• Terug

De stem van het geweten

Ieder heeft een stille maner in zich die hem onmerkbaar dringt of waarschuwt, die zich echter zo zachtjes uit dat hij gemakkelijk niet gehoord kan worden wanneer de mens geen acht op hem slaat. Deze maner in u is ook een genade van God, een hulpmiddel dat door de Liefde Gods wordt gebruikt, een geschenk dat ieder mens is gegeven, maar waar ook acht op moet worden geslagen, wil het zin hebben. Zolang de mens juist en rechtvaardig wil leven, zal hij ook steeds aandacht schenken aan wat de innerlijke stem hem zegt. Hij zal zich gehinderd voelen wanneer hij op het punt staat een onrechtvaardigheid te begaan. En hij zal een zacht aandringen in zich vernemen als het er om gaat goede werken te verrichten. Want de maner in hem kan zich uiten bij mensen die van goede wil zijn.

Maar de “stem van het geweten” kan ook heel gemakkelijk worden verstikt of overstemd door verlokkingen die luider klinken en daarom eerder worden aangehoord, maar die nooit de ziel tot heil strekken. Dan stompt de mens af. Het is hem onverschillig of dat wat hij doet goed of slecht is. Hij geeft gevolg aan alle opwellingen die hem aards voordeel opleveren. En hij luistert er niet meer naar, wanneer de stem van het geweten zich kenbaar wil maken. Maar deze ongevoeligheid voor het spreken van het geweten is zijn eigen schuld, want de stille maner bevindt zich in ieder mensenhart.

Hij kan echter verdrongen of bewust verhinderd worden zich te uiten. En dat gebeurt wanneer de mens tegen de innerlijke aanmaning of waarschuwing in handelt en daardoor deze fijne stem tot zwijgen brengt. Want God dwingt de wil niet en een dwingen van de wil zou het zijn, als de innerlijke stem ondanks afweer zich steeds luider op de voorgrond zou plaatsen en de mens daardoor onvrij werd in zijn willen en handelen. Elke genadegave van God moet vrijwillig worden benut, wil ze haar uitwerking niet mislopen.

Maar het beste resultaat krijgt men, wanneer de mens zich helemaal van binnen uit zal laten leiden. Wanneer hij bij al zijn doen en laten tevoren bij zichzelf te rade gaat, wanneer hij vanuit de wil om steeds het goede te doen, God vraagt om Zijn leiding en zich dan zal laten leiden door Hem. En dan zal de stem steeds helderder en begrijpelijker in hem weerklinken. Dan zal ze niet meer door de stem van de wereld overstemd kunnen worden. Dan plaatst de mens zich bewust onder de leiding van de Geest. Want hij herkent bij zichzelf diens werkzaam zijn en hij weet dat het de stem van God is die hem nu stuurt en leidt, die hem onderricht en hem met raad ter zijde staat.

De stille maner in de mens, de stem van het geweten, kan dus door de mens zelf ertoe worden gebracht zich luider te uiten, wanneer hij altijd bereid is naar hem te luisteren en zijn aansporingen op te volgen. Dat zal echter alleen gebeuren bij mensen die een leven in liefde leiden. Dan zijn er geen hindernissen meer voor de Geestvonk die zich graag wil uiten. Dan kan hij op de voorgrond treden en openlijk op de mensen inwerken. Dan betekent dat geen gedwongen wil meer, want de wil is dan zelf bereid zich onder de goddelijk-geestelijke leiding te plaatsen. En dan leidt de mens een innerlijk leven. Hij beraadslaagt voortdurend met zijn innerlijke leider. Hij weet dat het Gods stem is die in hem weerklinkt, die hem waarschuwt en aanmaant, die hem leidt op al zijn wegen. En dan zal zijn levenswandel ook volgens de wil van God zijn, omdat de Geest in hem steeds alleen vanuit Gods wil op de mens inwerkt.

Zonder de innerlijke maner en waarschuwer hoeft geen mens door het aardse leven te gaan. Want hij zal alle mensen aanspreken zolang deze nog te leiden zijn, zolang ze nog besluiteloos zijn om goed of slecht te handelen. Maar zodra de wil tot het kwade overweegt, wordt de stem steeds zachter en kan tenslotte helemaal verstommen, wanneer er niet een plotselinge verandering plaatsvindt. Maar zolang de mens leeft, probeert God hem steeds weer innerlijk aan te spreken en zijn geweten te treffen. Hij oefent echter geen enkele dwang uit op diens wil, Hij zal hem steeds de vrijheid laten.

Amen

Voice of Conscience....

Cada um traz dentro de si um admoestador silencioso que o incita ou adverte imperceptivelmente, mas que se expressa tão silenciosamente que pode ser facilmente ouvido se a pessoa não prestar atenção a ele. Esta admoestação em vós é também uma graça de Deus, uma ajuda que aplica o amor de Deus, um dom que é dado a todo o ser humano mas que também deve ser respeitado para que tenha um propósito. Enquanto o ser humano quiser viver com razão e justiça, também prestará sempre atenção ao que a voz interior lhe diz, sentir-se-á impedido quando estiver prestes a fazer o mal, e ouvirá um apelo silencioso dentro de si onde é necessário fazer boas obras, pois o admoestador dentro dele pode expressar-se com pessoas que são de boa vontade. No entanto, a "voz da consciência" pode facilmente ser abafada ou afogada por seduções que soam mais alto e são, portanto, mais susceptíveis de serem ouvidas, mas que nunca trarão salvação à alma. Então o ser humano torna-se aborrecido, fica indiferente se as suas acções são boas ou más..... Segue todas as sugestões que lhe trazem vantagens terrestres e já não ouve quando a voz da consciência quer fazer-se ouvir. Contudo, esta insensibilidade à linguagem da consciência é culpa sua, pois o admoestador silencioso está no coração de cada pessoa, mas pode ser suprimido ou conscientemente impedido de se expressar, e isto acontece quando a pessoa age contra a admoestação ou aviso interior e assim silencia esta bela voz.... Porque Deus não usa a compulsão da vontade, e seria compulsão da vontade se a voz interior se forçasse cada vez mais alto apesar da resistência e o ser humano se tornasse, assim, livre de querer e agir. Cada dom da graça de Deus deve ser usado voluntariamente para não perder o seu efeito.... No entanto, é mais bem sucedido se o ser humano se permitir ser completamente guiado a partir de.... Se ele se consulta antes de fazer qualquer coisa, se ele, querendo fazer sempre o que é correcto, pede a Deus a Sua orientação e depois deixa-se guiar por Ele.... E então a voz soará sempre mais clara e compreensível para ele, depois já não pode ser abafada pela voz do mundo.... Então o ser humano colocar-se-á conscientemente sob a orientação do espírito, pois reconhecerá o seu trabalho dentro de si e saberá que é a voz de Deus que agora o dirige e guia, que o instrui e está ao seu lado para o aconselhar.... O admoestador silencioso no ser humano, a voz da consciência, pode portanto ser incitado pelo próprio ser humano a falar se estiver sempre disposto a ouvi-lo e a seguir as suas sugestões, mas isso só acontecerá em pessoas que vivem uma vida de amor.... Então não haverá mais obstáculos para a centelha espiritual que se quer expressar, então ela pode surgir e influenciar abertamente o ser humano, então isto já não significa uma compulsão da vontade, pois a vontade estará então disposta por sua própria vontade a colocar-se sob a orientação divino-espiritual.... E então o ser humano levará uma vida interior, conferirá constantemente com o seu guia interior, saberá que é a voz de Deus que ressoa dentro dele, que o adverte e admoesta, que o guia em todos os seus caminhos.... E então o seu modo de vida será também de acordo com a vontade de Deus, porque o espírito nele apenas influencia sempre o ser humano na vontade de Deus. Nenhum ser humano precisa de passar pela vida terrena sem o admoestador e o admoestador interior, pois ele irá dirigir-se a todas as pessoas enquanto elas ainda estiverem por guiar, enquanto elas ainda estiverem indecisas sobre o bem, bem como sobre a acção do mal.... Mas assim que prevalecer a vontade do mal, a voz tornar-se-á cada vez mais silenciosa e poderá finalmente ficar completamente silenciosa se não ocorrer uma mudança súbita. Mas enquanto o ser humano viver, Deus tenta repetidamente falar com ele interiormente e tocar a sua consciência..... Mas Ele não exerce qualquer compulsão sobre a sua vontade, Ele deixa-lhe sempre a sua liberdade...._>Ámen