Primerjaj objavo s prevodom
JEZUSOV BOJ PROTI SKUŠNJAVAM....
Tudi Moje zemeljsko življenje je bilo podvrženo istim skušnjavam in borbam, ki jih morate premagati vi.... Tudi Jaz sem se moral boriti, da sem vse snovi zemeljskega telesa spravil v pravi red. Tudi Jaz sem poznal hlepenje in sem se moral boriti proti njemu, kajti Mene so pestile iste slabosti, ki mučijo vas, in samo moč volje v Meni jih je obvladala. In zato sem svojemu telesu storil nasilje, nisem mu dovolil, da bi pridobilo moč nad Mojo dušo, ampak sem ga premagal in to Mi je uspelo zaradi ljubezni, ki je žarela v Meni, ko sem hodil sredi zasužnjenega človeštva.... Videl sem nesrečo okoli sebe, ki je ljudi prizadela tako na zemeljski kot tudi na duhovni ravni. In v Meni se je razplamtela vroča želja, da jim pomagam....
Zato nisem bil pozoren na telesno željo v Sebi, nisem ji ugodil, saj sem vedel, da bi bil le oslabljen v svoji volji pomagati, če bi bil pozoren na svoje telesne želje in jih izpolnil. Vendar je bil boj težak, saj so Me skušnjave oblegale z vseh strani, človeška narava v Meni pa je iskala izpolnitev.... Toda Moja duša se je obrnila k Bogu, močnejše ko so postajale skušnjave, bolj je iskala povezavo z Očetom, zato je tudi dobivala vedno več moči, ker ta povezava nikoli ni ostala brez učinka.
Moje življenje na Zemlji resnično ni bilo lahko, dokler se nisem popolnoma združil z Očetom-Duhom.... Kajti bil sem človek kot vi in sem moral najprej storiti to, kar je tudi vaša naloga: razviti ljubezen do največje popolnosti, da bi tako lahko v Sebi omogočili dostop do polnosti Boga.... večne ljubezni.... da bi Me lahko sprejeli v vsej polnosti in tako našli končno zedinjenje z Njim, kar je tudi vaš cilj na Zemlji. In čeprav je Moja duša prišla iz kraljestva svetlobe, jo je vseeno močno oblegalo njeno telo iz mesa, katerega snov je bila enaka vašemu telesu in je bilo torej prav tako sestavljeno iz duhovno nezrelih snovi, ki so bile še vedno pod nadzorom nasprotnika, ki jih je nenehno gnal v želje in strasti vseh vrst.
To, da jim kot človek nisem podlegel, je dosegla le ljubezen v Meni, ki je okrepila Mojo voljo, da sem se lahko uprl. Bivanje v temnem in grešnem okolju pa je tudi zunanjim hudobnim duhovom dalo priložnost, da so oblegali telo in ga navdajali z izmišljenimi podobami, katerih namen je bil zmesti čute in oslabiti Moj odpor. Vendar teh hudobnih duhov nisem smel potisniti stran.... Moral sem jih poizkušati pomiriti, prav tako pa sem moral postaviti v ospredje ljubezen do njih, saj sem se zavedal, da so tudi oni uboga bitja, ki jih ima nasprotnik pod svojim nadzorom, ki pa naj bi se ga nekega dne tudi osvobodili.
Zato proti tem hudobnim duhovom nisem uporabil sile, ampak Sem moral biti potrpežljiv in nežen, moral sem se jim upirati in jih umirjati s svojo pripravljenostjo ljubiti, dokler Me niso sami od sebe izpustili.... Bil sem človek, moral sem se boriti in trpeti kot človek, saj je bilo vse to del dejanja odrešenja, ki sem ga želel izvršiti za svoje padle brate.... Hkrati sem namreč želel ljudem pokazati, kako naj obvladujejo svoje slabosti in hlepenja, želel sem jim dati zgled življenja, ki naj bi jim pomagal pridobiti svobodo in doseči združitev z večnim Očetom.... Želel sem jim dokazati, da se je mogoče z močjo ljubezni upreti vsem skušnjavam, da je ljubezen prvi in zadnji pogoj, da bi uspešno živeli zemeljsko življenje, postali popolni in se združili z Bogom....
Ljubezen v Meni je Meni kot človeku dala spoznanje o vzroku nesrečnega stanja, tako kot lahko vi ljudje le z ljubeznijo pridete do pravilnega spoznanja. In ljubezen v Meni mi je dala tudi močno voljo, da izvršim delo odrešenja, zaradi katerega se je Moja duša utelesila na Zemlji.... Kot človek sem vedel, da bom to delo lahko opravil le z močjo Božje ljubezni, zato sem poklical 'Ljubezen', prosil sem jo, naj se mi podari, in tako sem se tudi sam pripravil, da sem v sebi sprejel Božjo moč ljubezni....
Poskušal sem se upreti vsem poželenjem, preprečil sem vstop vsem nečistim mislim, ki jih je nasprotnik (Satan) želel prebuditi v Meni, vedno znova sem ga soočal s svojo ljubeznijo, pred katero je moral bežati, in tako je kmalu samo ljubezen napolnila Moje srce. Z večno Ljubeznijo, ki se mi je podarila, sem se vedno bolj srčno povezoval in tako tudi sam postajal vedno močnejši, tako da sem se s trdno voljo približal končnemu cilju svojega zemeljskega bivanja.
Toda nasprotnik ni prenehal vedno znova oblegati Mojega telesa z vse hujšimi skušnjavami, saj mu je Moja namera postajala vse bolj očitna.... In moral sem se z njim boriti do svojega konca.... vedno znova se je v Meni pojavljala Moja človeška narava, tako da sem v svoji šibkosti prosil Očeta: "Če je mogoče, naj gre ta kelih mimo Mene...." (Mt 26,39). Toda vez z Očetom je bila močnejša in popolnoma sem se podredil njegovi volji....
Videl sem brezmejno bedo človeštva in ljubezen, ki je vsekozi postajala vse močnejša, je bila pripravljena na misijo reševanja človeštva.... Človek je trpel in umrl na križu, vendar je bil ta človek le lupina za Mene Samega, lahko sem se naselil v njem in Ljubezen je bila tista, ki je izvršila dejanje odrešenja, Ljubezen je bila tista, ki je odrešila človeštvo krivde za greh, in ta Ljubezen sem bil Jaz Sam....
Amen.
Prevajalci
De strijd van Jezus tegen de verzoekingen
Ook mijn leven op aarde was aan dezelfde verzoekingen en gevechten blootgesteld die u hebt te overwinnen. Ook Ik moest worstelen om alle substanties van het aardse lichaam in de juiste ordening te brengen. Ook Ik kende de begeerten en moest er tegen vechten, want Ik was met dezelfde zwakheden behept die u veel last bezorgen en alleen de wilskracht in Mij werd ze de baas. En daarom deed Ik mijn lichaam geweld aan. Ik liet het niet de macht over mijn ziel verkrijgen, maar Ik overwon het en kon dit op grond van de liefde, die in Mij opgloeide toen Ik Me te midden van de geknechte mensheid begaf.
Ik zag de nood om Me heen, die zowel aards als ook geestelijk op de mensheid drukte. En in Mij ontbrandde het vurige verlangen om hen te helpen. Daarom lette Ik niet op het lichamelijke verlangen in Mij, Ik gaf er geen gehoor aan, want Ik wist dat Ik alleen maar zwakker zou zijn geworden in mijn wil om te helpen, als Ik acht had geslagen op mijn lichamelijke begeerten en ze had vervuld.
Maar het was een zware strijd, want van alle kanten drongen de verzoekingen zich aan Mij op en het menselijke in Mij zocht naar vervulling. Maar mijn ziel keerde zich tot God. Ze zocht steeds meer de verbinding met de Vader, naarmate de verleidingen heftiger werden. En ze ontving daarom ook steeds meer kracht, omdat deze band nooit zonder uitwerking bleef. Ik had waarlijk geen gemakkelijk leven op aarde af te leggen, tot de algehele vereniging met de geest van de Vader had plaatsgevonden. Want Ik was een mens, net als u. En Ik moest eerst hetzelfde doen wat ook uw taak is: de liefde tot de hoogste ontplooiing brengen om daardoor God, de eeuwige Liefde, in alle volheid in Mij op te kunnen nemen, dus de definitieve aaneensluiting met Hem te vinden, die ook uw doel op aarde is. En ofschoon mijn ziel uit het lichtrijk was, werd ze toch door haar vleselijk omhulsel buitengewoon in het nauw gedreven. De materie was als uw lichaam en bestond daarom uit geestelijk onrijpe substanties waar de tegenstander nog macht over had, die hij voortdurend aanzette tot begeerten en hartstochten van allerlei aard. Dat Ik hier als mens niet aan ten prooi viel, bracht alleen de liefde in Mij tot stand, die de wil in Mij sterker maakte om weerstand te bieden.
En het verblijf in de duistere, zondige omgeving, gaf ook de verderfelijke geesten van buiten de gelegenheid het lichaam lastig te vallen en het verlokkende beelden voor te spiegelen, welke de zinnen benevelen en mijn weerstand moesten verzwakken. Maar Ik mocht deze verderfelijke geesten niet opzij dringen. Ik moest proberen ze zachter te maken. Ook tegenover hen moest Ik de liefde naar voren laten treden, omdat Ik inzag dat ook zij deerniswekkende wezens waren, die de tegenstander in zijn macht had en die eens van hem zouden moeten worden verlost. En daarom mocht Ik niet met geweld tegen deze kwade geesten optreden, maar moest Ik Me oefenen in geduld en zachtmoedigheid. Ik moest hen weerstaan en door mijn wil om lief te hebben hen zachter maken, tot ze van Mij afzagen.
Ik was een mens en heb moeten strijden en lijden als een mens, omdat dit alles tot het verlossingswerk behoorde dat Ik voor mijn gevallen broeders wilde volbrengen. Want Ik wilde tegelijkertijd ook de mensen tonen op welke manier ze meester over hun zwakheden en begeerten kunnen worden. Ik wilde hun het leven voorleven, dat ook hen moet helpen vrij te worden en zich aaneen te sluiten met de Vader van eeuwigheid. Ik wilde hen bewijzen dat het mogelijk is alle verzoekingen te weerstaan met de kracht van de liefde, dat dus de liefde eerste en laatste voorwaarde is om het aardse leven te kunnen afleggen met het succes volmaakt te worden en zich met God te verenigen.
De liefde in Mij gaf Mij als mens het besef van de reden van de ongelukkige toestand, zoals ook u mensen pas door de liefde tot het juiste inzicht zult kunnen komen. En de liefde in Mij gaf Mij ook de sterke wil om het werk van verlossing te verwezenlijken, ten behoeve waarvan mijn ziel zich op aarde had belichaamd. Ik wist als mens, dat Ik alleen met de kracht van de liefde uit God dit werk zou kunnen volbrengen. En daarom vroeg Ik om de liefde. Ik smeekte haar zich aan Mij te schenken en Ik maakte dus mijzelf ook gereed om de kracht van de liefde van God in Me op te nemen. Ik trachtte alle begeerten te weren. Alle onzuivere gedachten, die de tegenstander in Mij wilde wekken, belette Ik de toegang. Ik stelde steeds weer mijn liefde tegenover hem, waarvoor hij moest wijken. En zo was mijn hart spoedig alleen vervuld van de liefde. Ik verbond Me steeds inniger met de eeuwige Liefde, die zich aan Mij schonk en Mij nu ook krachtig liet worden, zodat Ik met een sterke wil de eindbestemming van mijn bestaan op aarde tegemoet ging.
Desondanks hield de tegenstander niet op mijn lichaam steeds weer buitengewoon te kwellen, doordat hij Mij steeds meer in verzoeking bracht, hoe duidelijker hem mijn voornemen werd. En Ik moest tegen hem strijden tot aan mijn einde. Steeds weer kwam het menselijke in Mij tevoorschijn, zodat Ik in mijn zwakte tot de Vader bad: "Als het mogelijk is, laat dan deze kelk aan Mij voorbijgaan." Maar de band met de Vader was sterker en Ik gaf Me volledig over aan Zijn wil. Ik zag de grenzeloze ellende van de mensheid en de steeds sterker wordende liefde was bereid tot het reddingswerk voor deze mensheid.
Een mens leed en stierf de dood aan het kruis. Doch deze mens was alleen het omhulsel van Mij zelf. Ik kon mijn intrek in hem nemen en het was de liefde die het verlossingswerk volbracht. Het was de liefde welke de zondeschuld van de mensheid teniet deed. En deze liefde was Ik zelf.
Amen
Prevajalci