• Terug

Het vermogen om te kunnen denken, legt ons een verplichting op

U bent uit MIJ voortgekomen en zodoende in uw oersubstantie hetzelfde als IK. En u moet derhalve ook volmaakt zijn, omdat uit MIJ niets onvolkomens kan voortkomen. Dat u echter nu als mens niet bepaald volmaakt genoemd kunt worden - daar zult u niet aan twijfelen, want het ontbreekt u zowel aan kracht als ook aan inzicht. U moet ook toegeven dat er u veel aan kennis ontbreekt en dat u ook niet onbeperkt kunt scheppen en werken, zelfs al zou u het willen.

Het laatste behoeft u niet bewezen te worden omdat u zelf deze gebrekkige toestand bij u kunt vaststellen, terwijl het eerste - dat u uit MIJ bent voortgekomen, heel vaak betwijfeld wordt. Toch kan de mens zichzelf ook geen andere verklaring over zijn ontstaan met overtuiging geven, omdat hem daar de bewijzen voor ontbreken.

Dus moet u dit laatste geloven, u moet het aannemen zonder bewijs. Maar u kunt zelf ook tot de innerlijke overtuiging komen, als u echt dichter bij de waarheid wilt komen, als u nadenkt over het ontstaan van uzelf en de gehele schepping. Dit vermogen alleen al kon een bewijs voor u zijn, want het getuigt van iets levends - van een ik-bewustzijn - dat niet vanzelf ontstaan kan zijn maar een eveneens IKbewust WEZEN als oorsprong moet hebben.

Het eigen leven van de mens laat besluiten tot een alles omvattend leven, omdat de mens het niet aan zichzelf kan geven, daartegen toch aanwezig is. Want ook het natuurlijke proces van de verwekking is een natuurwet die eerst door een WETGEVER werd uitgevaardigd DIE de Wil had levende wezens te laten ontstaan.

U, mensen zou dus verstandelijk al tot de gevolgtrekking kunnen komen dat u schepselen bent van een almachtige Schepper, en dan zou het u moeten bevreemden dat u onvolmaakt bent. Pas als u door uw verstandelijk denken zover gekomen bent uzelf deze vraag te stellen, is er de mogelijkheid u in de vorm van gedachten, uw aardse opdracht duidelijk te maken: dat u er naar streven moet de volmaaktheid die u in het allereerste begin had weer te verkrijgen, die uw deel was toen u van MIJ bent uitgegaan.

U, mensen ontbreken de bewijzen, maar u kunt denken. En dit alleen al verplicht u, ook over het doel van uw bestaan na te denken en er opheldering over te verlangen. En zo'n wens zal IK zeker vervullen omdat u een deel van MIJ bent, omdat u kinderen van Mijn Liefde bent, die IK terwille van een doel geschapen heb.

U kunt de u ontbrekende kennis te allen tijde verkrijgen, maar daar is uw eigen wil voor nodig. Want u wordt niet gedwongen, juist omdat u oorspronkelijk vrij geschapen wezens bent die alleen hun vrijheid misbruikt hebben, deze echter als mens weer goed gebruiken moeten - om weer tot volmaaktheid te komen.

Maar de mens misbruikt opnieuw zijn vrije wil, als hij noch zijn verstand, noch zijn levenskracht inschakelt om een juiste levenswandel te leiden. Want die zou hem licht vallen omdat hij voldoende aanwijzingen van MIJ krijgt, het zij door Mijn Woord of door onontkoombare invloed van het lot.

Altijd echter is het zijn wil, die zich daarop instelt - positief of negatief - en die wil is vrij. Doch de band tussen MIJ en Mijn schepselen blijft bestaan, zelfs al wordt ze door de mens verloochend, want hij zou niet kunnen bestaan, als IK Mijn Wil, d.w.z. Mijn Liefdekracht van hem terug zou trekken.

Hij echter voelt zolang niets van deze band, zolang hij MIJ afwijst, zolang hij zich zelf als een geheel onafhankelijk schepsel beziet. Pas als hij in vrije wil geheel bewust de verbinding met MIJ nastreeft, heeft hij 'n besef over zichzelf en zijn toestand. En dan keert hij weer in zijn oer-toestand terug, dan zal hij kunnen scheppen en werken in licht en kracht - en onuitsprekelijk zalig zijn.

Amen

La facoltà di poter pensare, obbliga

Voi siete proceduti da Me e quindi nella vostra sostanza dall’Eernità siete uguali a Me e perciò, dovevate anche essere perfetti, perché da Me non può procedere nulla di imperfetto. Ma che ora da uomo non potete essere chiamati perfetti, sarà senza dubbio per voi, perché vi manca sia la forza come anche la conoscenza. Dovete ammettere che vi manca molto sapere e che non potete neanche creare ed operare illimitatamente, persino se questa fosse la vostra volontà. L’ultima non deve esservi dimostrata, perché voi stessi potete constatare questo stato imperfetto su di voi, ma per primo, cioé che voi siete proceduti da Me, questo viene sovente messo in dubbio. Ma l’uomo non può darsi nessun’altra spiegazione convinta sulla sua origine, perché per questo gli mancano le dimostrazioni. Quindi dovete credere l’ultima, dovete accettarla senza dimostrazione. Ma vi potete creare per questo l’interiore convinzione quando riflettete nella volontà di avvicinarvi alla Verità, sull’Origine vostra e dell’intera Creazione. Questa facoltà da sola dovrebbe esservi una dimostrazione, perché fornisce la testimonianza di qualcosa di vivente, della consapevolezza dell’io, che non può essere sorta da sé stessa, ma deve aver avuto come Origine pure un Essere auto consapevole dell’Io. La vera vita dell’uomo fa dedurre una Vita che tutto abbraccia, perché l’uomo non può darla a sé stesso, però egli esiste. Perché anche il processo di procreazione naturale è una legge della natura, che è stata in precedenza rilasciata da un Legislatore Che ha avuto la Volontà, di far sorgere degli esseri viventi. Quindi voi uomini intellettualmente potete già giungere al risultato, che siete delle creature di un Creatore Onnipotente, ed allora vi dovrebbe sembrare strano che siete imperfetti. Solo quando siete giunti attraverso il vostro pensare d’intelletto al punto di formulare questa domanda, è data la possibilità di rendervi chiaro il vostro compito terreno in forma di pensieri: che dovete sforzarvi, di ottenere di nuovo la perfezione primordiale, che era la vostra parte, quando siete proceduti da Me. Voi potete ottenere in ogni momento il sapere che vi manca, ma per questo ci vuole la vostra propria volontà. Non verrete costretti, proprio perché siete degli esseri originariamente creati liberi, che hanno soltanto abusato della loro libertà, che però ora come uomo la devono di nuovo usare nel modo giusto, per arrivare di nuovo alla perfezione. Ma l’uomo abusa nuovamente della sua libera volontà, se non impiega né il suo intelletto né la sua forza vitale, per condurre un cammino di vita giusto, perché questo gli sarebbe facile, dal momento che riceve sufficienti indicazioni da Me, sia attraverso la Mia Parola oppure anche mediante l’influenza sul destino. Ma è sempre la sua volontà che vi si dispone, sul positivo, o sul negativo, e questa è libera. Ma il legame tra Me e le Mie creature rima esistente, persino quando viene rinnegato dall’uomo, perché non potrebbe esistere, se ritirassi da lui la Mia Volontà, la Mia Forza d’Amore. Ma lui non sente nulla di questo legame finché Mi rifiuta, finché vede sè stesso come essere totalmente indipendente. Solo quando tende nella libera volontà nella piena consapevolezza al legame con Me, riconosce sé stesso ed il suo stato. Ed allora ritorna di nuovo nel suo stato primordiale, allora potrà creare ed agire nella Luce e Forza ed essere inesprimibilmente beato.

Amen