• Terug

De stem van het geweten

Ieder heeft een stille maner in zich die hem onmerkbaar dringt of waarschuwt, die zich echter zo zachtjes uit dat hij gemakkelijk niet gehoord kan worden wanneer de mens geen acht op hem slaat. Deze maner in u is ook een genade van God, een hulpmiddel dat door de Liefde Gods wordt gebruikt, een geschenk dat ieder mens is gegeven, maar waar ook acht op moet worden geslagen, wil het zin hebben. Zolang de mens juist en rechtvaardig wil leven, zal hij ook steeds aandacht schenken aan wat de innerlijke stem hem zegt. Hij zal zich gehinderd voelen wanneer hij op het punt staat een onrechtvaardigheid te begaan. En hij zal een zacht aandringen in zich vernemen als het er om gaat goede werken te verrichten. Want de maner in hem kan zich uiten bij mensen die van goede wil zijn.

Maar de “stem van het geweten” kan ook heel gemakkelijk worden verstikt of overstemd door verlokkingen die luider klinken en daarom eerder worden aangehoord, maar die nooit de ziel tot heil strekken. Dan stompt de mens af. Het is hem onverschillig of dat wat hij doet goed of slecht is. Hij geeft gevolg aan alle opwellingen die hem aards voordeel opleveren. En hij luistert er niet meer naar, wanneer de stem van het geweten zich kenbaar wil maken. Maar deze ongevoeligheid voor het spreken van het geweten is zijn eigen schuld, want de stille maner bevindt zich in ieder mensenhart.

Hij kan echter verdrongen of bewust verhinderd worden zich te uiten. En dat gebeurt wanneer de mens tegen de innerlijke aanmaning of waarschuwing in handelt en daardoor deze fijne stem tot zwijgen brengt. Want God dwingt de wil niet en een dwingen van de wil zou het zijn, als de innerlijke stem ondanks afweer zich steeds luider op de voorgrond zou plaatsen en de mens daardoor onvrij werd in zijn willen en handelen. Elke genadegave van God moet vrijwillig worden benut, wil ze haar uitwerking niet mislopen.

Maar het beste resultaat krijgt men, wanneer de mens zich helemaal van binnen uit zal laten leiden. Wanneer hij bij al zijn doen en laten tevoren bij zichzelf te rade gaat, wanneer hij vanuit de wil om steeds het goede te doen, God vraagt om Zijn leiding en zich dan zal laten leiden door Hem. En dan zal de stem steeds helderder en begrijpelijker in hem weerklinken. Dan zal ze niet meer door de stem van de wereld overstemd kunnen worden. Dan plaatst de mens zich bewust onder de leiding van de Geest. Want hij herkent bij zichzelf diens werkzaam zijn en hij weet dat het de stem van God is die hem nu stuurt en leidt, die hem onderricht en hem met raad ter zijde staat.

De stille maner in de mens, de stem van het geweten, kan dus door de mens zelf ertoe worden gebracht zich luider te uiten, wanneer hij altijd bereid is naar hem te luisteren en zijn aansporingen op te volgen. Dat zal echter alleen gebeuren bij mensen die een leven in liefde leiden. Dan zijn er geen hindernissen meer voor de Geestvonk die zich graag wil uiten. Dan kan hij op de voorgrond treden en openlijk op de mensen inwerken. Dan betekent dat geen gedwongen wil meer, want de wil is dan zelf bereid zich onder de goddelijk-geestelijke leiding te plaatsen. En dan leidt de mens een innerlijk leven. Hij beraadslaagt voortdurend met zijn innerlijke leider. Hij weet dat het Gods stem is die in hem weerklinkt, die hem waarschuwt en aanmaant, die hem leidt op al zijn wegen. En dan zal zijn levenswandel ook volgens de wil van God zijn, omdat de Geest in hem steeds alleen vanuit Gods wil op de mens inwerkt.

Zonder de innerlijke maner en waarschuwer hoeft geen mens door het aardse leven te gaan. Want hij zal alle mensen aanspreken zolang deze nog te leiden zijn, zolang ze nog besluiteloos zijn om goed of slecht te handelen. Maar zodra de wil tot het kwade overweegt, wordt de stem steeds zachter en kan tenslotte helemaal verstommen, wanneer er niet een plotselinge verandering plaatsvindt. Maar zolang de mens leeft, probeert God hem steeds weer innerlijk aan te spreken en zijn geweten te treffen. Hij oefent echter geen enkele dwang uit op diens wil, Hij zal hem steeds de vrijheid laten.

Amen

GLAS SAVJESTI

Svatko u sebi krije/udomljuje tihog prekoritelja/savjetovatelja koji ga ne-primjetno/perceptibilno potstiče/nagoni ili upozorava ali sebe očituje tako blago (1 Kraljevi 19:12) da može lako biti ignoriran ako ljudsko biće ne obraća pažnju na njega. Ovaj unutarnji prekoritelj/savjetovatelj je također milost Božja, on je sredstvo pomoći korišteno od strane Božje ljubavi, poklon koji je dan svakoj osobi [[Rimljanima 2:12-15]] ali na kojeg se treba obratiti pažnja kako bi bio koristan. Sve dok ljudsko biće želi živjeti ispravan i pravedan život on će uvijek obraćati pažnju na svoj unutarnji glas, on će se osjećati priječen ako se približava tome da napravi nešto loše/pogrešno, i on će osjetiti nježni unutarnji potsticaj tamo gdje je nužno vršiti dobra djela, jer unutarnji prekoritelj/savjetovatelj je sposoban sebe izraziti u ljudima koji su dobre volje. Ipak 'glas savjesti' može također biti vrlo lako ugušen ili potisnut kušnjama koje su glasnije i stoga ih je puno lakše/vjerojatnije čuti ali koje nikad duši neće donijeti koristi [[ili 'od kojih duša neće imati nikakve dobrobiti']]. U tom slučaju ljudsko biće postaje neosjetljivo; on postaje ravnodušan prema tome da li su njegove akcije dobre ili loše.... On sluša sve prijedloge koji [[ili 'poslušan je svim sugestijama koje']] obećavaju svjetovne blagodati i više ne obraća pažnju [[ili 'ne primjećuje']] glas savjesti ako on sebe želi očitovati. Međutim, ova neosjetljivost/ravnodušnost prema savjetima/poukama/prijedlozima savjesti je njegova vlastita greška, jer tihi prekoritelj/savjetovatelj postoji u svakom ljudskom srcu ali on može biti istisnut ili se njegovo izražavanje može svjesno blokirati, a to se događa ako čovjek djeluje protivno unutarnjem savjetu/pouci/prijedlogu ili upozorenju i na taj način ušutkava ovaj nježan glas.... Jer Bog ne koristi prisilu volje, a to bi bila prisila volje ako bi se unutarnji glas sve više isticao i pri tom onemogućavao/zaustavljao čovjekovu volju i akcije. Svi darovi milosti od Boga se moraju dobrovoljno (is)koristiti da ne bi postali nedjelotvorni.... Međutim, najveći/izuzetan uspjeh se može ostvariti ako čovjek sebi dozvoli biti potpuno vođen iznutra.... Ako, prije svake svoje akcije, on najprije o njoj najozbiljnije razmisli [[= u smislu, ako provede određeno vrijeme u najozbiljnijim mislima o tome što će učiniti!]], ako on, time što će uvijek željeti napraviti ono što je ispravno, zamoli Boga za Njegovo rukovođenje i naknadno dopusti sebi da ga On vodi....

Onda će mu glas govoriti sve jasnije i razumljivije, onda ga glas svijeta više neće biti u stanju potisnuti.... Onda će ljudsko biće sebe svjesno podrediti rukovođenju duha, jer on će prepoznati njegovo djelovanje u sebi i znati da je to glas Božji koji ga sada vodi i usmjerava, koji ga obrazuje i stoji pored njega sa spremnim savjetom.... Na taj način unutarnji prekoritelj/savjetovatelj ljudskog bića, glas savjesti, može biti motiviran od strane samog čovjeka da govori glasnije ako je on uvijek spreman slušati i udovoljavati njegovim prijedlozima, ali ovo se jedino događa [[sa]] ljudima koji žive život ljubavi.... Onda za duhovnu iskru više ne postoje daljnje prepreke da sebe izrazi, onda ona može izaći na površinu i otvoreno utjecati na čovjeka, to više ne predstavlja prisilu volje, pošto se volja sama od sebe spremno podređuje božanskom-duhovnom utjecaju.... A kada se to dogodi ljudsko biće će voditi unutarnji život, on će neprestano komunicirati sa svojim unutarnjim vodičem i znati da je to Božji glas koji mu se obraća, koji ga upozorava i savjetuje i vodi gdje god išao.... Naknadno, njegov način života će također udovoljavati Božjoj volji, pošto duh u njemu jedino uvijek utječe na njega u skladu sa Božjom voljom. Ni jedan čovjek ne mora ići kroz zemaljski život bez glasa savjesti koji ga savjetuje i upozorava, jer on će adresirati sve ljude sve dok oni i dalje mogu biti vođeni, sve dok su oni i dalje neodlučni u pogledu toga da li djelovati u dobru ili zlu.... Pa ipak, čim volja više naginje ka zlu glas postaje sve tiši i tiši i naposlijetku može potpuno nestati/zamrijeti ukoliko se ne dogodi iznenadna promjena. Ali sve dok je čovjek živ Bog će mu nastaviti pokušavati govoriti iz-unutra i dodirnuti njegovu savjest.... Usprkos tome, On neće nikad vršiti ikakvu ma kakvu god prisilu na njegovu volju, On će mu uvijek dozvoliti da zadrži svoju slobodu.

AMEN