• Terug

De ontwikkeling van de ziel - Oergeest

In elke ontwikkelingsperiode wordt iets geestelijks rijp en ook kan een periode voldoende zijn dat het geestelijke door de scheppingen gaande, zover opstijgt dat het zich als mens kan belichamen en de laatste wilsproef met succes kan afleggen. Maar er kunnen ook meer van zulke perioden nodig zijn voor deze vergeestelijking van de verharde zielensubstanties, wanneer de weerstand hiervan zo groot is dat de positieve ontwikkeling slechts langzaam plaatsvindt en ook het bestaan als mens een gevaar is dat het geestelijke weer terugzinkt naar de diepte. Want de vrije wil die in het stadium als mens moet worden beproefd is doorslaggevend.

Deze vrije wil is echter tevoren gebonden. Het verharde geestelijke is weliswaar aan de wil van de tegenstander van God ontrukt gedurende deze ontwikkelingsgang door de scheppingen van de aarde, maar de afzonderlijke substanties kunnen zich nu niet in vrije wil bewegen, ze zijn integendeel door de wil Gods overheerst, dat wil zeggen: ze leggen hun ontwikkelingsgang af in een toestand van onvrijheid, ze staan onder de wil van God, die al het wezenlijke in de scheppingswerken hun taak toewijst. Door het vervullen van deze taak onder de wet van de gebonden wil klimmen ze langzaam omhoog, dat wil zeggen: hun weerstand neemt af. Ze verrichten een dienende taak overeenkomstig hun bestemming en kunnen langzaam de toestand bereiken waar hun de vrije wil kan worden teruggegeven. En deze ontwikkelingsgang vereist een voortdurende wisseling van de uiterlijke vorm, het is een langzaam opwaarts gaan. Het is een zich aanpassen aan de wetten van de natuur en bijgevolg een onderwerpen aan de wil van God, al is het ook onder een zekere dwang, die het wezen echter alleen maar verlichting bezorgt en het eens weer de vrijheid moet verschaffen waarin het weer kan denken, willen en handelen vanuit eigen wil.

En deze gang door de scheppingswerken is niet uit te schakelen als het geestelijke wezen weer terug moet keren naar God, van wie het zich eindeloos ver verwijderd had door zijn afval van Hem, zodat het uit eigen kracht nooit deze verwijdering kon overwinnen. En het zou ook nooit door de tegenstander van God vrijgelaten worden ten behoeve van deze terugkeer, wanneer God deze het wezen niet zou ontwringen, juist met het doel van de kluistering in de materie, in de scheppingen op deze aarde. De tegenstander van God heeft recht op het gevallen geestelijke omdat het hem vrijwillig gevolgd is in de diepte. Maar God heeft hetzelfde recht omdat de wezens uit Zijn kracht zijn voortgekomen. Daarom is het ontrukken van dezen aan de macht van de tegenstander van de kant van God gerechtvaardigd, maar daarvoor is de tegenstander het recht gegeven dat hij weer kan inwerken op het geestelijke wanneer het in het stadium als mens over de aarde gaat. En te dien einde moet het geestelijke weer een graad van rijpheid hebben verkregen waarin het in staat is zijn wil te gebruiken om vrij te kiezen voor zijn heer.

Maar het wezenlijke kan niet van God uit plotseling in zo'n toestand worden verplaatst. Het moet de gang omhoog net zo trapsgewijs afleggen zoals het deze in de diepte heeft gedaan, het moet de weerstand langzaam opgeven en die kan bij het wezen niet met geweld worden gebroken. En hiervoor zijn ontelbare omvormingen nodig, door het rijk van de gesteenten, het planten- en dierenrijk, tot aan de mens. Bij elke wisseling van de uiterlijke vorm vermindert ook de weerstand, want het wezen heeft in de toestand van gebonden wil een dienst verricht, die hem steeds makkelijkere omvormingen oplevert. Maar de zonde van de afval van God is zo onmetelijk groot dat de afstand tot Hem daarom ook onmetelijk groot is, wat zoveel betekent als dat er ontelbare omvormingen nodig zijn om deze afstand te verkleinen om weer in de nabijheid van God te komen, waarvoor nu alleen nog de laatste vrije wilsbeslissing nodig is, dat ook de laatste omvorming van het geestelijk wezen afvalt - dat het wezen weer terugkeert naar de Vader, van wie het is uitgegaan.

En deze hele ontwikkelingsgang in de scheppingen van de aarde is een ononderbroken strijd. Het wezenlijke tracht de uiterlijke vorm open te breken omdat het deze als kluister bespeurt, maar het voelt ook elke keer het verbreken van de vorm als een weldaad, het doet er niet toe op welke trap van rijpheid het is aangekomen. En daarom is ook de strijd die u mensen in het dierenrijk kunt waarnemen, alleen maar wreed schijnend voor uw ogen, terwijl elk dier de wisseling van zijn uiterlijke vorm steeds weer als een verlichting ervaart. Daarom is het ook van God uit toegelaten of ook zo gewild, dat het zwakke ten prooi valt aan het sterke, dat het sterke het leven van het zwakke kan beëindigen en als het ware daardoor ook nog het wezenlijke dient ten behoeve van een voortgaande ontwikkeling.

Dus zolang het wezen valt onder de wet van de gebonden wil is alles door de wil van God bepaald, ook zijn einde en zijn nieuwe omvorming. Maar zodra het wezen het stadium als mens heeft bereikt en zijn vrije wil heeft teruggekregen, treedt de wil van God terug. En dan zijn de mens wetten gegeven, waarnaar hij zich heeft te richten wanneer zijn leven op aarde succes wil hebben. Hij is nu eenmaal gebonden aan de wetten van de natuur en aan de andere kant wordt hem de wil Gods voorgehouden, waaraan hij zich moet onderwerpen, wil de ontwikkeling doorgaan en tot voltooiing worden gebracht, want het doel is vrij te worden van elke uiterlijke vorm en als vrije geest binnen te gaan in het rijk van het licht - terug te keren in het vaderhuis, bij God, van wie het wezen eens is weggegaan.

Amen

Desenvolvimento da alma.... Primordial Spirit....

As substâncias espirituais amadurecem em cada período de desenvolvimento, e um período também pode ser suficiente para que a substância espiritual ascenda através das criações a tal ponto que possa se encarnar como um ser humano e passar com sucesso no último teste da vontade.... Mas vários desses períodos também podem ser necessários para essa espiritualização das substâncias anímicas endurecidas, se a sua resistência for tão grande que o desenvolvimento ascensional só se processa lentamente e mesmo a existência como ser humano é um perigo de que a substância espiritual se afunde novamente no abismo. Pois o livre arbítrio é decisivo, que deve ser testado no palco como ser humano. Mas este livre-arbítrio está vinculado de antemão.... O espiritual endurecido é de fato arrancado da vontade do adversário por Deus através deste curso de desenvolvimento através das criações da terra.... Mas as substâncias individuais não podem agora mover-se em livre arbítrio, mas são controladas pela vontade de Deus, ou seja, cobrem seu curso de desenvolvimento em estado de compulsão, estão sob a vontade de Deus, que atribui sua tarefa a todos os seres nas obras da criação. Cumprindo esta tarefa na lei da compulsão, eles ascendem lentamente, ou seja, sua resistência se afrouxa, eles realizam um propósito de serviço e podem lentamente alcançar o estado onde o livre arbítrio pode ser devolvido a eles. E este curso de desenvolvimento requer uma constante mudança de forma.... é uma ascensão lenta, é uma subordinação às leis da natureza e, portanto, uma subordinação à vontade de Deus, embora numa certa compulsão que, no entanto, só ajuda o ser a aliviar-se e se destina a dar-lhe novamente liberdade onde possa pensar, querer e agir de novo por sua própria vontade. E este caminho através das obras da criação não pode ser eliminado se o ser espiritual quiser voltar a Deus, de Quem se distanciou tão infinitamente através da sua apostasia Nele que nunca seria capaz de superar esta distância por si só e também nunca seria libertado pelo adversário de Deus para este retorno se Deus não arrancasse dele a beingness precisamente para o propósito de banimento na matéria, nas criações nesta terra. O adversário de Deus tem direito à substância espiritual caída porque o seguiu voluntariamente para o abismo.... Mas Deus possui o mesmo direito porque os seres emergiram de Sua força. Por esta razão Deus é justificado em libertá-los do controle do adversário, mas em troca é dado a Ele o direito de influenciar novamente o espiritual quando ele vive na Terra na condição humana. E para este propósito o ser espiritual deve ter atingido novamente um grau de maturidade onde possa usar sua vontade para decidir livremente pelo seu Senhor. Mas a essência espiritual não pode ser colocada abruptamente em tal estado por Deus, ela deve cobrir o caminho para a ascensão tão gradualmente quanto o fez para o abismo, deve lentamente desistir da resistência e não pode ser quebrada à força. E isto requer inúmeras deformações, através do mundo da pedra, através do mundo vegetal e animal até ao humano.... A cada mudança da forma exterior a resistência também diminui, porque o ser tem feito um serviço no estado de must, o que lhe confere uma deformação cada vez mais fácil. Mas o pecado da apostasia de Deus é tão imensamente grande que a distância dele também é imensurável, o que significa que são necessárias inúmeras deformações para reduzir essa distância, a fim de se aproximar de Deus novamente, onde agora apenas a última decisão livre de vontade é necessária, que a última deformação também cai para longe do ser espiritual.... que o ser retorna ao Pai, de Quem se originou. E todo este curso de desenvolvimento nas criações da terra é uma luta ininterrupta.... O ser procura quebrar a forma externa porque a sente como um grilhão, mas também sente a quebra da forma como uma bênção cada vez, não importa em que nível de maturidade tenha alcançado.... E é por isso que a luta que vós, humanos, podeis observar no reino animal só parece cruel aos vossos olhos, enquanto cada animal sente a mudança da sua forma exterior de novo e de novo como um alívio. Por isso também é permitido ou pretendido por Deus que o fraco sucumba ao forte, que o forte possa acabar com a vida do fraco e assim, por assim dizer, servir também ao ser para um maior desenvolvimento. Enquanto o ser estiver sob a lei da compulsão, tudo é determinado pela vontade de Deus, também o seu fim e a sua nova deformação. Mas, assim que o ser tiver alcançado o estágio de um ser humano e recuperado o seu livre arbítrio, a vontade de Deus recua.... E depois são dadas leis ao ser humano que ele tem de cumprir para que a sua vida terrena seja bem sucedida.... Por um lado, ele está vinculado pelas leis da natureza e, por outro, é-lhe apresentada a vontade de Deus a que tem de se submeter para que o seu desenvolvimento possa progredir e ser concluído, pois o objectivo é libertar-se de todas as formas externas e entrar no reino da luz como um espírito livre.... para voltar à casa do Pai, a Deus, de Quem o ser um dia tomou a sua origem...._>Amém