• Terug

Het geschenk van God: een vonkje van Zijn liefde

Licht en kracht zijn het, die u ontbreken omdat u nog onvolmaakt bent. Zonder licht en kracht zult u echter ook niet tot volmaaktheid komen en u mensen zou hopeloos in een ellendige toestand terecht komen wanneer u geen hulp werd verleend en u niet eerst licht en kracht gegeven werden, die het u mogelijk maken de staat van volmaaktheid te bereiken.

U weet dus bij het begin van uw aardse leven niets over de samenhang, over de zin van uw aardse leven en uw opdracht hierin, u bent totaal zonder kennis. Het licht ontbreekt u. En wordt u dit licht gegeven zodat u dus onderwezen wordt over uw aardse taak, dan ontbreekt u toch nog de kracht om de geestelijke volmaaktheid te bereiken, zolang u zich geen kracht verwerft, wat steeds alleen door het werken in liefde gebeuren kan. En om deze kracht te verkrijgen, dus te werken in liefde, ontbreekt u meestal de wil, omdat uw onvolkomen toestand ook een zeer verzwakte wil betekent. Zo is dus uw gesteldheid bij het begin van uw aardse leven, dat u alleen maar gegeven werd om uw onvolmaakte wezen om te vormen tot volmaaktheid.

Uw leven zou zonder enig uitzicht zijn als u niet iets geschonken zou zijn van Gods liefde, die u helpen wil weer tot volmaaktheid te komen: Hij heeft een heel klein vonkje van Zijn oneindige liefdesgeest in u gelegd. Dit liefdesvonkje is deel van Hem, het is onverbrekelijk met Hem verbonden, het is geest van Zijn geest, licht van Zijn eeuwig oerlicht en kracht tegelijk. Dit kleine vonkje is in staat een verandering in u te volbrengen zodat iedere onvolkomenheid verdwijnt en u als een stralend lichtwezen deze aarde zult kunnen verlaten.

Maar voorwaarde is wel dat u zelf dit kleine vonkje doet ontbranden, dat u het voeding geeft opdat het zich kan uitbreiden. Vereist is dat u zich door de goddelijke liefdesgeest in u laat aanzetten tot daden van liefde, want dat is zijn werkzaamheid. Het is de hulp van God, dat deze geestvonk onophoudelijk probeert de mens van binnenuit te beïnvloeden om werken van liefde te verrichten, omdat de liefde gelijk is aan licht en kracht, omdat door liefdewerken zowel het gebrek aan inzicht alsook de krachteloosheid verdwijnt, want de liefde is het enige middel om weer volmaakt te worden zoals het wezen was in het begin.

Geen mens zou zonder deze liefdesvonk in het aardse leven zijn doel bereiken, want het wezen heeft eertijds in vrije wil ieder aanstralen van Gods liefde afgewezen en is tot geen enkele ware liefde meer in staat als erfdeel van hem die God als eerste de liefde opzegde. De mens is dus het eens gevallen wezen dat geloofde te kunnen bestaan zonder te worden aangestraald door de liefde van God. Het kon weliswaar niet meer vergaan, maar de toestand van een gevallen wezen is een geheel andere geworden dan die waarin het oorspronkelijk geschapen was. Want pas de liefde is de leven gevende kracht die voor het wezen een gelukkig makend werkzaam zijn mogelijk maakt, en zonder liefde is het wezen dood en verduisterd van geest en moet daardoor uiterst ongelukkig zijn.

Maar ondanks het afwijzen weleer van Zijn liefde legde Gods liefde en erbarmen dit kleine liefdesvonkje in het hart van ieder mens en maakte zo een verbinding van zich uit naar de mens. Deze dient nu echter van de mens uit benut te worden, omdat ook dit liefdesvonkje, het aandeel van de goddelijke geest, geen dwang uitoefent op de wil van de mens maar toch door een zacht aansporen juist die wil probeert te beïnvloeden liefde te betrachten. En daardoor kan dan in het hart van de mens een vlam aanwakkeren die licht verspreidt en ook tegelijk kracht overbrengt om zijn wezen te veranderen.

Daarom is het voor ieder mens mogelijk zich in het aardse leven licht en kracht te verschaffen. Daar echter de vrije wil niet mag worden uitgeschakeld, houdt Gods liefdesgeest zich in en dwingt de mens niet te doen wat leidt tot zijn voltooiing, om welke reden ontelbare mensen geen gebruik maken van het grote genadegeschenk en daarom in duisternis en krachteloosheid blijven, waarvan alleen daden van liefde de ziel kunnen bevrijden.

Amen

Il Dono di Dio: una scintilla d’Amore come la Sua Parte

Sono Luce e Forza che vi mancano, perché siete ancora imperfetti. Senza Luce e Forza però non giungerete nemmeno alla perfezione, e voi uomini sareste sprofondati in uno stato misero senza speranza, se non vi venisse concesso aiuto e apportato dapprima Luce e Forza che vi rendono possibile il raggiungimento del grado di perfezione. Voi quindi all’inizio della vostra vita terrena, non sapete nulla sui nessi, sul senso della vostra vita terrena ed il vostro compito, siete completamente senza conoscenza. Vi manca la Luce, e se vi viene portata questa, che voi cioè venite istruiti sul vostro compito terreno, allora vi manca di nuovo la Forza per raggiungere la perfezione spirituale, fintanto che non conquistate Forza, che può avvenire sempre e soltanto tramite azioni d’amore. Per conquistare questa Forza per l’azione d’amore vi manca quasi sempre la volontà perché il vostro stato imperfetto significa anche volontà indebolita. Quindi all’inizio della vostra carriera siete fatti così, perché vi è stato dato soltanto di formare il vostro essere imperfetto per la perfezione. La vostra vita terrena sarebbe perciò senza speranza se non vi fosse stato regalato una cosa dall’Amore di Dio, Che vuole aiutarvi per arrivare di nuovo alla perfezione: Egli ha posto in voi una minuscola Scintilla del Suo infinito Spirito d’Amore. Questa Scintilla è il Suo contributo, è unita a Lui indissolubilmente, è Spirito dal Suo Spirito. Luce dalla Sua eterna Luce Primordiale e contemporaneamente Forza. Questa minuscola Scintilla è in grado di completare il suo cambiamento in voi, affinché ogni imperfezione sparisca e che voi possiate lasciare questa Terra come raggianti esseri di Luce. Ma to premetto che voi stessi accendiate questa minuscola Scintilla, che gli apportiate del cibo, affinché possa espandersi. Premette che voi vi lasciate sospingere dallo Spirito divino d’Amore in voi all’azione d’amore, perché questa è la sua attività, è l’Aiuto di Dio, che questa Scintilla di Spirito cerca ininterrottamente di influenzare l’uomo dall’interno ad essere attivo nell’amore, perché ‘l’Amore’ è uguale a ‘Luce e Forza’, perché con l’azione d’amore svaniscono sia l’ignoranza che anche l’assenza di forza, perché unicamente l’amore è il mezzo per diventare di nuovo perfetto come fu l’essere in principo. Nessun uomo raggiungerebbe la meta senza questa scintilla d’amore nella vita terrena, perché nel passato l’essere ha rifiutato nella libera volontà ogni irradiazione d’Amore di Dio e non è più capace di alcun vero amore come eredità, perché Dio ha annunciato per Primo l’Amore. L’uomo ora è l’essere caduto in passato, che credeva di poter esistere senza divina Irradiazione d’Amore. Certo, non poteva più svanire, ma lo stato dell’essere caduto è diventato completamente diverso da come fu creato primordialmente. Perché solo l’Amore è la Forza vivificante che rende possibile all’essere una attività che rende felice e senza l’Amore l’essere è morto e di spirito oscurato e deve perciò essere anche infelice nel massimo grado. L’Amore e la Misericordia di Dio ha posto lo stesso, malgrado il rifiuto del Suo Amore, quella Scintilla d’Amore nel cuore di ogni uomo e ha posto così un collegamento tra Se e lui, che però da parte dell’uomo deve ora venire utilizzata, perché anche questa Scintilla d’Amore, il contributo dello Spirito divino, non esercita alcuna costrizione sulla volontà dell’uomo, ma ciononostante tramite una leggera spinta cerca appunto di influenzare quella volontà di provarsi nell’amore. Da questo ora può splendere una fiamma nel cuore dell’uomo che espande Luce e apporta anche contemporaneamente della Forza per modificare il suo essere. Perciò è possibile ad ogni uomo di procurarsi nella vita terrena Luce e Forza, ma dato che la libera volontà non deve essere esclusa, anche lo Spirito d’Amore di Dio si tiene indietro e non costringe l’uomo a fare quello che produce la sua perfezione, per cui incalcolabilmente tanti uomini non ne fanno uso del grande Dono di Grazia e perciò permangono nell’oscurità ed assenza di forza per cui soltanto l’azione d’amore può liberare l’anima.

Amen