• Terug

Het overschatten van materiële goederen

U probeert alles uit het leven te halen wat het u biedt. Met al uw zinnen streeft u naar de goederen van deze wereld. U vermeerdert uw bezit en verzamelt ijverig aardse schatten. U denkt er niet eenmaal over na hoe waardeloos alles is wat u begeert. U denkt er niet over na wat materie eigenlijk is en in welke verhouding u al tot deze staat. De materiële goederen moeten u weliswaar van dienst zijn, u zult ze u dienstbaar kunnen maken, maar u mag u er niet door laten beheersen. En dat doet u wanneer uw denken en streven uitsluitend het verkrijgen van materiële goederen geldt.

Dan bent u al de slaaf van de materie geworden, of ook de slaaf van diegene van wie de materiële wereld het domein is. Want welke materie dan ook, het is het van God eens afgevallen geestelijke, dat zich door zijn weerstand tegen God verhardde en nu door Gods wil wordt gedwongen dienend werkzaam te zijn, om weer uit de verharde toestand weg te komen.

Maar de mens was eens daaraan gelijk. Het van God afgevallen geestelijk had zich na eindeloos lange tijd weer omhoog gewerkt door onvrijwillig dienstbaar te zijn, het mocht het materiële omhulsel afleggen en heeft nu weer tot op zekere hoogte de vrijheid teruggekregen, om nu ook van zijn laatste materiële omhulsel vrij te worden door een juiste verhouding tot God en ook tegenover de materie, die het dus had overwonnen. Hij moet de materie helpen om te dienen, maar hij mag zich er niet zelf door laten beheersen.

Maar het gedrag van de mensen bewijst het laatste. De zucht naar de materie is buitengewoon groot geworden. De mensen leven alleen nog in deze richting, met de bedoeling voor zich dus te verkrijgen wat de wereld hun biedt. En de vreugde over het bezit is een openlijke toewijding aan degene van wie ze zich los moeten maken, wat hun taak op aarde is. Want wie de wereld begeert met haar goederen, heeft geen verlangen naar het rijk dat niet van deze wereld is. Want wie de wereld begeert, denkt weinig of helemaal niet aan zijn God en Schepper. Hij staat niet in de juiste verhouding tot Hem, hij is niet het kind dat zijn Vader zoekt.

Hij gaat nog veel om met hem, die de heer is van de materiële wereld, en stuurt weer terug aan op hem, uit wiens macht God hem door de gang door de schepping al zover had geholpen, dat het gemakkelijker voor hem is, zich op aarde geheel van hem los te maken. Maar nooit kan de mens dit losmaken voltrekken, wanneer hij zich niet tevoren los maakt van de begeerte naar die aardse goederen.

Pas wanneer hij die leert verachten, wanneer hij ze niet meer waarde toekent dan dat ze hem dienen naar goddelijke ordening, pas wanneer geestelijke goederen hem waard zijn om naar te streven, kan hij het laatste in ontvangst nemen en dus de overgang voltrekken van deze wereld naar het geestelijke rijk. En dan pas slaagt hij erin zich ook volledig los te maken van de heer van deze wereld.

En dit zou iedereen kunnen doen, wanneer hij zich maar eens de waardeloosheid van aardse goederen voor ogen zou willen houden, waneer hij er eenmaal over na zou denken wat zelfs het meest begerenswaardige van deze wereld voor waarde heeft in het uur van zijn dood, dat hij zelf niet kan bepalen, maar dat hem op elke dag beschoren kan zijn. De mens leeft en denkt daarom ook alleen aan het leven, maar niet aan de dood, die hem net zo zeker is, en hij schudt de gedachte daaraan onwillig van zich af. En toch weet hij, dat hij niets met zich mee kan nemen naar het rijk hierna, wat hij zich in het leven op aarde heeft verworven.

Toch laat hij zich door de gedachte beheersen, het aardse leven zo mooi mogelijk vorm te geven. En hij wordt in deze zin steeds weer door de tegenstander Gods beïnvloed, zodat de begeerte naar materiële goederen steeds groter wordt, omdat de één de ander probeert te overtroeven en niemand eraan denkt hoe arm hij in werkelijkheid is en in welke nood hij zal overgaan in het geestelijke rijk, wanneer zijn uur is gekomen.

Maar de mens kan zich niet én aardse én geestelijke goederen tezamen verwerven. Op het einde van zijn leven op aarde zal alleen diegene rijk gezegend zijn, die de goederen van deze wereld de baas is geworden; die er alleen naar heeft gestreefd geestelijke schatten te verzamelen, die duurzaam zijn tot in alle eeuwigheid.

Amen

물질적인 재물을 지나치게 중요하게 여기는 일.

너희는 삶이 너희에게 제공하는 모든 것을 얻으려고 하고 너희는 모든 감각으로 이 세상의 재물을 추구한다. 너희는 소유물을 모으고 열심히 세상의 재물을 모으고 너희는 한 번이라도 너희가 갈망하는 이 모든 것이 얼마나 가치가 없는지 생각해보지 않는다. 너희는 물질이 무엇인지 너희가 물질과 어떤 관계에 있는지 전혀 생각하지 않는다. 세상의 물질은 실제 너희를 섬겨야 하고 너희가 세상의 물질이 너희를 섬기게 할 수 있다. 그러나 너희가 세상의 물질의 지배를 받아서는 안 된다.

너희가 생각하고 추구하고 일이 단지 세상의 재물을 얻는 일이면, 너희는 물질의 지배를 받는다. 그러면 너희는 이미 물질의 노예가 되었거나 또는 물질의 세계 영역의 노예가 된다. 왜냐면 모든 물질은 한때 하나님을 떠나 타락한 영적인 존재들이 그들의 하나님을 대항하는 저항을 통해 자신이 굳어지게 되어 이제 하나님의 뜻으로 굳어진 상태에서 다시 자유롭게 되기 위해 섬기는 역할을 강요받고 있기 때문이다.

그러나 사람은 한때 같은 상태였고 끝 없이 긴 기간 동안 자유의지가 아닌 섬기는 일을 통해 다시 성장한 후에 물질의 겉형체를 벗어날 수 있게 되어 이제 하나님에 대한 올바른 자세와 그리고 극복했던 물질에 대한 올바른 자세를 통해 자신의 마지막 물질로 된 겉형체를 벗기 위해 어느 정도의 자유를 다시 받았다. 그는 물질이 섬기는 일을 하게 도와야 한다. 그러나 그는 물질이 자신을 지배하게 허용해서는 안 된다. 그러나 사람의 행동이 물질이 자신을 지배하게 허용하고 있는 일을 증명하고 있다.

물질을 향한 갈망은 아주 크게 되었고 사람들은 단지 물질을 얻으려는 목표를 가지고 산다. 즉 세상이 자기에게 제공하는 것을 얻으려는 목표를 가지고 산다. 소유하려는 기쁨은 그들의 이 땅의 과제인 물질로부터 자유롭게 되는 일에 공개적으로 저항하는 것이다. 왜냐면 세상의 물질과 함께 세상을 갈망하는 사람은 이 세상으로부터 오지 않은 나라를 향한 갈망이 없기 때문이다. 세상을 갈망하는 사람은 자신의 창조주 하나님을 적게 또는 전혀 생각하지 않고 그는 하나님과 올바른 관계에 있지 않다. 그는 자신의 아버지를 구하는 자녀가 아니고 아직 물질세계의 주인과 더 많은 관계를 가지고 있고 하나님이 그를 창조물의 과정을 거치게 하면서 이 땅에서 물질로부터 전적으로 자유롭게 되는 일을 도와 물질의 권세자로부터 자유롭게 되는 일을 쉽게 해준 물질의 권세자를 다시 추구한다.

만약에 사람이 이 전에 물질의 권세자로부터 모든 물질적인 재물로부터 자신을 자유롭게 만들지 않으면, 그는 자유롭게 되는 일을 절대로 완성할 수 없다. 그가 먼저 재물을 경시하는 법을 배우고 하나님의 뜻대로 재물이 그를 섬기게 하는 이상의 가치를 부여하지 않고 영적인 재물이 비로소 그에게 추구할 만한 것으로 보이면, 그는 영적인 재물을 받을 수 있고 이로써 이 세상에서 영의 나라로 바꾸는 일을 완성하고 비로소 이 세상의 주인으로부터 전적으로 자유롭게 되는 일을 이루게 된다. 그가 세상 재물이 가치가 없음을 목격하면, 모든 사람이 그가 스스로 정하지 않았지만 그러나 매일 다가올 수 있는 자신의 죽음의 순간에 이 세상에서 갈망할 만하게 보이는 것 자체가 어떤 가치가 있는지 한번 생각해보는 일을 할 수 있다.

그러므로 사람들은 단지 사는 것을 생각하고 살면서 마찬가지로 그들에게 확실한 죽음에 대해 생각하지 않는다. 그는 모든 죽음에 대한 생각을 원하지 않고 물리친다. 그럴지라도 그는 그가 이 땅에서 사는 동안에 구매한 어떤 것도 저세상으로 가지고 갈 수 없다는 것을 안다. 그러나 그는 이 땅의 삶을 가능한대로 최대한 아름답게 만들려는 생각의 지배를 받는다. 그는 항상 또 다시 대적자로부터 이런 생각하도록 영향을 받아 물질을 향한 갈망이 계속하여 커진다. 왜냐면 서로가 다른 사람을 능가하려고 시도하고 어느 누구도 자신이 실제로 얼마나 가난하고 그의 때가 되면, 어떤 위험을 가지고 영의 나라로 가게 되는 지를 알지 못하기 때문이다.

어떤 사람도 세상의 재물과 영적인 재물을 동시에 얻을 수 없다. 단지 이 땅의 재물을 다스리는 자가 되고 모든 영원에까지 존재하는 영적인 재물을 모으기 위해 수고한 사람이 단지 그의 이 땅의 삶의 마지막에 가서 넘치는 축복을 받게 될 것이다.

아멘