• Terug

Strijd om het bestaan is absoluut noodzakelijk

Een rustig leventje zou voor de meeste mensen geestelijke stilstand, zo niet achteruitgang betekenen, want de mens zou dan zelden gaan werken aan zijn geestelijke voltooiing, omdat het aards bestaan hem volledig vervult, d.w.z. voor hem voldoende is wanneer het hem biedt wat hij nodig heeft. Zijn eigenliefde zou dus steeds gevoed worden en ook het lot van zijn medemens zou hem dan geen gelegenheid bieden om dienend en onbaatzuchtig werkzaam te zijn.

Het leven op aarde is een proeftijd voor de wil van de mens. Maar om zich te kunnen beproeven, moet hij van verschillende kanten uit worden aangespoord. Dus moet elke aandrift in de mens worden aangesproken en moet de wil nu bepalen aan welke aandriften hij gevolg geeft. En dat vereist ook een zich voortdurend veranderende levenssituatie, het vereist voortdurende aansporingen en voortdurende mislukkingen, die de mens nu tot een bewuste strijd in het leven weten te bewegen, die alleen maar aards gericht kan zijn, maar die ook op het innerlijk leven van invloed kan zijn.

De mens kan dus alle gelegenheden negeren. Pas de voortdurende strijd om het bestaan laat de mens actief worden - aanvankelijk alleen zijn levenskracht opeisend, maar die hij ook kan gebruiken om geestelijke kracht te verwerven. Een bestaan op aarde zonder moeite zou alleen in de zeldzaamste gevallen in het hart van de mens liefde ontsteken, die de mens aanspoort om in liefde te werken. De mensen zouden slechts een lui leventje leiden en een doel van hun bestaan niet onderkennen dat bestaat in de verandering van eigenliefde tot naastenliefde. Want hij ziet de naaste in even goede levensomstandigheden en ziet geen aanleiding tegenover hem liefde te betonen. Maar anderzijds kan hij zich een rustig aards bestaan bezorgen, wanneer hij zich inspant de ongelijkheid die onder de mensen bestaat in liefde op te heffen - wanneer hij dus noodsituaties, die er terwille van het rijper worden van de ziel moeten zijn, probeert op te heffen door onbaatzuchtige liefdewerken en zichzelf dus in een staat van rijpheid plaatst, die hem een zorgeloos aards bestaan verzekert - omdat hij a.h.w. de wilsproef op aarde heeft doorstaan: de verbinding met MIJ tot stand te brengen door de liefde - wat zin en doel van het leven op aarde is en blijft.

De aarde is de rijpingsplaats voor het geestelijke dat in een nog zeer onrijpe staat de aarde betreedt: dus kan ze nog geen paradijselijke verblijfplaats zijn door Mijn Wil, maar ze zou het kunnen worden door de menselijke wil - wanneer eenieder er alleen naar zou streven om eerst zijn opgave op aarde te vervullen en zich te vormen tot liefde.

Daartoe moeten hem echter ook de mogelijkheden worden verschaft die daarin bestaan onbaatzuchtige hulp te verlenen aan de medemensen die zich in nood bevinden. Want daarin moeten ze hun liefde tot MIJ en tot de naaste bewijzen. Maar dan kan ook ieder mens er zeker van zijn dat er steeds minder noden en zorgen op hem zullen drukken en dan zou ook de aarde waarlijk een paradijselijke verblijfplaats zijn voor alle mensen als liefde alles zou vervullen. De aarde is een scholingsplaats die ieder mens moet doorlopen. Hij betreedt ze onrijp en geheel rijp moet hij haar weer verlaten. En steeds zal 'n succes ook 'n inspannend werk vooropstellen, steeds zal een zege een eerdere strijd bekronen. Maar het doel is iets wondermoois en de wil van de mens kan dit doel bewerkstelligen.

Amen

La lucha de existencia es imprescindible....

Para la mayoría de los seres humanos, una vida terrenal pacífica significaría un estancamiento espiritual o incluso un declive, pues rara vez trabajarían por su perfección espiritual. La vida terrenal los llenaría por completo, es decir, estarían satisfechos si les proporcionara lo que necesitan en la Tierra. Su amor propio se alimentaría así constantemente, y el destino de sus semejantes no les ofrecería entonces la oportunidad de actuar de manera servicial y desinteresada. La vida terrenal es un período de prueba para la voluntad humana. Pero para ponerse a prueba, tiene que ser estimulada desde diversos lados....

Por lo tanto, cada impulso en el ser humano tiene que ser abordado, y la voluntad debe determinar ahora a qué impulso quiere satisfacer. Y esto también requiere una situación de vida constantemente cambiándose, requiere incentivos constantes y también constantes reveces, que ahora determinan la lucha consciente del ser humano por la vida, que solo puede estar orientada hacia lo terrenal, pero que también puede influir en la vida interior, y así el ser humano aprovecha cada oportunidad para madurar.... pero también puede dejarlas pasar.

Solo una lucha de vida constante permite a un ser humano volverse activo, exigiendo inicialmente solo su fuerza vital, que entonces también utilizar para obtener fuerza espiritual. Una existencia terrenal sin lucha también dejaría su fuerza vital sin usar, pues una vida terrenal sin lucha rara vez encendería el amor en el corazón humano, lo que lo impulsaría a la acción amorosa. El ser humano sólo llevaría una existencia monótona y no reconocería el propósito de su existencia, que consiste en transformar el amor propio en amor a Dios y al prójimo. Porque ve a su prójimo en la misma buena situación de vida y no tiene motivo para mostrarle amor.

Por otra parte, también puede crearse una vida terrenal pacifica si se esfuerza por equilibrar la desigualdad que existe entre los seres humanos a través del amor, si busca remediar las emergencias que tienen que existir para la maduración del alma a través de actos de amor desinteresados, y así se lleva a sí mismo a un estado de madurez que le traerá una vida terrenal sin preocupaciones porque ha pasado, por así decirlo, la prueba de la voluntad: establecer el vínculo Conmigo a través del amor.... que es y sigue siendo el propósito y el objetivo de la existencia terrenal....

La Tierra es la estación de maduración para lo espiritual, que entra en la Tierra en un estado aún muy inmaduro. Por lo tanto, aún no puede ser una morada paradisíaca por Mi voluntad, pero podría llegar a serlo por la voluntad de los seres humanos.... si tan sólo cada uno se esforzaría primero por cumplir su tarea terrenal por desarrollarse al amor.... para lo cual, también tienen que crearse las posibilidades para él, que consisten en ofrecer ayuda desinteresada a los seres humanos necesitados. Porque así es como demostrará su amor por Mí y por su prójimo. Entonces cada ser humano puede estar seguro que cada vez le agobiarán menos dificultades y preocupaciones, y entonces la Tierra podría ser verdaderamente una morada paradisíaca para todos los seres humanos, si el amor llenaría a todos.

La Tierra es una estación de entrenamiento por la que todo ser humano tiene que pasar.... Entra en ella inmaduro, y debe abandonarla maduro.... Y el éxito siempre requiere un trabajo duro, la victoria siempre coronará una lucha previa.... Pero el objetivo es verdaderamente glorioso, y la voluntad del ser humano puede alcanzarlo....

amén