• Terug

De zegen van de twijfel - Waarheid

Dat er steeds weer twijfels in uw hart binnensluipen is in zoverre gunstig, dat u dan nadenkt over vragen die u bezighouden - en dat u nu ook d.m.v.gedachten beïnvloed kunt worden door de wezens die trachten uw twijfels op te lossen. Bedoeld zijn echter alleen zulke twijfels die een serieuze zoeker overvallen, die er toe aansporen steeds meer te zoeken en te vragen. Niet echter de twijfels die de onverschillige mensen een reden menen te geven het hun aangeboden weten af te wijzen, omdat zij dit helemaal niet verlangen en die daarom nooit met een brenger van de waarheid willen instemmen. Hun twijfels zijn altijd alleen maar uitvluchten - en een vlucht terug in de duisternis - wanneer hun al eens een licht wordt geboden.

Ernstige zoekers echter zijn niet dadelijk tevreden, en hun twijfels kunnen voor hen tot zegen worden als zij het vragen niet nalaten. Juist dat vragen geeft de wezens van het licht de mogelijkheid steeds weer d.m.v. gedachten op hen in te werken - tot hun denken tot klaarheid gekomen is - en hun tot zekerheid geworden is wat hun nog twijfelachtig toescheen.

De denkende mens zal ook meestal niet oppervlakkig zijn, zodat hij eenvoudig afwijst wat hem niet geloofwaardig voorkomt - hij onderzoekt diepgaander voordat hij een leer die tot hem komt geheel verwerpt. Twijfel kan dus tot opheldering leiden, twijfel kan u behoeden voor het aannemen van dwaling, maar alleen als de mens zich beijvert in de waarheid te wandelen. Daarom is de mens die zijn twijfels laat horen niet te veroordelen, want die getuigen van een ware ernst. Maar hij moet ook de mogelijkheid benutten en niet eerder rusten tot hij innerlijk tot volle overtuiging gekomen is - zodat hij dan– of die kennis als waarheid aanneemt - of als dwaling kan afwijzen. En de twijfels helpen hem er bij om tot deze overtuiging te komen.

Een mens die zichzelf voor wetend houdt, kan niet meer onderricht worden, want hij opent zich niet meer voor de stromen uit de lichtvolle wereld. Hij laat alleen zijn verstand werken - maar hij luistert niet naar wat hem door hen die weten wordt toegefluisterd.

Maar een mens die twijfelt, onderzoekt - hij vraagt, en gelooft dan ook wel deze twijfels op te kunnen lossen. En zodra hij ernstig naar de waarheid verlangt, kan hij er op vertrouwen dat zijn denken dan ook juist geleid wordt, want de serieuze zoeker naar de waarheid heeft deze waarborg, omdat GOD - als de eeuwige WAARHEID Zelf - Zich ook door hem laat vinden.

Daarom bepaalt de mens ook zelf de waarde van zijn kennis die hij zich tot ideeel eigendom maakt, omdat deze nu afhankelijk is van de sterkte van zijn verlangen naar de waarheid. En daarom moet hij voor zichzelf rekenschap afleggen - want iedereen weet dat mensen zich vergissen kunnen, en dat hij daarom niet bouwen kan op een kennis die hem door mensen werd verschaft. Hij moet daarom ook bereid zijn genoemde kennis op te geven wanneer hij de zuivere waarheid ontvangen kan. En zuivere waarheid kan hij alleen daar verlangen en in ontvangst nemen waar de Bron van waarheid is. Dus moet hij ook de reeds aangenomen kennis eerst aan GOD voorleggen en HEM verzoeken hem duidelijk te laten inzien in hoeverre deze overeenkomt met de waarheid. En GOD zal deze bede waarlijk verhoren en hem misschien ook twijfel in zijn hart leggen aan de waarheid van zijn kennis tot nu toe. Want het overbrengen van de zuivere waarheid kan pas dan plaatsvinden, als de mens zich openstelt, om nu uit de hoogste Bron in ontvangst te nemen wat hij begeert: de zuivere waarheid uit GOD! Het betreft hier voornamelijk geestelijk weten, maar ook aards worden de gedachten van de mens dan Juist geleid, die deze weg tot GOD - tot de Bron der waarheid - genomen heeft.

En de diepe innerlijke zekerheid - de vaste overtuiging - die hem nu vervult, is de beste waarborg dat hij de goede weg gegaan is, want geen tegenwerping zal hem ooit meer in zijn opvatting doen wankelen. Hij zal ook tegenover zijn medemensen zijn overtuiging kunnen verdedigen en niet opnieuw in twijfel geraken, het zij, dat er nieuwe problemen opgeworpen worden die hij dan ook met een gerust hart op dezelfde wijze zal laten oplossen. Want GOD geeft allen de waarheid die haar maar ernstig begeren, maar HIJ zal ze onthouden aan diegenen die op hun eigen kracht vertrouwen, die puur verstandelijk trachten te doorgronden wat GOD alleen weet.

Amen

La bénédiction du doute – la Vérité

Le fait que des doutes s’insinuent toujours de nouveau dans vos cœurs, est avantageux puisqu’ensuite vous réfléchissez sur des questions qui vous concernent, et maintenant vous pouvez aussi être influencé mentalement par ces êtres qui s’efforcent de résoudre vos doutes. Mais sont à prendre en compte seulement les doutes qui assaillent un chercheur sérieux, qui le stimulent à chercher et à demander toujours davantage, mais pas ces doutes qui servent à justifier les hommes indifférents qui refusent un savoir qui leur est offert, parce qu'ils ne le désirent en rien, et donc ils ne veulent jamais reconnaître un porteur de la Vérité. Leurs doutes sont seulement des excuses et une fuite pour les faire retourner dans l'obscurité lorsqu’il leur est offert une Lumière. Mais les chercheurs sérieux ne se contentent pas si vite, et leurs doutes peuvent devenir pour eux-mêmes une bénédiction, vu qu’ils ne renoncent pas à demander. Et vraiment cela donne la possibilité aux êtres de Lumière d'agir toujours de nouveau mentalement sur eux tant que leurs pensées ne se sont pas éclaircies, et pour eux ce qui leur semblait encore incertain est devenue une certitude. L'homme pensant ne sera presque jamais superficiel, car il rejette simplement ce qui ne lui semble pas crédible, mais il creuse plus à fond avant de rejeter totalement un enseignement qui lui est arrivé. Un doute peut donc mener à la clarification, un doute peut aussi protéger de l'acceptation de l'erreur, mais seulement, lorsque l'homme s’efforce de marcher dans la Vérité. Et donc un homme qui fait entendre ses doutes n'est pas à condamner, parce que cela témoignent seulement d'un juste sérieux. Mais il doit aussi examiner les possibilités, et ne pas se reposer avant qu’il ait atteint intérieurement la pleine conviction, de sorte que maintenant il accepte le savoir comme Vérité ou bien la refuser comme erreur. Et pour arriver à cette conviction, il est aidé par les doutes. Un homme qui se présume savant ne peut plus être instruit, parce qu'il ne s'ouvre pas aux courants du monde de la Lumière, il fait devenir actif seulement son entendement, mais il n'écoute pas ce qui est chuchoté par la partie qui est dans la connaissance. Mais un homme qui doute recherche, il demande, et ensuite il croit pouvoir résoudre intellectuellement ces doutes. Et comme il tend sérieusement vers la Vérité, il peut aussi avoir confiance que ses pensées sont maintenant guidées de la manière juste, parce que le chercheur sérieux de la Vérité a cette garantie, parce que Dieu en tant que Vérité Même Se fait trouver par lui. Et donc l'homme lui-même établit la valeur du savoir dont il fait sa propriété mentale, parce que celui-ci dépend maintenant de combien fort est son désir pour la Vérité. Et donc il doit se rendre compte lui-même, parce que chacun sait que les hommes peuvent se tromper, que donc ils ne peuvent pas s'appuyer sur un savoir qui leur a été transmis par le prochain, et donc il doit aussi être prêt à renoncer à ce savoir, lorsqu’il peut recevoir la pure Vérité. Et il peut désirer et prendre en consigne la pure Vérité, seulement à la Source de la Vérité. Donc le savoir accueilli doit d'abord être présenté à Dieu et Le prier de lui faire reconnaître clairement ce qui correspond à la Vérité. Et Dieu écoutera vraiment cette demande et il lui mettra peut-être des doutes sur la Vérité de son savoir dans le cœur, parce que seulement alors la transmission de la pure Vérité peut se dérouler lorsque l'homme s'ouvre pour accueillir de la Source la plus sublime ce qu'il désire recevoir : la pure Vérité de Dieu. Cela concerne principalement le savoir spirituel, mais les pensées terrestres de l'homme sont aussi maintenant orientées à juste titre chez celui qui a entrepris cette voie vers Dieu, vers la Source de la Vérité. Et la profonde certitude intérieure qui s’établit maintenant, est la meilleure garantie d'entreprendre la voie juste, parce qu'aucune objection ne pourra le brouiller dans son opinion, il pourra soutenir sa conviction dans les rapports avec son prochain, et il n'aura maintenant pas de nouveau des doutes, à moins que ne soient soulevées d’autres problèmes qui pourront être résolus tranquillement de la même manière. Parce que Dieu donne la Vérité à tous ceux qui la désirent sérieusement, mais Il ne la révèle pas à ceux qui se basent sur leur propre force, qui cherchent d’une manière purement intellectuelle à découvrir ce que Dieu Seul sait.

Amen