• Nazaj

PROCES RAZVOJA DUŠE PRED (NJENIM) U TELEŠENJEM ....

Vi ljudje ste šli skozi mnoge forme-oblike.... to pomeni vaš resnični Jaz, vaša duša je morala iti skozi neskončno dolg proces razvoja, preden se je smela utelesiti (inkarnirati) v človeškem telesu.... In ta proces razvoja je bil torej proces skozi vsa dela stvarjenja.... Razstavljena na nešteto drobcenih delcev je duša morala oživeti vsako od teh del stvarjenja in skozi to počasi dozorevati. Takoj, ko so se bili različni delci medsebojno združili, so oni vedno znova morali prehajati v nove oblike, in vse oblike.... nešteta dela stvarjenja.... so prispevala k dozorevanju teh drobcenih delcev duše, vse dokler se končno vsem delcem ni bilo dovoljeno ponovno zbrati in kot človeška duša vstopiti in dati življenje končni obliki, človeškemu telesu.

Torej ste vsi vi morali potovati po tej poti razvoja, ker je zaradi vašega preteklega padca v greh razdvojenost (razdalja) od Boga postala prevelika, da duša v svojem stanju brez življenja, ki je bilo rezultat njenega odpadništva, nikoli ne bi bila sposobna premagati te ogromne oddaljenosti od Njega. Ona je najprej morala biti vrnjena v življenje. Vendar življenje ni moglo biti podarjeno tem bitjem, ki so postala grešna.... oni so si ga bili morali pridobiti skozi služenje. Vendar pa bitje nikoli ne bi služilo prostovoljno, ker bi ga pri tem bil oviral Božji nasprotnik, kateremu je (bitje) nekoč sledilo v brezno.... Vendar pa ni smelo biti za večno izročeno smrti, morala mu je biti dana možnost priti v življenje.... in ta "možnost" je torej bilo stvarjenje.

Bog je iztrgal Svojemu nasprotniku padle duhove in naredil, da služijo Njemu Samemu. On je dodelil vsakemu delu stvarjenja njegov namen v skladu z naravnim zakonom in pustil, da padlo duhovno v stanju prisile ta svoj namen izpolni. Posledično temu je ono moralo služiti ter si je na ta način pridobilo, čeprav po neskončno dolgem času, šibko življenje, katero mu je kljub temu omogočilo postati neprestano vse bolj aktiven.... Kajti vsa duhovna bitja, ki so nekoč izšla iz Božje Ljubezni, so bila od Njega izsevana moč, ki se je gnetla k delovanju.

Vendar so bitja, ki so se bila pridružila Božjemu nasprotniku, zavrnila Božjo osvetlitev Ljubezni, ki je bila potrebna za življenje, in s tem tudi za aktivnost bitij, in so zato padla v stanje smrti. In, če bi bilo prepuščeno bitju samemu, ono nikoli ne bi bilo sposobno ponovno oživeti, ker ga je njegov padec v brezno naredil popolnoma nemočnega. Iz tega razloga je torej Bog v obstoj poklical delo, katero je najprej izključevalo voljo delovanja bitij, katera se je sedaj podrejala izključno Njegovi volji, da izpolni svoj namen (določitev) v skladu z naravnim zakonom, katerega je On dodelil vsakemu delu stvarjenja.

Njegov načrt je bil sestavljen iz tega, da ponovno počasi vrača v življenje to, kar je bilo brez življenja, s tem, da mu je (bitju) dal priložnost, biti ponovno aktivno. In tako je bilo (duhovno bitje) v drobcenih delcih pripojeno posameznim delom stvarstva in po naravnem zakonu prisiljeno znova postati aktivno.... Bilo je zavezano v teh stvaritvah in je nesposobno upirati se, moralo služiti.... in je na ta način prav tako lahko doseglo stopnjo razvoja, ki mu je prinesla vse večjo svobodo in končno prav tako postavila duhovno bitje v stanje svobodne volje, v katerem se je lahko svobodno odločalo, ali želi nadaljevati svoj vzpon, ali pa bo ponovno izbralo brezno.... Kajti Bog zagotovo pomaga bitju, da se vzpne, vendar ga On ne sili, če njegova volja želi (zahteva) iti navzdol.

Ta odločitev v svobodni volji se sedaj dogaja v zadnji fazi razvoja na tej Zemlji.... ko je duša utelešena kot človek in lahko uporablja svojo svobodno voljo spet po svoji lastni presoji.... Potem človek mora prepoznati veliko usmiljenje dosedanjega razvojnega procesa in zavestno izkoristiti svoje zemeljsko življenje, on mora dokazati, da je njega vreden in imeti voljo, da ga njegovo zadnje zelo kratko časovno obdobje pripelje tudi do cilja, on si mora s celim srcem prizadevati za to končno izpopolnitev in tako dokazati pripadnost Bogu; storiti mora vse, da ponovno ne pade v roke tega, od katerega se mu je Božja Ljubezen pomagala osvoboditi tekom neskončno dolgega časa....

On ne sme tekom tega kratkega časa živeti lahkomiselno (brezskrbno), temveč mora vedno misliti le na duhovni cilj, ki ga bo osvobodil vseh omejitev, kateri pomeni ponovno združitev z Bogom v Svetlobi in Moči in blaženosti.... In zato je vam ljudem bilo dano zemeljsko življenje, z namenom osvoboditve duše iz okov, katere vam je v davnih časih nadel Božji nasprotnik, za katere je prav tako kriva (duša) sama in bo zato prav tako morala nositi svoj delež, da bi se osvobodila in lahko živela v večnosti. AMEN

Curso de desenvolvimento da alma antes da encarnação....

Vocês, humanos, passaram por muitas deformações...., ou seja, o vosso verdadeiro eu, a alma, teve de cobrir um curso de desenvolvimento infinitamente longo antes de ser permitida a encarnação no corpo humano.... E este curso de desenvolvimento foi o curso através de todos os trabalhos de criação.... A alma, dissolvida em inúmeras partículas, teve de animar cada uma destas obras de criação e assim, lentamente, amadureceram, tiveram de assumir novas formas uma e outra vez assim que diferentes partículas se juntaram, e todas as formas.... as inúmeras obras de criação.... Assim contribuiu para a maturação dessas partículas da alma, até que finalmente todas as partículas puderam se unir novamente e, como alma humana, moveram-se para a última forma, o corpo humano, e o animaram. Então todos vocês tiveram que tomar este caminho de desenvolvimento porque a distância de Deus era muito grande devido à sua queda passada em pecado e a alma nunca teria sido capaz de superar esta grande distância Dele devido ao seu estado morto, que a apostasia tinha trazido sobre ele. Primeiro tinha de ser trazido à vida. Mas a vida não podia ser dada àqueles seres que se tinham tornado pecadores.... Tiveram de o adquirir através do serviço. Mas o ser nunca teria servido voluntariamente porque teria sido impedido de o fazer pelo adversário de Deus, a quem uma vez seguiu até ao abismo.... Mas também não deve estar eternamente condenado à morte, deve ser-lhe oferecida a oportunidade de alcançar a vida.... E essa "possibilidade" foi criação. Deus arrancou a substância espiritual caída de Seu adversário e tornou-a útil a Si mesmo, Ele designou um propósito para cada obra de criação de acordo com a lei natural e deixou a substância caída cumprir esse propósito em um estado de compulsão. Consequentemente, teve que servir e assim adquiriu novamente uma vida fraca, mesmo que só depois de um tempo infinitamente longo, mas que lhe permitiu aumentar constantemente a sua actividade. Pois toda a vontade que emergiu do amor de Deus foi força emanada por Ele que a impulsiona a ser activa.... Mas a disposição que se uniu ao adversário de Deus resistiu à iluminação do amor de Deus, que é necessária para a vida, portanto para a atividade de um ser, e por isso caiu no estado de morte. E também não encontraria eternamente o seu caminho de volta à vida se fosse deixado ao próprio ser, porque ficou completamente impotente devido à sua queda no abismo. Portanto, Deus chamou à existência uma obra que antes excluía a vontade do ser para a atividade, que agora se submetia apenas à Sua vontade, que "segundo a lei natural" realizava o destino que Ele havia atribuído a esta obra, a toda a criação. O seu plano era apenas trazer lentamente os mortos de volta à vida, para lhe dar a oportunidade de operar. E assim foi adicionado aos trabalhos individuais de criação em partículas minúsculas e fez com que fosse ativo de acordo com as leis da natureza..... Estava preso naquelas criações e não podia resistir, tinha de servir.... mas também foi capaz de alcançar um grau de desenvolvimento que lhe trouxe cada vez mais liberdade e finalmente também colocou a disposição no estado de livre arbítrio, mas no qual deve agora decidir livremente se quer continuar a lutar para cima ou escolher a profundidade novamente.... Porque Deus certamente ajuda o ser a ascender, mas Ele não o força a fazê-lo quando a sua vontade exige descer. A decisão no livre arbítrio agora ocorre no último estágio de desenvolvimento nesta terra.... quando a alma é encarnada como um ser humano e pode usar o livre arbítrio novamente a seu próprio critério.... Então o homem deve reconhecer a grande graça do curso de desenvolvimento anterior e avaliar conscientemente a vida terrena, deve provar ser digno dela e querer o último período de tempo extremamente curto para o levar à meta, deve lutar pela última perfeição com todos os seus sentidos e assim provar que pertence a Deus; deve fazer tudo para não cair novamente nas mãos daquilo de que o amor de Deus o ajudou através de tempos intermináveis.... Ele não deve viver tão pouco tempo descuidadamente, ele só deve pensar na meta espiritual que lhe traz liberdade de toda a escravidão, o que significa reencontro com Deus em luz e força e felicidade.... E a vida terrena foi-vos dada para este fim, humanos, para que a vossa alma seja libertada de uma escravidão que lhe foi colocada pelo adversário de Deus há séculos atrás, mas que também foi responsável por si mesma e, portanto, também deve remover a sua parte para se tornar livre e poder viver na eternidade...._>Amém