• Terug

De reden van de afval van Lucifer van God

Toen Ik de miniaturen van Mij zelf in het leven riep, werd Ik daartoe bewogen door mijn liefde zonder einde, die zich wilde weggeven, die zich vaten wilde scheppen om hierin zich uit te storten. Mijn liefde werkt zich uit als kracht en deze kracht wilde scheppend werkzaam zijn en zo moest ook het door Mij geschapene, omdat mijn kracht zich uitstortte in de vaten, zich weer op dezelfde manier scheppend bezig houden, want het waren wezens die als mijn evenbeelden ook dezelfde drang om te scheppen in zich droegen, die de hun voortdurend toestromende kracht weer tot werken aanzette omdat de kracht die uit Mij als de Oerbron van kracht stroomde, voortdurend leven voortbracht. En zo zal het u begrijpelijk zijn dat dus alle wezens die uit Mij voortkwamen, zich in een staat bevonden waarin zij ook geen beperking kenden in het scheppen van werken van allerlei aard, waarin ze hun gelukzaligheid vonden; dat ze echter net als Ik aan geen beperking waren onderworpen, want mijn liefde was eindeloos, en zo ook stroomde de kracht van mijn liefde in alle wezens om hen gelukkig te maken.

Er trad ook geen stilstand op in het scheppend bezig zijn van die wezens, omdat er ook geen beperking van mijn kracht was, die nooit wordt opgebruikt, die altijd en eeuwig zal blijven stromen en er daarom altijd en eeuwig scheppingen zullen ontstaan, evenals ook alle door Mij eens uitgestraalde wezens zo lang onbeperkt de kracht uit Mij betrekken om te scheppen en te vormen als ze zich zelf voor Mij openen, dat wil zeggen de aanstraling van mijn liefde geen tegenstand bieden. En aan deze gelukzalige staat had waarlijk geen einde hoeven te komen, omdat van mijn kant uit de wezens nooit een beperking zou zijn opgelegd en zij daarom ook geen vermindering van de kracht hoefden te vrezen. En toch trad er een verandering op in deze overgelukkige staat van de wezens, teweeggebracht door een omstandigheid die de wezens als gebrekkig beschouwden: dat Ik zelf, hun God en Schepper, voor hen niet zichtbaar was als eenzelfde wezen, dat ze wel op de hoogte waren van Mij als hun Vader, uit wie ze waren voortgekomen, maar omdat Ik Me hun niet zichtbaar bekendmaakte, zagen ze dit als een begrenzing van mijn volmaaktheid. Ze begonnen verkeerde gedachten in zich te overwegen omdat ze deze vraag niet openlijk aan Mij voorlegden, die Ik hun ook zou hebben beantwoord, zodat ze dus hun verkeerde denken zouden hebben ingezien en rechtgezet.

Maar deze innerlijke twijfel aan mijn volmaaktheid meenden ze voor Mij te kunnen verbergen en toch was Ik ervan op de hoogte. Maar Ik gebruikte geen dwang, veeleer liet hun de volste vrijheid in hun denken, die ze echter misbruikten. Want ze herkenden dezelfde twijfel aan mijn volmaaktheid ook in dàt wezen dat als eerste buiten Mij werd geplaatst en dat in alle schoonheid straalde in het volste licht. Dat wezen schonk Mij wel zijn hele liefde gedurende eeuwigheden en het was in deze liefde bovenmate gelukkig en een met mijn wil, hoewel ook zijn wil vrij was.

Maar zo nu en dan kwamen ook in dit van licht stralende wezen twijfels boven, omdat Ik ook voor hem niet zichtbaar was. Maar zijn grote liefde voor Mij onderdrukte steeds weer de opkomende twijfel en het gaf zich aan Mij over. En het vond zijn gelukzaligheid in het voortdurend scheppen van gelijksoortige wezens door zijn wil met gebruikmaking van mijn kracht. Doch steeds weer kwam deze twijfel aan Mij boven en ook hij legde deze niet aan Mij voor, wat voor hem mogelijk was. Hij voedde de twijfel zodat deze voortdurend sterker werd en zijn liefde voor Mij minder werd. Daardoor verzwakte hij echter ook zichzelf, omdat zijn verminderde liefde voor Mij ook de stroom van mijn liefde minder deed worden en ook zijn scheppend werkzaamzijn beperkte.

Zou Ik Me hebben kunnen laten zien, dan zou het hem niet mogelijk zijn geweest zich van Mij af te keren. Maar het vuur van mijn liefde zou hem hebben verteerd, want geen enkel geschapen wezen is in staat in het Oervuur van mijn liefde te kijken zonder te vergaan. Ook hij wist dat, omdat hij in het inzicht van het volste licht stond, maar hij speelde met de gedachte meer te zijn dan Ik, omdat hij straalde in het helderste licht en in volmaakte schoonheid. Hij kon zich geen wezen voorstellen dat hem nog aan licht en schoonheid overtrof en daardoor maakte hij aanspraak op het recht te heersen over alle geschapen wezens, wier verwekker hij wel was door zijn wil, maar de kracht om te scheppen van Mij had betrokken. Hij zag nu in die menigte geestelijke wezens zijn macht en daarom dacht hij de kracht uit Mij te kunnen ontberen, hij geloofde haar aan Mij te hebben onttrokken door het scheppen van ontelbare wezens en hij zag het als een bewijs van mijn machteloosheid dat Ik Me niet zichtbaar aan hem bekendmaakte.

En Ik liet hem in dit geloof, omdat Ik hem als geheel vrij wezen buiten Me had geplaatst, dat Ik nooit ofte nimmer zal dwingen zijn wil en zijn denken te veranderen, ook al houdt hij zich eeuwigheden van Mij verwijderd. Mijn kracht stuitte op weerstand en afweer en bijgevolg bleef Ze geheel werkeloos. En het is nu mijn eerstgeschapen wezen niet meer mogelijk nog welk scheppingswerk dan ook te doen ontstaan, maar het meent groot en machtig te zijn omdat het die ontzettend grote menigte geestelijke wezens ziet als zijn eigendom, die net als hij tegen Mij in opstand kwamen en de aanstraling van mijn liefde afwezen. Ook zij zijn niet in staat tot welke bezigheid dan ook, omdat ook zij zich eindeloos ver van Mij verwijderden. Maar het was hun vrije wil die Ik eerbiedig. En daarom blijven zij zolang van Mij verwijderd, tot ze weer uit vrije wil contact zoeken met Mij en om de aanstraling van mijn liefde vragen. Ook het eerstgeschapen wezen, mijn huidige tegenstander, zal eenmaal de weg die naar Mij terugkeert betreden. Ook hij zal eens vurig verlangen naar de aanstraling van mijn liefde en deze weer vrijwillig van Mij in ontvangst nemen, omdat hij eens zijn weerstand zal opgeven, al zullen er nog eeuwigheden vergaan. Doch alles wat als kracht eens door Mij werd uitgestraald, keert onherroepelijk weer terug naar de Bron van kracht van eeuwigheid.

Amen

UZROK LUCIFEROVA OTPADNIŠTVA OD BOGA....

Kada Sam pozvao minijature Sebe Samoga u postojanje bio Sam motiviran to učiniti od strane Moje beskrajne Ljubavi koja je željela sebe pokloniti, koja je željela stvoriti posude za sebe kako bi utjecala u njih.... Moja Ljubav prikazuje sebe kao snagu, i ova snaga je željela biti stvaralački aktivna, i time su Moje tvorevine.... budući je Moja snaga utjecala u ove posude.... isto tako morale biti iznova stvaralački aktivne, jer ova bića, kao slike Mene Samoga, su imala isti unutarnji (urođen) poriv koji je prinuđavao neprestano utječuću snagu iznova na aktivnost, budući je snaga koja je zračila iz Mene kao prvobitnog izvora snage neprestano stvarala život. I time vi ćete razumjeti da su sva bića koja su jednom bila proizašla iz Mene bili u stanju gdje nisu poznavali ograničenja u stvaranju raznovrsnih djela, što ih je učinilo blaženo sretnima.... već da oni, poput Mene, nisu isto tako bili podložni nikakvom ograničenju, jer Moja Ljubav je bila beskrajna, i time je Moja snaga Ljubavi utjecala u sva bića kako bi im pružila zadovoljstvo.

Niti je stvaralačka aktivnost bića ikada došla do zastoja, budući Moja snaga nije imala ograničenja, ona neće nikada sebe potrošiti, ona će uvijek i zauvijek teći, i time će vječno nastajati nove tvorevine, baš kao što će sva Moja jednom isijana bića primiti Moju neograničenu snagu za stvaranje i oblikovanje sve dok oni sebe otvaraju Meni, tj. sve dok se oni ne opiru Mojem osvjetljenju Ljubavi. I ovo blaženo stanje doista nikada ne bi trebalo dokončati jer Ja, Mene što se tiče, nikada ne bi nametnuo ograničenje bićima i time se oni isto tako nikada nisu trebali bojati smanjenja snage. A ipak promjena se pojavila u višem od blaženog stanju bića.... prouzročena situacijom koju su bića smatrala kako je nesavršena: činjenicom da Ja Osobno, njihov Bog i Stvoritelj, njima nisam bio vidljiv kao biće poput njih samih, da su oni doista znali za Mene kao njihova Oca iz Kojeg su bili potekli, ali budući im nisam Osobno bio vidljivo prisutan oni su na to gledali kao na ograničenje Mojeg savršenstva. Oni su počeli gajiti pogrešne misli pošto nisu otvoreno Meni Osobno postavili ovo pitanje, koje bi Ja bio tako odgovorio da su mogli shvatiti i ispraviti njihovu pogrešnu zamisao.

Ali oni su vjerovali kako su mogli sakriti ove unutarnje sumnje u svezi Mojeg savršenstva, a ipak Ja Sam za njih znao.... Međutim, Ja nisam koristio prisilu nego Sam dao njihovim mislima potpunu slobodu koju su oni unatoč tome zloupotrijebili.... Jer oni su također prepoznali iste sumnje u svezi Mojeg savršenstva u prvom biću kojeg Sam bio prikazao u vanjskom obliku i čija ljepota je zračila u najvišoj blistavosti.... Vječnostima Mi je ovo biće doista bilo dalo svu njegovu Ljubav, i u ovoj Ljubavi ono je bilo izuzetno sretno i dijelilo je Moju volju.... premda je njegova volja također bila slobodna.

Ipak tu i tamo male sumnje su se pojavile čak u ovom blistavo zračećem biću budući Me ono isto tako nije moglo vidjeti. Unatoč tome, opet i iznova njegova velika Ljubav za Mene je potisnula pojavljujuće sumnje, i ona je sebe predala Meni nalazeći svoje blaženstvo u neprestanom stvaranju bića iste prirode posredstvom njegove volje i korištenjem Moje snage. Ipak ova sumnja u svezi Mene je nastavila izbijati i on je, također, nije prikazao Meni, što je mogao učiniti.... On je njegovao sumnju tako da je postala rastuće snažnija i umanjila njegovu Ljubav za Mene.... Ali pri tome je on također oslabio sebe budući je njegova umanjena Ljubav za Mene također umanjila Moj pritok Ljubavi i time također ograničila njegovu stvaralačku aktivnost.

Da je on bio sposoban vidjeti Me ne bi se za njega bilo moguće otuđiti od Mene, ipak vatra Moje Ljubavi bi ga bila konzumirala, jer ni jedno stvoreno biće nije sposobno zagledati se u osnovnu vatru Moje Ljubavi bez da prestane postojati.... On je to znao, također, budući je posjedovao najviše prosvjetljenu svjesnost, ipak igrao se sa mišlju da bude veći od Mene budući je zračio u najblistavijem svjetlu i najviše savršenoj ljepoti.... On nije mogao zamisliti da ga ijedno biće nadmaši u svjetlu i ljepoti, i prema tome on je također prisvojio pravo da vlada nad svim stvorenim bićima, koje je on nedvojbeno bio stvorio ali snagu da to učini je bio primio od Mene. On je sada vidio njegovu moć u mnoštvu duhovnih bića i prema tome je vjerovao za sebe kako je sposoban proći se bez Moje snage, on je vjerovao kako ju je on oduzeo od Mene kroz stvaranje bezbrojnih bića, i činjenica da Ja nisam Sebe njemu vidljivo prikazao je od strane njega bila smatrana za dokaz Moje bespomoćnosti....

I Ja mu nisam razbio iluzije budući Sam ga prikazao u vanjskom obliku (eksternalizirao) kao kompletno slobodno biće koje Ja nikad zanavijeke neću prisiliti da promijeni njegovu volju i njegovo razmišljanje.... čak ako on održava njegovu udaljenost od Mene vječnostima. Sada se Moja snaga susrela sa protivljenjem i otporom, i posljedično je ostala kompletno neučinkovita. I sada ovo, Moje prvo-stvoreno biće više nije bilo sposobno proizvesti nikakva djela stvaranja, ipak ono vjeruje za sebe kako je veliko i silno budući gleda na golemi broj duhovnih bića kao na njegovo vlasništvo, koja su, poput njega, revoltirala protiv Mene i odbacila Moje osvjetljenje Ljubavi.... Oni su, također, nesposobni za bilo kakvu aktivnost, budući su se također odmaknuli beskrajno daleko od Mene. Ali to je bila njihova vlastita slobodna volja, koju Sam Ja poštovao i time će oni ostati udaljeni od Mene sve dok se dobrovoljno Meni iznova ne približe i upute Mi zamolbu za Mojim osvjetljenjem Ljubavi.... Čak će se prvo-stvoreno biće.... Moj sadašnji protivnik.... zaputiti stazom povratka Meni jednog dana, prije ili poslije on će, također, opet čeznuti za Mojim osvjetljenjem Ljubavi i dobrovoljno ga prihvatiti od Mene, budući će jednog dana on odustati od njegova otpora, čak ako to uzme vječnost.... Ipak sve što je jednom bilo isijano od strane Mene kao snaga će se neminovno iznova povratiti vječnom izvoru snage.

AMEN