• Terug

Uitleg van de scheppingshandeling - Over de wil van de wezens

Er is wel een schijnbare tegenspraak die u meent te ontdekken, maar zodra u mijn onderrichtingen daarover in ontvangst neemt, zult u het juist begrijpen. Alle wezens zijn uit mijn kracht voortgekomen, die mijn eerst geschapen geest in alle overvloed toestroomde. Voor deze kracht kon hij zich zo lang niet afsluiten, tot zijn afval van Mij totaal was voltrokken. De kracht werd hem zo lang toegestuurd als hij ze wilde gebruiken voor het ontstaan van nieuwe wezens, en al deze wezens waren doorstraald met mijn liefdeskracht, zodat ze dus volmaakt waren en ook volmaakt moesten zijn, want er ontbrak hun niets, noch licht noch kracht. Bovendien kon er niets gebrekkigs uit Mij voortkomen omdat, tot aan de afval van Lucifer, hem mijn liefdeskracht ter beschikking stond, want zo lang was ook de scheppingsdaad voor hem een handeling van de grootste zaligmaking. En pas toen hij zich geheel van Mij afkeerde, hield zijn scheppingskracht op. Hij zag in de eindeloze schaar van geschapen wezens het bewijs van zijn macht en hij wees de verdere toevoer van liefdeskracht af.

Maar de afval strekte zich uit over eeuwigheden. En in deze tijd veranderde hij langzaam zijn wil, die uiteindelijk tegen Mij was gericht. En daar de wezens waren ontstaan uit zijn wil met gebruikmaking van de kracht uit Mij, had wel ieder wezen iets van zijn wil in zich. Maar daar elke scheppingsdaad hem gelukzalig maakte, omdat hij daarbij door mijn onmetelijke liefdeskracht was doorstraald, gaf hij ook op het ogenblik van de schepping zijn geheime weerstand, dus zijn wil, op, en hij gaf zich geheel en al over aan mijn liefdeskracht. Het wezen is dus wel verwekt met zijn wil, die nu het wezen ook trachtte te beïnvloeden om zijn van God afgekeerde wil aan te nemen. Maar daar het nu ook mijn voortbrengsel is geweest, gaf Ik alle wezens het zelfbeschikkingsrecht toen het moest beslissen voor of tegen hem. Want mijn liefdeslicht doorstraalde ieder wezen met zo’n helderheid, dat het ook zijn Verwekker herkende, dat het dus niet hoefde te vallen maar zich evenzo naar Mij kon keren, zelfs wanneer Ik voor hem niet zichtbaar was.

Wanneer er dus wordt gezegd: Lucifer legde zijn wil in het wezen, dan is daar niet onder te verstaan dat hij de wezens kon voorbestemmen af te vallen, want daar moest ieder wezen zelf over beslissen. Want het had net als zijn verwekker wilsvrijheid en het hoefde niet net zo te denken als de eerstgenoemde. Daarom straalde voor hem het licht in alle volheid. Onvolmaakt werd het pas, toen het dit licht niet gebruikte, toen het tegen beter weten in bij zijn wil bleef, die dus het wezen onvolmaakt liet worden. Want in het allereerste begin was het als hoogst volmaakt uitgestraald, wat alleen al daaruit bleek dat ook wezens van Mij zijn afgevallen die bij de eersten behoorden die de willende liefde van ons beiden liet ontstaan. Want ook hun wil was vrij en ze konden hun Heer of hun heer kiezen.

De afval van de geesten strekte zich uit over eindeloos lange tijden. Dus was de wil van Lucifer in deze tijden steeds weer veranderd. Hij stond nu eens op goede voet met Mij en dan was hij weer tegen Mij, zoals het hem na de ontvangst van mijn liefdeskracht aandreef. En evenzo waren ook de geschapen wezens. Nu eens behoorde hun wil Mij toe en dan weer hem. Maar van een onvolmaaktheid kon pas gesproken worden, toen hun afval duidelijk zichtbaar was, toen ze voor hun heer hadden beslist die voor hen in de hoogste gloed van licht straalde. Elke scheppingshandeling was een uitwisseling van liefdeskracht, die de lichtdrager gelukkig stemde en daarom ook alleen iets volmaakts kon voortbrengen.

De wilsvrijheid echter was een goddelijk geschenk, dus hoefde ze niet tot de val te leiden. Veeleer, op de juiste manier gebruikt, kon ze het wezen een onmetelijke gelukzaligheid opleveren. En zo was ook ieder wezen in staat zijn wil de juiste richting te geven en het had er ook de kracht voor, juist omdat het in de volheid van zijn licht inzag, waar Lucifer op aanstuurde. Dat het hem is gevolgd naar de diepte, lag dus niet aan zijn zogenaamde "gebrekkigheid" die het van zijn verwekker dus "meekreeg", maar het was zijn eigen wil, die hem in de diepte volgde ondanks het heldere licht van het inzicht. Het was dus geenszins vooraf al door Lucifer belast met een wil die zich reeds tegen God keerde voordat hem het zelfbeschikkingsrecht werd gegeven. Want het stond, zoals alles wat uit Mij was voortgekomen, in de hoogste volmaaktheid. Ik kan Mij zelf dus niet tegenspreken, het is de zuiverste waarheid die mijn openbaringen bevatten. Wat daar dus mee in tegenspraak is, draagt niet mijn geest in zich. En daarvoor geldt de volgende verklaring: de ene keer het streven van mijn tegenstander om uw geest in verwarring te brengen, wat hem lukt wanneer de band met Mij niet sterk genoeg is, wanneer u zelf door uw eigen denken hem daartoe de gelegenheid geeft de begrippen te verwarren, en de andere keer, wanneer u nog niet zo’n contact met Mij hebt dat het mijn inwerken in u toelaat, dat Ik u zou kunnen beschermen tegen het werkzaam zijn van onrijpe geesten die steeds weer opduiken wanneer een mens het licht zoekt en hij dit licht probeert te doven.

Hoe ernstiger een ontvanger van mijn liefdeslicht op Mij aanstuurt, des te zekerder klinkt mijn woord in hem, dat dan echter ook zuiver en puur is, en iedere kwade geest wordt afgeweerd die een lichtdrager in het nauw wil brengen. Hoe meer de wil en het verlangen naar zuivere waarheid in mijn lichtdragers aanwezig is, des te meer kan hij ook overtuigd zijn van de waarheid van wat hem is aangeboden. Daarom wil Ik ook dat men alle geschriften onderzoekt, want steeds weer wil mijn tegenstander een onzekerheid in de mens wekken. Hij wil dat u twijfelt aan de waarheid van datgene wat Ik zelf u verkondig. Maar u zult Mij uw geloof moeten bewijzen, u zult u niet door zijn werkzaam zijn van de waarheid van mijn woord af moeten laten brengen, want Ik zal steeds uw geest verlichten zodat u het herkent, of en wanneer hij zich heeft binnengedrongen om mijn werkzaam zijn te ontkrachten.

Amen

Explicação da Lei da Criação.... Sobre a vontade de ser....

É de facto uma aparente contradição que acredita descobrir, no entanto, assim que receber os Meus ensinamentos sobre o assunto, irá compreendê-lo correctamente.... Todos os seres surgiram da Minha força que fluiu para o Meu espírito criado pela primeira vez em toda a abundância. Ele não pôde fechar-se a esta força até a sua queda de Mim estar completamente realizada.... A força fluiu para ele desde que quisesse usá-la para a emergência de novos seres, e todos estes seres foram permeados pela Minha força de amor para que fossem, portanto, perfeitos e também tinham de ser perfeitos, pois nada lhes faltava, nem luz nem força e, além disso, nada de deficiente podia emergir de Mim porque a Minha força de amor esteve à sua disposição até à apostasia de Lúcifer, durante tanto tempo o acto de criação foi também um acto de maior beatificação para ele.... E só quando ele se afastou completamente de Mim é que o seu poder criativo cessou. Ele viu a evidência do seu poder no sem fim de seres criados e rejeitou o fornecimento adicional de força do amor.... Mas a apostasia estendeu-se por eternities.... E durante este tempo ele mudou lentamente a sua vontade, que no final foi dirigida contra Mim. E como os seres surgiram da sua vontade usando a força de Mim, cada ser teve certamente algo da sua vontade dentro de si, mas como cada acto de criação o fez feliz.... porque foi permeado pela Minha força desmedida de amor durante o mesmo.... por isso também desistiu da sua resistência secreta, ou seja, da sua vontade, no momento da criação e entregou-se completamente à Minha força de amor. Assim, o ser foi certamente concebido a partir da sua vontade, que agora também tentou influenciar o ser a aceitar a sua vontade de oposição a Deus. Mas como agora era também o Meu produto dei a todos os seres o direito de autodeterminação quando era para decidir a favor ou contra ele.... Pois a Minha luz de amor brilhou através de cada ser com tal brilho que também reconheceu o seu produtor, assim não precisou de cair mas foi igualmente capaz de se virar para Mim mesmo que eu não fosse visível para ele.... Portanto, quando diz: Lúcifer colocou a sua vontade no ser, não se deve entender que ele pudesse determinar os seres a cair, pois cada ser tinha de decidir isto por si próprio. Pois tinha liberdade de vontade tal como o seu criador, e não tinha de pensar exactamente como este último. É por isso que a luz brilhou por ela em toda a sua plenitude. Só se tornou imperfeita quando não fez uso desta luz, quando permaneceu com a sua vontade contra um melhor conhecimento, o que assim fez com que o ser se tornasse imperfeito, pois originalmente tinha sido emanado como supremamente perfeito.... o que por si só já era evidente pelo facto de os seres também terem caído de Mim que pertencia ao primeiro que ambas as nossas vontades de amor deixaram nascer.... Pois a sua vontade também era livre e podiam escolher o seu senhor.... A apostasia dos espíritos estendida ao longo de tempos intermináveis, assim a vontade de Lúcifer mudou uma e outra vez durante esses tempos, por vezes ficou ao meu lado e por vezes contra Mim...., pois isso levou-o depois de receber a Minha força de amor.... E os seres criados eram os mesmos, em breve a sua vontade pertencia a Mim e em breve a ele novamente, mas só se podia falar de imperfeição quando a sua apostasia era claramente evidente, quando tinham decidido a favor do seu Senhor que brilhava para eles em suprema plenitude de luz. Cada acto de criação foi uma troca de amor-poder que abençoou o portador da luz e, portanto, só podia trazer a perfeição. A liberdade de vontade, contudo, era um dom divino, pelo que não precisava de levar a uma queda mas, usada da forma correcta, podia resultar numa felicidade imensurável para o ser.... E assim cada ser foi também capaz de dar à sua vontade a direcção certa, e também teve a força para o fazer precisamente porque reconheceu na sua abundância de luz para onde Lúcifer se dirigia.... O facto de o ter seguido até às profundezas não se deveu, portanto, à sua alegada "deficiência", que "recebeu" do seu criador, mas foi a sua própria vontade que, apesar da luz brilhante do conhecimento, o seguiu até às profundezas.... Por conseguinte, não foi de modo algum pré-carregado por Lúcifer com uma vontade que já se voltara para Deus antes de lhe ser dado o direito de autodeterminação.... Pois foi, como tudo o que saiu de Mim, em mais alta perfeição.... (2.11.1964) Assim, não posso contradizer-me, é a mais pura verdade que as Minhas revelações contêm dentro de si mesmas. Portanto, o que quer que contradiga, não traz dentro de si o Meu espírito, e há a seguinte explicação para isso: em primeiro lugar, o esforço do Meu adversário para confundir o vosso espírito, o que ele consegue fazer quando a ligação comigo não é suficientemente profunda, quando vós próprios, através do vosso próprio pensamento, lhe dais a oportunidade de confundir os conceitos, e em segundo lugar, (quando) ainda não estais em (tal) contacto comigo, o que permite a Minha influência em vós.... que fui capaz de vos proteger do trabalho de espíritos imaturos, que voltam sempre quando uma pessoa procura a luz e tenta extinguir essa luz. Quanto mais seriamente um recipiente da Minha luz de amor empurra para Mim, mais seguramente a Minha Palavra lhe soará, mas então também será pura e mais alta e todos os desespíritos serão afastados que querem oprimir um portador de luz. Quanto mais a vontade e o desejo de verdade pura é inerente aos Meus portadores de luz, mais ele pode também ser convencido da verdade do que lhe é ordenado. Por esta razão, também quero que examine todas as escrituras, pois o meu adversário quer despertar a incerteza nas pessoas, quer que duvide da verdade do que eu próprio lhe proclamo.... Mas deveis provar-Me a vossa fé, não vos deixeis distrair da verdade da Minha Palavra pela sua actividade, pois Eu iluminarei sempre o vosso espírito para que reconheçais se e quando ele se intrometer para invalidar a Minha actividade...._>Ámen