• Terug

Blind geloof en dood christendom

Het is moeilijk de mensen ervan te overtuigen dat Ik Mij niet tevreden kan laten stellen met uiterlijkheden - en hieronder versta Ik het formalistisch meelopen met menselijke zeden en gebruiken die geheel waardeloos zijn, juist omdat ze slechts een "meelopen" betekenen, overgenomen gewoontes of gebruiken die maar schijn zijn en Mij dus niet welgevallig kunnen zijn. Want Ik wil waarheid, een levend christendom. Ik wil dat de mensen ijverig meedoen en zelf meeleven, want voor het dode zal Ik nooit en te nimmer begrip hebben of mijn toestemming kunnen geven. Dood is echter alles wat de mensen zich eigen maken of van medemensen overnemen, zonder zelf eenmaal serieus daarover een standpunt te hebben ingenomen. En wanneer een mens dus door zijn opvoeding tot een bepaalde opvatting werd gebracht, heeft hij de plicht zodra hij denken kan, zichzelf een mening te vormen, en pas wat hij dan in vrije wil aanneemt of afwijst, is zijn eigen gedachtegoed waarvoor hij zich moet verantwoorden, hoe hij het benut heeft.

Maar hij zal zich ook moeten verantwoorden voor een blind geloof. Zo'n geloof zal hem nooit kunnen worden aangerekend als aan God welgevallig, want Ik kan het niet goedkeuren als gedachteloos en zonder bezwaar alles wordt geloofd en de mens zelf in het geheel niet onderzoekt wat er van hem verlangd wordt te geloven. Hij zal er zich ook nooit op kunnen beroepen door leraren zo onderwezen te zijn, want hij is, als mens die zelf denken kan, ook in staat na te denken over wat men van hem verlangt te geloven. En hij zal ook in zijn denken juist geleid worden als het hem ernst is achter de waarheid te komen. Deze ernstige wil echter ontbreekt de meeste mensen, en zij nemen daarom veel gedachteloos aan en zijn nu van mening ware christenen te zijn, wanneer zij de leerstellingen die Jezus Christus betreffen niet afwijzen. Het is echter nog lang geen geloof dat zij bezitten, want een geloof dat voor Mij waarde heeft moet levend zijn en kan alleen door een serieuze instelling verworven worden. Waar is deze echter te vinden?

De mensen nemen vaak genoegen met het eenmalig onderricht uit hun jeugd, dat zij nu in het leven meenemen en dat hen nu geloven laat dat de kennis ervan voldoende is, en zij voelen zich nu niet verder verantwoordelijk tegenover hun God en Schepper. Hoe ver bevinden dezen zich nog op een dwaalspoor en hoe leeg zullen zij eens voor Mij staan, wanneer Ik van hen verantwoording verlang voor hun aardse leven. Doch zij zijn niet te overtuigen van hun verkeerde denken, anders zouden zij zich moeite geven er dieper in door te dringen en zij zouden zich met een levendige geest bezighouden met de tot dusver dode kennis die zij bezitten.

Er zijn er maar weinige die daar geen genoegen mee nemen en op zoek gaan om de waarheid te vinden. En deze weinigen zullen haar ook vinden omdat zij in hun binnenste Mijzelf zoeken, die de eeuwige Waarheid ben. Maar alle mensen zouden kunnen Mij zoeken. Want alle mensen kunnen denken en iedere ernstige gedachte zou hen op de juiste weg leiden, daar Ik dan zelf al bereid ben mijn handen uit te strekken en allen die licht verlangen uit de duisternis in het licht te trekken. Doch zolang een mens niet inziet dat hij zich op de verkeerde weg bevindt, ziet hij ook niet om naar de juiste weg. En de mensen geloven over de juiste weg te gaan, omdat het hun ingeprent wordt door leiders die zelf nog niet de juiste weg gevonden hebben.

En zo is het aan ieder persoonlijk overgelaten, maar indirect wordt ook ieder afzonderlijk steeds weer geholpen. Hij wordt in gedachten aangespoord over zichzelf na te denken en zich af te vragen hoe hij zich wel staande zal houden als hij zich zal moeten verantwoorden tegenover Mij. En als hij bij zulke innerlijke vragen langere tijd blijft stilstaan, zal Ik ze hem ook beantwoorden, want alleen zijn wil vraag Ik, dat die zich bewust naar Mij wendt. Dan zal Ik nimmer van zijn zijde wijken tot hij op de juiste weg gaat, waar hij Mij zoekt en heel zeker ook vinden zal.

Amen

SLIJEPA VJERA I MRTVO KRŠCANSTVO....

Teško je uvjeriti ljude u cinjenicu da Ja ne mogu biti zadovoljen sa formalnošcu.... a kad kažem ‘formalnošcu’ Ja mislim na slijedenje ljudskih tradicija i obicaja, koji su totalno bezvrijedni, baš jer su jedino navika (obicaj), jedno prisvojeno nasljede koje je samo pretvaranje i prema tome Meni ne može biti ugodno. Jer Ja želim Istinu, živo Kršcanstvo, Ja želim da ljudi gorljivo slijede te sami budu živi, jer Ja nikada necu biti sposoban cijeniti ili odobriti ono što je mrtvo. A mrtvo je sve što ljudi steknu ili prisvoje od njihovih bližnjih ljudskih bica bez da su najprije sami o tome najozbiljnije formirali mišljenje. Ako je prema tome osoba bila poducena da prihvati izvjesno gledište on je, cim je sposoban razmišljati, obavezan razmisliti o tome i jedino što prihvati ili odbaci njegovom vlastitom slobodnom voljom su njegove vlastite misli, za upotrebu kojih ce on morati sebe opravdati. Ali on ce takoder sebe morati opravdati za slijepu vjeru.... Takva vjera nikada ne može biti njemu pripisana kao Bogu ugodna, jer Ja ne mogu oprostiti (ispricati) što je sve bez razmišljanja i bez oklijevanja uzvjerovano i da samo ljudsko bice pomno ne ispituje išta što se od njega ocekuje vjerovati. A niti ce on ikada biti sposoban tvrditi da su ga ‘ucitelji’ bili poducili na takve nacine, jer on je.... s obzirom da može razmišljati svojom glavom.... u poziciji da razmisli o onome što je od njega zahtjevano da vjeruje. A ako on ozbiljno želi otkriti Istinu njegove ce misli takoder biti vodene ispravno. Ali vecini ljudi nedostaje ova ozbiljna volja; otud oni bez razmišljanja prihvacaju sve i onda žive u vjerovanju kako su istinski Kršcani sve dok ne odbacuju religijske doktrine u svezi Isusa Krista. Ali što posjeduju je jako daleko od vjere, jer vjera koja vrijedi preda Mnom mora biti živa i može jedino biti postignuta kroz ozbiljan stav.... Ali gdje se ovaj može pronaci?....

Ljudi su cesto zadovoljni sa jednokratnom podukom u njihovoj mladosti, koju onda oni prenose sa sobom u zreo život i vjeruju da je ovo znanje dovoljno i da oni nemaju daljnje odgovornosti spram Boga i Stvoritelja.... Koliko li su samo oni jako u zabludi, i koliko prazni ce stajati preda Mnom jednog dana kada budem zahtjevao da polože racun (tj. ‘kada ih budem pozivao na odgovornost’) za njihov život na Zemlji.... Ipak oni ne mogu biti uvjereni u njihovo pogrešno razmišljanje, ili bi uložili napor postici uvid i sa živim duhom se takoder odnosili spram dosad mrtvog znanja kojeg posjeduju (2 Korincanima 3:6). Ima ih samo nekolicina koji nisu zadovoljni i traže kako bi pronašli Istinu.... I ovih nekolicina ce ju doista pronaci (Matej 7:7, 8) buduci oni iznutra tragaju za Mnom Osobno, Samom Vjecnom Istinom. Ali svi ljudi bi bili sposobni tražiti, jer svi ljudi su sposobni razmišljati, i svaka ozbiljna misao bi ih izvela na ispravnu stazu njihove potrage, jer onda cu Ja Sam biti vec pripremljen ispružiti Moje ruke i privuci svakog tko žudi prosvjetljenje iz tame na svjetlo. Medutim, sve dok osoba ne shvati da je on na pogrešnoj stazi on isto tako nece gledati oko sebe u potrazi za ispravnom stazom.... A ljudi vjeruju da se zapucuju ispravnom stazom buduci su nagovoreni to vjerovati od strane lidera koji sami još nisu pronašli ispravnu stazu. I time je to prepušteno svakoj pojedinacnoj osobi, ali indirektno ce svaki pojedinac opet i iznova biti potpomognut, on ce biti mentalno opominjan da razmišlja i da sebe pita kako ce završtiti kada mora sebe opravdati preda Mnom.... I ako ostane u tišini jedno vrijeme nakon takvih unutarnjih pitanja Ja cu ih takoder odgovoriti (Knjižica br. 24), jer Ja od njega jedino zahtjevam da Mi se okrene svjesno.... Onda se Ja nikada necu odmaknuti od njega sve dok on nije na ispravnoj stazi traženja Mene i onda ce Me on SASVIM IZVJESNO pronaci.

AMEN