• Nazaj

»LENOST«

Brez začetka in brez konca, iz večnosti v večnost Bog, Gospodar dopušča (dovoljuje), da človek (ob)čuti Njegovo Ljubezen.... Vse stvari vdihujejo Božjo Ljubezen, Gospodarjeva potrpežljivost in blagost pa jim omogočata obstoj (življenje). In če Gospodar na tako očiten način deluje, da bi Svojim otrokom na Zemlji prinesel svetlobo, tako je On tudi v vesolje postavil dokaz Svoje ogromne Ljubezni do ljudi, da bi jim omogočil, da bodo vse njegove lepote dostopne za njih. Neka takšna Očetovska Ljubezen nikoli ne dovoli, da bi bila bitja, velika in majhna brez izhoda izročena zli moči. Tej moči bo preko Božje milosti in moči vedno postavljena meja, da ona ne bi povsem prevzela (zasužnjila) izgubljeno (grešno) dušo.

Moč človekovega delovanja pa že predstavlja oviro za sovražnika tam, kjer se sovražnik počuti oslabljen. Človeku je dana moč delovanja in on jo lahko izkorišča glede na svoj lastni svobodni preudarek, ker mu je obenem tudi dana svobodna volja v času zemeljskega življenja. Tisti, ki sedaj slabo uporablja to moč delovanja, sam sebe predaja sovražniku v roke, zaradi česar tudi ne sme nikoli zvaliti krivde na Večno Božanstvo, Ki ga je postavilo v vesolje. Namreč vsak človek je od Očeta tako obskrbljen, da ima na razpolago neko določeno mero moči volje.

On pa se le tej pogosto zoperstavlja z lastno lenostjo, zaradi katere bo moč volje izjemno oslabela. To pa pomeni največjo nevarnost.... ker se le ta tako kot v zemeljskem smislu razteže tudi na duhovno življenje. Človek, ki je ves čas dejaven v svetovnem smislu, bo v primeru, da je prejel spoznanje, ravno tako vneto opravljal delo na svoji duši.... on si bo na enak način, kot izpolnjuje zemeljske dejavnosti, ravno tako prizadeval nadaljevati začeto delo, ki se tiče duše. Tako je največja nevarnost za človeka ta, da je na Zemlji nedejaven, ker potem tudi duša na enak način trpi v pomanjkanju, čas na Zemlji pa mineva neizkoriščen za vekomaj.

Ljubezen nebeškega Očeta enako vpliva na človeka in dopušča, da ga doleti vsa spodbuda, da bi ga prebudila iz takšne slabosti volje, nedejavnosti in otopelosti (letargije); če pa je človekova volja, da služi Bogu dobra, bodo te spodbude povečale njegovo težnjo k dejavnosti.... Toda če se človek upira, potem duša s sodelovanjem dobrih duhovnih bitij išče izhod iz svoje težave, ko obremenjuje svoje telo z raznoraznimi vrstami trpljenja, depresijami ali težavami, ki mu otežujejo življenje ali povzročijo, da je le to neugodno (neprijetno). Potem pa človek sam išče izhod in začenja odstranjevati ves ta odpor, krepi voljo, kar pa potem blagodejno deluje tudi na telesno ustvarjalno moč....

AMEN

Inércia....

Sem começo e sem fim, de eternidade em eternidade, o Senhor Deus faz as pessoas sentirem o Seu amor..... Todas as coisas respiram o amor de Deus, e a paciência e mansidão do Senhor os faz suportar. E quando o Senhor trabalha tão obviamente para trazer luz aos Seus filhos na Terra, é também prova do Seu maior que grande amor pelas pessoas, que Ele colocou no universo para um dia tornar todas as suas glórias acessíveis a eles. Tal amor paternal também nunca permite que os seres, grandes e pequenos, fiquem irremediavelmente à mercê do poder do mal. A vontade e o poder de Deus sempre estabelecem um limite a esse poder, para que ele não se apodere demasiado da alma em erro. A energia das pessoas já é um obstáculo onde o inimigo se sente afrouxado. O ser humano recebe energia e pode usá-la como achar conveniente, já que ao mesmo tempo também lhe foi dado livre arbítrio para sua carreira terrena. Qualquer pessoa que faça pouco uso dessa energia entrega-se nas mãos do inimigo, e então a Deidade eterna, que o colocou no universo, nunca poderá ser culpada. Pois cada ser humano é tão considerado pelo Pai que uma medida de força de vontade está à sua disposição. Mas muitas vezes ele se opõe a isso com a sua própria inércia, e a força de vontade fica assim extraordinariamente enfraquecida. Este é um perigo da maior importância, pois esta inércia se aplica tanto à vida terrena como à espiritual. A pessoa que é sempre ativa no sentido mundano também, em caso de realização, enfrentará o trabalho em sua alma com igual vigor.... ele terá o mesmo esforço para continuar o trabalho que começou, que é destinado à alma, como quando ele prossegue a atividade terrena. Portanto, é o maior perigo para uma pessoa estar inativa na Terra, pois a sua alma então definhará igualmente e o tempo na Terra passará sem uso por toda a eternidade. O amor do Pai celestial influencia o ser humano em todos os momentos e lhe dá todo incentivo para despertá-lo de tal fraqueza de vontade, inatividade e letargia, e se a vontade do ser humano é boa para servir ao Senhor Deus, esses incentivos aumentarão seu impulso para ser ativo. Mas se o ser humano resiste, então a alma buscará uma saída na sua aflição, infligindo todo tipo de pragas no corpo com a cooperação dos bons seres espirituais, com sofrimento físico, depressão ou desconforto que tornam a vida difícil ou desagradável para ele. E então o ser humano procura uma saída e, a fim de superar todas essas resistências, começa a fortalecer a vontade, o que então também tem um efeito favorável sobre o poder criativo físico....

Amém