• Terug

Plichtsvervulling is niet voldoende

U zult niet mogen geloven, gerechtvaardigd te zijn voor Mij, wanneer u uw aardse leven alleen met aardse plichten vult, welke u weliswaar gewetensvol tracht na te komen, maar waarvan de vervulling uw ziel geen enkele zegen oplevert. Want alles wat u aards doet heeft een zekere eigenliefde als reden, wanneer het vrijwillig wordt gedaan, ofwel, er worden eisen aan u gesteld, die u weer uit egoïstische beweegredenen vervult, wanneer u er niet toe wordt gedwongen. Al deze “plichtsvervullingen” mogen niet worden verwisseld met ware onbaatzuchtige naastenliefde, die niets voor zichzelf wil, maar steeds alleen zou willen helpen en gelukkig maken. Plichtsvervulling is een zekere drang tot zelfbehoud, het doet er niet toe of de mens zelf of zijn naaste verwanten er hun voordeel mee doen. Maar het zal steeds alleen maar een aards voordeel zijn, de ziel zal er weinig of niet van profiteren, tenzij verplichtingen ook belangeloos worden uitgevoerd, dat dus de mens wel beroepsmatig zekere plichten heeft te vervullen, die hij in ontbaatzuchtige liefde nakomt. De mensen kunnen makkelijk in een soort zelfingenomenheid terecht komen, wanneer ze geloven hun plichten trouw te hebben vervuld. Maar in hun geestelijke ontwikkeling komen ze geen stap verder; willen meestal ook niets ervan weten, dat het doel van hun aardse leven een andere is, dan zich alleen maar een geregeld leven op aarde te verschaffen, ofschoon naar buiten toe de manier van leven van de mens in orde lijkt te zijn.

Als u er maar eens aan zou willen denken, dat u al de volgende dag van al uw plichten vrij kunt zijn, maar dat u dan beoordeeld zult worden naar de rijpheid van uw ziel, niet naar hoe u zich uw aardse leven vorm hebt gegeven. Wanneer u eraan zou willen denken, dat elke plichtsvervulling ook door andere mensen verricht kan worden, maar dat het werk aan de ziel ieder mens voor zichzelf moet verrichten en wel gedurende de tijd van zijn leven aarde. Van deze arbeid kan hij niet worden ontslagen. Dus moet hij naast de plichtsvervulling zich oefenen in onbaatzuchtige werkzaamheid uit liefde, hij moet vrij uit zichzelf meer doen en steeds moet de liefde hem daartoe aanzetten, dan pas benut hij het aardse leven ten volle. Dan beantwoordt het aan Mijn Wil. Hij vormt zichzelf - dat wil zeggen zijn wezen - weer om tot zijn oerwezen. Hij is dus geenszins een mislukkeling in deze wereld, want zijn ziel zal voortgaan in haar ontwikkeling. Dan pas benut hij ten volle de levenskracht, die hem tijdens het leven op aarde ter beschikking staat, maar waarvan hij op het ogenblik van de dood afstand moet doen en hij geheel krachteloos overgaat in het rijk hierna, wanneer hij zich niet tevoren geestelijke kracht heeft verworven, door een werkzaam zijn in liefde op aarde. Zolang hij nog in het bezit is van levenskracht, waardeert hij deze niet echt. Maar in volledig dode toestand in het rijk hierna te moeten binnengaan, zal hem pas bewust doen worden van wat hij heeft verspeeld en hoe armzalig hij nu is in vergelijking met het aardse leven, waarin hij kon scheppen en werken met zijn levenskracht.

En daarom moet hij zijn levenskracht voornamelijk gebruiken om werkzaam te zijn in liefde, omdat hij alleen daardoor voor zichzelf zijn kracht vergroot en hij zich onvergankelijke goederen kan verwerven, terwijl alle aardse goederen vergankelijk zijn en de mens zelf niet eenmaal de tijdsduur kan bepalen, waarin hij er zich in mag verheugen. De volgende dag al kan hem alles afnemen, maar nooit hoeft de mens, die zijn levenskracht gebruikt om te werken in liefde, zich ongerust of zorgen te maken. Hij kan elke dag zijn aardse leven kwijt raken, toch zal hij rijk gezegend en vol kracht het eigenlijke leven beginnen in het geestelijke rijk, hij zal niets hebben verloren, integendeel, hij zal een grote winst boeken.

Daarom moet een mens zich nooit beroemen op zijn plichtsvervulling, want die kan ook een bewijs zijn van een verkeerd gerichte liefde. Ze kan de mens ook verkeerd laten denken, zodat hij met zichzelf tevreden is en nóg meer doen niet meer nodig acht. Ik verlang meer van u, als u eenmaal het leven wilt binnengaan, dat u niet meer kunt verliezen. U zult u onherroepelijk moeten veranderen in liefde en daarom moet uw leven op aarde blijk geven van een onbaatzuchtig werkzaam zijn in liefde. Dan pas leeft u naar Mijn Wil en dan pas verwerft u zich goederen, die onvergankelijk zijn.

Amen

Pflichterfüllung genügt nicht....

Ihr dürfet nicht glauben, gerechtfertigt zu sein vor Mir, wenn ihr euer irdisches Leben nur mit irdischen Pflichten ausfüllet, denen ihr zwar gewissenhaft nachzukommen bestrebt seid, deren Erfüllung eurer Seele aber keinerlei Segen einträgt. Denn alles, was ihr irdisch tut, hat eine gewisse Selbstliebe zur Begründung, wenn es freiwillig getan wird.... oder auch es werden Anforderungen an euch gestellt, denen ihr wieder aus egoistischen Gründen nachkommet, wenn ihr nicht dazu gezwungen werdet.... Alle diese "Pflichterfüllungen" dürfen nicht verwechselt werden mit rechter, uneigennütziger Nächstenliebe, die nichts für sich selbst will, sondern immer nur helfen und beglücken möchte. Pflichterfüllung ist ein gewisser Selbsterhaltungstrieb, ganz gleich, ob der Mensch selbst oder seine nächsten Angehörigen den Nutzen daraus ziehen. Es wird aber immer nur ein irdischer Nutzen sein, die Seele wird wenig oder nichts davon profitieren.... es sei denn, auch Pflichtwerke werden in selbstloser Liebe ausgeführt, daß also der Mensch wohl beruflich gewisse Pflichten zu erfüllen hat, denen er in uneigennütziger Liebe nachkommt. Es können die Menschen leicht in eine Art Selbstgefälligkeit geraten, wenn sie glauben, getreu ihre Pflichten erfüllt zu haben; aber sie kommen in ihrer geistigen Entwicklung keinen Schritt weiter, wollen auch zumeist davon nichts wissen, daß ihr Erdenlebenszweck ein anderer ist, als nur ein geregeltes Erdenleben sich zu schaffen.... wenngleich nach außen hin die Lebensweise des Menschen in Ordnung erscheint. Wenn ihr nur einmal euch bedenken möchtet, daß ihr schon mit dem nächsten Tage aller eurer Pflichten ledig sein könnt, daß ihr dann aber gewertet werdet nach eurer seelischen Reife.... nicht danach, wie ihr euch euer irdisches Leben gestaltet habt. Wenn ihr bedenken möchtet, daß jegliche Pflichterfüllung auch von anderen Menschen geleistet werden kann, daß aber die Arbeit an der Seele jeder Mensch für sich selbst leisten muß, und zwar während seiner Erdenlebenszeit.... Von dieser Arbeit kann er nicht entbunden werden. Also muß er nebst der Pflichterfüllung sich in uneigennütziger Liebetätigkeit üben, er muß frei aus sich heraus mehr tun, und immer muß ihn die Liebe dazu antreiben, dann erst nutzet er das Erdenleben recht aus, dann entspricht es Meinem Willen, er wandelt sich selbst.... d.h. sein Wesen.... wieder um in sein Urwesen. Er ist also keineswegs ein Blindgänger in dieser Welt, denn seine Seele wird fortschreiten in ihrer Entwicklung. Dann nützet er erst die Lebenskraft recht aus, die ihm während des Erdenlebens zur Verfügung steht, die er aber mit dem Moment des Todes dahingeben muß und er völlig kraftlos hinübergeht in das jenseitige Reich, wenn er sich nicht zuvor geistige Kraft erworben hat eben durch ein Liebewirken auf Erden. Solange er noch im Besitz von Lebenskraft ist, schätzt er diese nicht richtig, aber in völlig totem Zustand in das jenseitige Reich eingehen zu müssen, wird ihm erst zu Bewußtsein bringen, was er sich verscherzt hat und wie armselig er nun ist im Vergleich zum Erdenleben, wo er schaffen und wirken konnte mit seiner Lebenskraft. Und darum soll er seine Lebenskraft vorwiegend anwenden zum Wirken in Liebe, weil er sich nur dadurch seine Kraft vermehrt und er sich unvergängliche Güter erwerben kann.... während alle irdischen Güter vergänglich sind und der Mensch selbst nicht einmal die Zeitdauer bestimmen kann, in der er sich dieser erfreuen darf. Schon der nächste Tag kann ihm alles nehmen.... doch niemals braucht sich solche Gedanken und Sorgen zu machen der Mensch, der seine Lebenskraft nützet zum Wirken in Liebe.... Er kann jeden Tag sein irdisches Leben hingeben, er wird dennoch reich gesegnet und kraftvoll das eigentliche Leben beginnen im geistigen Reich, er wird nichts verloren haben, sondern nur einen hohen Gewinn erzielen.... Darum soll niemals ein Mensch sich seiner Pflichterfüllung rühmen, denn sie kann auch Beweis sein einer falsch gerichteten Liebe, sie kann den Menschen auch in falsches Denken leiten, so daß er mit sich selbst zufrieden ist und ein Weiteres zu tun nicht mehr für nötig hält. Ich verlange mehr von euch, wollet ihr einmal zum Leben eingehen, das ihr nicht mehr verlieren könnt.... Ihr müsset euch unwiderruflich zur Liebe wandeln, und daher muß euer Leben auf Erden ein uneigennütziges Liebewirken bekunden, dann erst wandelt ihr in Meinem Willen, und dann erst erwerbet ihr euch Güter, die unvergänglich sind....

Amen