• Terug

Strijd om het bestaan is absoluut noodzakelijk

Een rustig leventje zou voor de meeste mensen geestelijke stilstand, zo niet achteruitgang betekenen, want de mens zou dan zelden gaan werken aan zijn geestelijke voltooiing, omdat het aards bestaan hem volledig vervult, d.w.z. voor hem voldoende is wanneer het hem biedt wat hij nodig heeft. Zijn eigenliefde zou dus steeds gevoed worden en ook het lot van zijn medemens zou hem dan geen gelegenheid bieden om dienend en onbaatzuchtig werkzaam te zijn.

Het leven op aarde is een proeftijd voor de wil van de mens. Maar om zich te kunnen beproeven, moet hij van verschillende kanten uit worden aangespoord. Dus moet elke aandrift in de mens worden aangesproken en moet de wil nu bepalen aan welke aandriften hij gevolg geeft. En dat vereist ook een zich voortdurend veranderende levenssituatie, het vereist voortdurende aansporingen en voortdurende mislukkingen, die de mens nu tot een bewuste strijd in het leven weten te bewegen, die alleen maar aards gericht kan zijn, maar die ook op het innerlijk leven van invloed kan zijn.

De mens kan dus alle gelegenheden negeren. Pas de voortdurende strijd om het bestaan laat de mens actief worden - aanvankelijk alleen zijn levenskracht opeisend, maar die hij ook kan gebruiken om geestelijke kracht te verwerven. Een bestaan op aarde zonder moeite zou alleen in de zeldzaamste gevallen in het hart van de mens liefde ontsteken, die de mens aanspoort om in liefde te werken. De mensen zouden slechts een lui leventje leiden en een doel van hun bestaan niet onderkennen dat bestaat in de verandering van eigenliefde tot naastenliefde. Want hij ziet de naaste in even goede levensomstandigheden en ziet geen aanleiding tegenover hem liefde te betonen. Maar anderzijds kan hij zich een rustig aards bestaan bezorgen, wanneer hij zich inspant de ongelijkheid die onder de mensen bestaat in liefde op te heffen - wanneer hij dus noodsituaties, die er terwille van het rijper worden van de ziel moeten zijn, probeert op te heffen door onbaatzuchtige liefdewerken en zichzelf dus in een staat van rijpheid plaatst, die hem een zorgeloos aards bestaan verzekert - omdat hij a.h.w. de wilsproef op aarde heeft doorstaan: de verbinding met MIJ tot stand te brengen door de liefde - wat zin en doel van het leven op aarde is en blijft.

De aarde is de rijpingsplaats voor het geestelijke dat in een nog zeer onrijpe staat de aarde betreedt: dus kan ze nog geen paradijselijke verblijfplaats zijn door Mijn Wil, maar ze zou het kunnen worden door de menselijke wil - wanneer eenieder er alleen naar zou streven om eerst zijn opgave op aarde te vervullen en zich te vormen tot liefde.

Daartoe moeten hem echter ook de mogelijkheden worden verschaft die daarin bestaan onbaatzuchtige hulp te verlenen aan de medemensen die zich in nood bevinden. Want daarin moeten ze hun liefde tot MIJ en tot de naaste bewijzen. Maar dan kan ook ieder mens er zeker van zijn dat er steeds minder noden en zorgen op hem zullen drukken en dan zou ook de aarde waarlijk een paradijselijke verblijfplaats zijn voor alle mensen als liefde alles zou vervullen. De aarde is een scholingsplaats die ieder mens moet doorlopen. Hij betreedt ze onrijp en geheel rijp moet hij haar weer verlaten. En steeds zal 'n succes ook 'n inspannend werk vooropstellen, steeds zal een zege een eerdere strijd bekronen. Maar het doel is iets wondermoois en de wil van de mens kan dit doel bewerkstelligen.

Amen

A luta pela existência é indispensável....

Uma vida terrena pacífica significaria paralisação espiritual ou mesmo declínio para a maioria das pessoas, pois então o ser humano raramente trabalhará em direção à sua perfeição espiritual, porque a vida terrena o realiza completamente, ou seja, é suficiente para ele se lhe oferece o que ele precisa. Seu amor-próprio, portanto, encontraria constantemente alimento e também o lote do ser humano não lhe ofereceria nenhuma oportunidade de ser ativo de forma serviçal e altruísta. A vida na Terra é uma época de testes para a vontade do ser humano. Mas para poder testar-se a si mesmo, deve ser estimulado de diferentes lados..... Assim, cada instinto do ser humano deve ser abordado e a vontade deve agora determinar quais instintos ele vai cumprir. E isso também exige uma situação em constante mudança na vida, exige incentivos constantes e também falhas constantes que agora determinam a luta consciente do ser humano pela vida, que só pode ser orientada para a terra, mas que também pode ter influência na vida interior e assim o ser humano aproveita todas as oportunidades para amadurecer.... mas também pode deixar passar tais oportunidades. Só uma luta constante pela vida permite que o ser humano se torne ativo, a princípio apenas exigindo sua vitalidade, mas que ele também pode utilizar para alcançar a força espiritual. Uma vida na Terra sem luta também deixaria a vitalidade do ser humano sem uso, pois uma vida na Terra sem luta só muito raramente acenderia amor no coração das pessoas, o que as impeliria a serem ativas no amor. As pessoas apenas levariam uma existência ameaçadora e não reconheceriam um propósito da sua existência que consiste na transformação do amor próprio em amor de vizinhança. Pois ele vê o seu próximo na mesma boa situação da vida e não tem motivos para provar amor para com ele. Por outro lado, porém, ele pode criar uma vida terrena pacífica para si mesmo se se esforçar por compensar a desigualdade existente entre as pessoas com amor, se assim tentar remediar estados de adversidade, que têm de ser por causa do amadurecimento da alma, através de uma actividade desinteressada de amor e assim se colocar num estado de maturidade que lhe dê uma vida terrena despreocupada porque, por assim dizer, passou no teste da vontade: estabelecer o vínculo comigo através do amor.... que é e continua a ser o propósito e a meta da existência terrena.... A Terra é a estação madura para o espiritual, que entra na Terra em um estado ainda muito imaturo. Assim, ainda não pode ser uma morada paradisíaca através da Minha vontade, mas pode tornar-se uma morada paradisíaca através da vontade.... das pessoas, se apenas todos se esforçassem para cumprir primeiro a sua tarefa terrena, para se moldar em amor...., para a qual, no entanto, também lhe deve ser dada a oportunidade de prestar ajuda desinteressada aos seus semelhantes necessitados. Pois isto provará o vosso amor por Mim e pelo vosso próximo. Mas então cada pessoa também pode estar certa de que será sobrecarregada por cada vez menos dificuldades e preocupações, e então a Terra poderia ser verdadeiramente uma morada paradisíaca para todas as pessoas se o amor enchesse a todos. A Terra é uma estação de treino que todo o ser humano tem de passar por.... Ele entra nele imaturamente e deve deixá-lo novamente maduro.... E o sucesso exigirá sempre muito trabalho, uma vitória coroará sempre uma luta anterior.... Mas a meta é gloriosa, e a vontade do homem pode alcançar essa meta...._>Amém