• Nazaj

BOŽIČ (1963)....

S hvaležnostjo in z veseljem se morate spominjati Mojega rojstva na Zemlji, ker je bilo to delo neizmerne Ljubezni in usmiljenja do vas. S tem je za vas prižgana svetloba, katera naj bi vam osvetlila pot iz mračne duhovne noči (Janez 8:12).... tako se je za vas končala perioda najglobljega brezupa in začela se je nova razvojna perioda.... Pripravljena vam je bila pot, katera je ponovno vračala k Meni.... In to pot vam je s Svojim življenjskim primerom pokazal človek Jezus (Janez 14:4, 6), Kateri je to poslanstvo sprejel iz Ljubezni do Mene in do vas, Njegovih padlih bratov.... On Mi je namreč želel vrniti Moje otroke, kateri so bili že večnosti oddaljeni od Mene in kateri so hirali v najgloblji nesreči.

V človeškem ovoju Jezusu je prebivala duša svetlobe: bitje, katero je bilo nekoč izsevano iz Mene; bitje, katero Mi je bilo predano (zvesto) v Ljubezni in katero je ostalo ob Meni, ko se je množica prvo-ustvarjenih duhov ločila od Mene.... Ta duša je bila zakrita v otroku Jezusu in že ob Njegovem rojstvu je čudež za čudežem pričeval o Božanskem Duhu, kateri je prebival v tem otroku.... Jezus je moral začeti Svoje zemeljsko življenje na enak način kot vsak drugi človek. Bil je rojen iz Marije device, katera je bila popolnoma čista, da je tako lahko na svet prinesla Božanskega otroka, brez da bi zagrešila.... In Jezusova duša se je morala nastaniti v čistem telesu, ker Sem se Jaz Sam želel nastaniti v Njegovem zunanjem ovoju (telesu), zaradi tega je Njegovo telo bilo in tudi ostalo čisto in brezgrešno, četudi je bil neprestano napadan s strani bitij teme, katera so Ga želela napeljati na padec. On se jim je zoperstavljal in vse nečisto, kar se je oprijemalo Njegove duše, je na ta način preko svoje ogromne Ljubezni (od)rešil. On se je uprl vsem skušnjavam in je »poduhovil« vse neduhovno, kar je še vznemirjalo Njegovo telo, ker je živel v materialnem svetu. On je naredil, da se je vse podrejalo željam Svoje duše, ker je bil poln Ljubezni; Ljubezen pa premaga vse, tudi največjega sovražnika. Človek Jezus je moral pred tem privesti do dozorevanja vse še nezrele substance, katere so se oprijemale telesa, in šele takrat Sem se Jaz Osebno, Večna Ljubezen, lahko v Njem nastanil. In šele takrat je bilo veliko delo milosti lahko pripeljano h koncu; delo, katerega je On želel izpeljati zaradi greha celotnega človeštva....

Ko Sem Jaz se ob rojstvu Jezusa spustil na Zemljo, je bil Moj Duh v Njem, ker je materialno telo v sebi vsebovalo popolno dušo, katera je bila s tem pristno zedinjena z Mano, Jaz pa Sem se preko Njega lahko izražal.... In ob Njegovem rojstvu so se dogajale mnoge stvari, katere vi želite uvrstiti v področje legend, toda katere so se resnično zgodile, ker je popolnemu duhu vse mogoče.... In le maloštevilni so doživeli te čudeže »na« otroku Jezusu; tisti, katerih srca so bila polna Ljubezni, kateri so v otroku Jezusu prepoznali obljubljenega Mesijo in kateri so Ga oboževali.... Kakor so bili tudi ljudje, kateri so prihajali v Njegovo bližino, katerih srca pa so bila nečista in so Jezusa gledali le kot nekega otroka, kateri se ne razlikuje od ostalih otrok.... Najpogosteje so v Njegovo bližino prihajali ljudje, katere je k Njemu pripeljal njihov duh; kateri so občutili čudež, kateri se je zgodil te noči in kateri so Ga oboževali, ker so v Njem prepoznali obljubljenega Mesijo.

To pa je bil največji čudež vseh časov, kateri se ne bo nikoli več ponovil, da Sam Bog pride na Zemljo in da se nastani v otroku. Ljubezen je prišla na Zemljo; otrok Jezus je bil poln Ljubezni, ker Ga je velika Ljubezen do nekdaj padlega, nesrečnega spodbudila na to, da obleče telo in da dokončno izbriše (odplača) pra-greh, kateri pa je bil lahko izbrisan edino s strani Ljubezni, ker je bil sestavljen ravno iz greha proti Ljubezni. To delo pa je naredil človek Jezus tako, ko je iz Svoje Ljubezni dal Svoje življenje, ko je prenesel največjo žrtev, katero je nek človek kdajkoli prenesel in katero bo kdajkoli prenesel.... da se je On Sam odrekel celotne svetlobe in moči, katera je bila Njegova svojina zaradi Ljubezni, katera je prebivala v Njem.... da je On sredi mračnega sveta kot samo človek trpel in umrl v najbolj mučni smrti na Križu (Filipljanom 2:6, 7)....

(25. december 1963) Jezus.... bitje iz področja svetlobe.... se je prostovoljno ponudilo za to poslanstvo, da kot človek prehodi to Zemljo in da naredi delo pokore neizmernega trpljenja in bolečine, da bi pomagal padlim bratom. Ljubezen je izpolnila vsa bitja, katera so nastala iz Mene in tudi ostala ob Meni, potem ko se je Lucifer obrnil od Mene stran in tako za seboj v brezno strmoglavil brezštevilna duhovna bitja.... In Jezusova Ljubezen je bila tako močna, da je Meni želela »narediti pokoro« zaradi neizmernega prekrška proti Meni, njihovemu Bogu in Stvarniku, proti Sami Večni Ljubezni. In to Ljubezen, katero Mi je Jezus ponudil, Sem Jaz sprejel kot Njegovo žrtev, ker je bila narejena iz Ljubezni in ker je bil greh lahko odplačan edino po poti Ljubezni.... Tako je bitje svetlobe, katero je tako kot vsi ostali ljudje vzelo telo, hodilo po Zemlji, obremenjeno s težkim zemeljskim telesom, katero pa je za to bitje, katero se je nahajalo v svetlobi in svobodi, predstavljalo okove, katere je duša doživljala kot izjemno mučne. Vendar pa je moral On kot človek premagati zemeljsko pot, ker naj bi bil Svojim bližnjim primer, da bi Mu sledili. Moral se je boriti z enakimi slabostmi in odpori, kateri naravno obremenjujejo vsakega človeka, ker se je moral preko lastnega dela na duši osvoboditi vseh slabosti in pomanjkljivosti.... Človek Jezus se je nahajal sredi materialnega sveta na področju, katero je pripadalo Mojemu nasprotniku. In za dušo iz kraljestva svetlobe je bilo v tem mračnem področju dvakrat težje doseči cilj: upreti se vsem satanskim skušnjavam, katere so imele namen, da Ga napeljejo na padec in da delujejo na vse neduhovno v telesu ter okolici; Njegovo telo je bilo namreč ravno tako močno oblegano s strani nezrelega duhovnega, kateremu pa se Jezusova duša ni upirala, ker je On v Svoji modrosti spoznal, da je tudi to duhovno želelo biti osvobojeno, zato je Njegova Ljubezen bila neprestano pripravljena pomagati vsemu, kar je še bilo nesrečno. Njegova duša je preko svoje okolice neizmerno trpela, ker je bila ona navajena na svobodo, svetlobo in Ljubezen, s tem pa tudi na najvišjo blaženost; tukaj pa se je nahajala v temi, omejena s telesom in v okolici brez Ljubezni. In tako je bila Njegova življenjska pot že od otroštva stanje trpljenja, preko katerega pa je On odplačal zelo velik dolg Svojih bližnjih.... vse dokler na koncu ni dokončal veliko »spravno žrtev«, ko je dal Samega Sebe za pra-krivdo vseh ljudi sedanjosti, preteklosti in prihodnosti....

Vi ljudje ne boste mogli nikoli dojeti tega dela usmiljenja, ker niti eden človek, ki se zaveda konca, ne bi bil sposoben na sebe vzeti takšno mero trpljenja, ker Mu je bil Njegov konec nenehno pred očmi in Mu ni dovolil,da bi se v Njem stopnjevalo veselje (Matej 16:21, Janez 18:4). On je namreč čutil kot človek in je preživljal vse strahove, katere so Mu povzročile misli o prihajajočem dogodku. Vendar pa je On zdržal vse do konca; Ljubezen v Njem do Mene in do vsega neodrešenega se je neprestano povečevala in Mu dajala Moč, da naredi Njegovo delo milosti/sočutja.... Na ta način Sem Ga Jaz lahko popolnoma prežel, ker Sem bil Jaz Sam prisoten v Njem, v Moji temeljni naravi, in Jaz Sem bil torej Tisti, Kateri je odplačal grehe za vse ljudi, ker je bila Ljubezen tista, katera je Jezusu dala moč, da trpi in da umre na Križu, da bi bili ljudje (od)rešeni in da bi bila plačana velika pra-krivda, katera pa je edino preko dela Ljubezni lahko dosegla pravično spravo, kakršno je na Križu naredil človek Jezus.

AMEN

Natal 1963

Em gratidão e alegria recordareis a Minha descida à terra, para vós foi um acto de imensurável amor e misericórdia, para vós surgiu uma luz que deveria iluminar o vosso caminho para fora da noite espiritual escura.... para vós, humanos, foi concluído um período de desespero mais profundo, para vós foi iniciado um novo período de desenvolvimento.... O caminho foi preparado para si que me conduziu de novo a Mim.... E este caminho foi-vos demonstrado pelo homem Jesus, que tinha assumido esta missão por amor a Mim e a vós, seus irmãos caídos.... Pois Ele queria trazer os Meus filhos de volta para Mim, que já tinham estado distantes de Mim por eternidades e definhado na mais profunda miséria. A concha humana de Jesus foi coberta por uma alma de luz, por um ser outrora emanado por Mim, que me foi dedicado no amor e permaneceu comigo quando a multidão de espíritos originalmente criados se afastou de Mim.... Esta alma abrigou-se no menino Jesus, e milagres sobre milagres já testemunharam o espírito divino que habitava este menino no seu nascimento.... No entanto, o ser humano Jesus teve de começar a sua vida terrena como qualquer outro ser humano, Ele nasceu de Maria, a virgem, que era extremamente pura e, portanto, também capaz de dar à luz a criança divina sem nunca ter pecado.... E esta alma de Jesus teve de ocupar um corpo puro porque Eu próprio quis morar na Sua concha externa humana e, por isso, o Seu corpo era e permaneceu puro e sem pecado, pois embora fosse constantemente assediado pelos seres das trevas que O queriam fazer cair, Ele resistiu-lhes e rejeitou tudo o que era impuro Ele resistiu a todas as tentações e espiritualizou tudo o que oprimia o Seu corpo porque Ele viveu neste mundo material, Ele tornou-o submisso aos desejos da Sua alma, pois Ele estava cheio de amor e o amor conquista tudo, mesmo o maior inimigo. Jesus, o ser humano, primeiro teve de trazer todas as substâncias imaturas ainda agarradas ao corpo até à maturidade, só então Eu próprio, como o Amor Eterno, pude tomar morada Nele, e só então a grande obra de misericórdia pôde ser concluída, que Ele queria realizar pela culpa do pecado de toda a humanidade.... Quando desci à terra, quando o menino Jesus nasceu, o Meu espírito estava Nele, porque o corpo terreno continha uma alma perfeita, por isso estava intimamente unido a Mim e Mim mesmo fui capaz de me expressar através Dele.... E aconteceram coisas no Seu nascimento que gostaria de consignar ao reino da lenda, mas que aconteceram na verdade, pois tudo é possível para um espírito perfeito.... Contudo, apenas alguns experimentaram estes milagres no menino Jesus, cujos corações estavam cheios de amor e que reconheceram o Messias prometido no menino Jesus e O adoraram.... Assim que as pessoas se aproximaram Dele cujos corações não eram puros, só viram uma criança como qualquer outra criança..... Mas sobretudo apenas aquelas pessoas que se aproximaram d'Ele que foram levadas pelo seu espírito, que sentiram o milagre que se realizou naquela noite e que agora lhe prestaram culto porque viram nele o Messias prometido. Mas foi o maior milagre de todos os tempos, que nunca se repetirá, que o próprio Deus veio à terra e tomou morada numa criança pequena. Porque o amor veio à terra, o menino Jesus estava cheio de amor, porque o grande amor pelo outrora caído, miserável O moveu a vestir-se de carne e a redimir o pecado original, que só podia ser redimido pelo amor porque consistia em pecar contra o amor. E esta obra foi realizada pelo homem Jesus, que Ele próprio deu a Sua vida por amor, que Ele fez o maior sacrifício que um ser humano já fez e fará nesta terra.... que Ele se deu a Si próprio toda a luz e poder que era Seu através do amor que habitava Nele.... que Ele sofreu como um mero ser humano no meio do mundo escuro e morreu a morte mais agonizante na cruz.... (25.12.1963) Jesus.... um ser do reino da luz.... ofereceu-se voluntariamente para esta missão de caminhar na terra como um ser humano e de realizar uma obra de expiação de sofrimento e dor inconcebíveis, a fim de ajudar os irmãos caídos. O amor encheu todos os seres que tinham emergido de Mim e permanecido comigo quando Lúcifer se afastou de Mim e atraiu uma multidão de seres espirituais para o abismo com ele.... E o amor de Jesus era tão forte que quis fazer expiação pela imensa ofensa contra Mim, seu Deus e Criador, contra o Amor Eterno que é o próprio. E aceitei este amor que Jesus me ofereceu e assim também o Seu sacrifício, porque o amor o trouxe e porque só através do amor o pecado original poderia ser redimido.... E assim o ser de luz tomou carne e caminhou através da terra como todas as outras pessoas, sobrecarregado por um pesado corpo terreno que era um grilhete para o ser em liberdade e luz, que a alma achou extremamente agonizante. No entanto, teve de percorrer o caminho terreno como ser humano porque era suposto servir de exemplo aos seus semelhantes para que eles O seguissem. Ele teve de lutar com as mesmas fraquezas e resistências que sobrecarregam naturalmente todos os seres humanos, porque era necessário livrar-se de todas as fraquezas e falhas através do seu próprio trabalho sobre a alma.... O homem Jesus estava no meio do mundo terreno, na área que pertencia ao Meu adversário, e era duplamente difícil para a alma do reino da luz afirmar-se nesta área escura, resistir a todas as tentativas satânicas de O derrubar e de influenciar com amor tudo o que não é espiritual na carne e no ambiente, pois também o Seu corpo foi duramente pressionado por substâncias espirituais imaturas a que a alma de Jesus não resistiu porque Ele reconheceu na Sua sabedoria que estas substâncias espirituais também queriam ser redimidas, e o Seu amor estava constantemente pronto a ajudar tudo o que ainda era miserável. A sua alma sofreu indescritívelmente devido ao seu ambiente, estava habituada à liberdade, à luz e ao amor e, portanto, à maior felicidade e encontrava-se agora na escuridão, presa pelo corpo e na maior parte do ambiente pouco amável. E assim a sua vida terrena desde a infância foi um estado de sofrimento através do qual expiou por muita culpa dos seus semelhantes.... até que Ele fez então o grande sacrifício da expiação, entregando-se pelo pecado original de todas as pessoas do presente, passado e futuro.... Vós, humanos, nunca sereis capazes de compreender este acto de misericórdia, pois nenhum ser humano seria capaz de assumir um tal grau de sofrimento, consciente do resultado, pois o Seu fim estava constantemente diante dos Seus olhos e não permitia que n'Ele surgisse qualquer felicidade; Ele sentiu-se como um ser humano e também experimentou todos os estados de medo que cada pensamento do que estava diante d'Ele desencadeou. E Ele perseverou até ao fim, o amor Nele por Mim e por todos os não redimidos aumentou constantemente e também lhe deu a força para realizar a Sua obra de misericórdia.... Eu mesmo fui capaz de irradiar por Ele completamente, Eu mesmo estive Nele na Minha natureza fundamental, e assim fui Eu que redimi a culpa do pecado pelas pessoas, pois foi o amor que deu ao homem Jesus a força para sofrer e morrer na cruz a fim de redimir a humanidade, a fim de expiar o grande pecado original que só encontrou a sua justa expiação através de uma obra de amor, como o homem Jesus realizou na cruz...._>Ámen