izgubila svojo samozavest, in torej ni več obstajala nobena zavestna povezava-stik z Menoj. Nekaj kar je bilo ustvarjeno, da bi bilo živo, je umrlo in bilo nesposobno vrniti se k Meni s svojim lastnim naporom-močjo.
Zaradi Moje Ljubezni, Modrosti in Moči bi Jaz prav zares lahko ponovno prebudil ta mrtva bitja v krhko življenje.... toda ogromni izvirni greh je ostal in držal bitja neskončno oddaljena od Mene, in vse dokler ta krivda ni bila odkupljena, je bila popolna vrnitev k Meni nemogoča. In po drugi strani niti eno padlo bitje ni bilo sposobno tega, ker so ona bila popolnoma brez Ljubezni....
Vse to Sem vnaprej videl že od večnosti in se vendar nisem mogel izogniti odpadništvu bitij, če jim nisem hotel odvzeti njihove svobodne volje.... Vendar Sem od večnosti vnaprej videl tudi pot vrnitve teh padlih bitij k Meni in zasnoval Sem načrt vrnitve ter ga izvedel.... In pri izvedbi tega večnega načrta Odrešitve so udeležena vsa bitja, katera so ostala pri Meni, katera imajo v tem svojo blaženost.... Ona so neprestano prežeta z Mojo Ljubeznijo in v popolni lasti svetlobe in Moči.... In njihova Ljubezen jih nenehno priganja pomagati padli duhovni snovi, ki se giblje po poti skozi dela stvarjenja, nastalih v namen njihove vrnitve.
Njihova Ljubezen jih priganja, da aktivno ustvarjajo in oblikujejo forme-oblike za padlo duhovno snov, ki se giblje po poti skozi stvarjenje. In tako ta prav tako doseže stopnjo zrelosti, ko se lahko ponovno svobodno odloči. Pa vendar njen ogromen izvirni greh ni odkupljen in tudi večno ne bi bil odkupljen, ker so bitja brez Ljubezni, katero so nekoč prostovoljno zavrnila. In zaradi tega je svetlobno bitje (Jezus) Sebe prostovoljno ponudil, da odkupi ta greh, ker je bil prepoln Ljubezni, in Ljubezen bo vzela na sebe vse, da bi osrečila in pomagala tam, kjer vidi bedo in trpljenje.
Če bi vi ljudje lahko ocenili ogromnost izvirnega greha, potem bi vi prav tako razumeli, zakaj je za odkupitev tega greha bila potrebna takšna mera trpljenja, ki je zdaleč presegala človeško moč.... katerega "človek " nikoli ne bi bil sposoben prenesti, če mu Ljubezen ne bi podarila moči, ker Ljubezen je Moč in edino Ljubezen je vzdržala bolečine in trpljenje, katero je človek Jezus bil prostovoljno vzel na Sebe. On je vedel o vsem in torej tudi, da ni bilo upanja za padle duhove, da bi se sploh kdaj lahko vrnili k Bogu in postali srečni, če greh ne bi bil odkupljen....
On je ponudil Sebe kot svetlobno bitje, da uresniči dejanje Odrešitve, ker je kot svetlobno bitje lahko ocenil, kaj Ga bo čakalo, vendar je Ljubezen bila večja kot usoda, kateri je On kot človek prihajal naproti.... Ker svetlobno bitje je vedelo, da bo Ono v stalnem stiku z Menoj, in Ono je prav tako vedelo, da Ga bom Jaz neprestano oskrboval z Močjo, saj je LJUBEZEN Moja temeljna narava (značaj) (1. Janezova 4:8, 16), zatorej Sem Jaz v človeku Jezusu bil prisoten z Mojo temeljno naravo.... "Človek" Jezus je zagotovo nosil nepredstavljivo mero trpljenja in bolečine. Pa vendar glede na velikost izvirnega greha neštetih bitij je bil takšen pretiran ukrep trpljenja potreben, da bi zadovoljil Mojo pravičnost, katere ni mogoče zaobiti.... sicer bi Jaz bil iz usmiljenja izbrisal krivdo iz največje Ljubezni.
Bedno-neblaženo stanje padlih bitij bi brez dejanja odkupne žrtve (spravne daritve) trajalo večnosti.... Jezusovo trpljenje pa je bilo časovno omejeno, in Jezus je Meni z veseljem ponudil žrtev, ker je On na ta način ves svet odrešil izvirnega greha, čeprav o trenutku svoje Odrešitve odloča vsako bitje samo po lastni volji. Jezus je umrl na Križu za vse ljudi preteklosti, sedanjosti in prihodnosti in Njegovo neizmerno trpljenje je zagotovilo vsem padlim bitjem odpuščanje njihovega izvirnega greha. Pot vrnitve k Meni je postala prehodna za vsako posamezno bitje, in zaradi Njegove večje od največje Ljubezni je ljudem bila ponovno dana priložnost, da vžgejo Ljubezen znotraj sebe samih, tako, da bodo oni spremenili svoj značaj ter, da se lahko zgodi združitev z Mano, katera bi bila nemogoča brez odkupitve-odplačila izvirnega greha. AMEN
Prevajalci
Veel voorkomende vraag: Waarom liet de God van liefde een mens zo lijden?
U mensen zult u niet de uitwerking van uw oerzonde kunnen voorstellen, wanneer ze niet zou hebben kunnen worden uitgewist. Steeds weer zeg Ik het ook, dat u slechts in staat bent iets te begrijpen wat beperkt is, maar dat de uitwerking van zo'n oerzonde zonder beperking zou zijn, omdat mijn wetten eeuwig niet omver kunnen worden geworpen. En een zonde die tegen Mij werd begaan, die zo groot en zwaar was als de afval van Mij tegen beter weten in, moest volgens goddelijke gerechtigheid een net zo ontzettend gevolg hebben, die voor de wezens bestond uit een eeuwig onheil, uit een staat van eeuwige kwellingen en duisternis.
Dus ontelbare wezens zou deze toestand te wachten staan, omdat mijn gerechtigheid niet eenvoudigweg een schuld kon schrappen die niet verzoend was. Maar deze wezens waren zelf niet in staat hiervoor boete te doen, de schuld goed te maken, want het ging er niet alleen om dat die wezens een mate van straf ondergingen en daarmee de zondenschuld zou zijn uitgewist geweest, het ging er veeleer om dat deze wezens gezondigd hadden tegen de Liefde zelf en dat een zich reinigen van de schuld daarom weer alleen uit een werk van liefde kon bestaan.
Het ging erom dat die wezens de liefde in zich moesten laten ontbranden, ze dan de grootte van hun schuld moesten inzien en in innige liefde Mij moesten aanroepen om vergeving. Maar daartoe waren de gevallen wezens niet meer in staat, want ze waren geheel zonder enige liefde. En deze onmetelijke schuld aflossen konden ze evenmin, omdat ze, als volledig verhard, hun zelfbewustzijn hadden verloren en er dus geen bewuste verbinding meer met Mij bestond. Iets wat geschapen was om te leven had de dood gezocht en was niet in staat uit eigen kracht naar Mij terug te keren.
Nu kon Ik dit dode vanuit mijn liefde, wijsheid en kracht wel weer opwekken tot een geringe mate van leven, maar de oerzonde bleef bestaan, die het wezen eindeloos ver van Mij verwijderd hield. En voordat deze schuld teniet was gedaan, bestond er geen totale terugkeer naar Mij. En wederom was geen der gevallen wezens daartoe in staat, omdat ze geheel zonder liefde waren. Dit alles voorzag Ik sinds eeuwigheid en Ik zou toch niet de afval van de wezens van Mij hebben kunnen verhinderen, wilde Ik hen de vrijheid van wil niet afnemen. Maar Ik voorzag ook sinds eeuwigheid een weg waarover deze gevallen wezens naar Mij konden terugkeren en Ik ontwierp een plan om ze terug te voeren en realiseerde dit ook.
En aan de uitvoering van het heilsplan van eeuwigheid nemen alle bij Mij gebleven wezens deel, die daarin hun gelukzaligheid vinden. Deze zijn voortdurend door mijn liefde doorstraald en in het volledige bezit van licht en kracht. En hun liefde drijft hen onophoudelijk ertoe hulp te verlenen aan het gevallen geestelijke, dat door de met het doel van de terugvoering ontstane scheppingswerken heen gaat. Hun liefde spoort hen zelfs aan scheppend en vormend bezig te zijn, om vormen te creëren voor het gevallen geestelijke, dat de weg door de schepping gaat. En zo bereikt dit ook de graad van rijpheid, waarin het opnieuw vrij kan beslissen. En toch is de grote oerschuld van hen niet goed gemaakt en kan ook eeuwig niet worden goedgemaakt, omdat die wezens zonder liefde zijn, die ze eens vrijwillig weggaven. En daarom bood zich een lichtwezen aan om deze schuld vrijwillig te delgen, omdat het vol van liefde was en de liefde alles op zich neemt om gelukkig te maken en te helpen waar ze ellende en leed ziet.
Zou u mensen nu de grootte van de oerschuld kunnen overzien, dan zou u ook begrijpen waarom voor het teniet doen van die schuld een mate van lijden moest worden verdragen die ver boven de menselijke kracht uitging. Die ook nooit een mens zou hebben kunnen verdragen wanneer de liefde hem niet de kracht zou hebben geschonken, want de liefde is kracht en alleen de liefde verdroeg deze pijnen en smarten, dit lijden, dat de mens Jezus vrijwillig op zich had genomen.
Hij was van alles op de hoogte en dus ook van de hopeloosheid en wanhoop van het gevallene om ooit tot God en de gelukzaligheid terug te kunnen keren wanneer de schuld niet werd goedgemaakt. Hij bood zich als lichtgeest aan om het verlossingswerk te volbrengen, want als lichtwezen kon Hij in Zijn volle omvang beseffen wat Hem te wachten stond, maar de liefde was groter dan het lot dat Hij als mens tegemoet ging. Want het lichtwezen wist zich voortdurend met Mij verbonden en het wist ook dat het door Mij voortdurend van kracht zou worden voorzien, omdat liefde mijn oerwezen is en Ik dus met mijn oerwezen in de mens Jezus ben geweest. Wel droeg de "mens" Jezus een onvoorstelbare mate van lijden en smarten, maar tegenover de grootte van de oerschuld van de ontelbare wezens was zo'n overmaat van lijden nodig om voor mijn gerechtigheid genoegdoening te bieden waar niet omheen kon worden gegaan - Ik anders uit erbarmen de schuld zou hebben doorgestreept uit overgrote liefde.
De ongelukkige staat van de gevallen wezens was een eeuwigdurende toestand zonder de daad van het verzoeningsoffer. Maar al het lijden van Jezus was van tijdelijke aard en Jezus bood Mij dit offer gaarne aan, omdat Hij daarmee de hele wereld verloste van de oerschuld, ofschoon het tijdstip van zijn verlossing ieder wezen zelf bepaalt door zijn wil. Jezus is de dood aan het kruis gestorven voor alle mensen uit het verleden, de tegenwoordige tijd en de toekomst en Zijn onmetelijk lijden heeft alle gevallen wezens de vergeving van hun oerschuld opgeleverd. Ieder wezen kan nu de weg betreden die terugvoert naar Mij, door Zijn overgrote liefde is ook weer de mogelijkheid gegeven dat de mensen zelf de liefde in zich ontsteken, dat ze hun wezen veranderen en de vereniging met Mij kan plaatsvinden, die zonder de delging van de oerschuld onmogelijk was.
Amen
Prevajalci