• Terug

De staat van het verantwoordelijk zijn Geopende harten

U bent door ontelbare verblijfplaatsen heengegaan. U ziet op een ontwikkelingsgang terug van eindeloze duur, van een tijdruimte waarvoor u elke maat ontbreekt omdat u niet in staat bent een zo eindeloze tijdsspanne te bevatten. Maar u hebt deze al achter u, daar u anders niet op deze aarde zou vertoeven. Een terugblik op deze achter u liggende tijd zou u weliswaar de belangrijkheid van uw aardse leven begrijpelijker laten worden, maar dit zou uw ziel niet ten goede komen die, door angst gedreven, alleen nog maar haar weg over de aarde zou gaan, wanneer ze het vermogen zou bezitten zich dit alles weer te herinneren en de eindeloze kwellingen tot haar doordrongen die ze moest ondergaan - in het tijdsbestek van haar ontwikkeling omhoog.

Toch is het feit niet te ontkennen dat u zo'n eindeloos lange tijdruimte van ontwikkeling moest doormaken en dat deze periode nu bijna haar grens heeft bereikt. Maar dit laatste bepaalt u zelf. En dat is het belangrijke van uw gang over de aarde, dat u aan een eeuwige tijden durende toestand van kwelling een einde maakt, of deze weer eindeloos zou kunnen verlengen - dat u dus uw verdere lot zelf gestalte geeft gedurende de tijd van uw leven op aarde. Want eeuwige tijden kon u niet ter verantwoording worden geroepen, eeuwige tijden moest u doende zijn volgens goddelijke Wil. U stond onder de wet van "je moet", u was onderworpen aan de wet van de goddelijke ordening en moest handelen volgens GOD's Wil. En onder deze wet van dwang klom u omhoog - weer tot het niveau waarin de belichaming als mens kon plaatsvinden.

Nu echter is uw leven niet meer vrij van verantwoording, want uzelf bepaalt de afloop en het succes door uw vrije wil. En deze tijd is maar heel kort, maar zou door ieder mens doelmatig kunnen worden ontplooid om hem de hoogst mogelijke voltooiing op te leveren, want daartoe staan hem alle middelen ter beschikking. Er wordt van hem niets onmogelijks verlangd, maar hij wordt op elke manier geholpen, op elke manier wordt er dus rekening gehouden met zijn zwakheid en onvolmaaktheid, zodat een geheel rijp worden van zijn ziel in vrije wil mogelijk is.

Maar er wordt zelfoverwinning van hem gevraagd. Er wordt van de mens een eigen prestatie gevraagd, die geen medemens of geen lichtwezen voor hem kan verrichten, anders zouden er waarlijk geen onverloste wezens meer op aarde zijn, omdat de liefde van die wezens al alles verlost zou hebben wat nog niet zalig is.

De laatste voltooiing echter moet de mens zelf volbrengen. En hij kan dat ook want de Liefde GOD's is zo groot dat Zij onverdiende genaden over al Haar schepselen uitstort, alleen om ze weer terug te halen in het VADERhuis, om hen voor Zich te winnen en aan de tegenstander te ontrukken, die hen eindeloze tijden gevangen hield. Maar de overgrote Liefde van GOD kan niet in strijd met de wet werken – Ze moet, om werkzaam te kunnen worden, geopende harten vinden waarin Ze ongehinderd binnen kan stromen. En voor het openen van het hart moet ieder mens zelf zorgen, de vrije wil moet aktief worden, de mens moet bewust naar GOD en het aanstralen van Zijn Liefde verlangen, dan opent hij zich ook vrijwillig voor de krachtstroom van de goddelijke Liefde en dan kan er niets anders zijn dan een opgaan naar omhoog, naar GOD, want de Liefde GOD's heeft zo'n Kracht dat Ze alles tot Zich trekt wat zich niet verzet.

De slechts zeer korte tijd van het aardse leven moet het omkeren van de mens naar GOD teweegbrengen, hij moet de weerstand opheffen - de mens moet zichzelf overwinnen, die aan het begin van de belichaming nog in zijn weerstand volhardt en daarbij een krachtige steun heeft aan GOD's tegenstander, die alles doet om deze weerstand nog sterker te maken. En die weerstand bestaat daarin, dat de mens zijn eigenliefde koestert, die totaal indruist tegen de Liefde GOD's en die gelijk is aan een gesloten deur die niets doorlaat.

De eigenliefde gelooft zichzelf genoeg te zijn en daardoor bewijst ze alleen 's mensen aanmatiging, die hoort bij de tegenstander van God. De deemoed echter herkent haar HEER en GOD - een deemoedig hart vraagt om genade en opent wijd de deur van het hart om Diegene binnen te laten komen DIE het Zijn Liefde zou willen schenken.

Het gaat er dus in het aardse leven alleen om, dat de mens zijn verzet opgeeft, dat hem onherroepelijk ketent aan de tegenstander van GOD –het gaat erom dat zijn vrije wil zijn GOD en VADER zoekt en HEM om genade vraagt. Dan zal hij waarlijk zeer rijkelijk bedacht worden en zal zijn aardse levensloop niet tevergeefs zijn, want de goddelijke Liefde zal hem overvloedig toestromen.

En omdat die Liefde licht en kracht is, moet de ziel ook vol van licht en kracht worden tijdens haar tijd op aarde, ook al is die nog zo kort in vergelijking met de eeuwig lange tijd ervoor. Maar een geopend hart staat er geheel garant voor dat de ziel tot voleinding komt, want waar de Liefde GOD's naartoe kan stralen, daar is geen duisternis meer, daar is alleen nog licht en gelukzaligheid - het recht van het volmaakte - het recht van die wezens die op aarde de voltooiing bereikten in vrije wil.

Amen

책임을 가진 상태. 열러진 심장.

너희가 끝이 없이 긴 기간을 이해할 수 없기 때문에 너희에게 모든 측정할 수 있는 방법이 없는 기간인 끝 없이 긴 성장 과정을 너희가 돌아 보면, 너희는 셀 수 없이 많은 단계를 거쳐 왔다. 그러나 너희는 이미 이런 기간을 보냈다. 그렇지 않으면 너희는 이 땅에 거하지 못했을 것이다. 너희가 지나온 때를 돌아보는 일은 너희에게 실제 너희의 이 땅의 삶의 중요성을 이해할 수 있게 해줄 것이다.

그러나 그들이 기억하게 되어 그들의 성장 과정 동안에 이미 당해야만 했던 끝이 없는 고통을 의식할 수 있으면, 그들이 두려움에 이끌려 이 땅의 삶을 살게 될 것이기 때문에 그들에게 도움이 되지 않을 것이다. 그러나 너희가 이런 긴 기간 동안의 성장 과정을 거쳐야만 하는 것을 이 기간이 거의 마지막에 도달했다는 것을 부인할 수 없다.

그러나 너희 자신이 마지막 시점을 결정한다. 너희가 영원한 기간 동안 지속이 되는 고통의 상태가 끝나게 하거나 또는 이 기간을 다시 끝 없이 길게 할 수 있다는 점에 너희가 이 땅에서 사는 동안에 계속되는 너희의 운명을 정할 수 있다는 점에 너희의 이 땅의 과정이 크게 중요한 이유가 있다.

너희에게 영원한 기간 동안에 대해 책임을 물을 수 없다. 왜냐면 너희는 영원한 기간 동안 하나님의 뜻대로 움직여야만 했기 때문이다. 너희는 의무의 법칙 아래 있었고 너희는 하나님의 질서의 법칙 아래 있었고 하나님의 뜻대로 행해야만 했었기 때문이다. 너희는 이런 의무의 단계 아래 인간으로 육신을 입을 수 있게 되는 성장 정도에 도달하게 되었다.

그러나 이제 너희 삶은 더 이상 책임이 없는 것이 아니다. 너희 자신이 너희의 자유의지를 사용하는 것과 성공하는 것을 정하기 때문이다. 이 시간은 단지 아주 짧고 모든 사람이 목적에 합당하게 사용할 수 있고 그에게 최고로 가능한 완성에 도달할 수 있게 한다. 왜냐면 이를 위해 그에게 모든 수단이 제공되기 때문이다.

그에게 불가능한 일을 요구하는 것이 아니고 그는 모든 방식으로 도움을 받는다. 모든 방식으로 그의 연약함과 온전하지 못함을 고려해 그가 자유의지로 자신의 혼을 성장하게 할 수 있는 모든 수단이 그에게 제공 된다. 그러나 자신을 극복 하는 일이 그에게 요구 된다. 어떠한 이웃이나 또는 빛이 충만한 영적인 존재가 그를 대신해 행할 수 없는 사람 자신의 역사가 요구 된다.

대신할 수 있었다면, 진실로 혼을 구원을 받지 못한 혼들이 더 이상 이 땅에 없을 것이다. 이런 빛의 존재들의 사랑이 아직 축복되지 못한 모든 혼들을 이미 구원했을 것이기 때문이다. 그러나 마지막 완성은 사람 자신이 이뤄야만 한다. 그는 완성을 이룰 수 있다.

왜냐면 하나님의 사랑이 아주 커서 자신의 모든 피조물들을 아버지의 집으로 데려가기 위해 그들을 자신을 위해 얻고 끝 없이 긴 기간 동안 포로로 잡고 있는 대적자로부터 그들을 빼앗기 위해 그들이 벌어 들이지 않은 은혜를 그들에게 부어주기 때문이다. 그러나 이런 그의 아주 큰 사랑은 법을 어기면서 역사할 수 없다.

이 사랑이 역사할 수 있기 위해 방해받지 않고 이 사랑을 심장 안으로 흘려줄 수 있기 위해 이 사랑은 열린 심장을 찾아야만 한다. 심장을 여는 일은 모든 사람이 스스로 해야만 한다. 자유의지가 역사해야만 한다. 사람이 의식적으로 하나님과 하나님의 사랑의 비추임을 갈망해야만 한다. 그러면 그는 자유의지로 하나님의 사랑의 힘의 흐름에 자기 자신을 연다.

그러면 높은 곳으로 빛으로 하나님께 성장해 나가는 일만이 일어날 수 있다. 왜냐면 하나님의 사랑은 저항하지 않는 모든 것을 자신에게 이끌어 주는 능력을 가지고 있기 때문이다. 단지 아주 짧은 이 땅의 삶 동안에 사람들이 하나님께 돌이키는 일이 이뤄져야 한다. 사람들은 저항을 포기해야만 한다.

사람은 인간으로 육신을 입을 초기에 아직 저항 가운데 머물고 있는 자신을 극복해야 하고 사람의 이런 저항을 더욱 강하게 하기 위해 모든 영향력을 행사하는 하나님의 대적자에 강하게 매달려 있는 자신을 극복해야 한다. 이런 저항은 사람들이 하나님의 사랑과 전적으로 반대되는 자기 사랑을 돌보는 것이다. 자기 사랑은 자신으로 충분하다고 믿기 때문에 어떠한 것도 통과시키지 않는 닫혀진 문과 같다.

이로써 단지 하나님의 대적자의 일부분인 그들의 교만을 증거한다. 그러나 겸손은 그들의 주 하나님을 깨닫는다. 겸손한 심장은 자신의 사랑을 선물해주기 원하는 분이 들어올 수 있게 심장의 문을 활짝 열고 은혜를 구한다. 이 땅의 삶은 단지 사람이 거부할 수 없게 자신을 하나님의 대적자에게 묶이게 만드는 자신의 저항을 포기하게 하기 위한 것이고 그의 자유의지로 하나님의 아버지를 구하고 그의 은혜를 구하기 위한 것이다.

그러면 그는 넘치게 받을 것이다. 그의 이 땅의 삶은 헛되지 않을 것이다. 왜냐면 하나님의 사랑이 그에게 넘치게 흘러가기 때문이다. 사랑이 빛과 능력이기 때문에 혼은 빛과 능력으로 충만하게 될 것이고 이 땅의 기간이 이 전의 영원히 긴 기간에 비교할 때 아주 짧은 기간일지라도 이 땅에서 사는 동안에 성장할 것이다.

열린 심장은 혼이 완성에 도달할 수 있다는 보장을 한다. 왜냐면 하나님의 사랑이 주어질 수 있는 곳에 더 이상 어두움이 없기 때문이다. 그곳에는 온전한자의 권리와 이 땅에서 자유의지로 완성에 도달한 존재의 권리인 단지 빛과 축복 만이 있기 때문이다.

아멘