• Terug

Reden van het ontstaan van de schepping

Wat zich heeft voltrokken in het rijk der geesten, was de reden van het ontstaan van de schepping, van het volledige universum met al zijn scheppingen van geestelijke en materiële aard. Voor het ontstaan van deze scheppingen bestond alleen het geestelijke rijk, het was een wereld van onmetelijke zaligheden, waarin geestelijke wezens zich verheugden over hun bestaan en die in het bezit van kracht en licht konden scheppen, al naar gelang hun bestemming. En dit „scheppen“ bestond weer uit geestelijke scheppingen, in het verwerkelijken van gedachten en ideeën, die deze wezens vanuit God toestroomden en die zij in onmetelijke zaligheid nu tot uitvoer brachten, omdat hun de kracht daartoe ter beschikking stond en zij ook hun wil vrij konden gebruiken.

En deze toestand van zaligheid van de geestelijke wezens had nooit hoeven te veranderen, zij hadden geen beperking van hun kracht noch vermindering van het licht te vrezen, zolang in hen de liefde tot hun God en Schepper onveranderd bleef en zij dus doorstraald werden met het goddelijke liefdelicht Maar toen deed de toestand zijn intrede, waarbij de wezens een nieuw inzicht verkregen, waarbij hun van de zijde van de lichtdrager Lucifer van het eerst-geschapen wezen de Eeuwige Godheid, omdat Hij niet zichtbaar was, als twijfelachtig werd voorgesteld waarbij hij zichzelf voorstelde als degene, van wie alle geestelijke wezens uitgegaan waren, en die van hen nu ook de erkenning als god en schepper verlangde.

Nu werden de wezens in een tweestrijd gebracht, want hun liefde gold Hem, Die hen geschapen had maar de voorstelling van Lucifer bracht hen in verwarring, ja ze scheen hen geloofwaardiger, want er ging een glans-en lichtstraling van Lucifer uit en ook zij waren niet bij machte een boven hem staand wezen te aanschouwen Alleen was in hen nog het licht van het inzicht, als gevolg waarvan zij ook de voorstelling van Lucifer in twijfel trokken.

Maar momenten van inzicht en kleine vertroebelingen begonnen elkaar nu af te wisselen, en hoe meer het wezen zich aan dit laatste overgaf, des te langer duurden de fasen van verduisterd denken, dan wel: de gedachten werden helder, en het wezen zag helder zijn ware herkomst in. En in dit laatste geval was Lucifer niet bij machte hun inzicht te vertroebelen. Degenen met vertroebelde gedachten echter kreeg hij al gauw in zijn macht, en ze sloten zich bij hem aan en zagen in hem hun god en schepper, omdat zij de momenten vol van licht weerden, die steeds weer ook in hen opdoken, voordat de definitieve val in de diepte plaatsvond.

De onverminderde kracht die Lucifer van begin af aan bezat, had een ontelbaar leger van zaligste geestelijke wezens in het leven geroepen, en uit deze overvloed van zijn scheppingen, groeide in hem een vals zelfbewustzijn Hij zag niet meer de Bron, uit Welke hij deze kracht geput had, maar hij zag alleen nog „bewijzen“ van de kracht, die hem doorstroomd had, en deze wilde hij alleen en uitsluitend voor zichzelf bezitten, hoewel hij wist, dat ze ook Hem toebehoorden, uit Wiens kracht hij scheppen mocht Maar hij wilde ze niet alleen bezitten, maar ook in deze wezens het licht verduisteren dat hen heel duidelijk hun herkomst openbaarde En het lukte hem aldus, de wezens in een tweestrijd te storten, die echter ook hun gelukzaligheid verminderde en hun scheppende werkzaamheid belemmerde tot ze definitief gekozen hadden voor hun heer en daardoor zowel de wezens als ook de lichtdrager hun kracht en het licht inboetten en in de duisternis stortten.

En deze geestelijke gebeurtenis, die jullie mensen slechts in grote lijnen verklaard kan worden, was aanleiding voor het ontstaan van eindeloze scheppingen van geestelijke en materiële aard. Deze scheppingen zijn slechts het omgevormde, afgevallen geestelijke. Door deze afval van God, dus eindeloos verre verwijdering van Hem, werd het in zijn substantie steeds harder, hoe verder het viel. Dit moet zo worden begrepen, dat de geestelijke kracht uit God, die tot steeds levendiger werkzaamheid aanzet, dit geestelijke niet meer kon beroeren, omdat het zichzelf daartegen verzette; en zo hield de werkzaamheid op, de beweeglijkheid verstarde, het leven en wat achterbleef, was volledig verharde substantie, weliswaar oorspronkelijk door God uitgestraalde kracht, maar volledig onwerkzaam geworden.

Maar Gods liefde en wijsheid had het geestelijke oospronkelijk een andere bestemming toebedacht: ononderbroken werkzaamheid naar Zijn wil, die echter tegelijkertijd ook de wil van het wezen moest zijn. De geestelijke wezens hadden in strijd met hun bestemming gehandeld, ze wilden hun kracht benutten tegen Gods wil, maar ze konden het niet meer, omdat ze zichzelf door hun afval van hun kracht beroofd hadden.

Nu greep Gods liefde weer het geheel verharde geestelijke aan, dat zichzelf niet meer herkende, dat slechts een samenballing van zich tegen God verzettende geestelijke substanties was. De kracht van Zijn liefde dreef deze substanties uit elkaar en liet daaruit de meest veelzijdige scheppingswerken ontstaan Hij vormde dus als het ware de eens van Hem uitgestraalde kracht om, Hij gaf elk afzonderlijk scheppingswerk zijn bestemming, die nu ook vervuld werd in de wet van „je moet“, zodat het opgeloste geestelijke nu tot werkzaamheid gedwongen werd, maar zonder iedere vorm van ik-bewustzijn, dat het tevoren als geestelijk wezen bezeten had.

De scheppingen zijn dus eigenlijk niets anders dan dat, wat in het allereerste begin van God als wezen uitgegaan was, maar in volledig veranderde toestand, wat zijn volmaaktheid betreft Want alle scheppingen zijn of bevatten slechts het onvolmaakt geestelijke, dat op de terugweg is naar God. De volmaakte geestelijke wezens hadden geen materiële scheppingen nodig, zij brachten vanuit zichzelf alleen hun ideeën en gedachten voort, maar dit waren weer alleen geestelijke produkten van hun wil en hun denken en hun onbegrensde kracht. Het was een wereld, waarin zich ook alleen maar het volmaakte bevond. Daarbinnen bestonden generlei gebreken, generlei beperkingen en generlei tekortkomingen Want deze traden pas naar voren, toen het universum van-God-afgevallen-wezens bevatte toen het onvolkomen geestelijke omhulsels nodig had, waarin het gedwongen werd tot werkzaamheid.

Waar zich dus deze of gene vormen bevinden, is ook het onvolkomen geestelijke daarin verbannen, en hoe vaster deze vormen zijn, des te meer verhard en zich tegen God verzettend is het daarin gebonden geestelijke. Maar ook de vorm zelf de materie bestaat uit zulke onvolkomen substanties, die alleen door de kracht van Gods liefde bijeengehouden worden, om een doel te dienen: als dragers van geestelijke wezens dezen te helpen omhoog te klimmen. De kracht van Gods liefde omhult al deze geestelijke substanties, maar ze werkt niet dwingend op hen in inzoverre, als zou ze de weerstand met geweld breken.

Het scheppingswerk moet weliswaar een bepaalde werkzaamheid verrichten naar Gods wil, maar daarin wordt het geestelijke niet gedwongen zich tot God te wenden. Daarom kan het ook gebeuren, dat het tot een oerwezen behorend geestelijke de gehele gang door de scheppingswerken aflegt tot aan de laatste belichaming als mens en toch het verzet tegen God nog niet opgegeven heeft, omdat zijn vrije wil dit tot stand moet brengen, die zich even gemakkelijk weer op de heer der duisternis kan richten. Maar de continue werkzaamheid in dwangstoestand brengt meestal een vermindering van de weerstand tegen God teweeg, omdat het wezenlijke reeds bij de geringste zelfwerkzaamheid een zeker welbevinden ondervindt, omdat een uiting van kracht beantwoordt aan zijn oerwezen.

De ontelbare sterrenwerelden, alle zich daarin bevindende scheppingen, zijn het gevolg van deze toenmalige afval in het rijk der geesten Ze zullen nog eeuwigheden bestaan, er zullen steeds nieuwe scheppingen ontstaan, om voor al het eens gevallene de weg van de terugkeer naar God mogelijk te maken. Er zullen eeuwigheden voorbij gaan, totdat het werk van het terugvoeren volbracht is, totdat ook het laatste verharde geestelijke zal zijn opgelost en de weg van de terugkeer kan betreden.

Maar eenmaal zullen al deze scheppingen zich vergeestelijkt hebben, eenmaal zal er weer slechts een „geestelijke wereld“ bestaan, waar al het geestelijke, in eenheid met de wil van God, werkzaam en onvergelijkelijk gelukzalig is eens zal God het doel bereikt hebben, dat Hij niet alleen „schepselen“, maar „kinderen“ om zich heen heeft, die Hij de grootste gelukzaligheden bereiden kan, omdat Zijn oneindige liefde Hem tot voortdurend gelukig maken aanzet en Hem ook niet eerder laat rusten, tot Hij zijn doel bereikt heeft.

Amen

UZROK I POCETAK STVARANJA....

Što se dogodilo u kraljevstvu duhova je bio razlog za pocetak Stvaranja, cijelog svemira sa svim njegovim raznovrsnim duhovnim i materijalnim tvorevinama. Prije nastajanja ovih tvorevina jedino je duhovno kraljevstvo postojalo, koje je bilo svijet beskrajnih blaženstava u kojem su duhovna bica uživala u njihovom postojanju i bila su sposobna stvarati u posjedu snage i svjetla u skladu sa njihovom svrhom. I ovo je ‘stvaranje’ opet ukljucivalo duhovne tvorevine, oni su aktualizirali misli i ideje koje su tim bicima pritjecale od Boga i koje su onda oni implementirali/izvodili sa ogromnim ushicenjem buduci je snaga da to cine bila na njihovom raspolaganju i oni su takoder bili sposobni slobodno koristiti njihovu volju. I stanje blaženstva duhovnih bica se nikada nije trebalo promijeniti, oni se nisu trebali bojati niti ogranicenja njihove snage niti redukcije svjetla sve dok je njihova ljubav spram njihova Boga i Stvoritelja ostala nepromijenjena i oni su time bili prožeti od strane Njega sa Božanskim svjetlom ljubavi.... Ali onda je nastala situacija koja je bica izložila novom nacinu gledanja na stvar, kada je Lucifer, nositelj svjetla.... prvostvoreno bice.... predstavio Vjecno Božanstvo, buduci je Ono bilo nevidljivo, kao dvojbeno/neizvjesno.... i predstavio sebe kao onog od koga su sva duhovna bica potekla i takoder zahtjevao njihovo priznavanje njega kao boga i stvoritelja....

Ovo je medutim u bicima prouzrocilo konflikt buduci je njihova ljubav pripadala Onome Koji ih je stvorio.... ali Luciferova prezentacija ih je zbunila, u stvari, ona je izgledala više prihvatljiva/uvjerljiva, jer Lucifer je zracio svjetlo i sjaj i oni nisu bili sposobni vidjeti uzvišeno bice iznad njega.... Unatoc tome, oni su i dalje bili prožeti od strane svjetla realizacije; posljedicno tome oni su takoder dvojbili Luciferov prikaz. Ali postepeno su se njihovi blistavi trenuci uvida poceli izmjenjivati sa trenucima laganog zamagljivanja, i što je više bice za/po-državalo potonje duže su trajale faze zamracenog razmišljanja, ili drugacije [[(= u slucaju drugih bica)]], misli su se razbistrile/posvijetlile i bice je na najlucidniji nacin shvatilo svoje istinsko porijeklo. I Lucifer više nije bio sposoban zatupiti realizaciju potonjih.... Prijašnji su, medutim, brzo postali predmetom njegove kontrole, oni su mu se pridružili i gledali su na njega kao na njihovog boga i stvoritelja buduci su se opirali njihovim neprestano ponovno-javljajucim prosvjetljenim trenucima sve dok se nije dogodio konacni pad u bezdan. Luciferova neumanjena snaga u pocetku je bila dovela u postojanje gomilu najblaženijih duhovnih bica u postojanje, i naracun mnoštva ovih tvorevina u njemu se pojavio pogrešan osjecaj samo-poštovanja.... On više nije vidio Izvor od Kojeg je bio primio ovu snagu nego jedino ‘dokaz’ snage koja ga je prožimala i on ga je jedini želio posjedovati, premda je znao kako je o takoder pripadao Onome iz Cije je snage njemu bilo dozvoljeno crpiti. Ipak on nju nije jedino želio posjedovati, on je takoder želio zatamniti svjetlo bica koje je najizrazitije njima otkrivalo njihovo porijeklo.... I tako je on uspio u poticanju konflikta u bicima što je, medutim, takoder umanjilo njihovu srecu i omelo njihovu stvaralacku aktivnost.... sve dok oni nisu konacno odlucili prihvatiti njihovog gospodara i tako su bica baš kao i nositelj svjetla proigrala njihovu snagu i svjetlo i zaronila u tamu....

I ovaj duhovni proces koji vama ljudima može biti samo ugrubo objašnjen, je rezultirao u pojavljivanju bezbrojnih duhovnih i fizickih tvorevina.... Ove tvorevine su samo preoblikovana, pala duhovna bica.... Zbog njihova otpadništva od Boga, usljed njihove beskrajno velike udaljenosti od Njega, njihova je supstanca postala povecavajuce kruta što je ona dalje propala. Ovo se treba razumjeti tako da duhovna snaga od Boga, koja potice uvijek povecavajucu aktivnost, više nije bila u stanju dotaci ova duhovna bica buduci su joj se ona sama suprotstavila; i tako je njihova aktivnost dokoncala, njihova pokretljivost, njihov se život ukrutio.... i što je ostalo je bila potpuno ukrucena supstanca, koja je izvorno doista bila Božja isijana snaga, ipak ona je postala totalno neucinkovita.... Ali Božja ljubav i mudrost su inicijalno naumili drugaciju svrhu za duhovna bica: neprestanu aktivnost u skladu sa Njegovom voljom koja je, u isto vrijeme, bila takoder naumljena biti volja bica. Duhovna bica su bila djelovala u suprotnosti sa njihovom svrhom, oni su željeli koristiti njihovu snagu protivno Božanskoj volji ipak više to nisu bili sposobni napraviti, pošto su usljed njihova otpadništva bili sebe lišili njihove snage. U tom je trenutku Božja ljubav opet šcepala potpuno ukrucene duhove, koji više nisu bili sposobni sebe prepoznati i bili su ne više nego nakupina Bogu-protivnih duhovnih supstanci. Njegova snaga ljubavi je ove supstance rastavila i iskoristila ih da nastanu najrazlicitija djela stvaranja.... Time je On više ili manje preoblikovao Njegovu jednom isijanu snagu, On je dao svakom pojedinacnom djelu stvaranja njegov zadatak kojem je ono onda udovoljavalo u zakonu prisile, tako da je razložena duhovna supstanca bila prisiljena biti aktivna ali bez ikakve samo-svjesnosti, koju je prethodno posjedovala kao duhovno bice. Posljedicno tome, tvorevine nisu ništa drugo nego ono što je izvorno bilo proizašlo od Boga, samo u potpuno drugacijem stanju njihova savršenstva što se tice.... Jer sve tvorevine jesu ili udomacuju jedino nesavršene duhovne duhove koji su na putu povratka k Bogu. Savršena duhovna bica nisu potrebovala materijalne tvorevine, oni su jedino eksternalizirali njihove ideje i misli ali ove su opet bile jedino duhovni proizvodi njihove volje i razmišljanja i njihove neogranicene snage. To je bio svijet koji je jedino bio nastanjen savršenim bicima. Nikakve mane, nikakva ogranicenja i nikakvi nedostaci nisu u njemu postojali.... Jer ovi su jedino izbili na površinu kada je svemir udomacio Bogu-protivna bica.... kada su nesavršena bica trebala cahure u kojima su bili prisiljeni postati aktivnima.

I stoga, gdjegod se mogu pronaci forme one takoder unutra sadrže zarobljene nesavršene duhove, i što su više krute ove forme to je više ukrucena i Bogu-protivna zavezana duhovna supstanca unutra. Ali cak se sama forma.... materijalni dio.... sastoji od takvih nesavršenih supstanci koje su jedino držane na okupu od strane Božje snage Ljubavi kako bi posluživale svrhu: kao nositelji duhovnih bica da im pomognu napredovati. Božanska snaga ljubavi je upakirala sve ove duhovne supstance ali nece prisilno utjecati na njih tako što ce nasilno slomiti njihov otpor.... Djelo stvaranja mora doista vršiti specificnu aktivnost u skladu sa Božjom voljom ali duh unutar nje nije prisiljen okrenuti se k Bogu. I to je zašto je moguce da duh jednog prvobitnog bica može proci cijeli proces kroz djela stvaranja sve do konacnog utjelovljenja kao ljudsko bice a ipak da nije odustao od njegovog otpora spram Boga, buduci to treba biti ostvareno pomocu njegove slobodne volje koja se isto tako može opet okrenuti ka princu tame. Ali neprestana aktivnost pod zakonom prisile obicno postiže redukciju otpora Bogu, buduci cak i najmanja aktivnost vec daje bicu izvjesni osjecaj utjehe, buduci izražaj snage korespondira njegovoj temeljnoj prirodi. Bezbrojni zvjezdani svjetovi.... sve njihove inherentne tvorevine, su rezultat ovog prošlog otpadništva u kraljevstvu duhova.... Oni ce i dalje nastaviti postojati vjecnostima; opet i iznova ce se nove tvorevine pojaviti kako bi omogucile jednom palim duhovima vratiti se k Bogu. Vjecnosti ce proci sve dok djelo povratka nije ostvareno, sve dok se cak posljednje ukruceno duhovno bice nece razložiti i biti sposobno zapoceti put povratka.... Medutim, prije ili poslije sve ove tvorevine ce sebe produhoviti, prije ili poslije postojati ce opet samo jedan ‘duhovni svijet’ gdje ce svi duhovi raditi sa istom voljom kao što je Božja volja i biti neuporedivo sretni.... prije ili poslije Bog ce ostvariti Svoj cilj da nece biti okružen samo sa ‘živim tvorevinama’ nego ‘djecom’ kojoj Može omoguciti najveca blaženstva, buduci Ga Njegova beskrajna ljubav podstice spram neprestane srece i nece Mu dati otpocinuti sve dok nije ostvario Njegov cilj.

AMEN