Ieder wezen raakt zijn ikbewustzijn weer kwijt wanneer het als mens volledig tekort is geschoten, en het lot van de hernieuwde kluistering niet meer kan ontlopen. En dit is het verschrikkelijkste dat het kan overkomen. Want ofschoon het wezen dan, doordat het is uiteengevallen in ontelbare deeltjes, niet meer als volledig wezen gevoelens kan ervaren zoals u, mensen het aanneemt, zo zijn het toch onvoorstelbare kwellingen, omdat het wezen eertijds in vrijheid was geschapen en ook als mens al een deel van zijn vrijheid had teruggewonnen, terwijl het nu gebonden is en deze kluistering als een ontzettende kwelling ondergaat.
Want ikbewuste wezens was de eens van MIJ uitgestraalde kracht, zij waren in de hoogste graad levensvatbaar, dus niet slechts dode vormen. Maar dat werden zij toen zij van MIJ waren afgevallen. Want toen de geestelijke substanties verhard waren, was het eigenlijke leven daaruit vervlogen, anders gezegd, Mijn kracht vervulde deze vormen niet meer met straling die aan alles pas het leven geeft. En de uiteengevallen partikeltjes zijn ook weer zolang zonder leven, zolang ze niet door Mijn Liefdekracht bestraald kunnen worden.
Maar dat deze "dode" deeltjes desondanks nog gevoelig kunnen zijn is voor u, mensen onbegrijpelijk. Anders zouden ze echter nooit reageren als de macht van Mijn Liefde ze zoekt te vangen en te omsluiten, zodat het gevallen geestelijke tot materie kan worden omgevormd. Want ook zijn weerstand is een reactie die bewijst dat het geestelijke bepaalde kwellingen ondergaat en zich daartegen verzet. En in deze toestand van kwelling bevindt zich de gehele schepping, want ze is onderworpen aan een wet waarvan IK Zelf de Maker ben. Ze is onvrij en moet zich plaatsen onder Mijn wet van eeuwigheid, wat voor de eertijds in vrijheid geschapen geestelijke (wezens) bijzonder kwellend is. Maar zouden ze deze kwelling niet gewaar kunnen worden, dan zou er eeuwig geen ommekeer vanuit de dode toestand meer mogelijk zijn.
U, mensen zult dit weliswaar nooit kunnen begrijpen, maar u moet het geloven, anders zou u nooit een afglijden in de diepte behoeven te vrezen en u zou volledig onverschillig zijn wat er met u na de dood aan uw lichaam gebeurt. Op aarde hebt u weer het ikbewustzijn en u bent tot op een zekere hoogte vrij en toch bent u niet geheel gelukkig, zolang u nog niet door een volledige overgave de verbinding met Mij hebt gevonden. Zolang u leeft kunt u deze verbinding nog bereiken, verliest u echter weer uw ikbewustzijn dan is ook elke vrijheid verloren. Uw werkzaamheid wordt dan weer volgens Mijn Wil bepaald en u kunt helemaal geen eigen wil gebruiken. U bent dan gebonden in de diepste duisternis, want u weet niets over uw bestaan omdat u uiteengevallen bent, en moet altijd alleen maar die funkties uitoefenen waarvoor uw GOD en Schepper u bestemd heeft.
En als u eenmaal in een toestand van zielerijpheid deze lange tijd in de "je moet" toestand kunt overzien, dan zult u ook over die onmetelijke kwellingen weten waardoor uw ziel in ontelbare, telkens andere vormen heen moest gaan. En dan zult u ook begrijpen waarom Mijn Liefde u voortdurend aanspoort en waarschuwt dit ontzettende lot te ontgaan. Want u kunt niet meer in het "niets" vergaan, en omdat u onvergankelijk bent - alleen eenvoudigweg uiteengevallen, zal dat wat bestaan blijft, ook nooit zonder gevoelens zijn. U, mensen zult steeds moeten volstaan met datgene wat IK u als waarheid doe toekomen, want IK wil onjuiste veronderstellingen recht zetten, zoals ook die, dat het uiteengevallen geestelijke geen vermogen tot gewaarworden zou hebben, dus dat zijn toestand er een is van "niet zijn". Dan zou de ontwikkelingsgang geen rijp worden zijn tot aan de staat waar het weer als mens zijn ikbewustzijn verkregen heeft. Want alleen door lijden of dienen wordt al het wezenlijke zowel vóór zijn belichaming als mens, alsook gedurende het menszijn verlost. Er mag niet vergeten worden welk een verschrikkelijke schuld het wezen op zich heeft geladen door zijn afval van weleer, en hoe het deze schuld nu weer vergroot als het de laatste genadetijd als mens onbenut laat en weer in de diepte wegzinkt.
En ofschoon een totale delging van zijn schuld door het wezen zelf niet mogelijk is, moet het toch boeten en lijden zolang het niet van die schuld bevrijd is door het Verlossingswerk van JEZUS CHRISTUS. Dit werk van genade en ontferming van JEZUS aan te nemen in het aardse leven is de opdracht van de mens, want hij zou daardoor makkelijk opwaarts kunnen gaan. Maar als hij nu weer faalt en geen hulp van boven aan wil nemen, als hij weer afglijdt naar de diepte, dan is het ook begrijpelijk dat zijn lijdensweg opnieuw begint als zijn ziel weer uiteenvalt - en de weg door de schepping weer begint.
Ook aan het leed zal geen einde komen tot die grote schuld eenmaal gedelgd wordt door JEZUS CHRISTUS, als de wil van de mens bereid is de weg te gaan tot het kruis en HEM vergeving van zijn schuld afsmeekt. Deze grote genade staat u mensen op aarde ter beschikking. Maar als u ze niet benut en daaraan voorbijgaat zal ook uw leed geen einde nemen, want u bevindt zich dan op grote afstand van MIJ, uw GOD en Schepper, en dat betekent onvrijheid, licht - en krachteloosheid - en zodoende zult u ook niet zalig kunnen zijn.
Amen
VertalerChaque être perd de nouveau son auto-conscience de soi lorsqu’il échoue totalement en tant qu’homme et ne peut plus échapper au destin d‘une Nouvelle Relégation. Et cela est la chose la plus terrible qui puisse lui arriver parce que bien que lui-même soit dissous en d’innombrables particules il ne peut plus se percevoir comme un être entier comme vous les hommes vous le comprenez, il est également dans des tourments inimaginables, parce que le spirituel fut autrefois créé dans la liberté et il avait même déjà en partie reconquis sa liberté dans l’état d’homme – il est maintenant enchaîné et il perçoit ces chaînes comme un terrible tourment. Parce que Ma Force rayonnée avait créé des êtres auto-conscients de soi, ils étaient capables de vivre dans le plus grand degré, c'est-à-dire qu’ils n’étaient pas seulement des formes mortes. Mais ils le sont devenus lorsqu’ils sont déchus de Moi. Lorsque les substances spirituelles se sont durcies, la vraie vie leur avait échappé, autrement dit Ma Force ne rayonnait plus ces formes, laquelle seule donne la Vie à tout. Et les particules dissoutes sont de nouveau sans vie tant qu’elles ne peuvent pas être rayonnées par Ma Force d'Amour. Que ces particules mortes puissent être elles-mêmes sensibles, est incompréhensible pour vous les hommes. Mais elles ne réagiraient alors jamais, lorsque Ma Force d'Amour cherche à les capturer et à les enfermer de sorte que le spirituel mort puisse être transformé en matière. Parce que sa résistance est aussi une réaction qui montre que le spirituel perçoit certains tourments et s'y oppose. Et dans cet état de tourment se trouve la complexité de la Création, parce qu'il est subordonné à une Loi dont Je Suis Moi-Même l'Auteur. Il n'est pas libre et doit se soumettre à Ma Loi de l'Éternité qui est extrêmement douloureuse pour le spirituel un temps créé dans la liberté. S'il ne percevait alors pas ce tourment il ne serait pas possible dans l’éternité quelque changement de l'état mort. Vous les hommes ne pouvez jamais comprendre cela, mais vous devez le croire, autrement vous avez à craindre une rechute dans l'abîme et il vous serait même entièrement indifférent ce qui vous arrive après la mort du corps. Sur la Terre vous avez de nouveau l'auto-conscience de soi et dans un certain degré vous êtes libres et malgré cela pas entièrement bienheureux tant qu’à travers un total abandon vous n'avez pas encore trouvé l'union avec Moi. Mais tant que vous vivez vous pouvez encore l’atteindre. Mais si vous perdez de nouveau l'auto-conscience de soi, alors toute liberté est perdue, vous serez de nouveau destinés à une activité selon Ma Volonté et vous ne pouvez pas employer la moindre volonté, vous êtes liés dans la plus profonde obscurité, parce que vous ne savez rien de votre être, parce que vous êtes dissous et exercez toujours seulement les fonctions pour lesquelles votre Dieu et Créateur vous a destinés. Et si, lorsque vous aurez atteint la maturité de l’âme vous faites un jour un panoramique sur le temps passé dans l'état d'obligation, alors vous saurez les tourments incommensurables à travers lesquels votre âme a dû passer dans les innombrables formes, et alors vous comprendrez aussi pourquoi Mon Amour vous met en garde et vous avertit constamment, pour vous épargner cet horrible destin. Parce que vous ne pouvez plus disparaître en un rien, parce que vous êtes éternels, mais seulement dissous, ainsi ce qui reste existant ne peut pas être insensible. Vous les hommes vous devez toujours seulement vous contenter de ce que Je vous apporte comme Vérité. Parce que Je veux corriger des idées erronées, comme celles qui prétendent que le spirituel dissous n'a pas de capacités de perception, et que son état est un état de « non-être ». Le parcours de développement ne serait pas une maturation jusqu'à l'état dans lequel de nouveau l’être a atteint son auto-conscience de soi comme homme, parce que seulement à travers la souffrance et le service tout l'être se rachète soit avant l'incarnation comme homme comme aussi pendant l'existence comme homme. Parce qu'il ne doit pas être oublié quelle immense faute l'être a chargée sur lui par sa chute d'autrefois, et comment il augmente maintenant de nouveau cette faute s'il laisse se rendre inutile le dernier temps de Grâce comme homme et descend de nouveau dans l'abîme. Et si même une totale élimination à travers l'être lui-même n'est pas possible, il doit de toute façon expier et souffrir tant qu’il n’est pas libéré de cette faute à travers l'Œuvre de Salut de Jésus-Christ. Accepter cette Œuvre de Grâce et de Miséricorde de Jésus dans la vie terrestre est la tâche de l'homme, et avec cela il pourrait arriver facilement en haut. Et si maintenant il échoue et s’il n'accepte pas quelque aide d'en haut, s'il descend de nouveau dans l'abîme, il est aussi compréhensible que sa souffrance recommence lorsque son âme est de nouveau dissoute et que commence de nouveau son parcours à travers la Création. Et la souffrance n'aura pas de fin tant que n'est pas éliminée la grande faute à travers Jésus Christ, lorsque la volonté de l'homme est prête pour marcher sur la voie vers la Croix, et Lui demande pardon de sa faute. Et les hommes sur la Terre ont à leur disposition cette grande Grâce. Si vous n’en profitez pas et la laissez passer au-delà, alors votre souffrance n'aura pas de fin, parce que vous vous trouvez dans un grand éloignement de Moi, votre Dieu et Créateur, et cela signifie toujours la non-liberté, l’absence de Lumière et de Force, et donc vous ne serez pas bienheureux.
Amen
Vertaler