• Terug

Plichtsvervulling is niet voldoende

U zult niet mogen geloven, gerechtvaardigd te zijn voor Mij, wanneer u uw aardse leven alleen met aardse plichten vult, welke u weliswaar gewetensvol tracht na te komen, maar waarvan de vervulling uw ziel geen enkele zegen oplevert. Want alles wat u aards doet heeft een zekere eigenliefde als reden, wanneer het vrijwillig wordt gedaan, ofwel, er worden eisen aan u gesteld, die u weer uit egoïstische beweegredenen vervult, wanneer u er niet toe wordt gedwongen. Al deze “plichtsvervullingen” mogen niet worden verwisseld met ware onbaatzuchtige naastenliefde, die niets voor zichzelf wil, maar steeds alleen zou willen helpen en gelukkig maken. Plichtsvervulling is een zekere drang tot zelfbehoud, het doet er niet toe of de mens zelf of zijn naaste verwanten er hun voordeel mee doen. Maar het zal steeds alleen maar een aards voordeel zijn, de ziel zal er weinig of niet van profiteren, tenzij verplichtingen ook belangeloos worden uitgevoerd, dat dus de mens wel beroepsmatig zekere plichten heeft te vervullen, die hij in ontbaatzuchtige liefde nakomt. De mensen kunnen makkelijk in een soort zelfingenomenheid terecht komen, wanneer ze geloven hun plichten trouw te hebben vervuld. Maar in hun geestelijke ontwikkeling komen ze geen stap verder; willen meestal ook niets ervan weten, dat het doel van hun aardse leven een andere is, dan zich alleen maar een geregeld leven op aarde te verschaffen, ofschoon naar buiten toe de manier van leven van de mens in orde lijkt te zijn.

Als u er maar eens aan zou willen denken, dat u al de volgende dag van al uw plichten vrij kunt zijn, maar dat u dan beoordeeld zult worden naar de rijpheid van uw ziel, niet naar hoe u zich uw aardse leven vorm hebt gegeven. Wanneer u eraan zou willen denken, dat elke plichtsvervulling ook door andere mensen verricht kan worden, maar dat het werk aan de ziel ieder mens voor zichzelf moet verrichten en wel gedurende de tijd van zijn leven aarde. Van deze arbeid kan hij niet worden ontslagen. Dus moet hij naast de plichtsvervulling zich oefenen in onbaatzuchtige werkzaamheid uit liefde, hij moet vrij uit zichzelf meer doen en steeds moet de liefde hem daartoe aanzetten, dan pas benut hij het aardse leven ten volle. Dan beantwoordt het aan Mijn Wil. Hij vormt zichzelf - dat wil zeggen zijn wezen - weer om tot zijn oerwezen. Hij is dus geenszins een mislukkeling in deze wereld, want zijn ziel zal voortgaan in haar ontwikkeling. Dan pas benut hij ten volle de levenskracht, die hem tijdens het leven op aarde ter beschikking staat, maar waarvan hij op het ogenblik van de dood afstand moet doen en hij geheel krachteloos overgaat in het rijk hierna, wanneer hij zich niet tevoren geestelijke kracht heeft verworven, door een werkzaam zijn in liefde op aarde. Zolang hij nog in het bezit is van levenskracht, waardeert hij deze niet echt. Maar in volledig dode toestand in het rijk hierna te moeten binnengaan, zal hem pas bewust doen worden van wat hij heeft verspeeld en hoe armzalig hij nu is in vergelijking met het aardse leven, waarin hij kon scheppen en werken met zijn levenskracht.

En daarom moet hij zijn levenskracht voornamelijk gebruiken om werkzaam te zijn in liefde, omdat hij alleen daardoor voor zichzelf zijn kracht vergroot en hij zich onvergankelijke goederen kan verwerven, terwijl alle aardse goederen vergankelijk zijn en de mens zelf niet eenmaal de tijdsduur kan bepalen, waarin hij er zich in mag verheugen. De volgende dag al kan hem alles afnemen, maar nooit hoeft de mens, die zijn levenskracht gebruikt om te werken in liefde, zich ongerust of zorgen te maken. Hij kan elke dag zijn aardse leven kwijt raken, toch zal hij rijk gezegend en vol kracht het eigenlijke leven beginnen in het geestelijke rijk, hij zal niets hebben verloren, integendeel, hij zal een grote winst boeken.

Daarom moet een mens zich nooit beroemen op zijn plichtsvervulling, want die kan ook een bewijs zijn van een verkeerd gerichte liefde. Ze kan de mens ook verkeerd laten denken, zodat hij met zichzelf tevreden is en nóg meer doen niet meer nodig acht. Ik verlang meer van u, als u eenmaal het leven wilt binnengaan, dat u niet meer kunt verliezen. U zult u onherroepelijk moeten veranderen in liefde en daarom moet uw leven op aarde blijk geven van een onbaatzuchtig werkzaam zijn in liefde. Dan pas leeft u naar Mijn Wil en dan pas verwerft u zich goederen, die onvergankelijk zijn.

Amen

O cumprimento do dever não é suficiente....

Não deveis acreditar que sois justificados diante de Mim, se apenas preenchestes a vossa vida terrena com deveres terrenos, que conscienciosamente vos esforçais por cumprir, mas cujo cumprimento não traz qualquer bênção à vossa alma. Pois tudo o que você faz terrena é baseado num certo amor-próprio se for feito voluntariamente.... ou se lhe forem feitas exigências que você volte a cumprir por razões egoístas se não for for obrigado a fazê-lo.... Todos esses "cumprimentos do dever" não devem ser confundidos com o amor ao próximo certo e altruísta, que não quer nada para si mesmo, mas quer sempre ajudar e fazer feliz. O cumprimento do dever é um certo instinto de autopreservação, independentemente de a própria pessoa ou os seus parentes mais próximos se beneficiarem com ele. Mas será sempre apenas um benefício terreno, a alma ganhará pouco ou nada com isso.... A menos que as obras do dever também sejam realizadas com amor altruísta, que o ser humano tenha assim, certamente, de cumprir profissionalmente certos deveres que ele cumpre com amor altruísta. As pessoas podem facilmente cair numa espécie de complacência se acreditarem que cumpriram fielmente os seus deveres; mas não fazem qualquer progresso no seu desenvolvimento espiritual, nem normalmente querem saber que o seu propósito de vida terrena é diferente de meramente criar uma vida terrena ordenada para si próprias.... mesmo que o modo de vida do ser humano pareça estar em ordem no exterior. Se você considerar que pode estar livre de todos os seus deveres já no dia seguinte, mas que depois será julgado de acordo com a sua maturidade de alma.... não de acordo com a forma como você moldou a sua vida terrena. Se você quiser considerar que todo cumprimento do dever também pode ser feito por outras pessoas, mas que cada pessoa tem que fazer o trabalho de sua alma por si mesma durante sua vida terrena.... Ele não pode ser libertado deste trabalho. Portanto, além de cumprir o seu dever, ele deve praticar uma atividade de amor altruísta, deve livremente fazer mais de si mesmo, e o amor deve sempre impeli-lo a fazê-lo, só então ele fará uso adequado da vida terrena, então ela corresponderá à Minha vontade, ele se transformará, isto é, a sua natureza, em seu ser original novamente. Assim, ele não é de modo algum um fracasso neste mundo, pois a sua alma progredirá no seu desenvolvimento. Só então ele fará uso adequado da vitalidade que está à sua disposição durante a vida terrena, mas que tem de abandonar no momento da morte e passará para o reino do além completamente sem forças, se não tiver adquirido forças espirituais previamente, precisamente através de uma atividade de amor na Terra. Enquanto ele ainda estiver de posse da vitalidade, não a aprecia realmente, mas ter de entrar no reino do além em estado completamente morto só o fará perceber o que ele perdeu e o quão miserável ele é agora em comparação com a vida terrena, onde ele poderia criar e trabalhar com a sua vitalidade. E por isso ele deve usar predominantemente a sua vitalidade para trabalhar com amor, porque esta é a única maneira de aumentar as suas forças e adquirir bens imperecíveis...., enquanto todos os bens terrenos são transitórios e o próprio ser humano não pode sequer determinar o período de tempo em que pode gozar deles. No dia seguinte pode tirar-lhe tudo.... mesmo assim o ser humano que usa a sua vitalidade para trabalhar com amor nunca precisa de se preocupar com tais pensamentos e preocupações.... Ele pode entregar a sua vida terrena todos os dias, no entanto, ele vai começar a vida real no reino espiritual ricamente abençoado e cheio de força, ele não terá perdido nada, mas apenas atingir um alto ganho.... Por esta razão, nenhum ser humano deve jamais se vangloriar do cumprimento de seu dever, pois também pode ser prova de amor mal dirigido, pode também levar o ser humano a pensar erroneamente para que ele esteja satisfeito consigo mesmo e não considere mais necessário fazer mais nada. Eu exijo mais de você se você quiser entrar em uma vida que você não pode mais perder.... Tendes de vos transformar irrevogavelmente em amor, e por isso a vossa vida na Terra tem de demonstrar uma actividade de amor altruísta, só então vivereis segundo a Minha vontade, e só então adquirireis posses eternas...._>Amém