• Terug

Het overschatten van materiële goederen

U probeert alles uit het leven te halen wat het u biedt. Met al uw zinnen streeft u naar de goederen van deze wereld. U vermeerdert uw bezit en verzamelt ijverig aardse schatten. U denkt er niet eenmaal over na hoe waardeloos alles is wat u begeert. U denkt er niet over na wat materie eigenlijk is en in welke verhouding u al tot deze staat. De materiële goederen moeten u weliswaar van dienst zijn, u zult ze u dienstbaar kunnen maken, maar u mag u er niet door laten beheersen. En dat doet u wanneer uw denken en streven uitsluitend het verkrijgen van materiële goederen geldt.

Dan bent u al de slaaf van de materie geworden, of ook de slaaf van diegene van wie de materiële wereld het domein is. Want welke materie dan ook, het is het van God eens afgevallen geestelijke, dat zich door zijn weerstand tegen God verhardde en nu door Gods wil wordt gedwongen dienend werkzaam te zijn, om weer uit de verharde toestand weg te komen.

Maar de mens was eens daaraan gelijk. Het van God afgevallen geestelijk had zich na eindeloos lange tijd weer omhoog gewerkt door onvrijwillig dienstbaar te zijn, het mocht het materiële omhulsel afleggen en heeft nu weer tot op zekere hoogte de vrijheid teruggekregen, om nu ook van zijn laatste materiële omhulsel vrij te worden door een juiste verhouding tot God en ook tegenover de materie, die het dus had overwonnen. Hij moet de materie helpen om te dienen, maar hij mag zich er niet zelf door laten beheersen.

Maar het gedrag van de mensen bewijst het laatste. De zucht naar de materie is buitengewoon groot geworden. De mensen leven alleen nog in deze richting, met de bedoeling voor zich dus te verkrijgen wat de wereld hun biedt. En de vreugde over het bezit is een openlijke toewijding aan degene van wie ze zich los moeten maken, wat hun taak op aarde is. Want wie de wereld begeert met haar goederen, heeft geen verlangen naar het rijk dat niet van deze wereld is. Want wie de wereld begeert, denkt weinig of helemaal niet aan zijn God en Schepper. Hij staat niet in de juiste verhouding tot Hem, hij is niet het kind dat zijn Vader zoekt.

Hij gaat nog veel om met hem, die de heer is van de materiële wereld, en stuurt weer terug aan op hem, uit wiens macht God hem door de gang door de schepping al zover had geholpen, dat het gemakkelijker voor hem is, zich op aarde geheel van hem los te maken. Maar nooit kan de mens dit losmaken voltrekken, wanneer hij zich niet tevoren los maakt van de begeerte naar die aardse goederen.

Pas wanneer hij die leert verachten, wanneer hij ze niet meer waarde toekent dan dat ze hem dienen naar goddelijke ordening, pas wanneer geestelijke goederen hem waard zijn om naar te streven, kan hij het laatste in ontvangst nemen en dus de overgang voltrekken van deze wereld naar het geestelijke rijk. En dan pas slaagt hij erin zich ook volledig los te maken van de heer van deze wereld.

En dit zou iedereen kunnen doen, wanneer hij zich maar eens de waardeloosheid van aardse goederen voor ogen zou willen houden, waneer hij er eenmaal over na zou denken wat zelfs het meest begerenswaardige van deze wereld voor waarde heeft in het uur van zijn dood, dat hij zelf niet kan bepalen, maar dat hem op elke dag beschoren kan zijn. De mens leeft en denkt daarom ook alleen aan het leven, maar niet aan de dood, die hem net zo zeker is, en hij schudt de gedachte daaraan onwillig van zich af. En toch weet hij, dat hij niets met zich mee kan nemen naar het rijk hierna, wat hij zich in het leven op aarde heeft verworven.

Toch laat hij zich door de gedachte beheersen, het aardse leven zo mooi mogelijk vorm te geven. En hij wordt in deze zin steeds weer door de tegenstander Gods beïnvloed, zodat de begeerte naar materiële goederen steeds groter wordt, omdat de één de ander probeert te overtroeven en niemand eraan denkt hoe arm hij in werkelijkheid is en in welke nood hij zal overgaan in het geestelijke rijk, wanneer zijn uur is gekomen.

Maar de mens kan zich niet én aardse én geestelijke goederen tezamen verwerven. Op het einde van zijn leven op aarde zal alleen diegene rijk gezegend zijn, die de goederen van deze wereld de baas is geworden; die er alleen naar heeft gestreefd geestelijke schatten te verzamelen, die duurzaam zijn tot in alle eeuwigheid.

Amen

Sobreavaliação de bens materiais....

Vós procurais ganhar da vida tudo o que ela vos oferece; esforçai-vos por obter os bens deste mundo com todos os vossos sentidos, aumentais os vossos bens e avidamente recolheis os tesouros terrenos. Nem sequer pensas no quão inútil tudo o que desejas é.... Você não pensa no que é importante em primeiro lugar e em que relacionamento você já mantém com ele. Os bens materiais devem realmente servir-vos, podeis fazê-los servir-vos, mas não deveis deixar-vos dominar por eles.... E isto é o que você faz quando seus pensamentos e aspirações são direcionados exclusivamente para a aquisição de bens materiais. Então você já se tornou o escravo da matéria ou também o escravo daquele cujo domínio é o mundo material. Pois toda a matéria é espiritual que outrora se afastou de Deus, que se endureceu através da sua resistência a Deus e agora é forçada pela vontade de Deus para uma função de serviço, a fim de emergir do estado endurecido novamente.... Mas o ser humano foi outrora o mesmo que, depois de um tempo infinitamente longo, voltou a subir através de um serviço involuntário, que lhe foi permitido derramar as coberturas materiais e recuperou agora, em certa medida, a liberdade para agora também se libertar da sua última cobertura material através de uma relação correcta com Deus e também para com a matéria, que por isso superou. Ele deve ajudar a matéria a servir, mas não deve deixar-se dominar por ela. Mas o comportamento das pessoas prova que a última.... O vício da matéria tornou-se excessivo, as pessoas só vivem com esse objetivo em mente, ou seja, adquirir o que o mundo lhes oferece, e a alegria da posse é uma devoção aberta àquilo do qual a sua tarefa terrena é se desprender. Pois aquele que deseja o mundo com seus bens não tem desejo do reino que não é deste mundo. Para quem deseja que o mundo pense pouco ou nada do seu Deus e Criador, ele não está na relação certa com Ele, ele não é o 'filho' que procura o seu 'Pai' .... Ele ainda tem muita comunhão com aquele que é o Senhor do mundo material e se esforça para voltar para ele, de cujo poder Deus já o tinha ajudado tão longe através de sua caminhada através da criação que é fácil para ele se separar completamente dele na Terra. Mas o homem nunca poderá realizar essa liberação se não se libertar primeiro do desejo por esses bens materiais. Somente quando aprende a desprezá-los, quando já não lhes dá mais valor do que eles o servem segundo a ordem divina, somente quando vale a pena lutar pelos bens espirituais é que ele pode aceitar estes últimos e assim realizar a mudança deste mundo para o reino espiritual, e somente então conseguirá o completo desapego do Senhor deste mundo. E todos poderiam fazer isso se ao menos ele considerasse a inutilidade dos bens terrenos, se ao menos ele pensasse no valor até mesmo das coisas mais desejáveis neste mundo na hora de sua morte, que ele mesmo não pode determinar, mas que lhe podem ser concedidas em qualquer dia. O homem vive e por isso só pensa na vida, mas não na morte, que é insegura para ele.... e ele se livra de cada pensamento sobre ela de má vontade..... E ainda assim ele sabe que não pode levar nada para o reino do além que ele adquiriu na vida terrestre..... No entanto, ele se deixa dominar pelo pensamento de tornar sua vida terrena a mais bela possível, e, sempre e sempre, é influenciado pelo adversário de Deus nesse sentido, de modo que sua ganância por bens materiais sempre aumentará, porque um tenta superar o outro e ninguém pensa em quão pobre ele realmente é e em que dificuldades atravessará para o reino espiritual quando chegar a sua hora. Mas nenhum ser humano pode adquirir bens terrenos e espirituais juntos. Só ele será ricamente abençoado no final da sua vida terrena, que se tornou dono dos bens deste mundo, que só procurou recolher tesouros espirituais que irão durar toda a eternidade...._>Amém