• Terug

In het begin was het Woord

In het begin was het Woord en het Woord zal blijven tot in alle eeuwigheid. Het woord is het uitvloeien van mijn liefde, en is de verbinding tussen Mij en het geschapene dat van uit zijn zelfbewustzijn de verbinding met Mij wenst. Want pas deze wens, namelijk de wil Mij te horen, geeft het wezen de geschiktheid zich aangeraakt te voelen door de liefdekracht die elk woord van Mij eigen is. Want dat woord geeft het wezen het bewijs dat er een ander Wezen bestaat en dat dus tot hem spreekt. Het woord ging van Mij uit toen uit Mij wezens in het leven traden. Ik gaf daardoor het wezen de gave iets in zich te vernemen dat als woord, als gevormde gedachte, tot hem doordrong en hem de aanwezigheid van een tweede Wezen bewees dat zich aan hem wilde mededelen.

Pas het geschapene had mijn woord nodig en daarom heet het ook: in het begin was het Woord, want Ik zelf ben van eeuwigheid. Zolang buiten Mij geen wezens bestonden hoefde ook mijn woord niet te weerklinken, maar het geschapen wezen moest door Mij aangesproken worden om zijn zaligheid te verhogen. Het moest Mij kunnen horen en deel kunnen hebben aan mijn gedachten die als "woorden" in het wezen weerklonken en dit zelf weer tot denken aanspoorden, tot vrije werkzaamheid van het denkvermogen en van de wil. Het wezen werd dus zelfstandig buiten Mij geplaatst, moest echter in voortdurende verbinding met Mij kunnen blijven door het uitwisselen van gedachten die door het woord tot uitdrukking kwamen. Onzegbare liefde vervulde Mij toen Ik wezens schiep die "evenbeelden" waren van Mij zelf. En de drang Mij zelf aan die wezens te openbaren bewoog Mij hen aan te spreken en mijn liefde te tonen. Want daardoor voelden zij ook zelf de verbinding met het Wezen dat hen bovenmate liefhad. Mijn liefde vloeide dus over in deze wezens in de vorm van mijn woord. En zij konden ook mijn liefde beantwoorden want zij waren producten van mijn liefde, dus in hun oerwezen zelf liefde. Zij konden dus mijn woord begrijpen en beantwoorden, en zij waren ook bekwaam onder elkaar van gedachten te wisselen. En het waren steeds weer gedachten die hun van Mij uit in de vorm van woorden toevloeiden.

Het woord ging dus van Mij uit omdat Ik zelf dat Woord ben van eeuwigheid, de alles voortbrengende kracht die in zichzelf liefde is. En het woord zal blijven bestaan tot in alle eeuwigheid, want Ik ben van eeuwigheid. Het woord had wel een begin, maar het zal blijven bestaan tot in alle eeuwigheid omdat het wezen dat Ik schiep niet kan vergaan. Eeuwig zal Ik het zodoende aanspreken en zalig maken, doordat mijn liefdekracht het wezen voor eeuwig toestroomt, in de vorm van mijn woord aanraakt en zalig maakt. Dus ben Ik zelf dat Woord en Ik bewijs Mij zelf aan mijn schepselen door het woord, want zij kunnen Mij vernemen, ook al kunnen zij Mij niet aanschouwen. En zij kunnen ook voelen dat Ik zelf hen aanspreek, hun God en Schepper van eeuwigheid, wiens eindeloze vaderliefde op die manier tot uitdrukking komt dat er een band bestaat tussen de Schepper en het geschapene, tussen Vader en kind. Dat woord zal dus weerklinken tot in alle eeuwigheid, want de liefde tot het geschapene kan nooit vergaan.

En daarom zal het geschapene die liefde ook altijd gewaar worden, want Ik zal steeds tot mijn kinderen spreken en zal mijn woord laten horen in de gehele oneindigheid. Ik zal niet alleen de wezens aanspreken in het lichtrijk maar ook alle mensen op aarde die nog weinig weten van de oneindige liefde van de Vader tot Zijn kinderen. Daarom bedien Ik Mij van een mens die zich vrijwillig met Mij verbindt en als werktuig dient, want alle mensen moeten ervaren dat Ik besta, en moeten ook een bewijs hebben in vorm van mijn woord, in de vorm van mijn goddelijke uitstraling van liefde. Maar of zij zich door Mij laten aanspreken en of mijn woord hun harten beroert, dat is altijd pas een gevolg van de goede wil die Ik nooit zal dwingen. Wie echter die goede wil heeft zal Mij zelf ook herkennen in het woord. En wie zich bewust door Mij laat aanspreken, die heeft ook mijn liefdestraling opgenomen, en die zal niet zonder uitwerking blijven.

Amen

(20º aniversario) "En el principio fue la Palabra...."

En el principio era la Palabra , y la Palabra será por toda la eternidad. La Palabra es la efusión de Mi amor, es la conexión desde Mí hacia todos los seres creados que, en la conciencia de su Yo, desean la conexión Conmigo.... Porque sólo este deseo, la voluntad de escucharme, da como resultado la capacidad de que un ser se sienta tocado por la propia fuerza del amor de la Palabra.... La Palabra da al ser la prueba de la existencia de otro Ser Que así le habla.... La Palabra salió de Mí cuando el ser surgió de Mí a la vida. Le di al ser la capacidad de escuchar algo dentro de sí mismo, que como palabra.... como un pensamiento formado.... que le llegaba y que ahora le demostraba la presencia de un segundo Ser que quería comunicarse con él.... Primero el ser "creado" necesitaba Mi Palabra, y por eso se dice: En el principio fue la Palabra.... Yo mismo soy desde la eternidad, sin embargo, mientras no existiera ningún ser aparte de Mí, tampoco era necesario que sonara Mi Palabra: pero el ser creado debía ser abordado (N. del T.: contactado) por Mí para aumentar su dicha. No podía verme pero debía ser capaz de oírme, debía ser capaz de participar en mis pensamientos que, por tanto, sonaban en él como "palabras" y que estimulaban al propio ser a pensar por su parte, a liberar la actividad de su facultad de pensar y su voluntad.... Porque el ser fue colocado fuera de Mí en independencia, pero también debía ser capaz de permanecer en contacto constante Conmigo a través del intercambio de pensamientos que se expresaban a través de "la Palabra". Un amor indecible Me llenó cuando creé seres que eran una imagen de Mí mismo, y el impulso de comunicarme a estos seres Me impulsó a dirigirme a ellos y darles a conocer Mi amor. Como resultado, también sintieron el vínculo con el Ser que los amaba en exceso.... Así, Mi amor en la forma de Mi Palabra fluyó hacia estos seres y ellos también pudieron devolver Mi amor, pues eran productos de Mi amor, es decir ellos mismos eran „amor“ en su naturaleza fundamental..... Así también fueron capaces de entender Mi Palabra y devolverla. También pudieron intercambiar pensamientos entre ellos a través de la Palabra.... pero siempre fueron primero los pensamientos los que fluyeron hacia ellos desde Mí en la forma de la Palabra.... Porque la Palabra se originó en Mí, que soy la Palabra desde la eternidad.... el Poder que todo lo genera y que es amor en Sí mismo. Y la Palabra existirá para toda la eternidad.... Soy de la eternidad.... La Palabra tuvo un principio, pero permanecerá por toda la eternidad, pues los seres que creé no pueden pasar, y así me dirigiré eternamente a ellos y los haré felices con ella, porque Mi fuerza de amor también fluye eternamente hacia el ser, que lo toca y lo hace feliz en la forma de Mi Palabra. Yo mismo soy la Palabra, y me demuestro a Mis creaciones vivientes a través de la Palabra. Pueden oírme aunque no puedan verme, y pueden sentir que Yo mismo Me dirijo a ellos.... su Dios y Creador desde la eternidad, Cuyo infinito amor paternal se expresa de tal manera que se demuestra un vínculo entre el Creador y lo creado, entre el Padre y su hijo. Y la Palabra resonará por toda la eternidad, porque el amor por lo creado no puede pasar, y así lo creado también experimentará constantemente este amor.... Hablaré siempre a Mis hijos, dejaré que Mi Palabra resuene en el infinito, no sólo me dirigiré a los seres espirituales que están en la luz, también hablaré a las personas de la tierra que aún conocen poco del amor infinito del Padre por sus hijos.... Entonces Me serviré de un ser humano que se una voluntariamente a Mí y por tanto me sirva como instrumento.... Porque todos los pueblos sabrán que Yo Soy, y también tendrán la prueba de ello en forma de Mi Palabra, la emanación divina de amor, acuñada.... Pero el hecho de que se dejen interpelar por Mí, de que Mi Palabra llegue a sus corazones, siempre es sólo el resultado de la buena voluntad, que no quiero ganar obligatoriamente.... Pero quien tiene buena voluntad también Me reconoce a Mí mismo en la Palabra, y quien una vez conscientemente deja que Me dirija a él también ha recibido Mi irradiación de amor, que tampoco quedará nunca sin efecto.... Y bendito es el que conscientemente se deja dirigir por mí.... Porque él entra voluntariamente en Mi esfera de amor y Mi amor fluye hacia él ininterrumpidamente, y entonces entra de nuevo en ese estado en el que siempre y constantemente Me escucha porque nuevamente se ha unido íntimamente a Mí...

Amén